Bokt.nl

Je moet even googlen paardenhaarsieraad of horsehairjuwlery.

Die ik heb uitgekozen komt van http://www.paardenhaarsieraad.nl en is 145 euro en dan heb je er 1 zilveren stukje aan zitten. Met ingravering betaal je + 20 euro.

Had er ook een gezien bij een juwelier die ik zo even niet kan vinden, maar daar kwam ik op 300 euro...

Maar er zijn ook goedkopere alternatieven.. Hier op bokt zijn er ook 2 personen die zelf siaraden van paardenhaar maken en dan zit je volgens mij rond de 35 euro als ik me niet vergis..
http://www.EquiSieraad.nl hier staan ze al vanaf 19.95

Prijzen lopen uiteen, maar kwaliteit ook...

**Geplaatst**: 13-02-10 21:03

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:03

Oke, dankje!
Ik betaal liever iets meer voor zoiets, als de kwaliteit beter is.
€145+€20 valt wel mee

**Geplaatst**: 13-02-10 21:05

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:05

Ik heb ook een armband besteld bij degene in Belgie, is rond de 300 euro idd met haar naam er in. Maar ik betaal liever wat meer dan dat het slechte kwaliteit is en ik hem verlies of dat hij stuk gaat.

**Geplaatst**: 13-02-10 21:06

Geplaatst: 13-02-10 21:06

Ja vond ik ook.. En op die site staan ook nog wat simpelere versies, die zijn ook goedkoper..
Maar ik wilde gewoon een mooie en goede kwaliteit.. En daar heb ik best wat voor over..

**Geplaatst**: 13-02-10 21:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:08

Ja dat is zeker waar!
Is de prijs eigenlijk incl. verzenden?

**Geplaatst**: 13-02-10 21:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:16

De service is in elk geval ook erg goed. Ze hadden bij mijn ring een foutje gemaakt waardoor de haren er uit kwamen. Maar na een mailtje mocht ik hem opsturen en kreeg ik hem met een paar dagen weer gemaakt terug..
Maar voor de kwaliteit betaal je inderdaad behoorlijk..

**Geplaatst**: 13-02-10 21:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:29

http://www.paardenhaarsieraad.nl/
die site bedoelde ik Nous.

**Geplaatst**: 13-02-10 21:41

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:41

Die van € 99 is idd mooi Kirst!
Zie dat 1 gravering €20 is, valt ook mee.
Vind de hangers ook erg mooi, zie een mooie van €139

**Geplaatst**: 13-02-10 21:47

Geplaatst: 13-02-10 21:47

ja heb er heel veel bekeken en opgezocht, maar vind http://www.paardenhaarsieraad.nl ook de mooiste hebben

http://www.proudsieradenvanpaardenhaar. ... ellen.html deze heeft ook wel leuke armbanden, alleen foto's zijn beetje klein om goed te bekijken en de weef/vlecht technieken zijn wat fijner

**Geplaatst**: 13-02-10 21:50

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 21:50

Ik vind de patronen die ze bij proudsieraden hebben wel veel mooier dan op paardenhaarsieraad.nl!
Alleen kan nergens een prijs vinden?

**Geplaatst**: 13-02-10 22:05

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-02-10 22:05

Ja de patronen zijn daar wel fijner.. Vooral die bij patronen en dan de grijze rechts onderin.
Maar ik vind de armbanden bij proud niet zo mooi..
Veel te fijntjes..

**Geplaatst**: 13-02-10 22:09

Geplaatst: 13-02-10 22:09

Het is nu al 3,5 jaar geleden dat mijn haffie op 11 jarige leeftijd dood in de bak lag door een hartstilstand, terwijl de avond er voor er niks aan de hand was. Ik mis m nog steeds.
ongeveer een jaar erna heb ik een tattoo (rechts op mn onderrug) laten zetten met zijn naam in het chinees en wat versiersels er om heen. "vreemden" weten dan verder niet waar het voor staat. Dat is gewoon van mij.

Hebben er trouwens meer mensen last van angst dat het paadje wat je nu hebt ook "opeens" dood ligt als je op stal komt?
Op de een of andere manier heb ik daar echt een trauma van opgelopen of zo. Soms in de zomer ligt hij lang uit in de zon te bakken en dan schrik ik me rot! dan roep ik zn naam en dan doet ie heel suf z'n hoofd om hoog met een blik van "is er wat?" terwijl mijn hart het zowat begeeft!

De pony die toen overbleef (had er 2) was opgevoed door mijn haf en ik zie in hem af en toe nog wel bepaalde ondeugende trekjes terug die hij van mn haf geleerd had.

**Geplaatst**: 13-02-10 22:55

Geplaatst: 13-02-10 22:55

Bij de armbanden van proud kon ik idd ook geen prijs vinden.. Ik heb er lang naar gekeken want ze hebben wel iets met hoefijzertje aan het sluitinkje enzo.. Maar ik vind ze toch ook iets te fijntjes, past niet echt bij mij denk ik...

Leedebee: ik heb inderdaad ook weleens de drang om bijv. 's avonds nog even langs de wei te rijden om te kijken of mijn shettie er nog goed bij staat...
Je word wel even wakker geschud, dat de gezondheid van je paardje van een op de andere dag kan veranderen en dat het maar zo afgelopen kan zijn..
Maar aan de andere kant wil ik daar ook weer niet te lang bij stil staan...
Ik kom 2x per dag bij de wei, maar alsnog rijd ik af en toe als ik 's avonds uit mijn werk rijd (eigenlijk midden in de nacht) toch even langs de wei om stiekem even te kijken... Misschien beetje overdreven maar is een beetje een tic denk ik.. Kan ik tenminste rustig slapen..

**Geplaatst**: 13-02-10 23:26

Geplaatst: 13-02-10 23:26

ja ,ik heb ook een trauma ,de trauma van zal het weer gebeuren
ik heb een" hekel eraan" mensen die mijn paarden aaien als ze er langs lopen
ik zit altijd te kijken of ze wat krijgen

**Geplaatst**: 13-02-10 23:29

Geplaatst: 13-02-10 23:29

sterker nog ,ik heb zelfs de merries niet eens aan de wegkant meer daarom staan van winter

en dan is de weg ook nog mijn eigen weg

**Geplaatst**: 14-02-10 09:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-02-10 09:16

Ik vraag me af of ik ooit nog een paard vast zal zetten.. Betwijfel het.

**Geplaatst**: 14-02-10 09:50

Geplaatst: 14-02-10 09:50

het is voor ons nu precies twee weken geleden dat ik mijn paard door een ongeluk heb moeten laten inslapen.
Hij was 17 had artrose en was een onwijze bikkel. Hij hield zich heel groot.
Wel hield ik het bewuste weekend er rekening mee dat het dit keer misschien wel niet meer goed zou komen.

Ondanks dat viel het heel rauw op mn dak dat hij toch ingeslapen moest worden.
Het kwam opeens heel snel en onverwacht.
Ergens heb je toch de hoop dat er vrijwel niets aan de hand is, en dat hij zich voor het eerst een beetje aanstelt.
Het tegenover gestelde bleek waar. Hij had een gebroken boven been.

Ik heb de bewuste zondag alleen maar gehuild, boos geweest geschreeuwd. Niet geslapen. De bozigheid nam al snel af. Ergens had ik er wel vrede mee omdat ik wist dat we niets voor hem hadden kunnen doen.

Ik praat veel over hem, haal herrinneringen op en denk veel aan hem,
maar omdat ik een tweede heb en een fulltime baan moet je gewoon door...
Mijn tweede pony geef ik nu alle aandacht en staat nu in de stal van mijn overleden paard. Zou kijk ik toch met een glimlach naar die stal. I.p.v met verdriet omdat de box leeg is.

Het zal altijd pijn blijven doen en zal hem altijd blijven missen. Hij was een echt mensen paard. Hij was mijn vriend, mijn maatje en een onwijs dapper en moedig paard. En met in mijn achterhooofd wat hij mij allemaal heeft gegeven, een superfijne tijd,De hoogtepunten en de diepe dalen, ga ik nu door met mijn pony en haal lessen uit alles wat we samen hebben gedeelt.

Ik heb nog steeds verdriet, maar huil niet meer hardop.
Lennox is in de paarden hemel met al zijn vriendjes die hij al heeft moeten missen.

Ik weet dat hij me niets kwalijk neemt en dat dit de enige optie was en dat geeft me rust. En hem ook

**Geplaatst**: 14-02-10 12:37

Geplaatst: 14-02-10 12:37

Jeetje princesspres, heel erg veel sterkte gewenst met dit verlies.. :(:)

Wij weten allemaal wat je doormaakt... Probeer het verdriet toe te laten... Hoe moeilijk het ook is...
Fijn dat je je andere pony nog hebt.. Ik heb mijn kleintje ook nog en merk dat het fijn is om nu alle liefde en aandacht daar op te storten.. En het houd je bezig.. Nogmaals veel sterkte en als je behoefte hebt je verhaal hier kwijt te willen, zijn wij luisterend oor..
Mij helpt het erg om het van me af te schrijven en te weten dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten...