Geplaatst Leeftijd: 15
Geslacht: Merrie
Schofthoogte: 1.69
Ras: Holsteiner
Gister was het dan zover...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet beschrijven.
Ik heb het vandaag pas gehoord dat mijn meisje weg was.
Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader heeft 14 paarden aan huis staan.
Waaronder Piave, ze was mijn eerste paardje waar ik echt op leerde rijden.
En zij was het paardje waar ik mee op concour ging.
BB springen in Lemele ik weet het nog zo goed 2 jaar geleden.
Eigenlijk sprong zij het helerondje en ik werd meegenomen, misschien niet goed maar ze was zo ongelovelijk braaf.
Ik reed met haar altijd in het bos op de lemelerberg.
Bij de menbult een hele brede lange berg omhoog galopeerde we altijd op ons hardst.
En Piave wist dat maar al te goed
Ik zat vandaag gewoon opschool en ik had op mijn mobiel msn aan staan.
Mijn buurmeisje bij me vader zei: ''is er een paard bij jullie overleden?''
Ik wist van niks dus ik had mijn vader gesmst of het waar was.
Na school belde hij mij op om te zeggen dat Piave overleden was
Hij wou het eigenlijk aan mij vertellen als ik morgen gewoon bij hem was.
Maar goed, Piave heeft zitten rennen en spelen in de wei.
Gister avond wou mijn vader haar binnen zetten maar ze stond stil in de wei en kwam niet naar hem toe.
Mijn vader vond het erg raar want normaal komt ze gelijk.
Ze weet dat er eten in haar voerbak ligt
Mijn vader liep naar d'r toen en zag dat haar linker achterbeen gebroken was.
Hij had gelijk de dokter gebeld en die kon er natuurlijk niks aan doen.
We hebben de keuze gemaakt om haar in te laten slapen...
Ik ga hier kapot van verdriet...
Zij was mijn leermeester en het is nu zo'n raar gevoel dat ze er niet meer is...
Het is allemaal zo anders ze was nog zo jong en we hadden haar net laten dekken.
Ik had het totaal niet aan zien komen.
Sorry voor dit rare verwarrende verhaal maar ik kan het nu niet duidelijker maken dan dat hier staat...
Zo als je daar toen lag,
Zo vredig en zo zacht,
Niet denkend aan de pijn,
Of hoe het anders zou kunnen zijn.
2,5 jaar geleden
