Ik heb al veel topics gemaakt over mijn lieve Mirza, maar dat hoeft nu helaas niet meer....
Ik had Mirza al ongeveer mijn hele leven. Eerst reed mijn zus erop, toen was ik aan de beurt. Ze was altijd zo lekker eigenwijs ne ondeugend en bokken dat ze kon! Ik heb zoveel van haar geleerd! Ik heb ook 1 springwedstrijdje met haar gedaan. Ik was zo trots!
Toen werd ik te groot voor haar en ging ze met pensioen. Ze was ondertussen ook al oud. Opeens werd ze hoefbevangen en constateerde de dierenarts dat ze cushing had. Ze kreeg pillen maar werd wel slomer en ze was niet meer de Mirza die ze eerst was... Ik vond het niet leuk als ze steeds zo eigenwijs was, maar toen wist ik wel beter!
De laatste maanden ging het steeds slechter en kwamen er steeds meer problemen bij. Sinds gisteren zag ik dat ze echt raar deed. Ze hield haar hoofd de hele tijd laag en liep gewoon onder de schrikdraad door! Ze was gewoon helemaal de kluts kwijt! Vanmorgen zagen we dat een paaltje van de schrikdraad helemaal stuk was. Daar heeft ze dus schijnbaar ook geprobeerd onderdoor te lopen. Toen mijn vader ging voeren had ze zich tussen de tractor en de muur ingeklemd en kon geen kant op. Mijn vader heeft haar toen eruit gehaald. Toen zag ik dat ze daarna weer met het hoofd tussen de tractor en kar in stond (zat niet vast, kon er gewoon uit). Ik probeerde haar toen eruit te krijgen, maar ze beweegde zich echt niet. Mijn ouders waren intussen al gaan werken dus ik was alleen. Ik mijn moeder gebeld en mijn vader zou ondertussen nog even komen kijken en dat het wel goed zou komen. Op school belde mijn moeder dat ze haar hebben laten inslapen. De dierenarts zei dat ze helemaal op was. Ik dus een heel lesuur (geluidloos) zitten huilen. Ik wist gewoon niet meer wat ik deed, ik deed zo'n rare dingen. Na dat uur huilen had ik het geaccepteerd. Ik wist dat dit echt het beste was.
Eenmaal thuis kwam mijn andere pony Falco meteen naar me toe. Ik zag Mirza onder zijn deken liggen. Falco had alles zien gebeuren, maar toch hinnikte hij nog een paar keer en ging ook soms nog eens kijken of ze toch niet in de stal stond. Zo zielig. Toen heb ik nog een kwartier ofzo bij hem staan uithuilen. Dalijk moet ik gaan voeren. Alleen al het idee dat ik hem dadelijk alleen zie staan eten.... Maar ik weet dat het goed is zo. Geen lijden meer, geen gedoe meer met steeds die dingen wat dan weer komen opduiken... Ik was altijd zo bang voor dit moment, maar nu ben ik opgelucht. Ik heb altijd van haar gehouden, maar het kon gewoon echt niet meer. Dit was gewoon de juiste beslissing. Ze zal altijd in mijn gedachten blijven! Ze is 22 jaar geworden.
Geeske_
Berichten: 1060
Geregistreerd: 24-03-10
Geplaatst: 15-10-10 17:51
jeetje wat erg! heel veel sterkte!..
maranx
Berichten: 360
Geregistreerd: 02-10-10
Woonplaats: Borne
Geplaatst: 15-10-10 17:52
wat erg! stertke er mee!
haflingertje
Berichten: 5355
Geregistreerd: 12-07-02
Woonplaats: Nuth
Geplaatst: 15-10-10 17:52
Heel veel sterkte met dit grote verlies!
xxnienke94
Berichten: 1463
Geregistreerd: 07-05-09
Geplaatst: 15-10-10 17:53
jemig! sterkte ermee!
willemlover
Berichten: 1566
Geregistreerd: 18-08-07
Geplaatst: 15-10-10 17:53
wat ontzettend sneu voor je! maar tis t beste voor je zeer mooie pony! heeel veel sterkte
Pret_fan
Berichten: 74
Geregistreerd: 21-06-10
Geplaatst: 15-10-10 17:55
heel veel sterkte! het is indd het beste.
Dreamday92
Berichten: 71
Geregistreerd: 07-10-10
Woonplaats: Den Hoorn
Geplaatst: 15-10-10 17:56
Heeel veel sterkte(L)!
unner
Berichten: 742
Geregistreerd: 16-11-06
Woonplaats: Stein
Geplaatst: 15-10-10 18:12
Heel erg veel sterkte!
aerdenhout1
Berichten: 15891
Geregistreerd: 24-02-06
Woonplaats: Velsen noord
Geplaatst: 15-10-10 18:15
Meid ze heeft een geweldig goede baas gehad en een geweldig leven! Menig ander paard was al veel eerder bij de slager terecht gekomen, maar jullie beesie heeft heerlijk kunnen genieten van de oude dag en toen het allemaal steeds slechter en slechter ging is voor haar de GOEDE beslissing genomen! Wat heerlijk is het toch dat wij dat als mens kunnen doen voor onze dieren! Stekte de aankomende dagen...het blijft een groot verlies!
FalcoMirza
Berichten: 98
Geregistreerd: 29-04-10
Woonplaats: Schimmert
Geplaatst door de TopicStarter: 16-10-10 18:29
Dankjewel voor reacties
Aukelizzy
Berichten: 12660
Geregistreerd: 09-10-06
Geplaatst: 16-10-10 22:17
Heel veel sterkte.. Dit was inderdaad de juiste en enige eerlijke beslissing. Ik kan me voorstellen dat je haar mist en heel verdrietig bent.
Heel veel sterkte. Bah. Altijd een bijzonder gezicht hoe een ander paard op zijn maatje reageert
FalcoMirza
Berichten: 98
Geregistreerd: 29-04-10
Woonplaats: Schimmert
Geplaatst door de TopicStarter: 15-11-10 18:11
Ja klopt Ik merk het ook met rijden als ik wedstrijd heb; Met losrijden is hij dan helemaal gek omdat die andere paarden erbij zijn en als hij dan alleen is is hij superbraaf
Ja , ik begrijp je volkomen. Twee maanden geleden heb ik mijn paard ook moeten laten inslapen op 22- jarige leeftijd. En inderdaad er is ook een gevoel van opluchting, want iedere keer ben je bang voor nieuwe dingen en bang voor het naderende afscheid. Je zult nog regelmatig echt verdriet hebben, maar het is beter zo. Denk maar terug een de vele fijne momenten. Sterkte.