Tja, tis al een maand geleden inmiddels, maar het voelt nog als de dag van gisteren..........helaas heb ik 15 september moeten besluiten om Zaruto te laten inslapen!
Hij was ruim 23 jaar oud, we waren bij elkaar vanaf dat hij 8 maanden oud was en waren dus behoorlijk met elkaar vergroeid! Hij was inmiddels chronisch bevangen, maar nadat hij in juni weer akkuut bevangen was, heb ik hem met voeraanpassing en extra vitamines/magnesium/gluco balance weer zover op de been gekregen dat hij helemaal van de buut af was weer. Naar omstandigheden liep hij weer heel goed, hij was ook weer vrolijk en zag het leven weer zitten.
Helaas ging het de 15e toch mis; wat er gebeurd is precies is niet duidelijk, maar mijn dierenarts denkt aan een herseninfarct en/of een lichte koliek. Een stalgenootje vond hem 's middags in de wei, heeft hem overeind geholpen en 'm op stal gezet. Daarna (omdat ze mij niet kon bereiken maar mij wel goed kent) de dierenarts gebeld en die heeft een zware pijnstiller ingespoten. Toen ik vanaf m'n werk kwam kon m'n oude vriendje in elk geval staan. Ik heb 'm ook nog zien plassen en wat hooi zien knabbelen, maar hij was kortademig, had 's middags ook heel onregelmatig geademd.
Al met al.......heb ik besloten om hem een lijdensweg te besparen en m'n dierenarts (tevens stalgenootje) gevraagd om hem te laten inslapen. Dat heeft ze heel netjes gedaan, al m'n stalgenootjes waren er bij, was ondanks alles toch heel fijn, dat m'n oude vriendje niet alleen hoefde te lijden 's nachts en/of alleen hoefde te sterven.
De 16e is hij opgehaald door de mensen van Paardencrematorium Westerhout in Beverwijk; ook dat ging allemaal heel netjes! Heb in Beverwijk nog een laatste keer afscheid van hem kunnen nemen, daarna is hij de 17e gecremeerd. Inmiddels heb ik een urn hier thuis staan en de rest van de as in een gesloten witte emmer; hij is dus helemaal bij me.
Ik mis hem heel erg, we waren zólang samen...........heb nog wel contact met m'n stalgenootjes, is een hele fijne groep, maar het is toch nooit meer zoals het was!
Jeanine93
Berichten: 1958
Geregistreerd: 20-02-08
Geplaatst: 16-10-10 22:50
Onwijs veel sterkte! Je hebt de juiste keuze gemaakt. Nogmaals sterkte
Resfeber
Berichten: 4167
Geregistreerd: 24-02-10
Geplaatst: 16-10-10 22:53
Héél véél sterkte ermee! Missen zal je hem vast altijd, Vergeten zal je hem nooit!
kally
Berichten: 5426
Geregistreerd: 17-07-04
Woonplaats: Rotterdam
Geplaatst: 16-10-10 22:55
Heel veel sterkte, wat zal het een gemis zijn na zoveel jaren... Gelukkig blijven de herrinneringen....
jeetje, wat sneu maar wat een fijn leven heeft hij gehad. Als je een paard zo lang hebt, dan ken je mekaar door en door! je mag trots op jezelf zijn zoals je hem hebt geholpen. en idd, het word nooit meer zoals het was, maar er komen vast wel weer andere leuke paarden op je pad als je daar klaar voor bent! De herinneringen kan niemand je meer afnemen!