Bokt.nl

Joscaa schreef:

[i]Kon het maar zijn zoals vroeger,
kon ik maar weer aan je denken,
zonder pijn te voelen.

[/b]

Joscaa schreef:

Kon het maar zijn zoals vroeger,
kon ik maar weer aan je denken,
zonder pijn te voelen.

Maar zonder jou heeft het toch geen zin.
Ik voel me zo leeg binnen in.

--

Overleden hond:
Weg is hij,
wg zonder afscheid.
Weg in een keer,
geen warm welkom meer.
Geen natte neus,
geen kwispelende staart.
Het wordt stil,
veel te stil in huis.

--

Stilletjes onwetend,
doet ze haar oogjes dicht.
Zachtjes, rustig,
zegt ze haar laatste piepje.
Pijnlijk, verdrietig,
laat ze haar laatste zucht.
Zomaar, maar toch,
gaat zij naar de hemel.

--

Samen gewandeld,
samen gespeeld.
Lief en leed,
hebben we samen gedeeld .

Plots werd je ziek,
ik moest je laten gaan .

Maar door mijn tranen,
heen hoor ik je stem.
die zegt, "Baasje je hebt het goed gedaan".

--

Geen woorden zijn er,
die dit verlies kunnen beschrijven.
Alles was zo normaal,
nu is alles anders.
Ik hoop dat ik wakker word,
besef dat ik droom.
Maar ik weet, het is niet zo,
je bent weg, voorgoed.
Van boven kijk je neer,
en zie je alles, zie je ons.
Maar wij zien jouw niet meer,
nooit meer..

--

Ik wou even zeggen,
hoeveel ik je mis.
Hoe erg het overlijden van jou ook voor me is,
Ik zal los moeten laten,
dat jij mij hebt verlaten.
Ik zal ermee moeten leven,
dat jij hebt opgegeven.
Het zal erg moeilijk voor me zijn,
want na die paar jaar doet het nog steeds ontzettend veel pijn.
Ik hou van je, en zal je nooit vergeten,
Ik hoop dat je dat ooit zult komen te weten!

--

Ohja, ik kan weer mee doen,
ik kan weer vrolijk zijn.
De buiten kant die gaat wel,
van binnen zit de pijn.

Ohja, het gaat al beter,
kijk hoe ik weer geniet.
De buiten kant die wi wel,
van binnen huist verdriet.

Ohja, ik wil wel leven,
ik doe al weer aardig mee.
De buitenkant moet verder,
de binnenkant zegt "Nee".

Maar af en toe geniet ik echt,
met hen die naast me staan.
Die weten en ook voelen,
dat het nooit meer echt zal gaan.


Heb ze niet zelf gemaakt, maar van internet. Vond ze wel mooi!

_Snooplover_ schreef:

Josca deze 3 vind ik echt super mooi:
Geen woorden zijn er,
die dit verlies kunnen beschrijven.
Alles was zo normaal,
nu is alles anders.
Ik hoop dat ik wakker word,
besef dat ik droom.
Maar ik weet, het is niet zo,
je bent weg, voorgoed.
Van boven kijk je neer,
en zie je alles, zie je ons.
Maar wij zien jouw niet meer,
nooit meer..

--

Ik wou even zeggen,
hoeveel ik je mis.
Hoe erg het overlijden van jou ook voor me is,
Ik zal los moeten laten,
dat jij mij hebt verlaten.
Ik zal ermee moeten leven,
dat jij hebt opgegeven.
Het zal erg moeilijk voor me zijn,
want na die paar jaar doet het nog steeds ontzettend veel pijn.
Ik hou van je, en zal je nooit vergeten,
Ik hoop dat je dat ooit zult komen te weten!

Ohja, ik kan weer mee doen,
ik kan weer vrolijk zijn.
De buiten kant die gaat wel,
van binnen zit de pijn.

Ohja, het gaat al beter,
kijk hoe ik weer geniet.
De buiten kant die wi wel,
van binnen huist verdriet.

Ohja, ik wil wel leven,
ik doe al weer aardig mee.
De buitenkant moet verder,
de binnenkant zegt "Nee".

Maar af en toe geniet ik echt,
met hen die naast me staan.
Die weten en ook voelen,
dat het nooit meer echt zal gaan

Joscaa schreef:

Ik zou dagen kunnen huilen,
weken maanden, jaren.
Tranen zouden altijd vloeien,
maar ik wil er wat bewaren.
Bewaren voor juist die momenten dat ik je het allermeeste mis.
Dus voor een soort van noodgeval,
pas als de helse pijn
opnieuw voelbaar is.
Tranen zouden blijven stromen, want dat je weg bent is een feit,
maar hoeveel pijn me dat ook doet,
ik wil niet al mijn tranen kwijt.
Daarom als ik aan je terug denk,
vloeit er 1 traan over mijn wang,
die spreekt voor miljoenen tranen

--

In een ijskoude,
heldere nacht,
glijdt jouw laatste adem
langs ons heen.
We kijken omhoog naar
de flonkerende sterrenhemel.
Waar ben je nou?
Onze tijd staat stil.

Flauw ochtendlicht verdringt het donker,
kinderen lopen opgewekt naar school.
Wij vertellen ieder ons verhaal.
Jij bent er niet meer bij.
Onze tijd staat stil.

Sneeuwklokjes breken door de harde grond.
Merels laten weer van zich horen.
De zon geeft steeds meer warmte vrij.
Onze tijd stond stil,
maar jouw liefde laat ons verder leven.

--

Hoog in de hemel,
daar waar geen tranen zijn,
geen pijn, geen verdriet,
Waar vrede is,
waar liefde heerst,
waar licht is en geluk.
Daar mag jij schitteren en stralen,
daar mag jij spelen en zingen,
dansen en lachen,
daar heb je rust en vrede,
daar ben je veilig.

--

De morgen stond achter de nevel..
De vogels ontwaakten
Een zachte wind fluisterde
Een nieuw leven JIJ....
Zo klein en zo hulpeloos
Zo volmaakt..
Ik noemde jou liefde
De maandagmorgen nam je leven
De vogels gingen slapen
De wind nam afscheid
Mijn tranen om jou
Geboren om afscheid te nemen.

(voor bijv. te vroeg geboren veulen, puppy, kindje etc. die Maandag morgen kan je altijd nog in andere dag veranderen.)
--

(ze zijn weer van internet, dus niet zelfgemaakt )