Bij mij heeft het zeker 1,5 jaar geduurd en zelfs nu nog (ruim 3 jaar later) moet ik het er niet te lang over hebben, anders barst ik alsnog in tranen uit! Je doorloopt allerlei fases in een rouwproces, waaronder; verdriet, woede, schuldgevoel enz., maar je hebt er alles aan gedaan...
Het is iets wat met de tijd wel afzwakt. Voel je vooral niet schuldig als je jezelf op een dag betrapt dat je "vandaag nog niet aan hem/haar gedacht hebt" Daar had ik best wel last van, maar dat is nou juist het stukje "los laten" denk ik. en het los laten betekend niet dat je je paardje vergeet hoor!
Sterkte.