Geplaatst Nu ik al een tijdje op bokt “rondhang” vind ik het langzaam tijd worden dat ook mijn beste vriend en kameraad voor het leven hier een plaatsje krijgt.
de laatste foto’s kunnen als schokkend ervaren worden(!)
Op 14 jarige leeftijd ben ik overgegaan van de pony’s naar de paarden (ik wilde er in eerste instantie niks van weten, een paard erbij betekende dat de pony weg moest….)
uiteindelijk toch voor een paardje gevallen, niet te groot (1.62) maar met een behoorlijk karakter, in het begin heb ik mijn handen vol aan hem gehad.
hoewel hij heel erg ondeugend was hield hij toch altijd rekening met mij…. Nouja niet altijd ik heb meerdere malen zand gehapt hoor!!!
Na een half jaartje zijn we wedstrijden gaan rijden, eerst dressuur omdat ik nog geen wp had, en daarna zijn we gaan springen. En het springen ging ons duidelijk beter af.
Na ongeveer een jaar vol plezier krijg hij opeens een klein bultje aan zijn voet, het leek een wratje, da gebeld en die vertelde dat het met wartner wel weg te krijgen was.
helaas was dit niet het geval… het eerste jaar dat hij dit “bultje” had heb ik hem nog gewoon kunnen rijden en ook wedstrijden kunnen starten daarna ben ik gestopt met de wedstrijden en kon ik hem alleen nog in de “goede” periodes rijden.
In de tussentijd heb ik ik alles maar dan ook echt alles geprobeerd, zalf, wegsnijden, inspuiten en nog heel wat meer… maar helaas hielp niks tegen dit “wratje” wat later een sarcoïde bleek te zijn.
de sarcoïde zat op de kroonrand en is uiteindelijk in de hoef gaan wortelen waardoor de hoef van bovenaf is gaan splijten. Op dat moment heb ik besloten dat het tijd was om mijn paardje te laten gaan…
hij had tot dat moment nauwelijks kreupel gelopen maar het ging gewoon niet meer…
Ik heb alles geprobeerd wat op dat moment in mijn macht lag om mijn paardje te helpen maar het heeft niet mogen baten, zelf het ik altijd het idee gehad dat ik er meer was wat ik kon doen, ik heb overal gezocht maar heb nooit iets kunnen vinden… ik heb artsen uit Nederland, België, Frankrijk en Engeland aan mijn paard gehad en ook de medicijnen uit Amerika hadden mijn paard bereikt maar helaas heeft niks van al deze medicijnen of artsen iets voor mijn beste vriend kunnen doen.
Ik kan duizend dingen opnoemen die ik van hem heb geleerd,
bijvoorbeeld: Groene klicko’s zijn gevaarlijk, zwarte niet.
schapen zijn eigenlijk gewoon schetlanders met longontsteking.
Maar ook heel veel nuttige dingen, toen ik de eerste keer op hem reed had ik nooit verwacht dat hij me een jaar later over een hindernis van 1.60(!) heen zou tillen… alé het was maar een sprong maar toch… ik heb die hoogte nooit meer ervaren zoals toen die eerste keer….
Twee jaar geleden op 28 april 2009 heb ik afscheid van hem genomen en op die dag zijn er foto’s van hem genomen die ik graag met jullie wil delen (en een aantal andere foto’s) zijn laatste dag heeft hij waardig afgesloten, ingevlochten als het wedstrijdpaard dat hij was.
als mijn trouwe kameraad en mijn beste vriend… een betere vriend zal ik nooit krijgen!
Il mio angelo veglierà su di me
zijn 1 na laatste wedstrijd
de da in engeland verzocht vaker om hem foto’s te sturen van de vorderingen
het “wratje”
de middelste... hij leert zijn (toen 3-jarige) vriendje al onzin
hij liet op die foto een hele mooi sprong zien!
Zonde van een prachtig paard, heel veel sterkte ermee!