Geplaatst Ik was mijn verhaal in mijn profiel aan het schrijven, komt er tocht iets weer in mij naar boven
Ik zal het verhaal even helemaal vertellen...Ik had toen pas een paar verzorgpony's, de shetlanders van mijn opa. Mijn moeder zei s'ochtends:"Opa's pony heeft een veulen!". Ik wou er gelijk naar toe, maar dat kon pas s' middags. Dus mijn ouders, broertjes en ik s'middags naar opa. En daar stond ze dan. Mijn lieve kleine Pearl! Lekker bij haar moeder te drinken. Mijn opa vertelde dat ze vanacht was geboren. Mijn opa en oma(van 70!) in de wei, het kleintje begroeten. Toen mijn oma weer de wei uit wou, liep het veulentje zo haar achterna. Ik zie het haar nog steeds vertellen, helemaal stralend! Ik in de wei, veulentje aaien, dat nog wel bang was, maar toch. Heel vaak in de week naar haar toe gegaan en zo kregen we een band.
Tot die ene dag...
Ik was weer bij Pearl(zo had ik haar genoemd) aangekomen. Tot mijn schrik lag ze in de wei! Mijn opa vertelde dat haar achterbenen stijf waren. Ik kroop bij haar in de wei en legde haar hoofd op mijn schoot. Toen ik weg was kwam de dierenarts en gaf haar spierverslappers. Toen nog een keer, maar het werkte niet. Mijn opa vertelde dat het waarschijnlijk iets van stijfpoot was, iets wat vaak bij koeien voorkomt, aan haar beide benen. Ze kon niet drinken en mijn opa om de 3 uur haar moest helpen drinken. En dat ze moest worden ingeslapen!
Ik heb met veel moeite afscheid genomen en ik hield me sterk tegenover Pearl. Maar thuis barste ik in huilen uit. Waarom moest het zo gaan? Die dag daarna werd ze ingeslapen...Een jaar later kreeg Bornie, haar moeder, een nieuw veulen: Emy. Ze is een bruinbont merrieveulen. Ze lijkt niet op Pearl, maar is wel net zo lief. Ik zorg goed voor haar, als eerbetoon voor Pearl. Ik denk dat je dat zo wou...
Dit zijn een paar foto's van haar:
Ik mis haar zo!
Te bedenken dat ze nu 2 zou zijn...
Ik heb er nog nooit van gehoord, maar bij deze wel.. 
