Mijn Utricia (niveau x Faldo) Helaas heb ik haar moeten laten inslapen op 7-7-09. Na een gelukkige tijd samen, waarin ik haar zelf opgevoed en ingereden heb. Waarin onze band enorm was. En na een periode van problemen met haar gezondheid zijn we er achter gekomen dat mijn meisje ernstige artrose in haar nekwervels had. Mijn vechter heeft tot het laatst gevochten. Ze heeft me nooit laten weten hoeveel pijn ze eigenlijk had en ging door het vuur voor me. Mensen snapten niet waarom ik zoveel van haar hield, het was een kleine duivel. Meerdere malen heb ik moeten horen dat ik ze beter weg kon doen en dat het me niet zou lukken haar in te rijden. Mijn lieve Toetje...je was mijn maatje, mijn kroelkopje en mijn troost in moeilijke tijden.