Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-11 10:22

Dag allerliefste vriend, het spijt me zo..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-11 10:22

Nu precies een week geleden... heb ik hem moeten laten gaan. http://www.youtube.com/watch?v=xct2JUAH ... r_embedded

Om een enorm lang verhaal zo kort mogelijk te houden: nu bijna 9 jaar geleden kocht ik een (achteraf gebleken, na het meten van o.a testosteron in een bloed sample) klophengst van bijna 3, een emotionele aankoop. Hij was namelijk niet heel fijn opgeleerd en behandeld en had een heel fel karakter, details niet van belang. Ik vond hem zielig en er was gelijk een enorme klik tussen ons. Hij was scheef, slap, bang, verknipt en ontzettend boos op de wereld. Nadat de tweede ‘prof’ ruiter opgevangen werd door mijn vader (welke in het ziekenhuis werkt, voordat mensen denken dat hij in de rijbaan aanwezig was en erg goed kon vangen ) met botbreuken, besloot ik hem eerst maar voor een langere periode in het land te zetten. Eerst maar weer paard worden.

Ik moest een flink aantal hindernissen met hem overwinnen, zijn angst voor mannen, honden, andere paarden, fietsers, dierenartsen, hoefsmeden, borstels, hoevenkrabbers, longeren, trailers, zadels, vaststaan, verkeer, plastic zakjes etc. Hij was kopschuw, accepteerde geen bit etc. Een heel groot gedeelte is goed gekomen, door nooit op te geven en vertrouwen te houden in elkaar. Een aantal keer heb ik andere mensen ingeschakeld om me met hem te helpen, en hoewel het soms een oplossing bleek op de korte termijn, ging het het beste als we samen waren. Hij was mijn vriend en ik zou hem nooit in de steek laten.

We zijn gaan crossen, reden buiten, hadden thuis in de bak alle knoppen erop zitten (mits zijn kop ernaar stond, sommige dagen was het vasthouden en bidden voor het leven!), we reden soms zonder zadel in de wei, bitloos, we sprongen, af en toe gooide hij weer eens iemand van zijn rug (wat dat betreft heb ik altijd het geluk gehad te kunnen blijven zitten, want ik kende zijn streken, draaien, bokken en sprongen)maar veelal had hij vrij, een beetje rondrennen en grazen. Precies wat hij wilde.
1 ding is in al die jaren wel vooruitgegaan maar sinds een jaar weer terug bij af: het niet verkeersmak zijn(iets met een 80 km weg, vrachtwagens, bijna de sloot in, dwars door een hek, bollenland in, steigeren, in blinde galop terug naar huis enzo..). Dat en het feit dat we op de korte duur zullen moeten verhuizen deed me uitkijken naar een nieuw huisje voor hem. Omdat ik hem na alle ellende heb beloofd nooit te verkopen maar altijd zicht op hem te houden ben ik gaan zoeken naar een huisje waar hij kon staan maar toch in mijn bezit zou blijven. Dat vond ik in Frankrijk, schitterende landerijen en veel vrienden. Helaas ging dat dankzij een afzegging van hun kant niet door. Toen vond ik Angelique, of liever gezegd: zij mij. Ze was helemaal enthousiast en ze kwam erg oprecht en zorgzaam over. Hij kon naar de Utrechtse Heuvelrug. Daar zou hij komen te staan op een boerderij, met een vriendinnetje met 1 oog (hij was altijd enorm zorgzaam naar merries), 2 buurpaarden, heeeeeeel veeeeel hectare land waar ze het hele jaar door op mochten, ruime box met bijna onbepekt ruwvoer, veel liefde en aandacht en de mogelijkheid buiten te rijden zonder verkeer tegen te komen. Hij heeft er slechts een paar weken van kunnen genieten..

Na ruim een week belde Angelique me dat Sul de merrie (Nicol) kapot beet en maar op haar bleef jagen, hij werd steeds agressiever naar de merrie toe en naar andere paarden. Apart zetten ging niet, hij ging dwars door hout, omheiningen, schrikdraad heen. Dit gedrag vertoonde hij vroeger ook wel (hij is vroeger overal doorheen gevlogen) maar hij leek nu helemaal gek geworden. Terug laten komen was geen optie, wij kunnen nog steeds ieder moment uit onze stal gezet worden en ik sta liever niet op straat met een niet-verkeersmak paard, bovendien kan ik niet overal met hem terecht. Een ander huis voor hem zoeken was nu ook geen optie meer, hij was altijd al een accident waiting to happen, maar Sullivan nu bij andere paarden zetten zou moord zijn.. Hij was neurotisch en obsessief. Oftewel; doodongelukkig. En hem apart zetten is voor een paard met verlatingsangst een nachtmerrie.

“als ik niet meer mocht genieten, was ik liever dood”

De beste manier om dat paard te beschermen tegen zichzelf en de wereld was door hem af te laten maken. Ik woog alles tegen elkaar af, alle 9 jaren gingen door mijn hoofd. Alles wat we voor elkaar hadden gedaan en wat we samen hebben meegemaakt. Alle keren dat ik verdriet had en mijn gezicht in zijn manen begroef, alle keren dat ik chagerijnig was en hij me liet lachen door stomme acties van hem, alle overwinningen, alle verliezen. De enige optie die overbleef was tevens de ergste.....

Ik belde de Rendac en vertelde met trillende stem waar en wanneer het ‘kadaver’ opgehaalt moest worden, ik belde Bram met wat laatste aanwijzingen en verzoeken (ik wilde er zelf niet bijzijn, hem en mezelf niet van streek maken). Heel zakelijk. Ik voelde me als een Romeinse keizer die, door een simpele handeling als het opsteken of laten zakken van de duim, kon beslissen over leven en dood van zijn geliefde gladiator. Het plegen van het telefoontje voelde als hoogverraad.

Toen ik ophing ben ik op de grond gezakt in de huiskamer alle kracht was weg, ik had de keuze gemaakt. Ik heb gehuild tot ik geen lucht meer kreeg en stortte heel even volledig in. Beslissen over een leven voelt als onterecht, het zou niet aan mij moeten zijn..

Een paar dagen later is Bram naar Utrecht gegaan en is bij Sullivan gebleven tot de laatste spuit gegeven was (de slacht was helaas geen optie, hij is slecht trailermak, en gaat geen kleine ruimtes binnen), alles is verbazend goed gegaan, zonder doodsangst of stress. Dat geeft enige berusting. Maar het is onvoorstelbaar wat een pijn het doet, bij mij. Het voelt alsof er met alle kracht in mijn hart word geknepen. Letterlijk. Alles deed/doet pijn.

Maar nu heeft hij voor het eerst echt rust. Zijn hoofd stroomde altijd over, hij heeft nooit kunnen ontspannen hij moest altijd alles regelen en zien. Hij kon vreselijk overstuur raken als er iets veranderde en ik heb hem in al die jaren nooit op rust zien staan. Dat er iets mis was in zijn hoofdje, zonder twijfel.

Ik hoop zo dat hij niet boos op me is, ik hoop zo dat hij weet dat ik het voor hem heb gedaan. Hij heeft de leeftijd van twaalf jaar net niet gehaald.

Lieve Sullivan, Bulletje, Bullie.... Mijn lieve alles.. Je zal altijd het meest bijzondere paard blijven wat ik ooit heb gehad. Ik ben zo blij dat ik je heb mogen kennen. En ik ben zo verdrietig dat ik je heb moeten laten gaan. Bedankt voor alles. Je bent de beste. En dat wist je. Ik hou van je en ik mis je. Ik mis je zo.....

**Geplaatst**: 05-04-11 10:25

Re: Dag allerliefste vriend, het spijt me zo..

Geplaatst: 05-04-11 10:25

Jeetje, wat een heftig verhaal.
Je hebt zo je best voor hem gedaan, hem alles proberen te geven wat nodig is geweest in zijn leventje.
Nu heb je hem het mooiste kado voor hem gegeven, Rust.

Heel moeilijk moet dat geweest zijn, Daarom wens ik je heel veel sterkte en een hele dikke knuffel toe.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:26

Geplaatst: 05-04-11 10:26

Jeetje, wat een heftig verhaal... Heel begrijpelijk dat deze keuze zwaar voor je is, maar ik denk dat je wel het goede hebt gedaan. Onwijs veel sterkte met dit verlies! Heb nog wel even moeten lachen om je filmpje, wat een mafkees!

**Geplaatst**: 05-04-11 10:26

Geplaatst: 05-04-11 10:26

Wat een moedig besluit van jou.
Veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:27

Geplaatst: 05-04-11 10:27

Meid, ik kan niet anders zeggen dan sterkte, dikke knuf.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:29

Geplaatst: 05-04-11 10:29

Zo heftig verhaal... Ik denk dat je er heel goed aan hebt gedaan om hem de rust te geven die hij nu heeft!
Veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-11 10:29

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-11 10:29

Dank jullie voor de lieve reacties! Dat filmpje is een mooie afspiegeling van wie hij was... zo gek als een deur ;-)

**Geplaatst**: 05-04-11 10:31

Geplaatst: 05-04-11 10:31

heftig joh! sterkte

**Geplaatst**: 05-04-11 10:32

Geplaatst: 05-04-11 10:32

Wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 05-04-11 10:33

Geplaatst: 05-04-11 10:33

Heftig verhaal zeg, brrr...
Maar wat ik me afvraag (en ook nergens lees); is hij gesteriliseerd of al die tijd klophengst geweest?

**Geplaatst**: 05-04-11 10:34

Geplaatst: 05-04-11 10:34

Heel veel sterkte, deze beslissing was de beste die je kon nemen!
Ik heb enorm veel respect voor jou...

**Geplaatst**: 05-04-11 10:35

Geplaatst: 05-04-11 10:35

Mar ik had eerst niet door dat jij dit schreef. Had het wel al gehoord van bram.
IK denk dat dit t beste was wat je kon doen, heb veel verhalen gehoord over bulletje.

Je bent altijd goed voor hem geweest, zoek troost bij Nero.

Sterkte!

**Geplaatst**: 05-04-11 10:36

Geplaatst: 05-04-11 10:36

jeetje meis, wat heb jij een verschrikkelijke keus moeten maken, zit gewoon met tranen in mijn ogen.
Een ziek paard laten inslapen is al geen makkelijke keus laat staan een gezond paard !!
Maar volgens mij heb je wel de juiste keus gemaakt als ik het zo lees.
Het enige wat ik kan zeggen is heel heel veel sterkte en denk aan al jullie leuke momenten.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:36

Geplaatst: 05-04-11 10:36

Wat een heftig verhaal. Het lijkt me echt een moeilijke beslissing, maar ik ben er van overtuigd dat hij nu heeft wat hij wel graag zou willen, rust. Sterkte

**Geplaatst**: 05-04-11 10:37

Geplaatst: 05-04-11 10:37

Meis, dit is het mooiste cadeau wat je hem heb kunnen geven.
Rust.
Als jij het uit liefde heb gedaan zal hij nooit maar dan ook nooit boos op je zijn.
Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-11 10:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-11 10:37

Hey katja,
Dankje! Ik heb gelukkig heel veel steun bij m'n andere paardjes en vooral bij Nero. Maar er is zo'n enorme (letterlijk met die dikke buik van hem) leegte in m'n stal en hart. Rationeel gezien is dit de beste keuze, dat wel...

@shettie1978, inderdaad, het was een keuze en dat maakt het zo wrang..

**Geplaatst**: 05-04-11 10:40

Geplaatst: 05-04-11 10:40

Zo he wat heftig.. ik heb hier letterlijk de tranen in mn ogen staan! Heel mooi geschreven maar wat een vreselijk verhaal! Heel veel sterkte deze periode. Ik kan niks anders zeggen dan dat dit het beste was. En ik denk, ook al heb ik Sullivan niet gekend, dat hij je in zn hart heeft gesloten en zeker niet boos op je is.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:40

Geplaatst: 05-04-11 10:40

Zo zeg, wat een verhaal. Wat heb je gevochten en wat heb je dat gevecht met een moeilijk beslissing op moeten geven. Veel sterkte! Wat ben jij een moedig persoon, dat je op zo´n manier voor je paard hebt gekozen!

**Geplaatst**: 05-04-11 10:44

Geplaatst: 05-04-11 10:44

Wat een heftig verhaal zeg, wow. Echt enorm veel sterkte, ik denk wel dat dit de beste beslissing is geweest en het eerlijkst tegen over je paard. Helaas maakt dat het niet veel makkelijker... $:\$
Fijn dat je hem evengoed 9 jaar de kans hebt gegeven om bij jou een fijn thuis te hebben..

Echt heel veel sterkte, als hij rustig is heen gegaan, zal hij echt niet boos op je zijn, het is tenslotte uit liefde gedaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-11 10:47

Re: Dag allerliefste vriend, het spijt me zo..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-11 10:47

Dank jullie wel! Het doet me goed om dit te lezen. Stom he, dat je het zo zeker weet (anders had ik hem nooit laten gaan) maar dat je na afloop maar blijft malen, had ik niet beter... kon ik nou niet iets anders... had ik maar...

**Geplaatst**: 05-04-11 10:49

Geplaatst: 05-04-11 10:49

Mar_Nero schreef:
Dank jullie wel! Het doet me goed om dit te lezen. Stom he, dat je het zo zeker weet (anders had ik hem nooit laten gaan) maar dat je na afloop maar blijft malen, had ik niet beter... kon ik nou niet iets anders... had ik maar...

Die gedachtes zullen vast nog wel een tijdje blijven maar dat is logisch na zo'n moeilijke en belangrijke beslissing. Ik hoop voor je dat er mensen of dieren in je leven zijn waar je je verdriet bij kwijt kan.

**Geplaatst**: 05-04-11 10:50

Geplaatst: 05-04-11 10:50

Wat heftig! zoveel sterkte!

**Geplaatst**: 05-04-11 10:57

Geplaatst: 05-04-11 10:57

Jeetje Marjolijn wat een onverwachte wending heeft dit gekregen zeg
Wat een nare beslissing, soms is het niet anders
Sterkte ermee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-11 11:02

Re: Dag allerliefste vriend, het spijt me zo..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-11 11:02

Hey Karin!
Dat heeft het zeker, vorig keer dat ik je sprak was ik nog zo positief dat hij nu eindelijk een fijne plek had en dat alles goed zou komen... Helaas moest het anders gaan..
Dankje

**Geplaatst**: 05-04-11 11:10

Geplaatst: 05-04-11 11:10

jeetje super heftig dit. ik zit hier letterlijk te huilen. ik kan het me niet voorstellen om zo'n keuze te kunnen maken ik vond het verkopen van mijn vorige paardje al heel laat staan dit. ik wil je even laten weten dat ik met je mee denk en dat ik hoop dat je je snel beter zal gaan voelen al is dat moeilijk. heeeul veeul sterke.