Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Dreeke schreef:@ diddlmouses: ik heb naar de dood van mijn meisje toe kunnen leven, alleen het moment moest uitgekozen worden, gelukkig heeft ze dat zelf aangegeven dat het niet meer ging... het gemis wordt wel elke dag meer, steeds wordt dat verlangen heftiger om haar te willen zien en te knuffellen, aan te raken.... Ik ben zo blij dat ik haar zoon nog heb, hij is nu 1 jaar en zoveel troost voor mij, als ik hem niet had gehad was ik in zo'n gat gevallen, Vinga was mijn alles, ik deed echt alles voor dat dier, ze was mijn soulmate en nu is ze er niet meer..... nooit gedacht dat het zo zwaar kon zijn je beste maatje te verliezen
Dreeke schreef:Ik denk het ook wel... ik huil graag alleen, want vaak snappen mensen dat toch niet "huilt ze nou nog om dat paard" ik heb haar staart en mooie lange voorpluk afgeknipt, het enige tastbare wat ik nog van haar heb, haar geur zit er nog in, zo af en toe haal ik ze uit de plasticzak om er even aan te ruiken...
Claudia__ schreef:denken volgens mij dat ik er al overheen ben, maar dat is verre van de waarheid. Ik huil niet in hun bijzijn en ik doe alsof het goed gaat, maar van binnen zit het heel anders...
diddlmouses schreef:Praten over hem kon ik tot voor kort helemaal niet..
Nu nog niet echt, maar misschien al ietsje beter.
Dreeke schreef:Ik denk het ook wel... ik huil graag alleen, want vaak snappen mensen dat toch niet "huilt ze nou nog om dat paard" ik heb haar staart en mooie lange voorpluk afgeknipt, het enige tastbare wat ik nog van haar heb, haar geur zit er nog in, zo af en toe haal ik ze uit de plasticzak om er even aan te ruiken...
diddlmouses schreef:@ claudia, logisch hoor, kan ook niet anders hoor, het is nog maar zo kort geleden voor jou..
vind het heel goed dat je er met je mams over praat en lekker janken meid, dat is alleen maar goed!