Bokt.nl

colunder schreef:

dank jullie wel voor jullie reakties, ik heb lang getwijfelt of ik het erop zou zetten maar heb het dus toch maar gedaan. helpt ook om het van je af te schrijven.

Joscaa schreef:

[i]Ik zou dagen kunnen huilen,
weken maanden, jaren.
Tranen zouden altijd vloeien,
maar ik wil er wat bewaren.
Bewaren voor juist die momenten dat ik je het allermeeste mis.
Dus voor een soort van noodgeval,
pas als de helse pijn
opnieuw voelbaar is.
Tranen zouden blijven stromen, want dat je weg bent is een feit,
maar hoeveel pijn me dat ook doet,
ik wil niet al mijn tranen kwijt.
Daarom als ik aan je terug denk,
vloeit er 1 traan over mijn wang,
die spreekt voor miljoenen tranen

_Snooplover_ schreef:

Mooi !!

Ik zit ook niet echt lekker in me vel en dacht ik probeer weer ns te schrijven hij klopt niet echtl maar wou hem toch even plaatsen.

Lieve Snoopy,
Dagen lang huil ik om jou,
We maakten plezier,
Jij was mij trouw.
We deden de leukste dingen,
Lekker gek doen en knuffelen,
Dressuren en de raarste hindernissen springen.
Ik wist dat ik je missen zou,
Dacht dat het langzaam over zou gaan,
Maar ’t word alleen maar erger,
Want ik kan gewoon niet zonder jou.
Je zal voortleven in mijn hart,
Ik zal je nooit vergeten,
Mijn lieve schat.

_Snooplover_ schreef:

hihi ik kan ook niet dichten

diddlmouses schreef:

Mooi, maar die staat al heel vaak in het topic...

marillion schreef:

Uit de hoeken van mijn ogen
rolt mijn tastbaar verdriet.
Dit alles gebeurt stiekem,
Zodat niemand het ziet.

Het vormt zich een baan over mijn wangen,
Tot onderaan mijn kin,
Ik probeer er tegen te vechten,,
Maar het heeft geen zin.

Het streelt nu ook mijn lippen,
En ik proef het in mijn mond.
Het loopt over mijn handen,
Valt te pletter op de grond.

Uit de hoeken van mijn ogen,
Rolt mijn tastbaar verdriet.
Dit alles had ik willen delen...
Maar momenteel lukt me dat niet.

DNIEKJ schreef:

Ik heb 9 maart mijn trouwe vriendje in moeten laten slapen Voor het verhaal staat in mijn profiel.

voor school moesten we een gedicht maken. Je moest het zelf bedenken en je mocht zelf weten waar het over ging. Ik heb alle moed bij elkaar gehaald en ben uiteindelijk een gedicht gaan maken over mijn hondje die ik heb moeten achterlaten.

Rocky, waarom moest jij nou gaan?

Een moeilijke tijd heb ik achter de rug..
Rocky, waarom moest jij nou gaan? Ik wil je terug!
Helaas hebben we maar 5 jaar van je mogen genieten
Je kwam altijd naar ons toe als we je riepen
Helaas zal dat nu nooit meer zo zijn,
Je hebt gevochten voor je leven ook al had je zoveel pijn
Het gevoel dat je er niet meer bent is raar
Het klink misschien gek maar het is wel waar
Niemand zal ooit weten hoeveel pijn het doet,
Dat ik jou ben verloren en zonder jou verder moet
Aan jou kon ik al mijn liefde geven
Maar helaas kon jij die ziekte niet overleven.
De dokters zeiden dat je er weer bovenop zou komen
Om kwart over 8 belden ze op dat de tijd er toch was aangekomen
Het ging niet meer, je ging zo snel achteruit
En toen kon ik het niet meer inhouden, ik barste in tranen uit
Nee.. Niet ons hondje, niet mijn vriend!
Niet mijn maatje, waar ik zo ontzettend veel van hield
Lieve Rocky, we leven nu apart
Maar op één plek leef je voor eeuwig
En dat is in mijn hart

Ik zal je nooit vergeten!!

Het hele verhaal staat dus in mijn profiel, + foto's. Hij was al een paar dagen niet goed, regelmatig naar de DA geweest maar het mocht niet baten, mn moeder en ik hebben hem voor het laatst gezien. Hij werd geopereerd en het bleek dat zijn darmen vuurrood en dik was. En dat ze zoiets nog nooit hadden gezien. Tot om kwart over 8 ze opbelde.. wij er nog snel heen gegaan maar daar lag hij... nog half warm.. ik kan het nog steeds niet geloven.. waarom moest ons dat nu overkomen? Hij had nog zoveel jaren te gaan..