Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-01-10 08:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 08:25

Gemengd.

Ik ga vandaag mijn bestelling bij horsehairjewelry op de post doen.

**Geplaatst**: 29-01-10 08:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 08:29

ja tjady gemengd lijkt mij ook bijzonder

**Geplaatst**: 29-01-10 12:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 12:27

Nou ik geloof dat de meningen wel duidelijk zijn. De meeste stemmen gaan voor gemengd.

**Geplaatst**: 29-01-10 13:03

Geplaatst: 29-01-10 13:03

onne schreef:
Ik denk ook gemengd,de ring is erg mooi, ik zou hen ook uitgekozen hebben.
Ik wil graag de traan hebben in goud, van de side see you.
Gisteren de sterfdatum bij me tatoo laten zetten.

Heb je al een foto van je tattoo, ben erg benieuwd!

**Geplaatst**: 29-01-10 13:32

Geplaatst: 29-01-10 13:32

onne schreef:
Ik denk ook gemengd,de ring is erg mooi, ik zou hen ook uitgekozen hebben.
Ik wil graag de traan hebben in goud, van de side see you.
Gisteren de sterfdatum bij me tatoo laten zetten.

Hoi hoi,

Ik ben wel erg benieuwd naar je tattoo ik heb er namelijk ook eentje laten zetten vorig jaar toen mijn mannetje is overleden.

Voor de nieuwe mensen hier allemaal heel veel sterkte met het verlies van jullie dierbare maatje,

Gister was het de dag dat Eva ( barco @bokt) is overleden

een goede vriendin van mij een pittig dagje helaas, en 27 februari is het alweer een jaar geleden dat ik mijn ventje moest wegbrengen

Ik was een poosje hier niet geweest wel meegelezen zo nu en dan maar nu dit soort dagen weer dichterbij komen toch weer meer de behoefte om erover te praten, en de ervaringen van andere te lezen

**Geplaatst**: 29-01-10 14:26

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 14:26

Kan er wel een foto van maken, maar ik krijg ze nog steeds niet hier op, als ik ze iemand mag toesturen via de mail dan graag.

**Geplaatst**: 29-01-10 16:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 16:12

[EJL-ITP] Het begon als een sprookje.. Rust zacht merrie.
voor mijn lieve merrie..

laten jullie een berichtje achter?

**Geplaatst**: 29-01-10 16:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 16:34

Pikeur bij deze nog bedankt voor je hulp.
De foto is niet zo goed gelukt, moest met links een foto makenen die is wat pijnlijk momenteel.
Er staat zijn naam, dan zijn geb: datum, dan de datum waarop hij van mij werd, en dan zijn sterfdag met een kleine vlinder

**Geplaatst**: 29-01-10 16:35

Geplaatst: 29-01-10 16:35

onne schreef:
Pikeur bij deze nog bedankt voor je hulp.
De foto is niet zo goed gelukt, moest met links een foto makenen die is wat pijnlijk momenteel.
Er staat zijn naam, dan zijn geb: datum, dan de datum waarop hij van mij werd, en dan zijn sterfdag met een kleine vlinder

Ik vind het echt heel erg mooi

Deed zeker wel veel pijn, zo op je pols?

**Geplaatst**: 29-01-10 16:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 16:47

Dank je, nee hoor viel reuze mee.

**Geplaatst**: 29-01-10 16:48

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 16:48

Ah oke
Waar staat de middelste datum trouwens voor of heb ik er overheen gelezen?

**Geplaatst**: 29-01-10 16:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 16:54

dat is de datum, dat Onne bij ons kwam.

**Geplaatst**: 29-01-10 17:37

Geplaatst: 29-01-10 17:37

Erg mooi gedaan, alleen pols lijkt me wel pijnlijk, ik heb me tattoo op me schouder staan.
Maar op je pols dan wordt je er wel vaak aan herinnerd of valt dat mee,( heb me hele huis vol foto's van me maatje hangen bedenk ik me net

dus denk eigenlijk dat het niet veel verschil maakt)

**Geplaatst**: 29-01-10 17:46

Geplaatst: 29-01-10 17:46

Valt wel mee hoor, ik wilden het eerst in mijn hand zelf en dat op de levenslijn en de hartlijn, maar dit werd afgeraden vanwege de pijn en het slijten van de tatoo.
Ik wilden hem graag op een plaats waar ik hem zelf goed kon zien.

Hier ook veel foto's en maar 2 foto's van mijn hubby met de moter ( verdiend ook een plekkie )

**Geplaatst**: 29-01-10 18:05

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 18:05

ik heb 3 jaar geleden ook mijn maatje moeten laten inslapen na een ongeval. Zijn hele onderbeen was verbrijzeld

Het heeft me wel geholpen dat ik 2 weken nadien al een ander paardje had en dat ik ook direct richting DVB vertrok en daar kreeg ik niet echt veel tijd om er nog over na te denken.
Ik heb het verdrongen, maar nog steeds als ik aan m denk moet ik huilen..
en iedere keer dat ik dat filmpje van de regenboogbrug zie, stort ik in.. Mijn maatje is niet meer, en het blijft pijn doen..

**Geplaatst**: 29-01-10 18:45

Geplaatst: 29-01-10 18:45

mooi idee zo´n gedenkhoekje. Hier komt een groot canvasdoek aan de muur met deze foto waarschijnlijk
Afbeelding

En er wordt een armbandje met staartharen en een groot fotoboek gemaakt.

Dit weekend moet ik haar spulletjes ophalen van stal en haar menwagen moet op marktplaats. Wordt moeilijk, vooral de menspulletjes doen me pijn omdat dat hetgene was wat ze het allerliefste deed, maar ik kan die wagen zelf nergens kwijt en er zullen toch dingen weg moeten. Haar dekens kan ik voorlopig echt nog niet verkopen.

Wat me nu vooral veel pijn doet is het onbegrip van mensen. Maandag ben ik niet gaan werken (de dag nadat ze ingeslapen is), had ook echt niet gekund want ik was er gewoon fysiek ziek van. Heb niet geslapen, heel erg misselijk en oppassen dat ik niet flauw viel. Werd gewoon als vrije dag gerekend (dat interesseerd me niet zo veel) met de reactie "ohja, dat hebben we wel eens eerder gehad toen iemand zo'n poes had laten inslapen, tja dat vind ik toch niet echt onder ziek zijn vallen als ik eerlijk ben." of reacties als "ik heb zelf niet zo veel met dieren, maar ik heb wel vriendinnen die hun hond hebben laten inslapen, maarja daar zul je wel een sterkere band mee hebben dan een paard he."
Ook achter mijn rug om, "ja heel sneu, maarja het was al een oud beessie he."

**Geplaatst**: 29-01-10 18:51

Geplaatst: 29-01-10 18:51

Hmmhmm mensen begrijpen het niet

Toen hij nog leefde, maar ik net gehoord had dat hij een tumor had was ik ook behoorlijk van streek komt mn collega naar me toe.. hij probeerde echt heel aardig te doen, maar reacties als 'ja ik had het ook eens met een rat, maar binnen een maand ben je het wel vergeten hoor

' zijn dan niet echt geweldig

Het is de kunst om hier ook mee om te kunnen gaan, doe vooral waar jij je fijn bij voelt.. desnoods begrijpen die mensen het maar lekker niet hoor

**Geplaatst**: 29-01-10 18:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 18:58

Ik kan daar ook maar heel moeilijk mee omgaan, tuurlijk is/was ie al wat ouder maar dat betekent niet dat ie dood moet, of dat het geen pijn doet dat ie er niet meer is, nog steeds loop ik daar tegen aan. nog steeds hoor ik dat ik het los moet laten of dat ik me aanstel '' het was maar een paard'' hij was al oud enz...

ireen: Prachtige foto

ik heb ook 2 foto's uitvergroot op mijn kamer hangen

Heel veel sterkte :(:)

.

onne : Mooi zo'n tattoo met de datums

.

Tjady : Gemend lijkt mij ook mooier/specialer.

Ik wil ook nog zon hoek gaan maken op mijn kamer maar moet nog even bedenken hoe en wat want mijn kamer is niet zo groot.

**Geplaatst**: 29-01-10 19:09

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 19:09

Het is bij mij al ruim 5 jaar geleden dat mijn paard zich verstapte in het land en daarbij haar been zo geblesseerd heeft, dat we haar in hebben laten slapen. Het was verschrikkelijk daar zijn geen woorden voor. Toch weet ik dat het de juiste keuze was. Maar ik hoef er nog maar aan te denken en mijn ogen schieten alweer vol. Ook al heb ik nu weer een geweldig paard, ik mis dat paardje nog steeds.

**Geplaatst**: 29-01-10 20:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 20:24

dat wat jullie zeggen hebben denk ik wel meer mensen het onbegrip van andere collega's stalgenoten noem maar op, je wenst het niemand toe maar pas als je het zelf meemaakt kan je erover meepraten hoe moeilijk het is en hoeveel verdriet het doet.
Het was pas 3 kwart jaar geleden dat ik me mannetje weg bracht en toen gingen me collega's vragen hoe het in z'n werk gaat een paard naar de slager brengen ik ben toen echt heel hard huilend weggerend naar de wc ik kon het niet aan. daarna compleet van streek en niet eens even sorry zeggen of iets dergelijk en gewoon verder gaan of het de normaalste zaak van de wereld was..... dus het is heel herkenbaar en nog steeds kan ik ieder moment in huilen uitbarsten ondanks dat het volgende maand alweer een jaar geleden is.

**Geplaatst**: 29-01-10 23:11

Geplaatst: 29-01-10 23:11

@ Ireen- wat een mooie foto.
@ Ilonab, sterkte maar veel mensen weten niet waar over ze het hebben.

wat me vanavond is overkomen, het moet toch even van me af.
vrienden had ik gevraagd of ze ook wat wisten voor een sieraad, de vriend zou informeren.
Nou was gisteren de kapster bij ons en die vroeg om de as , hoe dat er dan uit zag, ik wist zeker dat het in de la lag, maar foetsie, paniek..
Belde vanmiddag mijn vriendin dat ze vanavond folders kwamen brengen, wat denk je , een ipv een foloder , een super mooie hanger met de as van onne, zal pikeur even lief aankijken morgen om een foto te plaatsen

**Geplaatst**: 30-01-10 11:45

Geplaatst: 30-01-10 11:45

Wat lief zeg Onne, ben benieuwd naar een foto!

Hier vroegen ook gelijk mensen wat er dan met haar lichaam is gebeurd.. Ik heb haar in utrecht achter moeten laten, in een zacht bed met stro. Dat is een mooi laatste gezicht en ik wil er eigenlijk niet over denken wat er daarna mee gebeurd is. Ze is door de rendac opgehaald natuurlijk, de dierenarts zei ook dat ze alleen met paarden verbrand zou worden maar ik weet niet of dat waar is. Ik had toevallig vorige week nog gezocht naar paardencrematoria, maar dacht zelf altijd dat het me niet zo veel zou doen omdat het lichaam Evita al lang niet meer is en omdat het voor haar niet zou uitmaken. Valt nu toch wel tegen hoe ik me daar zelf bij voel..

**Geplaatst**: 30-01-10 12:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 30-01-10 12:54

dankjullie voor de reacties in het topic voor nunique.

Wat een mooie tattoo! ik wil ook 1tje met de N maar ik ben bijna 16, denk dat me ouders dat liever nog niet willen haha.

**Geplaatst**: 30-01-10 13:33

Geplaatst: 30-01-10 13:33

@Tjady: vind de ring super mooi! Ik zou ook twijfelen in jou geval.. Ene kant mooie als ze vervlochten zijn, het waren maatjes. Andere kant het waren 2 individuen, allebei speciaal en immers toch samen in de ring.. Je hebt namelijk 2 strengen zag ik in de ring.. Moeilijke keus, maar ik zou ze misschien denk ik apart doen, maar zou ook erg twijfelen..
Wat zijn de kosten voor zo'n ring en waar laat je em maken? Weet nog steeds niet wat ik met de staart doe, wil eigenlijk armband, maar wel het liefst een stevige en zilver ofzo..

@ Ilonab: heel veel sterkte! verschrikkelijk zeg.. :(:)

@ Onne: mooi hoekje! En mooie tattoo, heb ook aan mijn pols zitten denken, dichtbij inderdaad en kan je vaak naar kijken.. Reden dat ik het niet daar doe is vanwege mijn werk..
En mooie verassing trouwens van de hanger!! wacht op de foto

@Renatevb: wat is het filmpje van de regenboogbrug? Sterkte nog

@Ireen: prachtige foto! Herken veel in wat je schrijft.. Ik heb bijna een week niet gewerkt! op een dinsdag is het gebeurd en ben die maandag erop pas weer begonnen.. En ja ook bij mij zijn dat gewoon min-uren geworden, heb er ook niks over gezegd.. Mijn hoofd stond er niet naar me daar druk over te maken.. Mensen snappen niet dat dit zo iets heftigs is, dat je geestelijk, maar ook lichamelijk echt niet in staat bent te werken.. Had echt totaal geen energie..
Er zijn veel collega's die heel belangstellend waren, een hand op mijn schouder was al genoeg, dat was fijn. Er zijn echt mensen die begrijpen hoe zwaar het mij valt.. Maar er zijn ook collega's waarvan ik weet dat ze het niet begrijpen.. En die geen eens hebben gevraagd hoe het met me ging toen ik er weer was.. Ik voelde me daardoor eg onzeker en twijfelde of het inderdaad niet belachelijk was dat ik bijna een week thuis heb gezeten..
Vind het heel knap dat je maar 1 dag thuis gebleven bent.. Maar pas op dat jejezelf er niet te snel overheenzet he! Ik merk namelijk dat ik me op mijn werk redelijk in kan houden, maar het moet er daarna toch steeds een keer uit.. En het vreet energie, vooral nu, het is nog zo vers Ireen.. Geef je zelf en ook je lichaam de tijd om het op je af te laten komen en gun jezelf de nodige rust, je hebt het nodig.. Veel sterkte..

@ moppielover: vooral de reacties als: 'Is het niet eens tijd om verder te gaan, het los te laten , aan leuke dingen te denken..'
word ik verdrietig van.. Tuurlijk hebben ze ergens gelijk en kun je niet eeuwig je dagen laten bepalen door dit verlies, maar laat mij nou nog even lekker hier in zitten... laat mij janken laat mij verdrietig en zielig zijn.. En het wáren leuke dingen, leuke tijden met mijn maatje en daar denk ik graag aan..

**Geplaatst**: 30-01-10 13:42

Geplaatst: 30-01-10 13:42

@ Ireen, nog even een berichtje voor jou..
Ik heb een beetje hetzelfde.. Had vorige week even een paniek aanval momentje toen ik erover na durfde te denken wat er met zijn lichaam zou zijn gebeurd, maar het is goed zo... je moet er nu echt (nog) niet teveel over na gaan denken...
Heb ook laatst op crematoriumsites zitten kijken en denk weleens of ik dat niet eerder had moeten doen.. Maar als je op de dag zelf hoort dat hij ingeslapen moet worden, ben je zo in de war..En heb daar eigenlijk niet bij stil gestaan toen.. Heb ook gevraagd wat er met hem zou gebeuren, inderdaad zelfde antwoord, samen met paarden gecremeerd.. Daar kon ik me eigenlijk wel bij neerleggen.. Het was goed zo. Ik had er vrede mee.
En nog steeds denk ik graag terug aan hoe vredig hij erbij lag..

Zo moet je het ook blijven herrinneren. En het was fijn dat het voor me geregeld werd verder..