Geplaatst 
R.I.P. mijn grote liefde,
Bedankt vriend, voor alle mooie jaren.. bijna 11 om precies te zijn.
We zijn saampjes opgegroeid.. van kind, tot puber, tot volwassene.
16,5 heb je maar mogen worden, je was een paard zo vol van
karakter. Zo lief maar tegelijk ook zo ondeugend, aan je hoofd kon
ik al aflezen of het rijden een eitje zou worden of niet. Samen hebben
we alles geleerd want je kon niets behalve een hindernis springen met
4 benen tegelijk, keihard rennen en bokken en steigeren tot ik er naast
lag zodat je vrolijk met je staart in de lucht door de bak heen kon hollen
en hinniken. Toen we eenmaal de smaak te pakken hadden zoefden we
door alle categorieën. Tot even alles tegen zat en we meer moesten
oefenen en daarna zoefden we weer verder.
Afgelopen jaren hebben we niet echt meer veel kunnen starten omdat
alles tegen zat.. al heb ik zowiezo al een hoop met je meegemaakt.
Je hebt toen je 6 was je wolfstand zelf getrokken tussen 2 metalen
kettingen op de poetsplaats omdat je er in beet en niet los kon komen.
Toen je 7 was heeft een lompe hoefsmid je op 4 hoeven verkeerd genageld,
hij had je nagels in je lever geslagen.. en zo hard als je was heb je 3 dagen
nog hard gewerkt en de 4e dag kon je je stal van de pijn echt niet meer
uit komen, we hebben je er uit moeten trekken en duwen.
Toen je 8 was heb je je neus opengehaald voor mijn wedstrijd aan je stal
waar hechtingen voor nodig waren waardoor ik niet kon starten omdat
het zo hard bloedde.
Toen je 12 was heb je je knie flink gestoten waardoor we rust moesten
nemen. En je hebt dat jaar een stalwand op je kont gekregen waarbij je
een flinke jaap tussen je billen had en je je niet in je sas voelde om gereden
te worden.
Toen je 13 was ben je in het weiland op je snufferd gegaan waarbij je
een peesblessure hebt opgelopen, het heeft een tijd gekost maar was
gelukkig goedgekomen.
Toen je 14 was heb je met je achterhoef in een voerschep gestaan de
hele nacht omdat mama hem vergeten was uit je voerbak te halen. Ook
hadden we je in de weidepaddock gezet waar je zo gek deed dat je op
je hoefijzer had gestaan en hij door het snelle keren van je was gedraaid
en omdat je verder rende was de lip van je hoefijzer helemaal in je hoef
gaan zitten.
Toen je 15 was ben ik voor het eerst op vakantie gegaan en toen had
mn ma je lekker in de weidepaddock gezet, waar je je hebt vastgebokt.
Je staart hing scheef.. toen ik terug kwam van vakantie hebben we je
vaak losgegooid en toen heb je jezelf (grotendeels) losgebokt, we hebben
wel even rustig aan gedaan maar het ging toen goed.
En afgelopen jaar zwol je voorbeen vaak op, we dachten dat je soms
gewoon wat overtraind was dus we deden wat rustiger aan.. later kwamen
er 2 bultjes op dus toen hebben we rust genomen. De dierenarts op stal
vond dat we ons geen zorgen moesten maken. Een paar maanden daarna
heb je in stal vastgelegen en heb je je rug verdraaid. We zagen eerst niets
maar je was ontzettend kreupel en kwam overeind omdat je pijn had.. de
dag erna zwol je voorbeen op, zo dik dat we gelijk de dierenarts lieten komen.
We hebben de dierenarts opgevolgd door antibiotica te geven en pijnstillers
en je een aantal weken rust te geven, die andere bultjes gingen niet weg..
en daar waren we ongerust over.. dus we zijn naar de dierenarts geweest.
Die heeft je pees gescand, die zag er goed uit. Hij zoog het vocht er uit en
er kwam bloed mee.. dat verontruste hem. Hij heeft een ontstekingsremmer
op de plek ingespoten maar hij zij dat hij hoopte dat het alleen dat was.
Na een lange rustperiode was je supervrolijk (was je altijd al) en gaf je aan
dat je weer aan het werk kon, je sleepte me zowat door de binnenbak heen
en de enige manier dat ik je kon "temmen" was als ik op je klom. Toen ik
het zadel op je rug wou leggen hikte je iedere keer al tegen maar je liet het
toch toe.. ik dacht dat je gewoon teveel energie had. Al voelde ik wel dat je
je rug heel erg weggooide, voornamelijk op 1 kant. Binnen 2 weken liep je uit
het niets weer kreupel en een dag later zwol je been weer.
Ik heb veel specialisten aan de lijn gehad en die zagen het allemaal somber
in. Ook de praktijk van Rodinde Hoogenraad vroeg me of ik het je nog wel
aan moest doen en ze vonden dat ik eerst naar je been moest laten kijken.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de dierenarts om naar je been te laten kijken
en als het slecht nieuws was zou je daar blijven.
Afgelopen weken heb ik je zonder zadel gereden omdat je pijn in je rug had
als het zadel op je rug lag omdat je pijnlijke plek vlak achter het zadel lag.
Je had je buien en hebt een paar x door de bak gerodeo'd met me maar hebt
me er niet afgebokt. Toen je eenmaal doorhad dat we gewoon lekker relaxed
gingen rijden heb je je best gedaan om je hinken zoveel mogelijk te verbergen.
Je vond steun in mijn teugel en ik heb dit toegelaten omdat je dan minder door
je been zakte. Aangezien het je laatste weken konden zijn vond ik het een
hartverscheurend idee om je dan op stal te laten staan omdat ik weet dat je
met teveel energie tijdens het voeren boven je stal uit kwam en juist omdat
je er zo graag uit wou om te werken. Stil staan was niets voor jou.. en dat
heb je afgelopen jaar al heel vaak gedaan.
Vandaag ging je naar de dierenarts, ik wist al dat het mis was want je bent
veel te hard om toe te geven aan je pijnen. Vanmorgen was je supervrolijk,
ik heb nog een laatste keer op je gezeten om je wat energie kwijt te laten
raken en daarna hebben we je nog lekker gepoetst en geknuffeld en verwend.
Ook hebben we je voetjes nog even lekker gewassen, je bent nog nooit met
vieze voeten de trailer op geweest dus nu ook niet.
Op de praktijk bleek dat allebei je voorbenen niet zo top meer waren maar
1 been was het ergst. De artrose was heftig en de weke delen in je been waren
ook beschadigd. Daarna heb ik je begeleid naar de euthanasie-ruimte en met
je staan knuffelen terwijl ik je hoofd omhoog hield toen je de narcose kreeg en
deze begon te werken.. na wat vechten tegen de slaap ging de narcose werken
maar zo hard als je was bleef je staan. De dierenarts heeft je het laatste spuitje
gegeven en je met je billen omlaag gewerkt. Toen je eenmaal lag hebben we je
lekker laten liggen en heb ik je in slaap geknuffeld. Tot het bittere eind ben ik
dichtbij je geweest. Je kwam met glimmende oogjes, toen je weg was waren je
ogen dof. Ik heb je een dikke kus op je snufferd gegeven en je gezegd dat je
voor mij de ware was, dat ik van je hou en dat ik je verschrikkelijk zal missen.
Vaarwel mijn liefste.....
Ik hoop dat je een mooi pad tegenkomt in de hemel waar je voor eeuwig lekker
kunt hollen.
Liefde voor mijn kerel... Gentleman's d'Orange 12-04-1994/27-12-2010
sterkte... 
