Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-01-10 21:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 21:38

Precies wat jullie benoemen is wat die foto ook voor mij uitstraalt. Willeke en ik zijn ook veel closer geworden. We hebben met zijn tweeen echt gevochten, samen met Doris. Ik hielp Doris overeind, Willeke liet mij over haar wrijven, haar door de stal dragen, noem het maar op. En zodra ik haar neer legde, kwam Willeke dan weer bij mij staan. En toen ze dood was, hebben Willeke en ik samen zitten rouwen. Ik en Willeke bij Doris. Willeke joeg iedereen en alle pony's weg, maar ik mocht erbij. En dat blijft voor mij speciaal.
Doris blijft bij me, juist door die korte intense tijd die we gehad hebben.

**Geplaatst**: 24-01-10 21:42

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 21:42

Ik heb er eerst heel lang mee gezeten maar nu ben ik er eigelijk wel vanaf.

Sterkte!

**Geplaatst**: 24-01-10 21:44

Geplaatst: 24-01-10 21:44

Pluttersput: Mooi dat je band met Willeke zo close geworden is door wat jullie samen hebben meegemaakt. En wat mooi wat een paard toch aanvoelt he.. Jou verdriet en jou hoop en hulp om haar kindje in leven te houden, weet zeker dat zij dit heel erg waardeerd van je!
Ben eigenlijk wel benieuwd naar je tattoo trouwens, wil je em laten zien, of liever niet? Is ie realistisch of symbolisch?

**Geplaatst**: 24-01-10 21:45

Geplaatst: 24-01-10 21:45

Diep in mijn hart weet ik ook dat ik het juiste heb gedaan, maar je blijft toch altijd denken 'wat als...' en 'had ik maar...'. Daar heb ik het soms ook nog best moeilijk mee. 'Had ik die deur maar dicht gedaan'.

**Geplaatst**: 24-01-10 22:07

Geplaatst: 24-01-10 22:07

Flew schreef:
Diep in mijn hart weet ik ook dat ik het juiste heb gedaan, maar je blijft toch altijd denken 'wat als...' en 'had ik maar...'. Daar heb ik het soms ook nog best moeilijk mee. 'Had ik die deur maar dicht gedaan'.

Dat herken ik. Ik denk steeds. Had ik Angel maar bij mijn vriendin gebracht, daar mocht ze ook bij andere veulens staan. Had ik maar dit of had ik maar dat. Het levert niks op, alleen een schuldgevoel.

**Geplaatst**: 24-01-10 22:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 22:17

Ja dat schuldgevoel he, verschrikkelijk...

**Geplaatst**: 24-01-10 22:43

Geplaatst: 24-01-10 22:43

Oh bah.. Ik heb me net toch laten verleiden om een stukje over de rendac te lezen hier op bokt en ben helemaal over de zeik....

Ben kotsmisselijk en weet even niet waar ik mijn adem vandaan moet halen..
Mijn maag draait om en weet even niet waar ik het moet zoeken...
Worden alle paarden opgehaald door rendac die in een kliniek zijn ingeslapen...?
Wist hier namelijk eigenlijk niks over.
Heb in de kliniek gevraagd waar hij heen gaat wat er met hem gebeurt en of hij met alleen paarden weggaat..
Ik kreeg van de receptionist het antwoord dat hij met alleen paarden in een grote verbrandingsoven gaat..
Hier kon ik wel vrede mee hebben en heb er verder eigenlijk ook maar niet teveel over nagedacht..

Maar word even helemaal neit goed bij het lezen van 'het kadaver gaat door een machine waar er kleine stukjes tot 50 mm van worden gemaakt' en over het scheiden van vetten enz...

Ik word paniekerig.. Wil er niet aan denken dat dit met het lichaam van mijn paard gebeurt is...

**Geplaatst**: 24-01-10 22:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 22:44

Ja, de paarden die in de kliniek zijn ingeslapen gaan naar de Rendac tenzij je hebt afgesproken met een crematorium dat hij gehaald wordt... Sorry.

:(:)

**Geplaatst**: 24-01-10 22:45

Geplaatst: 24-01-10 22:45

Zwelgje : dankje, nee ik heb al vaker over hem gedroomd

.

Dat schuld gevoel heb ik ook. Ik denk dan vaak : Was ik die dag maar nooit gaan rijden of over de dijk gegaan ( hij was toen op de dijk ervandoor gegaan en daarna ging het steeds slechter met hem waarschijnlijk was dat teveel geweest voor zijn hart en de dampigheid).

Ik droom eigenlijk best vaak over moppie, dat zijn altijd hele mooie maar o zo moeilijke dromen want ik droom altijd dat hij dood gegaan is en dan terug komt zodat ik nog van hem kan genieten en elke droom gebeurt iets anders en is op een andere plek maar wel altijd dat ie dood is en weer terug komt.

**Geplaatst**: 24-01-10 22:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 22:52

Zit hier echt te trillen... Wat stom dat ik daar nu pas over nadenk... Wat ben ik naief..
Had altijd een beeld van een grote verbrandingsoven voor me waar hij samen met soortgenoten word 'gecremeerd' minder persoonlijk als echte crematie, maar wel gewoon verbrand inplaats van tussen koeien en varkens door een maalmachine in stukjes word gehakt...

ooh wat verschrikkelijk... sorry maar ik weet ff niet wat ik moet durf er niet aan te denken, moet bijna kotsen..

**Geplaatst**: 24-01-10 22:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 22:56

Vind het vervelend om het tegen je te moeten zeggen, maar kan beter eerlijk zijn immers.

Maar weet je, voor je paard maakt het niet uit, troost je met die gedachte... Dingen zoals cremeren zijn puur voor ons gevoel, je doet je paard er niet meer eer mee.

**Geplaatst**: 24-01-10 23:01

Geplaatst: 24-01-10 23:01

Dankje vind het fijn dat je eerlijk bent Flew, ik vraag er zelf immers naar..

Weet dat het alleen zijn omhulsel is, maar kan op dit moment even niet zo goed dealen met het beeld dat ik nu voor me heb... sorry..

**Geplaatst**: 24-01-10 23:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 23:04

Dat kan ik me heel goed voorstellen hoor, is namelijk de reden dat ik gelijk na Nans' overlijden het crematorium gebeld heb.

**Geplaatst**: 24-01-10 23:18

Geplaatst: 24-01-10 23:18

Zwelgje, zet het uit je hoofd als het lukt. Ik snap het als je geschokt bent, maar denk maar gewoon dat hij wel verbrand is met een heleboel dieren gelijk. Niet denken aan dat hij versnippert is. Ik heb eens gesproken met iemand die daar werkt en die vertelde dat niet alle dieren gebruikt worden.

Ik zat nog even terug te lezen, maar Ronny is niet mijn kat. Hij is mijn allereerste pony, mijn grote liefde, met hem leefde ik een leven binnen mijn leven. Ik kocht hem van mijn eigen geld toen ik 12 jaar was en heb hem 3 jaar geleden laten inslapen tgv koliek. We waren toen 25 jaar samen. Hij is bijna 33 jaar geworden. Hij staat al 3 jaar op de kast en daar blijft hij ook. Ooit zal ik in het tonnetje erbij komen, er is nog genoeg plaats erin.

Laatst bijgewerkt door tjady op 24-01-10 23:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-01-10 23:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 23:22

mijn verzorgpaard van 7 is vorig jaar overleden, ik vond t vreselijk, net of je beste vriendin doodgaat.. en ik heb geen afscheid kunnen nemen, ze kreeg heel acuut koliek en werd naar emmeloord gereden maar daar aangekomen was het al te laat.. ik was niet mee want moest werken en werd daar dus gebeld, heb ook heel erg gehuild, wel twee maanden lang, t was vreselijk om op stal te komen en een lege box te zien.. ben ook de hele winter niet geweest toen.. wens iedereen die t zelfde mee maakt heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 24-01-10 23:36

Geplaatst: 24-01-10 23:36

Zwelgje, het is vreselijk om te weten dat het lichaam verwerkt is maar denk er alsjeblieft niet teveel overna en laat je niet gek praten door sommige mensen hier op bokt
Probeer er echt altijd aan te denken dat je alles voor hem hebt gedaan tijdens het leven, het lichaam is het lichaam maar zijn geest zal altijd blijven

Maar het blijft moeilijk, ik weet het alleen hou alsjeblieft mooie gedachtes van jullie tijd samen vast want die zijn veel belangrijker

**Geplaatst**: 25-01-10 12:05

Geplaatst: 25-01-10 12:05

Ik mag mij ook melden bij dit topic, gisteren is mijn lieve Evita heel plotseling overleden aan koliek. Ze was al 24, maar toch is dit een keiharde klap.. ze was nog zo levenslustig en had nog nooit koliek gehad. Ik had haar al 12 jaar en een enorm sterke band met haar.
Maar wat doet dit een pijn zeg

Heb de hele nacht wakker gelegen en ben er gewoon fysiek ziek van. Zo´n leeg gevoel.. ik kan me nu echt niet voorstellen dat ik me ooit beter ga voelen.
Evita is nog naar utrecht gegaan en een operatie zou max 15% kans hebben, gezien haar leeftijd en het feit dat ze al zo uitgeput was zou dat waarschijnlijk nog een stuk minder zijn geweest. Die vraag wat als ik het wel had gedaan houdt me heel sterk bezig, ik heb best wel snel moeten beslissen omdat ze enorm veel pijn had. Het is zo tegenstrijdig, aan de ene kant zegt je hele hart dat je alles moet doen om haar bij je te houden, maar aan de andere kant kon ik haar echt niet meer langer zien lijden en wist ik ook wel dat een operatie alleen meer ellende op zou leveren voor haar.
Ze is zelf gaan liggen in een hele grote box met een dik pak stro en heel rustig ingeslapen terwijl ik haar over haar hoofd heb geaaid. Ze heeft geen prikken meer gehad want ze had al een infuus.
Nu verder met je leven zonder haar.. ik kan het echt nog niet

**Geplaatst**: 25-01-10 12:38

Geplaatst: 25-01-10 12:38

ach ireen, wat akelig. Heel veel sterkte.
En vraag je niet af hoe het anders gegaan was, dat haalt niets uit.
Onze Kel had 25 tot 30% kans en heeft het ook niet gered.
Het enige voordeel van die operatie is voor ons dat we nu weten wat het probleem was in die buik. En het probleem dat er zat kon niet verholpen worden, dat is in aanleg al een foutje geweest. Maar voor de pony's veranderd er niets, of je het weet of niet weet.

Heel veel sterkte meid, en probeer te denken aan alle mooie dingen die jullie samen meegemaakt hebben, en aan de dingen die haar voor jou zo speciaal maakte.

**Geplaatst**: 25-01-10 13:07

Geplaatst: 25-01-10 13:07

Dankje Pikeur, Tjady en Flew voor jullie lieve reacties..
Ik heb gisteren een hele poos met mijn vader op bed gezeten en hij heeft me ook wat gerustgesteld, hij heeft altijd wel een realistische kijk op dingen..
Ik ben gisteren gewoon erg geschrokken toen ik het las, had er eigenlijk gewoon nog niet zo bij stil gestaan.. Maar ben weer wat rustiger.. Ik moet er gewoon niet aan denken.. Het is sowieso raar, het idee dat zijn lichaam in vlammen opgaat is ook een apart idee.. Of dat hij langzaam weg zou rotten als je em begraaft.. Dus ik leg mij er maar bij neer.. Zijn ziel is veilig..

Tjady, heel mooi dat je je eerste pony op de kast hebt en dat je er zelf ooit bij wilt.. Dan zijn jullie weer samen.
Heb wel altijd gezegd, mocht ik door een ongeluk of toeval tegelijk overlijden met (een van) mijn pony's dan wil ik samen begraven worden..

Ireen, wat verschrikkelijk voor je, ik leef met je mee.. Veel sterkte de komende tijd.. :(:)

Geef het de tijd, voor jezelf, het is vreselijk je pony zo plotseling te verliezen..

**Geplaatst**: 25-01-10 16:00

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 16:00

[IM] Een half jaar alweer

**Geplaatst**: 25-01-10 16:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 16:01

jeetje ireen, was Evita al 24? Ik ken haar nog uit de begintijd van bokt, vond het altijd een schitterende haf!
Ook jij heel veel sterkte

**Geplaatst**: 25-01-10 16:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 16:20

Heel veel sterkte Ireen!

**Geplaatst**: 25-01-10 17:10

Geplaatst: 25-01-10 17:10

ik heb mijn paard in oktober moeten laten inslapen nadat alle spieren aan het verlammen waren en de organen aan het ontbinden, dit als gevolg van de schimmelziekte waar nog niet zoveel over bekent is.
Ik vond het heel moeilijk je hart zegt nee maar als je je maatje ziet lijden dan moet je wel.
Ze lag met haar hoofd op mijn benen, we voelden het allebei en ze was zo rustig, ik kon het niet aan om er bij te zijn toen het gebeurde, ik kon ook daarna niet meer kijken, pas nadat ze weg was maar ook toen bleef het moeilijk.
Ik weet dat het de beste oplossing was maar het doet zon pijn en nog steeds ik had haar 16 jaar.
Ik heb nu sinds een week een ander paard totaal anders, het voelt goed maar toch blijft ze in mijn gedachten.
ze zeggen dat het slijt nou ik moet het nog zien ik roep nog steeds haar naam.
Maar ik maak een nieuw begin met een ander paard en dat is ook een schatje.

**Geplaatst**: 25-01-10 18:14

Geplaatst: 25-01-10 18:14

Ireen en Jeannette, veel sterkte!

Die rotkoliek ook altijd. 24 is een mooie leeftijd, al had ze er nog veel meer bij kunnen krijgen zonder die koliek :+:

Is de schimmelziekte die atypische myopathie of wist de dierenarts dat niet? Ik denk dat ze wel een mooie leeftijd bereikt heeft, of heb je haar als veulen gekregen?

Is iedereen die een ander paard heeft gekocht na de dood van je paard hier ook echt blij en wijs mee? Ik niet geloof ik. Het is echt de tegenpool van m'n vorige paard, en ik vind er weinig leuks aan. Hij is nog maar 2,5, dus misschien wordt het wel beter. M'n vader vindt hem wel leuk gelukkig, dus als het niet beter wordt tussen ons kan hij er altijd nog mee gaan mennen, maar ik vind het niet leuk. Ik wil weer een echt maatje of anders geen paard geloof ik.

**Geplaatst**: 25-01-10 18:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-01-10 18:24

Kiwi: Ik vind mijn nieuwe pony geweldig, ze is geweldig qua kleur (Hon was simpel zwart) en dat is voor een kleurenliefhebber natuurlijk al een pluspunt. Ze is qua bouw en beweging beter dan Hon, alleen ze is ook veel "rilleriger" dan hon (sneller schrikken, opfokken, gewoon heter zeg maar) en daar moet ik héél erg aan wennen