na een zware bevalling, hartje gemasseerd van the Big Chief (zijn uiteindelijke naam geworden), op de kop gehouden,
water over zijn koppie heen, leek ons het geluk toe te lachen.
Alles was goed gekomen

Gisteravond lag je al een poos te slapen, wij dachten doordat je zo flink had rondgehuppelt dat je nu tijd had gemaakt voor een dutje

's avonds je op stal gedaan met mama, want er werd slecht weer voorspeld en mama hield toch geen rekening met je. Toen bleek dat het helemaal niet goed met je ging. Je hoofdje kon je amper op tillen, zodoende kwamen wij erachter dat mama haast helemaal geen melk had gegeven. De da gebelt en dit kwam doordat ze voor de eerste keer drachtig was en haar uierklieren nog op gang moesten komen. Maar daar konden we niet op wachten we waren per direct melk nodig. De da had gezegt dat we rond half 11 wel konden komen melk halen, maar dat duurde nog TWEE UUR. Dus toen maar lauw water gepakt en wat suiker erin. Helaas had the Big Chief geen kracht meer om te zuigen, we hebben er alles aangedaan en moeder ondertussen ook nog proberen te melken. Al met al kwamen er zoon paar druppeltjes melk uit.
We hadden de hoop opgegeven en jij ook. We hebben je lekker in het hooi gelegt en hierdoor kwam mama ook bij je. We hebben jullie nog even alleen gelaten en rond kwart voor 11/11 uur ben je voor altijd naar de eeuwige groene weide vertrokken. Ook al was je veelste jong hiervoor.
Hieronder nog twee foto's. Het was de bedoeling dat er deze week nog vele bij zouden komen, maar helaas het geluk stond 's avonds niet aan onze zijde

