Geplaatst Joep is altijd mijn 'zorg'kindje geweest.. mijn maatje, mijn alles..
(Het hele verhaal daarover staat in mijn profiel..)
Op 25 maart 2011 heeft Joep een ongeluk gehad. Hij is ergens van geschrokken en de weg opgerend. Joep is aangereden door een auto waar hij grotendeels zelf tegenaan liep. .
De eerste dagen na zijn ongeluk kon Joep zelf overeind komen. Dinsdag kon hij dat ineens niet meer. We zijn 2,5 maand bezig geweest hem op zijn beentjes te krijgen.
Eerst met hangmatten, dan takelde we hem op.. veel oefenen en daarna lopen. Eind april kon hij lekker de wei in en het leek erg goed te gaan met Joep. 3 a 4 keer per dag moesten we hem omhoog trekken aan z'n staart en bleven we zo een uur achter hem aanlopen. We zijn een eind gekomen maar de vraag zou altijd blijven of hij ooit nog kon lopen.
Joep kon na het ongeluk ook niet meer gecontroleerd plassen en hield het de eerste 1,5 maand op. We hebben een catetor moeten zetten en daarna liet hij het lopen. Na veel overwonnen te hebben, maden, klein griepje, ligwonden begon Joep bloed te plassen. Dit hebben we 2 weken aangekeken, Joep werd erg dun.
De dierenarts vertelde me dat ik realistisch moest zijn om te kijken of dit nu nog zin heeft voor Joep.
Eerst wilde ik dit niet weten. Na veel overleg met mijn moeder realiseerde ik me dat ik de grens steeds verleg... 'Hij is nog zo vrolijk' en 'Hij eet nog goed' terwijl hij daarnaast eigenlijk niets meer kon.
Ik moest voor Joep kiezen en hij verdient beter dan dat...
Op 9 juni 2011 heb ik met enorm veel verdriet en pijn in mijn hart afscheid moeten nemen van mijn allerliefste kleine maatje. ..
Hij is rustig ingeslapen bij mij op schoot...
Waarom is dit jou nou niet gegunt?! waarom is dit ons niet gegunt?! Wat moet ik zonder jou???
Lieve Joep.. je bent en blijft mijn alles.. er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk, ik mis je zo!
ik hou van je en zal dat altijd blijven doen.
