Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-02-10 16:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 16:12

hey zwelgje27,
heel lief

maar volgens mij gaat het nu wel met me,ja ergens is dat al heel snel , maar zoals ik al eerder schreef heb nog een pony die ik aan het inrijden ben en wat echt een scheet is en daar kan ik nu al mijn energie in stoppen.
ook mijn huisje en administratie zijn al de klos geweest onder mijn opruimwoede

ik probeer vandaag ook gewoon door te komen als een gewone dag en wil er niet teveel aan denken...

**Geplaatst**: 14-02-10 17:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 17:49

Princesspres: Heftig zeg,heel veel sterkte :(:)

. Fijn dat je nog een pony hebt om voor te zorgen

.

**Geplaatst**: 14-02-10 18:11

Geplaatst: 14-02-10 18:11

Princesspres, veel sterkte komende tijd. Gelukkig dat je het zelf al redelijk een plekje hebt kunnen geven.. Veel succes met je andere paard..

Leedebee.. De angst om nog een paard te verliezen zit er ook hier behoorlijk in. Al kan ik de angst steeds een beetje meer loslaten..
Maar met hoeven uitkrabben heb ik nog steeds veel moeite..
Pff maar 11 jaar en dan een hartstilstand.. Is dat niet erg jong?

**Geplaatst**: 14-02-10 18:48

Geplaatst: 14-02-10 18:48

Ik heb geen paard meer, maar denk dat als ik ooit een paard heb waarmee ik een klein beetje een vergelijkbare band heb dat ik wel gek zou worden als hij koliek krijgt, hoewel het veeeel vaker natuurlijk gewoon goed af loopt.
Ik was met Evita al heel angstig dat er iets zou gebeuren en was heel precies in alles. Eviet was al een beetje een zorgenkindje, 2 keer eerder heeft ze heel slecht gestaan en is ze door het oog van de naald gekropen (ze is lang kreupel geweest door haar spat en leek niet beter te worden en ze heeft haar pijpbeen gebroken/gescheurd).
Ze had cushing, chronische bronchitis en door de cushing een slechte weerstand, waardoor ik altijd met dekens/medicatie/supplementen in de weer was en continu moest waken voor te veel suiker/hoefbevangenheid. Dan nog haar botontkalking en het feit dat andere paarden haar makkelijk gingen opjagen, waardoor ik haar ook niet bij alle paarden in de wei vertrouwde, etc. Het laatste jaar ben ik daar eindelijk wat relaxter in geworden en dan gebeurd dit.. Gelukkig heeft de koliek niet aan verkeerde voeding of zand kunnen liggen, dat had ik mezelf nooit vergeven.
Dat ik me nu geen zorgen meer om haar hoef te maken is ergens wel een opluchting.

**Geplaatst**: 14-02-10 19:03

Geplaatst: 14-02-10 19:03

czarina schreef:
Princesspres, veel sterkte komende tijd. Gelukkig dat je het zelf al redelijk een plekje hebt kunnen geven.. Veel succes met je andere paard..

Leedebee.. De angst om nog een paard te verliezen zit er ook hier behoorlijk in. Al kan ik de angst steeds een beetje meer loslaten..
Maar met hoeven uitkrabben heb ik nog steeds veel moeite..
Pff maar 11 jaar en dan een hartstilstand.. Is dat niet erg jong?

Ja, dat is idd erg jong! Hij was super gezond (dacht ik). Waarschijnlijk had hij toch iets met z'n hart waar ik niks van wist.
Aan de andere kant ben ik wel een soort "blij" dat ik zelf nooit de keuze heb hoeven maken om hem te laten gaan (ook al was het veel te vroeg). Het was een hele mooie dag en hij stond met zn vriendjes in de bak. Hij is gewoon gaan liggen en omgevallen zeg maar. Toen ik werd gebeld en op stal aan kwam was hij nog warm. Ik heb bij hem gezeten tot hij helemaal "weg" was. (terwijl ik zit te typen lopen de tranen al weer over mn wangen, het blijft een gevoelig onderwerp)

De pony die ik nu nog heb werd afgelopen jaar 11 en dat was toch best een soort eng. (slaat nergens op, maar toch)

**Geplaatst**: 14-02-10 19:25

Geplaatst: 14-02-10 19:25

Princessepes: fijn dat je er al zo snel redelijk goed mee om weet te gaan.

Ireen: Je hebt een hoop zorgen gehad inderdaad met Evita en dan gaat ze eigenlijk dood aan iets wat je niet zo snel verwacht.. Herken het gevoel wel van soort van opluchting/rust dat je je even nergens meer druk om hoeft te maken.. Had ik vooral in het begin sterk.. Merk ook dat ik met mijn zorgendingetjes in het begin gewoon verder ging op mijn shet..

Dan zat ik meteen rechtop in bed als ik regendruppels hoorde, want misschien zou ze het wel koud krijgen..? En met de kou heb ik kleine arme shet ook uit bezorgdheid voor haar doen wat teveel bijgevoerd.. 8-)

Nu ben ik wat dat betreft weer beetje in balans en weet nu dat mijn shettie gewoon wat meer kan hebben dan die koukleum, die met slecht weer meteen chagrijnig was en snel afviel..

Leedebee: misschien inderdaad wel mooi dat het zo snel en vanzelf is gegaan.. Maar inderdaad erg jong! En helemaal niet gek dat je bij de leeftijd van 11 jaar van je andere pony toch een beetje flash back krijgt.. Veel sterkte nog, het blijft moeilijk

Tina: was trouwens nog benieuwd naar je trauma vorige pagina.. De angst dat mensen je paarden aaien of voeren.. Is dat oorzaak geweest van een slechte afloop?

**Geplaatst**: 14-02-10 21:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 21:49

Heey meiden,

allemaal veel sterkte.. Jeetje zo lastig allemaal.
Gelukkig kunnen we er met z'n alle over praten.

Wie heeft er eigenlijk al weer een nieuwe, of had er al 1?

**Geplaatst**: 14-02-10 21:51

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 21:51

Princesspres, heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-02-10 22:17

Geplaatst: 14-02-10 22:17

even een kleine update , zit er nu even helemaal doorheen...
zo gek , zo groot als ik vanmorgen was zo'n verdriet heb ik nu....
mijn mooie grote knappe paard , zal me nooit meer vangen met zijn hoofd, tussen hoofd en borst. ik mis ook gewoon die welkomst hinnik.......

Laatst bijgewerkt door Princesspres op 14-02-10 22:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-02-10 22:25

Geplaatst: 14-02-10 22:25

Kirstjuhh schreef:
Heey meiden,

allemaal veel sterkte.. Jeetje zo lastig allemaal.
Gelukkig kunnen we er met z'n alle over praten.

Wie heeft er eigenlijk al weer een nieuwe, of had er al 1?

ik had al een tweede.
omdat lennox artrose had en ik niet meer met hem wilde rijden omdat ik dat niet eerlijk tegenoven hem vond er een pony bijgekocht.
ik vind hem een scheet , maar is niet te vergelijken met lennox, met lennox had ik zoiets speciaals....
misschien zeg ik hetzelfde wel over 7 jaar over die kleine, dat weet ik niet.
ik heb met lennxo zo veel gekke dingen meegemaakt. zijn gedrag was ook altijd zo typisch, dat raak ik nooit meer kwijt...
ik zie hem nog draaien op zijn achter benen in de stal , met zijn oren naar voren , zo van ; 'mamma maak je geen zorgen het komt goed , kijk maar' ...
hij deed zo zijn best, hij draaide om alsof hij al wist hoe hij met dat been moest omgaan....

de kleine woont nu in lennox zijn stal, betrapte me er vandaag op dat ik dacht 'lennox maakte nooit zo'n bende van zijn stal' , dat was ergens niet waar , lennox was een smeerpijp,maar in deze box met gehakselt stro was hij echt super! netjes aan de kantjes , maar die kleine .... o,o,o

**Geplaatst**: 14-02-10 22:39

Geplaatst: 14-02-10 22:39

Princesspres schreef:
even een kleine update , zit er nu even helemaal doorheen...
zo gek , zo groot als ik vanmorgen was zo'n verdriet heb ik nu....
mijn mooie grote knappe paard , zal me nooit meer vangen met zijn hoofd, tussen hoofd en borst. ik mis ook gewoon die welkomst hinnik.......

Is helemaal niet gek hoor princessepes..
Ik denk dat die afwisselingen van hoe je je voelt heel normaal zijn.. Sterkte..

Ik ben er achter gekomen dat ik het vooral moeilijk heb wanneer ik liefde zou moeten geven, bijv bij mijn vriend.. Als hij me een dikke knuffel geeft en ik net in zijn omhelzing even denk ah wat heerlijk en besluit van zijn liefde te genieten, kijk ik over zijn schouder heen naar de foto aan de muur van mijn paardje.. En dan mis ik hem ineens zo erg.. Alsof ik naar hem kijk en em een knipoog zou willen geven en denk: het is niet hetzelfde en dat zal het nooit meer worden..
Als ik alleen ben , ben ik op een of andere manier veel killer en heb ik hier minder last van..

**Geplaatst**: 14-02-10 22:57

Geplaatst: 14-02-10 22:57

ja ,mijn paarden zijn met opzet vergiftigd door iemand nml

**Geplaatst**: 14-02-10 22:58

Geplaatst: 14-02-10 22:58

Princesspres schreef:
even een kleine update , zit er nu even helemaal doorheen...
zo gek , zo groot als ik vanmorgen was zo'n verdriet heb ik nu....
mijn mooie grote knappe paard , zal me nooit meer vangen met zijn hoofd, tussen hoofd en borst. ik mis ook gewoon die welkomst hinnik.......

**Geplaatst**: 14-02-10 23:02

Geplaatst: 14-02-10 23:02

Jemig Tina wat ziek!

Ben je er ooit achtergekomen of heb je verdenkingen van wie dit heeft kunnen doen?
Wat een machteloos en boos gevoel roept dit op zeg! Welke gek doet nou zoiets? Echt verschrikkelijk, kan er gewoon niet over uit! -:(-

**Geplaatst**: 14-02-10 23:11

Geplaatst: 14-02-10 23:11

zwelgje27 schreef:
Jemig Tina wat ziek! Ben je er ooit achtergekomen of heb je verdenkingen van wie dit heeft kunnen doen?
Wat een machteloos en boos gevoel roept dit op zeg! Welke gek doet nou zoiets? Echt verschrikkelijk, kan er gewoon niet over uit!

ja de dader is me bekend ,de reden ook waarom, ik heb toen politieonderzoeken, en een rechtszaak erna gehad

**Geplaatst**: 14-02-10 23:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:13

Wat afschuwelijk!

Ik heb trouwens een nieuwtje... Als alles goed gaat, er geen bult sneeuw valt enzo, ben ik vanaf woensdag weer in het bezit van een paardje. Nans vervangen kan hij niet, maar hopelijk is hij een waardige opvolger.

**Geplaatst**: 14-02-10 23:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:18

dit was het artikel in de krant toen hier
http://i36.tinypic.com/ravsk4.jpg

**Geplaatst**: 14-02-10 23:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:19

hoewel het dood op stal moest zijn (bella heeft nog infusen gehad )maar ja de krant he

**Geplaatst**: 14-02-10 23:19

Geplaatst: 14-02-10 23:19

Wat leuk voor je Flew!
Ik ga de paarden wel erg missen, zag nu een ontzettend leuke haflinger merrie op speurders maar ben er echt nog niet aan toe.. misschien over een paar maanden.

**Geplaatst**: 14-02-10 23:19

Geplaatst: 14-02-10 23:19

Kirstjuhh schreef:
Heey meiden,

allemaal veel sterkte.. Jeetje zo lastig allemaal.
Gelukkig kunnen we er met z'n alle over praten.

Wie heeft er eigenlijk al weer een nieuwe, of had er al 1?

Ik heb na de dood van mijn paard gelijk gezegd dat ik nooit meer een paard wil.
Ik ben ook gestopt met paardrijden een tijd. Laatst heb ik op het paard van een kennis gereden en dat vond ik ook lang niet zo leuk meer als het voorheen was.
Ik heb het eigenlijk ook niet verwerkt dus, ik heb het gewoon verbannen en nu komt het langzaam weer terug. (Vandaar ook dat ik nu op bokt ben.)
Nu denk ik meer dat ik later nog wel weer een paard wil, maar nu gewoon niet. Ik heb ook nog altijd een foto van mijn paard op het basisscherm van mijn telefoon en een schilderijtje naast mijn bed en foto's aan de muur en in de kast etc.

**Geplaatst**: 14-02-10 23:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:22

Ik zei na Nans' ongeluk ook dat ik nooit meer een paard wilde. De laatste tijd gaat de verwerking echter goed bij mij. Ik heb me gerealiseerd dat ik Nans hoe dan ook nooit terug krijg, of ik mezelf nou altijd de paarden ontzeg of niet. Ik heb er goed over nagedacht en dit paardje heeft alles wat ik in een paard zoek.

**Geplaatst**: 14-02-10 23:31

Geplaatst: 14-02-10 23:31

Flew schreef:
Ik zei na Nans' ongeluk ook dat ik nooit meer een paard wilde. De laatste tijd gaat de verwerking echter goed bij mij. Ik heb me gerealiseerd dat ik Nans hoe dan ook nooit terug krijg, of ik mezelf nou altijd de paarden ontzeg of niet. Ik heb er goed over nagedacht en dit paardje heeft alles wat ik in een paard zoek.

Nee, je krijgt ze helaas nooit meer terug.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet het gevoel heb dat ik mezelf wat ontzeg, maar ik kan gewoon niet goed met het verlies omgaan en dan is het net of elk ander paard niet eens in de buurt van goed genoeg komt.
Wel heel fijn dat je nu dan een paardje hebt gevonden wat toch alles heeft wat je in een paard zoekt, ook al weet je dat het niet je vorige paard meer is! Zodra ik dat zou kunnen, wil ik misschien ook wel weer een volgend paard.

**Geplaatst**: 14-02-10 23:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:39

Ik denk dat dat ook iets is wat je net moet kunnen. Ik kon met mijn Nansje werkelijk lezen en schrijven. Hij was echt mijn allerbeste vriend en dat zal nooit terug komen, met geen enkel paard. Wij hebben het als combinatie het niet ver geschopt op wedstrijden doordat we nogal wat tegenslagen hadden. Ik hoop die wedstrijddroom wel met een ander paard waar te kunnen maken..

**Geplaatst**: 14-02-10 23:41

Geplaatst: 14-02-10 23:41

Wat verschrikkelijk tina!..

Flew, wat een nieuws inderdaad! Had van jou nog niet verwacht dat je (nu) weer een paardje zou nemen, aan je berichten te lezen..
Maar wat leuk voor je!! Ben erg benieuwd, we krijgen wel foto's te zien toch?

Word et weer een dravertje?
Denk ook inderdaad dat je niet eeuwig kan blijven kijken naar wat je nooit meer terug krijgt..
Ik zou het nu nog even niet willen, maar denk dat het bij mij ook heus wel weer een keer gaat kriebelen.. Eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje..

**Geplaatst**: 14-02-10 23:45

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 23:45

Inderdaad Zwelgje, eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje. Net als eens een Draver, altijd een Draver. Het is dus inderdaad weer een Draver.

Ik had het overigens ook niet van mezelf verwacht, relatief zo snel weer aan de paarden. Wat ik me echter gerealiseerd heb is dat ik ook in verdriet kan blijven hangen, en dat is niet wat ik wil.