3 jaar heb ik om een eigen pony gevraagt. Tot we eindelijk ons eerste maatje kregen, Snoopy. een Welsh x Shetlander van 20 jaar oud. om mijn zusje op te leren rijden. Al snel werd ik veel te groot voor haar. Op 12 jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste eigen pony.
& daar gingen we dan, naar een handelaar voor een vliegenschimmel Arabier. Die bleek dan helemaal niets voor mij te zijn. Tot ik wat verder rond keek. Ik Vond die oude vieze stal, wel 2 maand niet uitgemest. & daar lag hij dan, kaal, lelijk, vel over been,... Ik wou naar binnen gaan om te helpen. maar ik werd tegengehouden. Deze pony viel aan werd er gezegt. Maar hoe kon jij nu aanvallen? Hoe kon je in godsnaam dan al rechtkomen met die lange hoeven? Ik barste in tranen uit & kocht hem meteen. €750 vroegen ze voor dat hoopje beenderen. De eerste 3 maanden kon ik hem niet aaien. Te bang, liep weg van alles wat bewoog. dus gooide ik hem op de wei, & ging er bij zitten met een boek. Na 3dagen op de wei te zitten kwam hij eindelijk gedag zeggen. Eerst nog maar heel voorzichtig, maar na een paar dagen, kwam hij al met z'n neusje tegen me aan. Ik was dolgelukkig! Ik heb de eerste 6maanden gewoon met hem gewandelt aan de hand en met hem wat gespeelt. Tot ik op een dag op stal kwam & hij naar me hinnikte. Tranen sprongen in m'n ogen. Eindelijk hadden we vriendschap gesloten. na een week kon ik zelf al op hem gaan zitten. & 2weken later gallopeerden we door de bossen. Ik was nog nooit zo gelukkig. Nog nooit had ik dit gevoel gehad. 2 veel te korte jaren heb ik van hem mogen genieten. Op 14 jarige leeftijd besloot ik hem te verkopen omdat ik ook voor hem te groot werd. & er geen plaats was voor een derde paard. Ik besloot mezelf een jonger & groter paard aan te schaffen, maar daarvoor moest eerst Lacoste weg. Had ik nou maar gewacht & hem bij gehouden. Maar nee, ik besloot hem toch te verkopen. Nadat hij een week op internet stond, kwam de eerste koper. Zij vond hem heel leuk & nam hem gelijk mee. ze beloofde me van af en toe iets te laten weten, & dat ik zoveel als ik wou mocht komen kijken. de eerste week nadat hij weg was heb ik me stil gehouden, omdat ik hem anders te hard zou missen moest ik hem zien. na een week heb ik gebeld naar de nieuwe eigenaresse om te vragen hoe het vlotte. Het enigste wat zij me vertelde was dat hij een stomme onberijdbare pony was. & ik had nog zo gezegt dat hij tijd & vertrouwen nodig had, wegens zijn harde verleden. Ik vroeg de nieuwe eigenaars hun adres of nummer, zodat ik hem daar kon bezoeken, maar die had ze niet. ze had hem gewoon aan de hoogste beider meegegeven. ik heb dan een zoekertje op internet gezet om het terug te vinden. & eindelijk vond ik hem. Op 16/11/2009 kreeg ik een mail met daarin het verhaal dat mensen hem gevonden hadden in een donkere kleine stal zonder water op eten. Ik kreeg foto's toegemailt zodat ik kon bevestigen of hij het wel was. Hij zag er net hetzelfde uit als toen ik hem kreeg. & dat brak mijn hart. Het was hij. 100% zeker. ik las de mail niet volledig & wou bellen voor hem te bezoeken & terug te kopen, dus ging de mail af om een nummer te zoeken, Tot ik de laatste regel las. 'Helaas is de pony gisteren na aankomst in de kliniek overleden. de trailerrit was hem teveel geworden.' Ik barste in tranen uit & storte volledig in. 2 keer moest mijn lieve schat dit meemaken, & het was zo'n geweldig dier !
Rustzacht lieve jongen van me. Je verdient het. (:
heel veel sterke met je verlies. Ik weet wat het is alleen dat was een manege paard en dat is al weer 3 jaar terug. Jammer van zon paardje dan weet je dat je het paard pijn heeft gehad