Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-12-11 14:46

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 26-12-11 14:46

aah heel veel sterkte Captain

**Geplaatst**: 26-12-11 19:04

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 26-12-11 19:04

Dank je wel!

Heb het er eigenlijk niet zo moeilijk mee, ze was echt op dus dit was absoluut de beste keuze. Hoop dat ze het fijn heeft daarboven maar dat denk ik wel.

**Geplaatst**: 26-12-11 21:15

Geplaatst: 26-12-11 21:15

Ik was ook bij mijn huisdieren (2 honden en 1 kat) als ze werden ingeslapen ik mocht er niet aan denken dat zij daar op die tafel lagen en ik niet bij hun kon zijn! Maar iedereen denkt anders over zo'n dingen.

**Geplaatst**: 26-12-11 21:19

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 26-12-11 21:19

Ik heb het heengaan van 4 paarden gezien waaronder 1 eigen paard.
Het is mooi bij de laatste seconden van het paard te zijn ....

**Geplaatst**: 26-12-11 23:01

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 26-12-11 23:01

TAO-->IM

**Geplaatst**: 26-12-11 23:08

Geplaatst: 26-12-11 23:08

Dè verantwoordelijkheid die je er zo maar bij krijgt.
Al die tijd zijn ze er voor mij geweest, en dus ben ik er dan voor hun.

**Geplaatst**: 26-12-11 23:40

Geplaatst: 26-12-11 23:40

Mindim schreef:
Ik heb een paard van 26 en ook voor haar zal ik eens een beslissing moeten nemen. Ik wil bij het inslapen zijn, haar geruststellen tijdens dat 'grote' moment.

Ik zie er echter enorm tegenop en kan er bij de gedachte al nerveus van worden. Waar ik dus bang voor ben, is dat ik mijn paniek en zenuwen over breng op haar. Ze is heel gevoelig voor mijn stemming. Ben ik nerveus dan wordt zij het helemaal.
Hebben meer mensen dit aan de hand gehad en wat hebben jullie gedaan. Misschien moet ik mezelf maar iets kalmerends geven?

Dat zou je kunnen doen, maar ik hoop voor je gezien de leeftijd van je paard dat je rust (en kracht) vindt in dat je vrede kunt hebben met wat een mooi en lang paardenleven je je dier gegund hebt.
Bij mijn ouwe trouwe vriend was het zo duidelijk dat voor hem verder geen paardwaardig leven meer mogelijk was dat ik nog maar een ding moest doen. Gejankt heb ik, op mijn werk, in de auto, bij vrienden... En niet op stal. Heel vreemd. Heb als een zombie geknuffeld, gepoetst, verwend, en de sedering ging erin terwijl hij met zijn snuit in mijn jaszak zat. Dat was zo'n hoge dosering dat zijn ogen al toe gingen maar hij net op de been kon blijven. Volgens mij heeft hij van alles erna echt niets meer meegekregen, hij was al weg. Dus als je je overeind kan houden tot de sedering... Heeft je paard geen last van jouw tranen daarna.

Maar wat al eerder geschreven werd: ja, ik heb me echt een moordenaar gevoeld. Dat je kan beslissen over leven en dood... zo bizar. De tranen stromen me weer over de wangen...

@zomertaling: sterkte!

**Geplaatst**: 26-12-11 23:41

Geplaatst: 26-12-11 23:41

Mijn paard is 25 en ik weet ook niet hoelang hij het nog volhoudt maar toch zou ik erbij willen zijn..

Ik ben hem heel dankbaar voor de tijd die we samen hebben en ik wil hem dan op het laatst ook het gevoel geven dat het goed is

**Geplaatst**: 26-12-11 23:44

Geplaatst: 26-12-11 23:44

Helemaal mee eens Jodi!

**Geplaatst**: 27-12-11 03:09

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 27-12-11 03:09

@wittepit
Ik zou er ook wel vrede mee hebben hoor, ik heb haar het beste van mijn kunnen geboden. Misschien ben ik tijdens de gebeurtenis wel ontzettend rustig, ik weet het niet. Ik weet dat ze erg op me reageert en dan kan ik gevoelens onderdrukken, ze merkt het toch. Ik ben bang voor een nerveus paard dat moeilijk te sederen valt door een nerveuze eigenaar. Maar mss valt het mee, ik hoop het van harte, want erbij zijn ga ik sowieso.

**Geplaatst**: 27-12-11 23:12

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 27-12-11 23:12

Ik ben erbij gebleven bij mijn pony. Het was het laatste wat ik voor hem kon doen en heb er eigenlijk geen moment over getwijfeld.

**Geplaatst**: 27-12-11 23:13

Geplaatst: 27-12-11 23:13

Ik zou er ook bij zijn... Sterkte

**Geplaatst**: 27-12-11 23:18

Geplaatst: 27-12-11 23:18

Ik heb het bewust niet gedaan. Ik was beide keren helemaal van de kaart, op van de zenuwen en de ellende. Licht hysterisch en ik stond op het punt flauw te vallen. Ik heb de pony's zo normaal mogelijk naar de kliniek gebracht, laatste knuffel gegeven en hun lievelingseten in de bak gegooid. Daarna snel weggelopen bij de stal. Ik was zo ontzettend bang dat ze mijn zenuwen en angst over zouden nemen en dat het inslapen daardoor niet zo rustig zou verlopen. Ik wilde ook niet dat de dierenartsen zich druk zouden moeten maken om mij ipv de pony. Beide keren is het heel snel en rustig gegaan.
Maar als een paard of pony er ook maar enigszins baat bij zou hebben als ik bleef, dan had ik dat zeker gedaan.

**Geplaatst**: 28-12-11 17:32

Geplaatst: 28-12-11 17:32

Ik ben er bij gebleven, heb daar eigenlijk ook helemaal niet over nagedacht, was vanzelfsprekend voor mij.
En ik ben er blij om.. ze ging zelf liggen en is liggend ingeslapen zonder nog enige poging om op te staan, zelfs geen paniek of angst in haar ogen. Ik weet niet of ze dat ook had gedaan als ze volledig in handen van "vreemden" was geweest.

**Geplaatst**: 29-12-11 21:25

Geplaatst: 29-12-11 21:25

Ik heb op 24 augustus 2010 mijn eerste paard van 12 jaar moeten laten inslapen en ik ben er van de eerste tot de laatste moment bijgebleven. Zowel Toesj als ik hadden elkaar nodig op die moment en het deed goed voor mij om haar stilletjes te zien vertrekken op mijn schoot. Omdat ik zo zeker wist dat ze kon vertrekken in een omgeving die voor haar vertrouwd was. Ze wist dat er mensen rond haar stonden die enorm veel om haar gaven.
Ik weet dat dit waarschijnlijk enorm vermenselijkt is, maar zo voelde ik het wel aan.

Toesj is ook rustig gaan liggen bij het eerste spuitje en bij haar tweede of derde (weet het niet meer zo goed) rustig ingeslapen. Ze heeft nergens verzet getoond en is steeds enorm rustig gebleven.

**Geplaatst**: 29-12-11 22:31

Geplaatst: 29-12-11 22:31

ik ben er ook bij geweest vond het een toch wel mooi moment en zo kon ik goed afscheid nemen van haar. Sterkte ermee

**Geplaatst**: 29-12-11 22:34

Re: Inslapen: Erbij zijn of niet?

Geplaatst: 29-12-11 22:34

ja gewoon der heen gaan je kent hem zo goed en dn is dat het laatse moment jullie twee met elkar dan weet hij mischien ook dat het alleen maar goed voor hem is

**Geplaatst**: 14-01-12 18:23

Geplaatst: 14-01-12 18:23

Ik ben er ook bij gebleven toen mijn merrie werd ingeslapen,ik heb wel medicatie van de huisarts gekregen om mn emoties een beetje onder controle te houden. Maar vond het fijn om bij der te kunnen zijn tot het laatste moment heb zelfs nog een foto van ons laatste moment samen,die me heel dierbaar is..is geen nare foto maar echt ons afscheid