Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-02-10 15:43

Geplaatst: 05-02-10 15:43

@ Ireen: mooie foto van tinkie en evita! Hechte vrienschap straalt ervanaf
@Onne: mijn god ik bedenk me net dat ik over jou hanger gedroomd heb! Bizar..

@czarina: wat goed dat je met rouwverwerkingstherapie bezig bent.. Ik besef ook nu ineens na het lezen van jou stukje dat ik er echt nog lang niet ben..

Met mij gaat het eigenlijk voor mijn gevoel wel goed. Maar ik vraag me eigenlijk af of ik momenteel niet gewoon weer een beetje verdoofd ben, want het lijkt eigenlijk weer een beetje op het gevoel van de eerste week (weken). Voel namelijk momenteel weer even niks..

Na een periode met best wel veel emoties en 's avonds lang huilend wakker liggen, heb ik nu al een paar dagen geen traan meer gelaten! Vanmorgen vroeg ik mij zelfs vanbinnen stiekem af of ik er misschien nu al overheen ben..? Of dit mijn rouwproces dan was, 2 maanden..
Ik merk dat ik realistische gedachtes van toen hij er nog was niet meer voor me krijg, ik lijk er niet aan te denken.. Of druk ik ze bewust weg..? ik weet het niet..

Mijn collega vroeg mij gister wel: "wat heb jij toch de laatste tijd? Je bent zo tegendraads en opstandig"
En eigenlijk klopt dat wel.. Eigenlijk ben ik overal een beetje negatief over en heb de neiging in alles wel een nadeel te zien.. Maar weet niet zo goed hoe mijn gedrag te veranderen.. het gaat vanzelf..
Ik weet wel dat ik vandaag wederom mijn dag weer met niets heb verdaan.. Ben om 9.00 naar de wei gegaan om te voeren en ben daarna me bed weer ingekropen.. En kwam er net om 14.00 pas uit! Aan een stuk door geslapen..
Dus ga zo maar eens douchen, moet om 5uur werken. (werk in een hotel, restaurant/bar)

**Geplaatst**: 05-02-10 15:45

Geplaatst: 05-02-10 15:45

Citaat:
Na een periode met best wel veel emoties en 's avonds lang huilend wakker liggen, heb ik nu al een paar dagen geen traan meer gelaten! Vanmorgen vroeg ik mij zelfs vanbinnen stiekem af of ik er misschien nu al overheen ben..?

Dit is heel herkenbaar voor mij. Soms denk ik ook 'huh? ben ik er nu al overheen?' maar dan gebeurt er iets en ga ik weer helemaal over de rooie en denk ik 'nee, ik ben er nog niet..'

**Geplaatst**: 05-02-10 15:57

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-02-10 15:57

@ zwelgje vertel eens als je wilt, mag ook via pb hoor

**Geplaatst**: 05-02-10 16:14

Geplaatst: 05-02-10 16:14

Hoi,
Ik ben nieuw hier en weet nog niet helemaal mijn weg te vinden.
Ik stuitte op dit onderwerp en ik heb ook mijn paard moeten laten inslapen. Dit is nu ongeveer 1 jaar en 4 maanden geleden en ik mis haar nog steeds enorm, krijg tranen in mijn ogen als ik het over haar heb etc. Ik ben bang dat het tijd nodig heeft om er een beetje mee om te kunnen gaan.

Veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-02-10 16:15

Geplaatst: 05-02-10 16:15

Citaat:
Dit is heel herkenbaar voor mij. Soms denk ik ook 'huh? ben ik er nu al overheen?' maar dan gebeurt er iets en ga ik weer helemaal over de rooie en denk ik 'nee, ik ben er nog niet..'

Het kan ook eigenlijk inderdaad niet anders... Maar het is soms zo raar dat ik me op sommige momenten niet eens meer helder voor me kan halen dat hij er nog gewoon was.. Maar denk inderdaad dat ik er nog lang niet ben..
Ik wacht het maar af en laat het op me af komen, meer kan ik toch niet doen..

**Geplaatst**: 05-02-10 16:16

Geplaatst: 05-02-10 16:16

wat is eigenlijk een pb? en hoe verzend je die?

**Geplaatst**: 05-02-10 16:19

Geplaatst: 05-02-10 16:19

@ onne: ik probeer heel hard na te denken wat ik precies gedroomd heb.. Ik weet ook niet meer of het net, vannacht, gisternacht of van de week was.. Maar ik zag het plaatje hier net voor bijkomen en dacht: he, ik heb daarover gedroomd!
Het was wel weer een hele drukke droom met mensen uit mijn omgeving zoals familie.. Weet niet meer wat voor een rol jou hanger hierin had, maar in mijn droom kwam hij ineens heel groot in beeld...
Volgens mij was het wel weer een onsamenhangende droom waar ik niet echt een verhaal nog uit kan halen.. sorry

**Geplaatst**: 05-02-10 16:22

Geplaatst: 05-02-10 16:22

paardenzorg schreef:
wat is eigenlijk een pb? en hoe verzend je die?

Hoi paardenzorg, welkom.
Als je op het tekentje help klikt dat rechtsbovenaan in je scherm staat, krijg je een heel overzicht met wat alles inhoud, meestgestelde vragen en hoe en wat..
Gewoon een beetje uitproberen, ik weet ook nog steeds niet hoe alles werkt..
PB is in ieder geval een privebericht dat je naar iemand stuurt, zodat niet iedereen in het topic dit leest..
succes!

**Geplaatst**: 05-02-10 23:33

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-02-10 23:33

Ik heb in het begin een hele tijd gehad dat ik dacht oh het valt mee, maar dan komt het in alle heftig heid weer op zetten. Na Jimmy ben ik echt verdoofd geweest en nu merk ik dat ik langzaam weer lekker in mijn vel begin te zitten, maar ook meer ruimte kan geven aan mijn verdriet en het gemis van mijn 2 kanjers.

**Geplaatst**: 06-02-10 09:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 09:43

@ zwelgje, het is inderdaad heel vreemd , ben altijd benieuwd naar zulke dingen. er is in een reading ook gesproken over een hoefijzer ( sieraad ) wist toen niet dat ik dit zou krijgen.
Heb het zelf ook wel eens dan weet je dat je wat gedroomd hebt , maar je kan het niet goed na vertellen.

**Geplaatst**: 06-02-10 09:47

Geplaatst: 06-02-10 09:47

Ik ben dan echt echt helemaal van slag, kan wel dagen lang janken

Maar als ik dan eenmaal een nieuw paardje heb waar het goed mee gaat, dan gaat het ook wel weer goed met mij.
Maar als ik bijv. Blacky opzoek en als ik weer weg moet..

Je raad het al

**Geplaatst**: 06-02-10 11:52

Geplaatst: 06-02-10 11:52

Inderdaad apart Onne, dat ik er nu ook over droom, waarschijnlijk omdat ik de foto gewoon hier heb gezien.. Maar bijzonder dat het al eerder in een reading naar voren kwam..

Ik heb vannacht gedroomd, heel fijn eigenlijk, maar moest wel weer huilen toen ik wakker werd.
Ik droomde:
Ik liep over een weg langs een mega groot weiland vol paarden.. Ineens liep ik in die wei maar de paarden waren niet vlak bij mij.. Ik keek er ook niet naar. Zonder op of om te kijken naar die beesten liep ik naar de andere kant om er door het hek weer uit te gaan.. En toen ik bij het hek stond, stond hij achter me! Hij was mij dat hele eind gevolgt, zonder dat ik hem opgemerkt had.. De rest van de kudde was nog steeds ver weg, alleen hij was met me meegelopen.. Mijn paardje, precies hetzelfde, maar toch anders.. Hij leek jonger, ook in zijn gedrag een beetje.. Ik twijfelde of hij het was, maar hij zag er zo hetzelfde uit.. Heb zijn hele staart uitelkaar gepluist in mijn droom om er achter te komen of dit hem was of niet.. Toen heb ik een stuk met hem gelopen, zij aan zij, hij was heel geintereseerd en week niet van mij af.. We liepen dicht tegen elkaar aan en het voelde zo warm en fijn.. Ik heb em een halster omgedaan en wilde de weg oversteken met hem.. Toen was hij wel anders, wilde niet stilstaan, er kwam een vrachtwagen aan, maar daar was hij ineens helemaal niet bang meer voor...

Volgens mij stopte mijn droom daar.. Maar toen ik wakker werd wist ik ineens wat ik nou eigenlijk zo mis: Ik mis zíjn warmte, liefde, aanhankelijkheid, zijn persoonlijkheid, onze band... Het is weg...

oliebol wat een confronterend moment... Die droom voelde weer even zo vertrouwd en fijn... En nu is het weer weg.. Hoop dat gevoel nog vaker vast te mogen houden in mijn dromen...

**Geplaatst**: 06-02-10 12:07

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 12:07

Wat een mooie droom het is dan weer jammer om wakker te worden.
Ik herken dat wel, het missen van zijn adem tegen je wang, de warmte , zijn bromgeluid en zijn geur.
Ik zat van de week mijn tatoo in te smeren en gelijk daarna kwam het nummer, afscheid nemen bestaat niet, ja dan rollen ze weer over je wangen.

**Geplaatst**: 06-02-10 12:09

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 12:09

Ik had dat toen ik laatst in de bus zat, 'ons' nummer staat ook op mijn MP3 speler en toen we over de afsluitdijk reden kwam dat nummer langs. Nou dan komen de tranen hoor.. Gewoon het besef dat alles wat we hadden nooit meer terug komt..

**Geplaatst**: 06-02-10 17:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 17:34

Zwelgje: Wat een mooie droom :(:)

. Ik heb redelijk vaak fijne dromen over moppie.

Ik mis dat ook, zijn aanwezigheid, warmte enz....
Als ik eraan denk dat ik dat mis en hoe lief hij was enzo en er staat een mooi/zielig muziekje op dan rollen de tranen heel hard.

Ik heb vandaag voor het eerst sinds ze van ons is op shaddy gereden

. Vandaag kwam er iemand een zadel passen en het past

. Heb echt heerlijk gereden

. Ondanks dat ze meer als 1 maand stil heeft gestaan was ze best braaf

.

**Geplaatst**: 06-02-10 18:30

Geplaatst: 06-02-10 18:30

@lexiepexie ik hoop van harte voor je dat je er weinig moeite mee zal hebben.. Voor mij betekend mijn verdriet wel dat ik heel veel om mijn paard geef..

@Tjady dat is een erg mooie ring

.. En vooral ook mooi dat je je 2 paarden er samen in kan laten verwerken maar toch ook apart..

@ireen mooie foto.. Ja het onbegrip van sommige mensen

Dat schuldgevoel wanneer je met een ander paard bezig bent herken ik ook goed..
Iedere x als ik op een ander paard stapte was ik helemaal van slag..

@onne wat ontzettend lief van je vrienden.. Dan weet je echt wie je vrienden zijn..

@Kiwi je komt vanzelf iets moois tegen wat je als aandenken bij je kan dragen..

@chatelain mooi nummer.. Er zo min mogelijk aan proberen te denken werkt inderdaad niet op langer termijn..

@Ilonab ja het gaf me een warm gevoel dat hij hinnikte.. Die angsten om kwijt te raken is waar.. Maar aan de andere kant is het zo'n verspilde energie om je daar mee bezig te houden (ja makkelijk gezegd, dit is wat ze mij op therapie wijsmaken, en daar hebben ze wel gelijk in) Nu ben ik veel meer bezig met gewoon in de stal zitten met wat lekkers in mijn zak, en een borstel, zodat mijn paard leert dat ik wel leuk ben, en ik moet eerlijk bekennen dat het mij ook wel rust geeft om zo te zitten.. Al herinnert het me weer heel veel aan ostar..
Hopelijk heb jij er ook wat aan om zo je paard meer toe te laten in je hart..

@Zwelgje, bij mij beginnen de alarmbellen een beetje te rinkelen als ik jou stukje lees..
Mede doordat ik op ongeveer de zelfde manier in mijn angsten en depressie terecht ben gekomen..
Ik heb hier ook weleens in het topic geschreven dat het heel goed met me ging en ik lekker met mijn paardjes bezig was, maar in de tussentijd ging het eigenlijk bergafwaarts zonder dat ik dat zelf toe wou geven..
Pas na ruim 9 maanden besefte ik dat het mis ging.. (toen was ik inmiddels ook 12 kilo afgevallen..)
Ik weet natuurlijk niet precies hoe het bij jou zit, en het is ook nog maar kort geleden voor je, maar stemmingsveranderingen en het liefst in bed liggen slapen zijn geen goede tekenen..
Sorry als ik er nu misschien te veel op in ga..

Wat mooi je droom, maar de werkelijkheid sóchtends is dan zo schokkend.. We willen onze maatjes zo graag terug..
Maar in onze dromen maken ze ons steeds weer duidelijk dat ze er nog steeds zijn en aan ons zijde staan..

Ik heb het steeds in mijn dromen, dan ben ik zo enorm blij om os weer te zien, dan rijden we, en knuffelen we, en stoeien en al het andere wat we altijd deden samen. Elk detail is zo enorm duidelijk kwa geur en geluid. Maar alle dromen eindigen altijd dat hij sterft.
Dat is zo enorm hard..

Moppielover wat fijn dat je zo lekker gereden hebt op shaddy +:)+

.. Hoe gaat het inmiddels met jou?

**Geplaatst**: 06-02-10 18:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 18:36

Czarina: Erg wisselend, het ene moment voel ik me redelijk maar 2 minuten later kan ik wel janken, 's avonds is al helemaal erg, ik huil me de laatste tijd alleen maar in slaap. Overdag gaat het goed omdat ik dan lekker met Shaddy bezig ben.

Ik heb regelmatig dromen dat moppie uit de dood opstaat en weer terug naar mij komt en dan gaan we allerlei leuke dingen doen.

En hoe gaat het met jou ?

**Geplaatst**: 06-02-10 23:19

Geplaatst: 06-02-10 23:19

moppielover, Czarina, Zwelgje, Flew, Onno en alle andere hier op dit topic. Alles wat jullie zeggen beleef ik precies hetzelfde. De dromen, het begrip en onbegrip, de momenten dat het best goed gaat en daar voel ik mij dan een beetje schuldig over. Zeker als ik stiekum uitkijk naar de geboorte van de nieuwe veulens in 2010. De momenten van verdriet, meestal als ik alleen ben of een stuk in de auto rij en ik nadenk. Als ik het maatbekertje zie waarin ik de melk afmeette voor Angel, dan barst ik in tranen uit.
Rouw kan inderdaad uitte in een depressie. Bij mij is dat op dit moment niet het geval, maar heb wel het idee dat ik niet helemaal in mijn kracht sta. Het liefste ben ik thuis met mijn dieren en verder niet veel.
Morgen ga ik met een vriendin naar de sauna. Heb er wel zin in even ontspannen. Morgen is een bijzondere dag, dan is het 3 jaar geleden dat ik mijn Ronny heb laten inslapen ten gevolge van fatale koliek. Hij was mijn eerste pony en we zijn 25 jaar samen geweest.
Verder is het momenteel heel slecht met de oma van mijn merrie Uvera. Dat is een bijzonder verhaal. Want Uvera is geboren bij mijn vriendin. Zij is bijna 5 jaar geleden heel plotseling overleden. Zij had 3 merries oma, moeder en kind. De partner van mijn vriendin wilde de merries niet houden. oma en moeder zijn bij hele lieve mensen gekomen en ik heb Uvera genomen. Het is bijna zover dat Bien naar Diana toe gaat. Alle 3 de merries zijn bijzonder voor mij, omdat mijn vriendin zo gek op ze was. Ik heb een stukje geschreven 5 jaar geleden over het afscheid van Diana en de merries. Als jullie het willen lezen, wil ik het wel plaatsen in het topic.
Voor jullie allemaal een dikke knuffel en ik denk door dit topic wel gedeelde smart is halve smart. :(:)

**Geplaatst**: 06-02-10 23:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 23:35

Ik zou het wel graag willen lezen Tjady.

**Geplaatst**: 06-02-10 23:46

Geplaatst: 06-02-10 23:46

Het Afscheid 2 april 2005.

Stapvoets glijden de auto’s over de weg. Heel langzaam met jou voorop. De laatste keer dat je langs je huis zult rijden. Dit keer niet op een van je paarden.
Wie had dat ooit kunnen denken. Vijf dagen terug zaten we nog samen op het paard. We lachten en groeten elkaar. Om elkaar de volgende dag op afgesproken tijd te ontmoeten. Om samen naar mijn zus te gaan. Met elkaar longeren zoals we afgesproken hadden. Niet wetend dat ik je, de volgende ochtend levend maar niet meer bij bewustzijn zou zien. Om enkele ogenblikken later afscheid te nemen van jou leven.
Daar staan ze met zijn drieën in de bak. Voor hen een dag als zovelen. Drie generaties KWPN.
De 22 jarige zwarte stermerrie Bineke met als vader Pion, haar 12 jarige dochter Limara vader Furore en haar dochter de 4 jarige Uvera vader Nourejev. Limara en Uvera allebei bruin zonder aftekeningen. De twee merries die jij hebt gefokt.Die jij hebt zien geboren worden en hebt zien opgroeien. Jouw drie liefjes.

Onze auto rijdt achter de stoet aan. De stoet waarvoor mijn zus uitloopt. Zij die jou uitvaart regelt. Terwijl we die week leuke dingen zouden gaan doen met elkaar.
Voetje voor voetje komen we dichterbij jouw huis.Jouw plek waar je gelukkig was.
Plotseling gebeurt er iets wat ik niet kan geloven.
Nu weet ik waar de uitdrukking mijn hart klopt in mijn keel vandaan komt. Ik heb het voor het eerst in mijn leven gevoeld. Het was heel kort, maar heel heftig. Als of de lift in een keer omhoog schiet en abrupt stopt in mijn hals. Ik verstijf en de tranen stromen langzaam uit mijn ooghoeken en ik begin te huilen.

De auto die jou naar je afscheid zal brengen, komt in hun blik.De drie dames draaien zich tegelijktijd sierlijk en snel om. Zij heffen hun prachtige hoofden. Stokstijf en vol geduld zie ik hoe ze de stoet observeren. Het enige dat ik zie, is dat de adem die zij uitblazen condenseert in de lucht. Ze groeten jou. Ik ben er vanovertuigd dat zij op deze manier afscheid van je nemen. Zij de waardering aan jou laten zien van alle liefde die je ze hebt gegeven.
Langzaam gaat de stoet de bocht om.Om de beurt draaien ze zich om als jij uit het zicht raakt.
Wanneer ik in de achteruitkijkspiegel kijk, zie ik drie paarden staan. Niets meer niets minder. Te dromen in een paddock omdat ze niets anders hebben te doen.

**Geplaatst**: 06-02-10 23:51

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 23:51

Móói geschreven! Echt goed gedaan.

**Geplaatst**: 06-02-10 23:56

Geplaatst: 06-02-10 23:56

Flew schreef:
Móói geschreven! Echt goed gedaan.

Dank je wel, zo ging het ook echt. Ik verstijfde helemaal in de auto. Die week was zo vreselijk en de merries die haar zo een afscheid gaven. Het was overweldigend.
Bij haar kist heb ik gezworen dat ik zou zorgen dat het goed met haar meiden(merries) zou gaan. Die belofte heb ik kunnen nakomen. Als Bien straks gaat, dan is ze weer samen met Diana.

**Geplaatst**: 06-02-10 23:57

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 06-02-10 23:57

Daarom, en als ik het goed begrijp is Bien al 27, dat is een erg mooie leeftijd.

**Geplaatst**: 07-02-10 00:02

Geplaatst: 07-02-10 00:02

Flew schreef:
Daarom, en als ik het goed begrijp is Bien al 27, dat is een erg mooie leeftijd.

Klopt ze wordt dit voorjaar 27. Ik weet niet hoe het zo is gegaan, maar ze zijn gekocht door een pake voor zijn kleindochters. Ik heb ze daar naartoe gebracht. Een geweldige plek met hele lieve mensen.Ik heb regelmatig contact met ze ga ook zo nu en dan op bezoek. De pake woont aan de ingang van het lievelingsbos van Diana. Dat wist ik niet, dat zag ik toen we daar aankwamen. Achteraf zagen we ook dat Bien geboren is in het zelfde plaatsje als waar ze nu is. Hoe klein is de wereld en over toeval gesproken. Uvera krijgt half maart een veulen, misschien kan ik Bien tegen die tijd wel vernoemen.

**Geplaatst**: 07-02-10 06:15

Geplaatst: 07-02-10 06:15

Wow, tjady wat een super mooi verhaal...! krijg er tranen van in mijn ogen... Geniet ervan morgen even lekker tot rust komen in de sauna..

Moppielover wat goed dat je zo fijn hebt gereden met shaddy!