Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-02-10 23:13

Geplaatst: 15-02-10 23:13

Ik zat mij net af te vragen waarom ik de afgelopen dagen niet huil.. Ben nog steeds mijn besef en gevoel kwijt.. Voel niks..
Het lijkt niet gebeurd en toch alweer lang geleden...

Even een geluksmomentje naar boven halende:
2 jaar geleden bij de kliniek voor onderzoeken, stond mijn mannetje tussen van die schotten soort van klein omsluitend hokje(weet ff niet hoe je zo'n ding noemt) waar ze hem oa gingen opvoelen..
Hij was helemaal van de wereld door sedatie en kon zijn eigen hoofd zelfs niet meer omhoog houden.. Ik moest zijn hoofd de hele tijd vast houden, (geloof me, een paardenhoofd is dan best zwaar..) anders werd zijn luchtpijp dichtgeknepen door de ijzeren stang waar hij anders op ging leunen/hangen.. Afijn, ik vroeg mijn vader zijn hoofd even vast te houden zodat ik mijn jas even uit kon doen.. Terwijl ik langs hem heen wegliep, kreeg hij het voor elkaar om een heel zacht maar ozo vragend en ontzettend lief hinnekje uit te brengen.. Ik hoorde hem gewoon vragen: baasje waar ga je heen, blijf alsjeblieft hier..
Oh zo'n warm gevoel en brok in mijn keel had ik daar.. Bevestigend momentje dat dat speciale gevoel van een 'band' hebben met je paard echt wederzijds is..

En ja.. als ik me best doe dit soort gedachtes toch even toe te laten, rollen de tranen toch wel weer even over mijn wangen..

Laatst bijgewerkt door zwelgje27 op 15-02-10 23:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-02-10 23:15

Geplaatst: 15-02-10 23:15

Het zijn de kleine, maar mooie momenten :+:

De momenten , die soms maar heel kort duren, maar in je herrinnering, zijn ze de allermooiste..

**Geplaatst**: 15-02-10 23:21

Geplaatst: 15-02-10 23:21

Snap het heel goed Ireen.. Het is toch iets waar je tegenop ziet.. heel begrijpelijk..

Ik weet ook niet wanneer ik weer op een ander paard zal klimmen.. Krijg genoeg aanbod om me heen.. maar weet et niet zo goed.. eigenlijk mis ik het rijden niet eens zo erg..

**Geplaatst**: 15-02-10 23:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-02-10 23:27

Pffff... ik moest wel naar stal. Ik had paarden in training staan, maar er mee omgaan? Nee, dat kan ik nog steeds niet. Ik heb het heel ver weggestopt. Zodra ik eraan denk, schiet ik vol.

De band die ik met mijn paardje had, was zo speciaal. Dat vind ik nooit meer bij een ander paard. Om die reden wil ik mij ook nooit meer zo innig hechten aan een ander paard. Ik zou het niet trekken, om dit nog eens mee te maken. Ik slaap er nog steeds slecht van...

Ik leef gewoon high speed momenteel. Werken, werken, werken, werken en nog eens werken...

Gewone baan, paarden trainen, lesgeven, Zumba les geven, ik ben echt altijd bezig of ik slaap... (of eet

)

**Geplaatst**: 15-02-10 23:41

Geplaatst: 15-02-10 23:41

Ireen-: heel herkenbaar. Ik wilde de stal ook niet in toen Ronny overleed. Verschrikkelijk de plek waar ik het liefste wilde zijn, wilde ik toen niet heen. Maar ik moest mijn andere paarden verzorgen.
Zwelgje: mooi geschreven. Ik heb ook momenten dat ik denk ik heb steeds minder last en dan voel ik mij wel goed en dan ook wel een beetjes schuldig. Dat is ook heel dubbel.
Suelza: zorg je wel een beetje goed voor jezelf. Door zo hard te werken en maar door te gaan, kan je je verdriet wel omzeilen, maar raak je het niet kwijt. :(:)

**Geplaatst**: 15-02-10 23:53

Geplaatst: 15-02-10 23:53

Suelza, heb je afscheidstopic van Sundance toen gelezen, met tranen die over mijn wangen rolden..
Ik herken de behoefte om druk te zijn en alsmaar bezig te zijn.. Maar je valt hier vanzelf een keer bij neer.. Op een gegeven moment is je energie een keer op.. Ik had het 'geluk' dat ik voor die tijd al druk was en vermoeid, de dood van mijn paard was de klap die mij toch deed beseffen (met stille hints en aandringen van mijn omgeving) dat ik een beetje aan mezelf moest gaan denken..
Het kan misschien heel lang duren, maar dit ontzettend grote verdriet moet er toch een keer uit.. en dat komt er uit, vroeg of laat..
Heel veel sterkte nog..
En hopelijk vind je toch een beetje je weg in het verwerken als je dat eenmaal toe kan laten..

**Geplaatst**: 16-02-10 09:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 09:32

Vind wel knap dat iedereen het kan..

En juist geniet weer van ander bpaardje..

Ik heb al mn spullen dag voor haar inslapen al thuis gebracht en laatste spullen op het moment dat ik haar in de trailer heb gezet ingepakt...en ben nooit meer terug op stal geweest

**Geplaatst**: 16-02-10 10:19

Geplaatst: 16-02-10 10:19

Ik herken dat ook hoor, wil continu bezig zijn. Volgende week heb ik vakantie, daar zag ik al verschrikkelijk tegenop.. maar we hebben heel plotseling een (groter) huis aangeboden gekregen dus gelukkig kan ik me dan daar op richten.

Die mooie momenten heb ik gelukkig ook genoeg om aan te denken :+:

Ze zeggen altijd dat de mooie herinneringen later komen, maar bij mij is dat niet zo. Hoe verdrietig ik ook ben, als ik aan die momenten denk ben ik zo blij en zo trots dat ze zo lang van mij was. Niet veel mensen kunnen zo'n band opbouwen met een paard, dat blijkt als je ziet hoe veel paarden er verkocht worden omdat het niet klikt of omdat er allerlei gedragsproblemen zijn. Ik ben zo blij dat ik "mijn" paard gewoon tegen ben gekomen.
En ze is voor veel meer mensen bijzonder geweest, dat is zo fijn om te weten..

**Geplaatst**: 16-02-10 16:41

Geplaatst: 16-02-10 16:41

Mooie herrinneringen had ik juist ook vanaf het begin meteen al..
Zelfs aan de dag van het inslapen denk ik graag terug, omdat ik het een fijne herrinnering vond dat hij daar nog zo 'tastbaar' was en ik zo'n mooi afscheid met hem gehad heb.. Het is mijn laatste en meest verse herrinnering aan hem, dus daar denk ik ook graag aan..
Vind juist dat de mooie herrinneringen steeds verder weg lijken, naarmate de tijd vordert..
Moet er steeds meer moeite voor doen om ze 'echt' te laten lijken in mijn gedachte.. En dat wil ik eigenlijk helemaal niet..

**Geplaatst**: 16-02-10 17:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 17:39

Wat ik ook erg moeilijk was, is daarna weer verder te gaan met mijn leven. Ik bleef er heel erg in hangen en was alleen maar met het verlies van haar bezig. Niks interesseerde me meer..
Ben wel blij dat ik de dag erna gewoon naar stal ben geweest en dat weekend gewoon heb gewerkt. (werk bij een dressuur ruiter) Ik heb altijd al mijn hartje in de paarden gehad, en dat zal nooit over gaan. Nu dus ook niet..

**Geplaatst**: 16-02-10 21:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 21:12

Ik zat ook 2 dagen na haar dood weer op een ander paard, liep alweer over het erf heen.. ik had heel sterk die behoefte!

Desondanks voelde ik me wel heel erg alleen, daarom was ik echt ontzettend blij toen Lynn arriveerde en van haar heb ik nog geen seconde spijt gehad!

Ik noemde haar ook mijn nieuwe paard, ik heb eigenlijk niet zoveel moeite ermee.. Omdat ik zelf diep vanbinnen weet dat het gewoon mijn 2e paard is, en ik ook 2 paarden heb.. 1 in de hemel en in gewoon hier.
Nu weet ik niet anders en is het gewoon Lynn, mensen hebben het eigenlijk niet vaak meer over Nunique..

**Geplaatst**: 16-02-10 22:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 22:20

Wij hebben ook meerdere paarden, dus daar zat ik al redelijk snel weer op. Alleen een nieuw paard heeft wel redelijk lang geduurd.

@Snackie: Het is Red geworden

Qua stal etc. is hij helemaal gewend, alleen zo'n schijterd heb je niet eerder gezien vrees ik. Ik ga hem denk ik ook eens laten readen, want het is niet normaal hoe bang hij is, ook voor ons. En behalve zijn castratie hebben we hem toch niets ernstigs aangedaan.
Kom af en toe wel eens wat foto's van Uvo tegen, hij is echt leuk! Flink veranderd ook, in positieve zin.

**Geplaatst**: 16-02-10 22:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 22:54

Ik had er ook al meerdere en dan moet je door en juist op stal en in de wei als ik alleen ben overvalt mijn verdriet me soms ineens heel hard, zoals eergisteren, toen mijn veulen kwam knuffelen op de jimmy manier. Vanaf de geboorte doet ze me altijd denken aan sonja en sinds Jimmy's dood kleuren haar manen steeds witter en knuffelt ze als jimmy en als Sonja, heerlijk dier is het gewoon, maar ze laat me steeds zien wie ik ondanks deze 3 schatten toch nog steeds mis. Bij haar kan ik heerlijk uithuilen en zij blijft dan bij me knuffen tot ik rustig ben.

**Geplaatst**: 16-02-10 23:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 23:01

Na hoeveel tijd had jij een 'nieuw' paard kiwi?

Wat ontroerend Sonjim dat je veulen zo lief voor je is, alsof ze het voelen he..

**Geplaatst**: 16-02-10 23:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-02-10 23:12

Zij heeft iets bijzonders wat ik niet plaatsen kan, dit was onze kennismaking, amper 15 minuten oud. Al hinnekend deed ze dit uit zichzelf
Afbeelding

**Geplaatst**: 16-02-10 23:35

Geplaatst: 16-02-10 23:35

wow wat een poepie! :+:

En wat fijn dat je zoveel aan haar hebt.. qua liefde en steun

**Geplaatst**: 17-02-10 01:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 17-02-10 01:27

Ik had een ring besteld bij horsehairjewelry. Al een tijd terug en ik kreeg maar geen bevestiging. Vroeg me al af of het haar misschien zoek was geraakt in de post. En net op de 16e, precies 3 maanden na het ongeluk, krijg ik de ontvangstbevestiging...

**Geplaatst**: 17-02-10 09:29

Geplaatst: 17-02-10 09:29

Ooh wat een lieverd zeg Sonjim!!!

Ik heb ook zo in de stress gezeten Flew, ik had 2,5 week geleden een pluk staartharen verstuurd voor haar armband maar kreeg ook geen bevestiging. Ik had het aangetekend verzonden, maar toch.. wat als het kwijt zou zijn!! Het was de enige pluk staartharen die ik had (zo stom, had ik maar meer afgeknipt!!). Maar gelukkig kreeg ik gisteren ook een mail dat het ontvangen was

Stond ik gisteren in de supermarkt, krijg ik een berichtje van de hoefsmid dat hij rond half 2 op stal is.. Hij had de verkeerde ge smst denk ik.. raar dat zulke kleine dingetjes toch zo'n pijn doen..

**Geplaatst**: 17-02-10 11:23

Geplaatst: 17-02-10 11:23

Kiwi_ schreef:
Wij hebben ook meerdere paarden, dus daar zat ik al redelijk snel weer op. Alleen een nieuw paard heeft wel redelijk lang geduurd.

@Snackie: Het is Red geworden Qua stal etc. is hij helemaal gewend, alleen zo'n schijterd heb je niet eerder gezien vrees ik. Ik ga hem denk ik ook eens laten readen, want het is niet normaal hoe bang hij is, ook voor ons. En behalve zijn castratie hebben we hem toch niets ernstigs aangedaan.
Kom af en toe wel eens wat foto's van Uvo tegen, hij is echt leuk! Flink veranderd ook, in positieve zin.

Red is ook leuk! heb je nog recente foto's van hem?
Jammer dat hij zo bang is! hopelijk trekt dat nog een beetje bij.

Uuf is veel veranderd. hij mag nog dikker en gespierder, maar dat heeft tijd nodig.
Die is ook van een bangeschijterd naar een stoere crossbok gegaan.

**Geplaatst**: 17-02-10 11:49

Geplaatst: 17-02-10 11:49

Gelukkig dat de haren vielig zijn aangekomen, Flew en Ireen! Tja, hoe groot is nou de kans dat post zoek raakt denk je dan.., maar je zult net zien dat het je laatste stukje staarthaar is.. dan zit je wel flink in de stress..

Zo moest ik afgelopen week ook een afspraak maken voor de jaarlijkse enting. Of ik het erg vond dat de stagaire de afspraak maakte, kon even duren, want dit was de eerste keer met de computer voor haar.
Nee hoor, prima ik had geen haast..
Na mijn naam opgezocht te hebben adres enz.. Vroeg ze wat stotterend: ' Ehm ja, en om.. eh.. welke pony eh.. gaat het..? Waarop ze de DA die naast haar stond twijfelend aan keek, die een bevestigend knikje gaf.. Waarna ze de naam van mijn shet noemde en een beetje zenuwachtig weer verder ging in de computer..

Opzich vond ik dit niet heel erg.. Vond het eigenlijk juist fijn om te weten dat ze niet gelijk zijn gegevens uit de computer hebben gehaald..

In jou geval Ireen is het inderdaad pijnlijk als hij dan per ongeluk de verkeerde smst.. Wist je hoefsmid wel dat Evita is overleden..?

**Geplaatst**: 17-02-10 12:02

Geplaatst: 17-02-10 12:02

Oh ik neem het hem ook absoluut niet kwalijk hoor, hij wist ook nog niet dat ze overleden was.. Je wordt alleen weer even zo hard met je neus op de feiten gedrukt.
Ik kreeg vorige week ook nog een mailtje van degene die haar speciaal voer bracht dat ze binnenkort in de buurt was, of ik wat nodig had. Dat zal nog wel even zo blijven, ook mensen die ik weinig zie die (heel lief!!) vragen hoe het met haar gaat.. Het is zo hard om steeds te moeten vertellen dat ze dood is.

**Geplaatst**: 17-02-10 12:08

Geplaatst: 17-02-10 12:08

Ja, inderdaad snap het helemaal.. het is weer even zo confronterend en je denkt dan: ja ze had miss wel weer naar de smid gemoeten, als ze er nog was.. Het is soms zo raar dat alles verder gaat, waar het voor jou gestopt is..

Mij word soms nog door sommige mensen, die het halve verhaal dan meegekregen hebben, gevraagd: 'He, hoe is het, en hoe is het nou met je paard, is ie weer helemaal beter..?'
Ehm, nee hij is dood..

**Geplaatst**: 17-02-10 12:11

Geplaatst: 17-02-10 12:11

inderdaad ireen heb precies hetzelfde.. En het klinkt nog steeds voor mezelf ook zo raar te moeten vertellen dat het helaas verkeerd is afgelopen..
Zou zo graag volmondig zeggen: 'Ja gelukkig is ie weer helemaal opgeknapt!'
Stiekem klinkt het in mijn oren nog steeds onwerkelijk dat hij er echt niet meer is..

**Geplaatst**: 17-02-10 17:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 17-02-10 17:01

Ik had het inderdaad ook wel eens, ik was ook net begonnen met inrijden etc. Dus af en toe vroegen mensen me wel eens hoe dat ging, en het was echt niet leuk om dan te zeggen dat hij niet meer leefde.. Helemaal in het begin kan het echt wel moeilijk voor je zijn denk ik.

Wat raar dat dat zo lang geduurd heeft Flew! Wel heel apart en bijzonder dat je dan precies 3 maanden na zijn overlijden die bevestiging krijgt.

@Snackie: Helaas geen recente foto's, en dat terwijl ik me had voorgenomen dat bij Red wel te doen! Wilde laatst sneeuwfoto's maken, maar toen het begon te sneeuwen mislukte dat. Ga je ook starten met Uvo of heb je nog geen plannen?

@Zwelgje: Bij mij heeft dat een dik jaar geduurd, bijna 13,5 maand. En ik heb ook speciaal voor een paard gekozen wat jong was, zodat ik er niet gelijk op hoefde te rijden.

**Geplaatst**: 17-02-10 17:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 17-02-10 17:17

DE startkaart is deze week toevallig aangevraagd, het gaat steeds beter