Geplaatst Afgelopen zondag (11/01) hebben we afscheid moeten nemen van ons paard Jimmy. Jimmy zou dit jaar 32 jaar geworden zijn, we hadden hem al 16 jaar in ons bezit.
Jimmy was ons aller eerste eigen paard. Mijn vader kocht hem 16 jaar geleden, toen had hij enkel als wandel- & gezelschapspaard gedient.
Hij heeft toen enkele dressuurwedstrijden met mijn vader gelopen, maar dit bleek niet zijn ding te zijn. hij heeft bij ons dus ook vooral als wandelpaard gedient.
door zijn hoge leeftijd (31 jaar) werd hij de laatste 3 jaar niet meer bereden. hij genoot, samen met het andere paard van mijn vader, van zijn oude dag in de weide.
een jaar geleden kreeg hij een zware koliek aanval, hij heeft toen 4 dagen niet gedronken of gegeten, maar boven onze verwachtingen werd hij weer de oude. hij was wel fel vermagerd en was veel van zijn bespiering verloren, maar dat hield hem niet tegen om met volle teugen van het leven te genieten...
Afgelopen zaterdag vond ik hem in zijn stal. hij lag neer, dit was niet van zijn gewoonte omdat hij weet dat hij zelf bijna niet meer rechtgeraakt dan.
ik probeerde hem eerst zelf te doen opstaan, maar toen hij niet reageerd heb ik meteen naar mijn vader gebeld. die was gelukkig snel bij de stal.
in die tijd had hij al geprobeerd om zelf recht te staan, maar dit lukte niet. hij was totaal uitgeput en ging volledig plat liggen.
op dat moment was er op stal ook een hoefsmid aanwezig, die heeft ons dan ook geholpen om Jimmy terug overeind te krijgen. nu 5 pogingen lukte het dan uiteindelijk toch... hij zag er redelijk fit uit en at toch een stukje brood. hierdoor wisten we dat het deze keer geen koliek was. de hoefsmid had wel gezegd dat zijn hartslag vrij hoog was, maar we dachten dat dit kwam door de inspanning en misschien ook van de stress.
maar 's avonds lag hij weer neer in zijn stal, we hebben hem ook toen terug recht gekregen. 's avonds dan toch besloten om de veearts te laten komen omdat hij er maar suf en wankelig bij liep en het was echt niet normaal dat hij al voor de 2e keer was gaan liggen. de veearts zei dat zijn hartslag veel te hoog was en dat zijn hart af en toe een slag oversloeg. we besloten dan om hem een spuit te geven voor zijn hart, maar het bleek er niet goed uit te zien.
de volgende ochtend ging mijn vader met een bang hart kijken. Jimmy leefde nog, maar hij spartelde met zijn benen en had last om te ademen.
Op dat moment hebben we de moeilijke keuze moeten maken om de veearts te bellen om te zeggen dat hij Jimmy een spuitje moest komen geven om hem te laten inslapen
een hartverscheurende keuze, maar wel de juiste keuze...
Jimmy was niet het mooiste of het liefste paard, maar hij was ontzettend eerlijk en deed geen vlieg kwaad!!
Hij was een vriend voor het leven...
Rust zacht jongen
als ik het zo lees heeft hij een fijn leven gehad bij jullie! sterkte! 
dat hoor je niet vaak meer.
