Geplaatst Het was echt de liefste, althans, dat vond ik. De meesten vonden haar maar een 'rotbeest', terwijl ze niet wisten waarom.
Ze deed namelijk erg naar naar andere pony's. Dat was omdat ze zegmaar werd 'buitengesloten' door de andere paardjes.
Maar goed, ik vond het altijd super met haar, had altijd een grote glimlach op m'n gezicht als ik bij haar was, of weer op haar mocht rijden.
Heb ook 3 wedstrijdjes (F3 x'D) op haar gereden, met veel plezier en 1 1e prijs.
Maar ineens verdween die glimlach, want Amigo was kreupel.
Ze werd zwakker en ging naar de dierenarts, daar vertelden ze dat ze haar nog 2 tot 4 maanden op rust lieten staan, en daarna verder keken.
Die maanden gingen voorbij en ze mocht alleen maar 2x tien minuten per dag buiten over het erf stappen. Als ik op de manege was, deed ik dat.
Opeens hoorde ik via een vriendin dat ze er niet meer was, ze was naar de dierenarts gegaan, werd vertelt dat er niets meer aan te doen was en ze werd 'ingeslapen'.
Ik kon het niet geloven en barstte in tranen uit.. Mijn vechtertje, mijn alles. Hoe kon dit toch van een mooie droom naar de ergste nachtmerrie lopen.
Amigo, even though you're gone, you still mean the world to me!
01-01-'95 // 04-05-'10.
