Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-01-10 18:25

Geplaatst: 25-01-10 18:25

zwelgje27 schreef:
Oh bah.. Ik heb me net toch laten verleiden om een stukje over de rendac te lezen hier op bokt en ben helemaal over de zeik.... Ben kotsmisselijk en weet even niet waar ik mijn adem vandaan moet halen..
Mijn maag draait om en weet even niet waar ik het moet zoeken...
Worden alle paarden opgehaald door rendac die in een kliniek zijn ingeslapen...?
Wist hier namelijk eigenlijk niks over.
Heb in de kliniek gevraagd waar hij heen gaat wat er met hem gebeurt en of hij met alleen paarden weggaat..
Ik kreeg van de receptionist het antwoord dat hij met alleen paarden in een grote verbrandingsoven gaat..
Hier kon ik wel vrede mee hebben en heb er verder eigenlijk ook maar niet teveel over nagedacht..

Maar word even helemaal neit goed bij het lezen van 'het kadaver gaat door een machine waar er kleine stukjes tot 50 mm van worden gemaakt' en over het scheiden van vetten enz...

Ik word paniekerig.. Wil er niet aan denken dat dit met het lichaam van mijn paard gebeurt is...

ik heb zelfs het filmpje gezien hoe ze een kadaver verwerken.. ik weet nu ook precies wat er met mijn lieverd is gebeurd maar gelukkig blijf ik realistisch : nunique was dood, het was enkel haar lichaampje wat daar nog maar lag..
En natuurlijk heb ik tijden gedacht van : ja maar wel me beste vriendje waar ik een kusje op dr neusje gaf!
Maar nunique was daar allang nunique niet meer.. en wat hadden ze dan met de kadavers moeten doen? begraven? Je paard neemt het je echtechtecht niet kwalijk hoor!!!!!

**Geplaatst**: 25-01-10 18:27

Geplaatst: 25-01-10 18:27

Kiwi_ schreef:
Ireen en Jeannette, veel sterkte!

Die rotkoliek ook altijd. 24 is een mooie leeftijd, al had ze er nog veel meer bij kunnen krijgen zonder die koliek

Is de schimmelziekte die atypische myopathie of wist de dierenarts dat niet? Ik denk dat ze wel een mooie leeftijd bereikt heeft, of heb je haar als veulen gekregen?

Is iedereen die een ander paard heeft gekocht na de dood van je paard hier ook echt blij en wijs mee? Ik niet geloof ik. Het is echt de tegenpool van m'n vorige paard, en ik vind er weinig leuks aan. Hij is nog maar 2,5, dus misschien wordt het wel beter. M'n vader vindt hem wel leuk gelukkig, dus als het niet beter wordt tussen ons kan hij er altijd nog mee gaan mennen, maar ik vind het niet leuk. Ik wil weer een echt maatje of anders geen paard geloof ik.

Zeker rotkoliek, bah wat een klote ziekte!

Ik ben ontzettend blij met mijn paard ondanks dat nunique dood is.. Ik had me echt geen beter paard kunnen voorstellen. Lynn is mijn allerbeste vriendje en zal tot haar dood bij me blijven. Nunique is mijn ster aan de hemel..

Praat wel zo stoer hoor maar had gister toch weer een jankbui.. zat het fotoboek van nunique door te bladeren.. die lieve merrie, verdiende het niet om dood te gaan.. ik neem het mezelf nog alle dagen kwalijk dat ik niet meer foto's heb van haar..

**Geplaatst**: 25-01-10 19:32

Geplaatst: 25-01-10 19:32

Ireen: Heel veel sterkte :(:)

. Evita is een prachtig paardje :(:)

.
Jeanette : Heel veel sterkte :(:)

.

Pfff vanacht weer een jankbui gehad..... Ik weet niet wat ik heb de laatste dagen maar ik voel me echt zwaar beroerd en kan elk moment in huilen uit barsten, ook kan ik nu heel moeilijk aan iets anders als moppie denken.

joyce : Dat moet je jezelf niet kwalijk nemen :(:)

. Jij kon ook niet weten dat ze eerder zou gaan als dat je wilde :(:)

.

**Geplaatst**: 25-01-10 22:15

Geplaatst: 25-01-10 22:15

zwelgje27 schreef:
Pluttersput: Mooi dat je band met Willeke zo close geworden is door wat jullie samen hebben meegemaakt. En wat mooi wat een paard toch aanvoelt he.. Jou verdriet en jou hoop en hulp om haar kindje in leven te houden, weet zeker dat zij dit heel erg waardeerd van je!
Ben eigenlijk wel benieuwd naar je tattoo trouwens, wil je em laten zien, of liever niet? Is ie realistisch of symbolisch?

Ik zou hem je wel laten zien, maar ik heb momenteel geen foto's. Nee, het is echt een realistiche tattoo. Sterker nog, het zijn de silhouetjes van 3 van mijn eigen knollie. Een veulen toen ze een week oud was, haar moeder, en haar paps. En dan helemaal zwart, geen schaduw of niets.

**Geplaatst**: 25-01-10 22:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 22:22

Ireeen: veel sterkte met het grote verlies van je lieverd. Helaas ben ik ook mijn Ronny verloren aan koliek.
Jeanette ook veel sterkte. Het lijkt idd of hij gestorven is aan atypische myopathie, waar ik mijn Angel ook aan verloren heb. Veel geluk met je nieuwe paardje.
Wat een oneerlijke strijd die beide ziektes. Dat machteloos toekijken dat is niet te beschrijven.

**Geplaatst**: 25-01-10 22:31

Geplaatst: 25-01-10 22:31

Ik weet ook nog niet of ik weer een nieuw paard wil, op dit moment zeker nog niet.. ik zou me aan alles ergeren bij een nieuw paard.. met Evita kon ik werkelijk alles, met de kleinste beweging wist zij wat ik bedoelde en andersom kon ik haar echt lezen. ik kon haar rijden met alleen een neckrope en ze had een karakter dat ik in geen enkel paard ooit terug zal vinden. ik weet niet of ik dat ooit met een ander paard kan hebben. Aan de andere kant ben ik enorm bang voor de leegte, ik was iedere dag bij haar en zo veel met haar bezig. Vooral omdat ze de laatste jaren toch wel een zorgenkindje is geweest.

Ik voel me zo vreemd nu, het ene moment voel ik echt helemaal niks en het volgende moment kan ik weer zo in huilen uitbarsten. Het lijkt net of ik het nog helemaal niet besef, mijn vriend zei net dat we `geluk` hebben gehad dat het op zondag gebeurde en niet terwijl ze me niet konden bereiken op mijn (nieuwe) werk. Zeg ik meteen; oja, ik moet dat telefoonnummer nog even doorgeven aan de staleigenaar! En vervolgens keihard janken om mijn stomme opmerking natuurlijk

**Geplaatst**: 25-01-10 22:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 22:35

Ireen, het is voor jou, denk ik, nog veel te vroeg om te denken aan een ander paard. Het is zo herkenbaar, die wisselingen is huilen en lachen. Het is zo raar dat je weet dat ze er niet meer zijn. Neem de tijd voor je verdriet. Komt er ooit een ander paard op je pad, die zie je het van zelf wel. nogmaals sterkte.

**Geplaatst**: 26-01-10 23:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 26-01-10 23:52

Ik ben oprecht blij met mijn nieuwe knollies, maar zoals eerder gezegd heb ik ze gekocht voordat de eerste wegging. Met Candy het veulen van dit jaar heb ik maf genoeg een band gelijk aan die met mijn haffie. Vanaf dag een zo apart.
Wieneke was ook liefde op het eerste gezicht en bedoeld voor 2-span met Jimmy, wat er helaas nooit van gekomen is.

**Geplaatst**: 27-01-10 00:06

Geplaatst: 27-01-10 00:06

Kiwi_ schreef:
Ireen en Jeannette, veel sterkte!

Die rotkoliek ook altijd. 24 is een mooie leeftijd, al had ze er nog veel meer bij kunnen krijgen zonder die koliek

Is de schimmelziekte die atypische myopathie of wist de dierenarts dat niet? Ik denk dat ze wel een mooie leeftijd bereikt heeft, of heb je haar als veulen gekregen?

Is iedereen die een ander paard heeft gekocht na de dood van je paard hier ook echt blij en wijs mee? Ik niet geloof ik. Het is echt de tegenpool van m'n vorige paard, en ik vind er weinig leuks aan. Hij is nog maar 2,5, dus misschien wordt het wel beter. M'n vader vindt hem wel leuk gelukkig, dus als het niet beter wordt tussen ons kan hij er altijd nog mee gaan mennen, maar ik vind het niet leuk. Ik wil weer een echt maatje of anders geen paard geloof ik.

hier herken ik (gelukkig want ik voel me best wel eens rot als zoiets denk

) wel wat in

**Geplaatst**: 27-01-10 09:28

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 27-01-10 09:28

hier was Kelly ook "1 van de". Dat maakt het gemis minder erg denk ik, dan wanner het je enige paardje is. De anderen hebben toch hun zorg een aandacht nodig, en hebben ook recht op een portie aandacht en liefde.

**Geplaatst**: 27-01-10 11:03

Geplaatst: 27-01-10 11:03

Is iedereen die een ander paard heeft gekocht na de dood van je paard hier ook echt blij en wijs mee? Ik niet geloof ik. Het is echt de tegenpool van m'n vorige paard, en ik vind er weinig leuks aan. Hij is nog maar 2,5, dus misschien wordt het wel beter. M'n vader vindt hem wel leuk gelukkig, dus als het niet beter wordt tussen ons kan hij er altijd nog mee gaan mennen, maar ik vind het niet leuk. Ik wil weer een echt maatje of anders geen paard geloof ik.[/quote]

Kiwi geen enkel paard zal op je vorige paard lijken , en natuurlijk kan het best dat je het niet met deze tegenpool vind.
Wel fijn dat je vader hem leuk vind , ik hoop voor je dat je je weg er wel in vind , wat je dan ook doet.
k Heb expres hele andere typen gekozen , en heb duidelijk het karakter van mijn oude paard niet terug willen vinden. Dit is natuurlijk wennen , als je een tijd/jaren met een dier omgaat , raak je zo vertrouwd dat je gewend raakt aan gedrag. Mijn oude merrie was heel erg rillerig en ik wist haar zwakkere kanten. Mijn jonge arabier is daarentegen heel erg cool ,en in het begin merkte ik dat ik toch echt moest omschakelen.(wat ik met mijn oude merrie deed was bij straten oversteken even afstijgen omdat ze nog weleens deinste voor groot verkeer/ met mijn arabier blijf ik erop zitten. Lachwekkend genoeg heb ik in het begin gehad als ik overstak , even afstijgen om vervolgens tegen mezelf te zeggen oh nee hoeft niet) Soms kan ik juist door de nieuwen mijn oude merrie missen , zij was altijd heel contact vol en expressief , de arabier kijkt mij aan en is wat afstandelijker dat is enorm wennen.
Ookal loopt er een nieuw paard/pony , dat wil niet zeggen dat je met het rouwen van je oude dier helemaal klaar bent ,k hoop voor je dat je met dit nieuwe dier de tijd hebt om te voelen hoe het voor je zit. Veel sterkte

**Geplaatst**: 27-01-10 11:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 27-01-10 11:06

Ik heb nu ook vrij snel een ander paard na de dood van Moos.
Ik ben er blij mee, het is een compleet ander paard dan Moos is, hij is in alles anders. Hierdoor valt er niets te vergelijken.

Wel heb ik de laatste dagen heel erg dat ik Moos meer mis, ik zit meerdere keren per dag te denken hoe en wat en barst in tranen uit. Is dat herkenbaar voor de anderen?

**Geplaatst**: 27-01-10 14:06

Geplaatst: 27-01-10 14:06

Stef: heb je verhaal gelezen over de beruchte dag van Hon, wat aangrijpend! Ook nog veel sterkte, hoe is het nu na een half jaar?

Jeanette: heel veel sterkte gewenst! Verschrikkelijk om mee te moeten maken..

Ireen: het is herkenbaar de wisselende buien, vooral het gevoel van 'niks' had ik in het begin heel erg.. Het besef is er bij mij ook echt de laatste tijd pas.. Het heeft lang geduurt voordat mijn gevoel het wilde geloven, terwijl mijn geweten het vanaf die dag dondersgoed wist.. En nog heb ik nu momenten dat het besef er niet is, het lijkt niet gebeurt.. Aan de andere kant, het is ook nog geen 2 maand terug.. Terwijl het al langer lijkt en toch ook niet..

Joycexlynn12: het filmpje heb ik niet gezien en kan ik denk ik ook niet! Durf er niet op te klikken en de foto's waren gelukkig al verwijderd..
Wel knap dat je het filmpje durfde te bekijken en helemaal de mensen die naar die excursie zijn geweest.. Nee heb daar echt een te zwakke maag voor...

Moppielover: ook nogmaals sterkte gewenst, het is klote he.. Heb nu wel weer 2 redelijk goede dagen gehad, heb mijn jankbuien in kunnen houden, verwacht wel dat ze er hierna dubbel zo hard weer uit gaan komen..

**Geplaatst**: 27-01-10 17:26

Geplaatst: 27-01-10 17:26

Ireen_ schreef:
Ik weet ook nog niet of ik weer een nieuw paard wil, op dit moment zeker nog niet.. ik zou me aan alles ergeren bij een nieuw paard.. met Evita kon ik werkelijk alles, met de kleinste beweging wist zij wat ik bedoelde en andersom kon ik haar echt lezen. ik kon haar rijden met alleen een neckrope en ze had een karakter dat ik in geen enkel paard ooit terug zal vinden. ik weet niet of ik dat ooit met een ander paard kan hebben. Aan de andere kant ben ik enorm bang voor de leegte, ik was iedere dag bij haar en zo veel met haar bezig. Vooral omdat ze de laatste jaren toch wel een zorgenkindje is geweest.

Ik voel me zo vreemd nu, het ene moment voel ik echt helemaal niks en het volgende moment kan ik weer zo in huilen uitbarsten. Het lijkt net of ik het nog helemaal niet besef, mijn vriend zei net dat we `geluk` hebben gehad dat het op zondag gebeurde en niet terwijl ze me niet konden bereiken op mijn (nieuwe) werk. Zeg ik meteen; oja, ik moet dat telefoonnummer nog even doorgeven aan de staleigenaar! En vervolgens keihard janken om mijn stomme opmerking natuurlijk

Heb je topic net gelezen over Evita.. hartverscheurende foto! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 28-01-10 20:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-01-10 20:56

Ik las gisteren een stuk over rouwverwerking (ivm mijn werk) en daar stond in tegenstelling tot wat veel mensen denken is het rouwen nooit over, maar steeds in een wisselende mate aanwezig in het leven van degene die iets of iemand verloren heeft. Zo kloppend met mijn gevoel en dat van de meeste hier.

**Geplaatst**: 28-01-10 21:05

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-01-10 21:05

Bah, mijn pony is alweer bijna 3 jaar geleden overleden aan een hersenbloeding. Ik zit nu foto's en filmpjes terug te kijken.. Hou het echt helemaal niet meer............... :'(

**Geplaatst**: 28-01-10 21:07

Geplaatst: 28-01-10 21:07

sonjim schreef:
Ik las gisteren een stuk over rouwverwerking (ivm mijn werk) en daar stond in tegenstelling tot wat veel mensen denken is het rouwen nooit over, maar steeds in een wisselende mate aanwezig in het leven van degene die iets of iemand verloren heeft. Zo kloppend met mijn gevoel en dat van de meeste hier.

Ik weet niet of ik het daar mee eens ben. Ik ben een nichtje en een oma verloren en als ik heel eerlijk ben denk ik nooit meer aan ze

**Geplaatst**: 28-01-10 21:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-01-10 21:18

Het gaat er dan wel om als ze heel dicht bij je staan en je het vanaf het begin echt als een verlies ervaren hebt.

**Geplaatst**: 28-01-10 21:19

Geplaatst: 28-01-10 21:19

. Mijn nichtje en mijn oma stonden (uiteraard) heel dicht bij me, en ik heb het ook zeker als een verlies ervaren. Wat een ontzettend ontzettend ontzettend dom dom dom antwoord

**Geplaatst**: 28-01-10 21:26

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-01-10 21:26

Dat is geen stom antwoord mijns inziens, want dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn (uiteraard).

**Geplaatst**: 28-01-10 21:32

Geplaatst: 28-01-10 21:32

Klopt. Maar de manier waarop jij je antwoord geeft impliceert dat ze niet dicht bij me stonden en dat ik het niet als een verlies heb ervaren.

**Geplaatst**: 28-01-10 22:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-01-10 22:29

Dat bedoelde ik er niet mee, sorry als het zo overkwam. Het stuk ging overigens over het verlies van kinderen/ ouders dat ligt in de meeste gavallen nog iets dichterbij.

**Geplaatst**: 28-01-10 23:47

Geplaatst: 28-01-10 23:47

Ik kreeg vandaag de vraag van de edelsmid of ik het haar van Eefida en Angel gemengd of apart in de ring gevlochten wil hebben. Het haar van Eefida is zwart en van Angel is blond, ze waren dikke maatjes van elkaar. De ring word gemaakt van goud met vier steentjes. Wat vinden jullie het mooiste gemengd of apart.
Hier nog even de link, dan kunnen jullie het beter zien.

http://www.horsehairjewelry.eu/images/r ... _4541a.jpg

**Geplaatst**: 29-01-10 00:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 00:36

persoonlijk gemengd ,omdat maatjes waren en ik denk dat het een heel mooi effect geeft

**Geplaatst**: 29-01-10 07:55

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-01-10 07:55

Ik denk ook gemengd,de ring is erg mooi, ik zou hen ook uitgekozen hebben.
Ik wil graag de traan hebben in goud, van de side see you.
Gisteren de sterfdatum bij me tatoo laten zetten.