Geplaatst En dat wil ik nu graag wel doen.
Romy is op 12 augustus 2009 overleden aan koliek.
Ze had allemaal verklevingen in de buik, en haar dunne darm was helemaal weggeschoten.
's Morgens om 9 uur kreeg ik telefoon dat ik naar stal moest komen, want Romy had last van buikpijn.
Eenmaal daar aangekomen lag ze te rollen in een klein weitje.
De dierenarts was al gebeld, dus die moest er zo aankomen, ondertussen heb ik met Romy gestapt.
Na een tijdje kwam de dierenarts, die heeft een inwendig onderzoek gedaan.
Romy bleef maar piepen, het deed zo'n pijn, het was gewoon echt zielig om dat aan te zien.
Hij gaf haar 2 spuiten, en binnen een uurtje moest het verbeterd zijn, zo niet dan moesten we terugbellen en moest hij nog een keer terug komen.
Binnen een uur was er zeker verbetering, ze had niet meer gerold, en zag er iets beter uit.
Maar na anderhalf uur begon ze weer achteruit te gaan, ze ging weer rollen, en keek heel raar uit haar ogen.
We hebben meteen weer de dierenarts gebeld.
Na een half uurtje was hij er weer, weer een inwendig onderzoek.
Hij voelde dat het de dunne darm was, hij zei meteen: 'Dit zit echt niet goed, jullie moeten vandaag nog met haar naar de kliniek.. Zo niet raakt ze in shock en gaat ze dood.'
Ik stortte meteen in, want hoe kwam ik aan een trailer, hoe kwamen we bij de kliniek, kunnen we het wel betalen, haalt ze het wel, dalijk ben ik haar kwijt..
Ik was me helemaal druk aan het maken over hoe en wat.
De dierenarts heeft mijn moeder opgebeld, die is meteen gestopt met werken en naar ons toegekomen, ook mijn vader werd gebeld en heeft meteen de boot waar hij op werkt stil gelegd en is ook naar ons toe gekomen.
Sharon &Sylvia (moeder van Sharon) hebben voor mij de trailer van Lara geregeld.
Sylvia had aangeboden met ons te rijden, omdat wij geen auto hadden die een trailer kan trekken.
Wij de trailer aangekoppeld, Romy opgeladen en op weg naar de kliniek in Kerken (Duitsland).
Eenmaal daar aangekomen Romy afgeladen, en naar een grote onderzoek kamer gebracht.
Daar had ze weer een inwendig onderzoek, de mest was goed.
Daarna hebben ze met een slangetje in haar neus gezeten.
En daarna hebben ze een echo gemaakt, op die echo kregen we te zien dat de dunne darm helemaal weg was geduwd, en ze allemaal verklevingen gehad.
Ze hebben daarna bloedgeprikt, en daarna hebben ze haar in een stal gezet waar ze aan het infuus heeft gestaan.
Het deed met echt veel pijn om mijn eigen vrolijke pony daar zo te zien staan, in haar ogen zag je gewoon al dat ze het opgegeven had..
De mensen van de kliniek vertelde ons dat het bloed er niet goed uitzag..
Ze wouden het nog een uurtje of 2 de tijd geven, misschien verbeterde het nog.
Wij (Mijn vader, Sharon, Sylvia, Wil &ik) zijn ondertussen even wat gaan drinken, zodat ik goed kon nadenken over wat we nu gingen doen.
Toen we terug kwamen stondden we meteen voor een hele moeilijke beslissing.
We konden haar of laten opereren voor €5000,- (wat ze waarschijnlijk toch niet zou halen omdat ze te zwak was) of haar in laten slapen..
Ik en me vader hebben toch besloten haar in te laten slapen, met heel veel pijn en moeite, want ze was mijn eerste eigen pony en ik geef zielsveel om haar, ze was mijn alles, mijn meisje, en ik wou haar niet kwijt raken!
Maar ik kon haar ook geen pijn laten lijdden.
Ondertussen dat de mensen van de kliniek de spullen klaarmaakten etc. heb ik Leonie, Lara, Suzanne, Emmie, Danielle, kortom mijn hele telefoonlijst leeggebeld om het te vertellen.
Ik was er helemaal kapot van, maar het deed me toch wel goed dat iedereen zo met me meeleefde.
Toen was het zover, Romy werd naar de narcose-box gebracht.
Daar kreeg ze een spuitje dat ze heel slaperig werd..
Daarna hebben we een stukje van de voorpluk en van de staart afgeknipt, als aandenken aan haar!
Toen werd ze tussen 2 wanden gezet zeg maar, zodat ze niet heel hard op de grond zou vallen.
Toen kreeg ze een spuitje voor de narcose, ze zakte door haar knieën, en de wanden werden weer geopend, ze hebben haar voorzichtig neergelegd..
Toen heb ik even een paar momentjes met haar alleen gehad, wat ik echt nooit meer vergeet.
Toen kreeg ze 4 spuitjes voor haar in te laten slapen..
Sharon, Sylvia, Wil, Papa en ik hebben afscheid van haar genomen...
Toen ben ik ook nog even met haar alleen geweest, en heb afscheid van haar genomen.
Ik vond het zo moeilijk haar te laten gaan, het liefste bleef ik voor eeuwig bij haar liggen.
Toen zijn we na een tijdje naar buiten gelopen, Sylvia en Wil zijn alvast naar huis gegaan, en Sharon, ik en papa hebben nog even gewacht op haar halster, en haar ijzers.
Ik voelde me zo zwaar klote, ik wou mijn pony daar niet laten gaan, ik wou gewoon terug in de tijd, en dat het allemaal anders was gegaan.
Maar helaas moesten ook wij naar huis, met een halster, een stukje van haar voorpluk en staart, haar papieren en 4 ijzers in mijn hand.
Onderweg naar huis wel honderden smsjes en telefoontjes en krabbels etc. gekregen.
Het voelde toch wel fijn aan dat iedereen zo meeleefde, en er zo goed voor mij waren!
Maar toch nam het mijn verdriet niet af..
Ik heb de hele nacht op de computer gezeten en alle foto's bekeken.
Heb ook geen minuut geslapen, alleen maar aan Romy gedacht..
De dag erna heb ik met 2 vriendinnen naar stal gegaan, ik durfde niet alleen, ik had een heel sterk gevoel wat me tegenhield, maar ik ben toch gegaan, want ik kon het niet afsluiten als ik niet gelijk naar stal zou gaan.
Ik voelde echt letterlijke pijn toen ik langs haar lege stal liep, en heb daar zeker een half uur staan janken..
Gelukkig waren er veel mensen die mij hebben gesteund, en nu nog steeds mij steunen als ik het moeilijk heb!
En ik ben ze allemaal stuk voor stuk heel dankbaar voor wat ze allemaal voor mij en Romy gedaan hebben.
We hebben echt gevochten voor haar, maar helaas heeft het niet mogen baten.
Ik zal haar echt nooit vergeten, ze was alles voor mij, en dat is en blijft ze nog steeds!
Hier nog een paar laatste foto's van mijn meisje..
Papa &Romy.
Sylvia &Romy.
Sha &Romy.
Ik &de mooiste laatste momentjes samen.
Nog een mooi gedichtje dat Lara voor mij heeft gemaakt.
Rust zacht meisje, ik mis je nog steeds, iedere dag!
Dankjewel voor het kijken!
Heel veel sterkte meis, met het verlies van je pony. 
