Geplaatst 
Ze was mijn eerste paard en een heel bijzonder paard. Niet makkelijk maar dat hoefde voor mij ook niet. Ik heb op haar gevloekt en om haar gelachen. Na 15 jaar samen zijn de herinneringen zo talrijk, dat ik er avonden over kan vertellen. Ik mis haar tot het diepst van mijn ziel en toen zij ging nam ze een stukje van mij mee. Ooit zien we elkaar weer, daar ben ik van overtuigd.
Van mijn zus kreeg ik het volgende gedichtje en dat sluit precies aan bij mijn gevoel.
Sonja
We kunnen Sonja met heel veel woorden beschrijven
Maar met een paard zo bijzonder
Is het geen wonder
dat ze altijd in onze gedachten zal blijven
We laten haar gaan
Naar haar volgend bestaan
Waar haar zonder pijn en klachten
Het eeuwige spelen en dartelen wachten
En mocht haar geest ooit terug komen op aard
Dan wacht weer een baasje een bijzonder fijn paard.
En een foto van de laatste dag met haar kleine grote vriend op de wei
Ik schrok dus wel even dat ze er niet meer is, je hebt haar toch heel lang gehad 
