Nimber schreef:Dat zijn telefoontjes waarvan ik hoop dat ik ze nooit krijg. Wat een hel dat jij m wel kreeg. Fijn dat de mensen ongedeerd waren en fijn dat het zoń knal was dat hij op slag dood was. Geen pijn, geen gemartel.
Sammy was vast heel ingenomen met zichzelf dat zijn ontsnap poging gelukt was en dat hij in de grote interessante wijde wereld was en toen ... alleen maar eeuwige grote groene weide om zich heen met veel paardenvriendjes en geen hekken meer!
sterkte met het gemis
Wat mooi gezegd, dankjewel!
Dankjewel allemaal voor jullie lieve berichtjes!
Ik heb een portemonnee laten maken (mijn oude was kapot) met een foto van Sammy erop, hij is echt heel mooi geworden (vind ik), zal straks kijken of ik een foto kan plaatsen. Ik had hem natuurlijk liever nog gewoon in de wei staan, maar zo is mijn mannetje toch een beetje bij me.
Met de andere paarden gaat het wel redelijk. Chagall heeft van het begin af aan niks gemerkt 
Noby liet alleen zondagavond weten dat hij er NIKS van wilde weten, verder is hij oke.
Anne was erg van slag, maar ik denk dat dat meer door mij kwam. Anne is erg gevoelig als het op mij aankomt en kan er absoluut niet tegen als ik niet 'stabiel' ben..
Het heeft Bikkel wel goed gedaan om hem nog te 'zien', daarna fleurde hij een beetje op. Hij zoekt wel heel veel steun bij Anne, elke keer als ik bij de wei kom, staat Bikkel naast Anne, hij wijkt geen moment van haar zijde, totdat ik de wei in kom (en dan wijkt hij geen moment van mijn zijde).. Het is dus duidelijk dat hij ons maatje ook heel erg mist..