Geplaatst Petra was een a-ponytje van een onbekend ras.
Ik heb er nooit op gereden, we hebben haar van mensen gekregen die haar niet meer wilden, die hebben nooit veel aandacht voor haar gehad, ze was ook behoorlijk ondervoed. Ik had al een shetlandertje, Goldy, dus kwam het mooi uit stonden ze niet meer zo alleen.
Ze hebben een behoorlijk aantal jaren samen lekker in de wei gestaan, genietend van alle rust. Petra kwam weer helemaal bij en had weer een volle buik. Ik verzorgde ze zelf toen ik jonger was, maar allang niet meer rijden, ze waren beiden toen al rond de 25.. Ik werd ouder en had er niet zoveel tijd meer voor met school en ik had ondertussen een verzorgpony. Gelukkig zijn er een paar meisjes die ze altijd heerlijk verzorgd hebben. Ze staan bij mij in de achtertuin dus zag ik ze nog wel elke dag
Petra kreeg een paar jaar terug een hersenbloeding. Het gevolg hiervan was een soort epilepsie, de dierenarts kon het ook niet helemaal vaststellen, maar eens in de zoveel maanden kreeg ze een aanval, en lag ze weer te shaken in de wei. Met Goldy ernaast die zich maar afvroeg wat er toch met dr vriendin aan de hand was. Een paar keer hebben we gedacht dat het echt over was, en dat ze ter plekke zou overlijden, maar ze herstelde elke keer weer bijzonder goed en was nog steeds echt wel gelukkig. Een halfuur na zo'n aanval leek het wel of ze het alweer vergeten was..
De aanvallen werden eigenlijk steeds minder, de laatste was alweer een jaar geleden. Toch merkte je dat ze echt heel oud was. Ze zag bijna niks meer dus liep overal tegenaan. Ook hoorde ze je niet meer aankomen. Toen begon ze ineens met trappen. Een teken dat ze echt bijna niks meer hoorde of zag. Ze heeft mij een keer te pakken gehad, m'n moeder bijna, en het meisje dat haar verzorgde durfde niet meer in de buurt te komen.
Toen moesten we de beslissing nemen, en hebben we haar laten inslapen. Dit was voor mij alsnog ontzettend moeilijk. Maar ze leek ook niet echt gelukkig meer. Ze was oud, moe en toch wel klaar met het leven. Uiteindelijk bleek dat ze al ontzettend zwak was, en anders was ze misschien via een lijdensweg overleden. Dus het is toch maar beter zo.
Ze is ongeveer 32 jaar oud geworden.
Nu staat Goldy dus alleen. Wel zielig. Ze mist dr vriendin behoorlijk. Dus nu maar op zoek naar een wat ouder, lief vriendje of vriendinnetje voor haar.
Petra, je was een super sterke,dappere en lieve pony!
)