Geplaatst hoe het begon , ik had springles en de instructeur zei tegen mij neem jij maar glenn (het was een zwart paardje afkomst wist niemand ) hij was bij zijn vorige eigenaar mishandeld geweest en je zag aan hem dat hij de mensen nog niet 100% vertrouwde , ik weet nog goed hij kwam juist van de wei vol met aangekloekte modder heb hem grondig afgeborsteld en zo is het begonnen hij begon te ontspannen wat was ik blij na lang poetsen was hij eindelijk proper
, beginnen optuigen en opgestegen alles verliep prima , en zo moest ik iedere keer dat ik kwam rijden met glenn beginnen rijden en opeens was onze band zo sterk dat hij me 100% vertrouwde en iemand anders niet ik alleen kon mooi en deftig met hem rijden maar iemand anders smeet hij eraf of dee hij heel beudan op een avond men papa moest eens helpen in de kantine er was een fuif en ik was moe aan het worden ik ging dan naar de stal om eens naar glenn te gaan kijken en hij lag neer te slapen ik heb er mij zo kunnen bijleggen hij legde zen hoofdje op mij en zo zijn we alle2 in slaap gevallen was zo lief en een zalig moment
hij beschermede me ook heel erg men papa was eens kwaad op mij en ik was al bij glenn hem aan het borstelen en men papa kwam kwaad afgestapt naar de stal toe , toen trok hij de deur open en glenn is voor mij gesprongen met zen oren plat en mond open en tanden bloot ,men papa was rap weer weg ,
ook op wandeling moest er eens iemand anders mee rijden omdat ik een nieuw paardje moest uittesten hij smeet er da meisje de hele tijd af in de modder en kwam mij langs de rij zoeken zodra hij me gevonden had stopte hij naast mij en keek zo naar mij van ale stapt gij op mij uiteindelijk heb ik dat moeten doen want het was niet meer normaal. ook als ik hem meenam naar de wei wou hij altijd zen hoofd op mijn schouder leggen en vanaf hij op de wei was moest ik vluchten zodat hij niet weer mee was , in de stal als ik toekwam en hij hoorde mij riep hij me altijd was zo tof om te horen
maar dan was er "het kamp" ik dee niet mee maar er moest iemand anders op glenn rijden en degene die er meegereden heeft heeft hem kreupel gereden
de vrijdagavond kwam ik naar de les en ze zeiden pak jij maar glenn en toen ik aant opstijgen was en dan aan het stappen mankte hij zo erg dat ik afgestapt ben en een ander paar heb moeten nemen , de volgende week stond hij ergens op een weide wist nie welke weide ik hopen de week erachter dat hij terug in zijn stalletje stond maar helaas... was hij nog altijd weg tot de week erachter stond hij op de wei aan de manege , ik naar hem gelopen hij kwam naar mij toegelopen alsof hij wist dat het de laatste knuffel ooit zal zijn die knuffel was heel intens en de week erachter was zijn naamplaatje van de stal verdwenen en toen vroeg ik waar is glenneke ? "kreeg ik een antwoord van "glenneke zal nu in de diepvries liggen" dat vond ik zo erg (en heel grof hoe hij da zei zoiets zegde toch nie op zo een manier) de tranen rolde over men kaken heen . ik mis dat paardje nog altijd en hij zal altijd in men hart blijven hoe dan ook !
Glenneke ik vergeet je nooit ! je was men beste maatje !
ik wou het verhaal hier neerschrijven omdat hij het wel verdient om herdacht te worden !
heb er nog 1foto van gevonden : hij is wel donker
men lieve schat ook al was je niet van mij, toch blijf je in mijn hart ! hoop dat je nu gelukkig bent !
