Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
anoukoaky schreef:echt een heel erg verhaal hoor. het is zo moeilijk om iets kwijt te raken waar je van houd... nogmaals veel sterkte en p.s. als ik dit verhaal lees krijg ik tranen in mijn ogen en kippenvel...
dblijham schreef:Heel veel sterkte gewenst. Hoe moeilijk het ook is, wij zijn het onze dieren verplicht om deze beslissing te nemen als leven lijden wordt.
Noa_M schreef:Ohw wat erg voor je!
Alleen mensen die geen paardenmensen zijn kunnen zoiets zeggen als het is maar een paard. Die begrijpen niet dat een paard zo veel meer kan zijn. Ik denk dat ik voor veel mensen spreek als ik zeg dat ik je verdriet heel goed kan begrijpen. Je moet je je er echt niet bezwaard door voelen en goed de tijd nemen om dit te verwerken.
Heel veel sterkte ermee!
Willeke12 schreef:heel heel veel sterkte met dit grote verlieshet is vreselijk om je maatje je allessie te verliezen. mensen die niet van dieren houden begrijpen gewoon dit soort dingen niet, probeer die mensen te laten gaan hoe moeilijk dat ook is. ik heb 9 maanden geleden helaas ook mijn beesje moeten verliezen en denk nog elke dag aan haar, de ene dag met een traan en de andere met een lach. ik heb ook weer een nieuw paardje gekocht en ook nog steeds de angst dat het zelfde zou gebeuren als met haar. ik hoop dat je heel veel kracht kan halen uit de mooie momenten met haar. weet je al wat voor een virus het is geweest? hoe oud is ze geworden?
chloek schreef:Heel veel sterkte!!Ik weet helaas hoe je je voelt (heb ook in zo'n situatie gezeten met mijn fries van 8 jaar, die had dan wel wat anders). Wij hebben er ook alles aan gedaan maar het mocht niet baten hij kon niet meer.
En tot dat laatste moment was hij lief voor mij, vrolijk tegen mij terwijl hij zo ziek was.
En dan komt het besluit om hem te laten gaan want je weet dat het beter is voor hem, maar dat neemt niet weg dat het zo ontzettend moeilijk is. Vind het heel goed van je dat je erbij bent gebleven, ik vond het t eerlijkst tegen over hem, maar dat doet echt wat met je!
Het is bij mij nu ander half jaar geleden maar nu ik jou verhaal zo lees is het weer als de dag van gister, het word wel minder maar vergeten doe ik hem nooit en juist met zulke dingen komt het verdriet weer boven.
Hoe lief mijn 2 hafjes ook zijn met hun heb ik niet wat ik met mijn fries had.
Nogmaals heel veel sterkte en mocht je erover willen praten ,je mag altijd pb-en