Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-10 19:33

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 19:33

heel mooi plekje flew! zal je paardje vast fijn vinden!

**Geplaatst**: 23-01-10 19:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 19:44

Ik hoop dat hij het fijn vindt. Mijn ouders en ik vinden het in ieder geval wel fijn dat hij niet met de Rendac is meegegaan.

**Geplaatst**: 23-01-10 21:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 21:06

Mooi plekje flew

.
Tjady en texelse : Heel veel sterkte :(:)

.

Moppie's dekens gebruik ik nu ook voor shaddy, zijn hoofdstel niet, dat is te klein voor shaddy. Zijn halster hangt nog in de schuur, ik kan het niet aanraken, als ik het halster zie hangen moet ik ook heel erg huilen. Ik heb een grote pluk van zijn manen afgeknipt maar ook daar kan ik nog niks mee, dat is nog te confronterend. Ooit wil ik daar een ring of armband van laten maken, ook wil ik een tattoo met iets wat op hem slaat.

Pffff ik zit er even helemaal door heen. tranen stromen weer over mijn wangen. Voel me weer ontzettend beroerd en heb knallende hoofdpijn.

**Geplaatst**: 23-01-10 21:22

Geplaatst: 23-01-10 21:22

Och moppielover een virtuele knuffel van mij. Ik weet hoe je je voelt. Laat je tranen maar de vrije loop. Ik doe het ook nog regelmatig. :(:)

Flew een prachtig boompje en wat een mooi plekje. Wat voor boompje is het?

**Geplaatst**: 23-01-10 21:27

Geplaatst: 23-01-10 21:27

Eerst kropte ik mijn verdriet ontzettend op, ik wou me niet aanstellen. En dan op momenten, heel plotseling begon ik te huilen. En ik wist niet waardoor. Nu weet ik het wel, het was gewoon de emotie die eruit moest. Ik kon niet slapen, huilde me 's avonds in slaap, de spullen waren heilig enzovoort. Nu gaat het veel beter. Ik heb een ketting met haar naam erin gegrafeerd, ik mis haar nog maar ik heb het een plaats kunnen geven. En ik weet dat ik haar nooit zal vergeten.

**Geplaatst**: 23-01-10 22:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 22:16

Ik weet de exacte naam niet, maar we noemen hem het sierappelboompje, dus zoiets zal het zijn. Er komen in ieder geval roze bloemen aan in het voorjaar en rode appeltjes in het najaar.

**Geplaatst**: 23-01-10 22:31

Geplaatst: 23-01-10 22:31

Moppielover, ken het, 2 dagen terug ook knallende koppijn, kon alleen maar op bed liggen en slapen.. Ben na mijn werk er om 17.30 ingedoken en werd om 9.00 volgende ochtend pas wakker..
En nog steeds moe en geen energie..
Veel sterkte..

Yunomi, denk inderdaad niet dat het goed is om het op te kroppen..
Kon mij tot nu toe op mijn werk steeds groot houden, tot gister, ben ik voor het eerst ingestort.. Ik hield het gewoon niet meer, tranen bleven maar stromen, je voelt je dan toch een beetje stom aan de ene kant... maarja als het komt dan komt het.. kun je niks aan doen..

**Geplaatst**: 23-01-10 22:39

Geplaatst: 23-01-10 22:39

zwelgje27 schreef:
Moppielover, ken het, 2 dagen terug ook knallende koppijn, kon alleen maar op bed liggen en slapen.. Ben na mijn werk er om 17.30 ingedoken en werd om 9.00 volgende ochtend pas wakker..
En nog steeds moe en geen energie..
Veel sterkte..

Yunomi, denk inderdaad niet dat het goed is om het op te kroppen..
Kon mij tot nu toe op mijn werk steeds groot houden, tot gister, ben ik voor het eerst ingestort.. Ik hield het gewoon niet meer, tranen bleven maar stromen, je voelt je dan toch een beetje stom aan de ene kant... maarja als het komt dan komt het.. kun je niks aan doen..

Het zijn volgens mij allemaal kenmerken van rouw. Mijn Angel is op 16-12 ingeslapen. Ik heb de kerst niet gevierd, geen kaarten en geen boom. Alles kon mij gestolen worden. Ik had twee weken vakantie van mijn werk en heb twee weken doelloos rond gedwaald in huis. Alle dingen die ik in de vakantie wilde doen, heb ik laten liggen. De eerste maandag na de vakantie op mijn werk, was verschrikkelijk. Ik was erg emotioneel en wilde alleen maar naar huis. Ik ben nu drie weken verder en afgelopen week, leek het wat beter te gaan. Ik voel mij af en toe ook een beetje stom, maar ik hou het maar wat voor mij zelf. Moeilijk om het te delen, want dan wordt er gezegd, gelukkig maar dat het geen kind van je is. Of gelukkig maar dat het geen mens is. Daar zou je veel meer verdriet van hebben.

**Geplaatst**: 23-01-10 22:51

Geplaatst: 23-01-10 22:51

Heb eerder stukjes gelezen van jou en angel inderdaad en je andere schatjes die je in korte tijd hebt moeten laten gaan, verschrikkelijk Tjady, echt...! Hoe kan het allemaal in korte tijd..

Ik heb het nog steeds dat ik doelloos ben als ik vrij ben, geen zin om iemand te zien of te spreken, hang maar een beetje thuis.. Dingen die ik moet doen stel ik uit, heb nergens zin in.. Het is niet meer zo erg als de eerste weken, toen kon ik echt niks.. Ik zat werkelijk de hele dag voor mij uit te staren op de bank, helemaal leeg... heel raar, echt verdoofd..
En geen enkele emotie, dat vond ik nog het gekke.. Heb me zo erg af zitten vragen waar mijn gevoel was gebleven het was echt weg.. Mijn vriendin heeft me opgezocht en vond dat ik zo glazig keek, ze kon niks uit mijn blik opmaken, ik zat alleen te staren..
Kon ook geen tv, computer of radio aan doen, teveel prikkels.. Deed echt niks en was steeds verbaast dat de dag zo voorbij was zonder dat ik behoefte had om iets te doen..
Nu zet ik mijzelf ertoe iedere dag iets met mijn shetlander te doen, en dat gaat best goed.

**Geplaatst**: 23-01-10 22:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 22:56

Ik heb mezelf na Nans' dood verplicht om elke dag één ding te doen. Dus ik ging de ene dag 1 uur college volgen, de andere dag een autorijles volgen, dan weer mee naar de winkel (ik woonde nog thuis) om boodschappen te doen, gewoon om het contact met de wereld niet te verliezen.

**Geplaatst**: 23-01-10 22:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 22:59

Dat is wel knap van je flew, ik vond inderdaad heel raar om mijn dingen weer te doen.
De eerste week voelde ik me op mijn werk ook heel ongemakkelijk, alsof je een beetj wereldvreemd bent en met niemand eigenlijk 'durft' te praten..

**Geplaatst**: 23-01-10 23:16

Geplaatst: 23-01-10 23:16

Ja..
Nouja mijn werk is dus op dezelfde locatie als waar Sander stond want die mensen hebben zeg maar een stukje wei.. nooit meer in de pauze even de restjes groente brengen
Nooit meer te paard naar mn werk, nooit meer te paard terug. Ik mis het zo..

**Geplaatst**: 23-01-10 23:22

Geplaatst: 23-01-10 23:22

Deze foto heb ik op mijn nachtkastje staan.. Sommige vinden het misschien raar omdat hij genomen is toen hij al dood was...
Maar ik vind de foto juist mooi, omdat hij me een rustig gevoel geeft vanbinnen.
Ik lig met mijn hoofd op zijn hoofd.
Het moment nadat hij weggleed, zijn laatste briesje blies, voelde ik ineens zo'n rust van binnen.. Zenuwen waren weg, hij had geen pijn meer en ik voelde stilte..
Ik heb van de stilte genoten en van zijn warme en zachte lijf wat ik nog aan kon raken... Ik heb wel anderhalf uur zo gelegen.. En had het gevoel dat ik zo tegen hem aan in slaap kon vallen... Het was zo fijn om nog tegen em aan te liggen.. Ik had daar nog uren willen liggen..
Daarom staat ie naast mijn bed...

**Geplaatst**: 23-01-10 23:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-01-10 23:31

Emotionele maar daarom eigenlijk juist een hele mooie foto :(:)

**Geplaatst**: 24-01-10 00:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 00:23

Wat een ontroerende foto Zwelgje. De tranen schieten gelijk in mijn ogen. Ik kan mij zo voorstellen hoe het voelde, toen je daar met hem lag. Ik kan er bijna niet naar kijken, mijn verdriet komt ook gelijk weer boven. Ik heb geen foto's van Angel en de andere nadat ze gestorven zijn. Alleen van Emperor omdat ik ook geen foto's van hem had toen hij leefde.

**Geplaatst**: 24-01-10 00:33

Geplaatst: 24-01-10 00:33

Ik denk aan deze tattoo. Het is Epona de keltische godin van de paarden en beschermvrouwe van veulens. Dat heb ik gelezen op in het profiel van Eponastable. Zij heeft mij veel gesteund in de periode dat Eefida en Angel vochten voor hun leven.
http://www.elfwood.com/~denah/Epona_CHO.2677295.html het mooie hieraan vind ik de vier paarden erom heen.

Ook dacht ik aan de vier namen en dan in een hoefijzer of iets in die trant.

**Geplaatst**: 24-01-10 00:42

Geplaatst: 24-01-10 00:42

Dankje Tjady en Pikeur
Sorry als de foto misschien te heftig is, wilde hem graag delen hier..
Ik heb meerdere foto's van het afscheid, ben er best blij mee, het was een bijzondere en heftige dag..
Mijn zusje heeft ze gemaakt op momenten dat ik daar zelf eigenlijk niet om had gevraagd ofzo, maar ik ben blij dat ze dat gedaan heeft, ik hecht er veel waarde aan..

Ik heb om die reden wel kerstkaarten gemaakt dit jaar. Heb van deze foto een kerstkaart gemaakt:
Afbeelding

Met aan de voorzijde de tekst:

Thinking of a beautiful time..
Keeping sweet memories..

En aan de binnenzijde:

Every year is diferent,
also the next one will be..
But it doesn't mean it will be bad..

Laatst bijgewerkt door zwelgje27 op 24-01-10 00:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-01-10 00:46

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 00:46

Vind het een mooie tattoo Tjady, vooral symolisch voor jou verlies. De middelste word Angel dan, of niet..? Vind alleen die ogen wat minder van het middelste paardenhoofd..
Waar wil je em laten zetten?

**Geplaatst**: 24-01-10 02:10

Geplaatst: 24-01-10 02:10

tjady schreef:
Ik denk aan deze tattoo. Het is Epona de keltische godin van de paarden en beschermvrouwe van veulens. Dat heb ik gelezen op in het profiel van Eponastable. Zij heeft mij veel gesteund in de periode dat Eefida en Angel vochten voor hun leven.
http://www.elfwood.com/~denah/Epona_CHO.2677295.html het mooie hieraan vind ik de vier paarden erom heen.

Ook dacht ik aan de vier namen en dan in een hoefijzer of iets in die trant.

Wat een prachtige betekenis, zou inderdaad een heel mooi symbool zijn

Die ogen van het middelste paardenhoofd zijn inderdaad naar mijn mening ook niet geweldig maar dat is denk al mooier als de tatoeëerder er vriendelijke ogen van maakt

**Geplaatst**: 24-01-10 09:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 09:53

Tattoo zou niet mijn type tattoo zijn, maar ik kan de keuze in jouw geval heel goed begrijpen.

Foto's van het afscheid heb ik niet, het is 's avonds met spoed gedaan en eerlijk gezegd had ik ook geen foto's gewild. Ik heb later nog gedroomd, over dat ik hem probeerde te redden, een trailer wilde regelen, medicijnen tegen de shock en door die droom weet ik dat ik het juiste heb gedaan want er was niks te redden.

**Geplaatst**: 24-01-10 10:15

Geplaatst: 24-01-10 10:15

Toen mijn veulenkind overleed, vorig jaar op 8 mei, dacht ik dat de wereld kapot ging. Ik wilde niets meer met paarden te maken hebben, uit angst dat hetzelfde nog eens zou gebeuren.
Toen we hoorden dat ze zo verschrikkelijk ziek werd, heb ik een rythm bead besteld, in de hoop dat het misschien iets zou helpen. Helaas was Doris al dood voordat ik hem kon brengen. Mijn moeder heeft 1 dag voordat ze overleed nog een hele belangrijke foto gemaakt, deze:

Afbeelding

Het vertrouwen dat moeder Willeke hier uitstraalt, en het gevecht dat Dorisje en ik samen nog hebben gevochten, zitten voor mij in deze foto verwerkt. Deze foto hangt op mijn kamer, met de rythm bead eromheen. Toen ze overleden was, heb ik voor haar, net als voor haar halfbroertje toen die dood geboren werd, een kraal gekocht voor aan een ketting. Een paar maanden erna heb ik een tattoo laten zetten. Van 3 rennende paardjes. Het is niet Doris die erop staat, want daar heb ik geen goede foto van. Maar toch staan ze voor haar, voor Doris. Een merrie, een hengstje, en een veulen, die over mijn heup galloperen.

Ik moet je eerlijk zeggen, ik kan nog steeds vreselijk huilen om Doris. Iedere keer als ik eraan denk, iedere keer als ik Willeke zie, die nu over 2 maanden hopelijk weer een veulen heeft, en iedere keer als ik moet ontwormen. De angst blijft, en dat zal nog duren. Het verdriet blijft, en ook dat zal blijven. Voor de kerst heb ik van mijn zusje een hanger gekregen, van een rennende pegasus. Mijn zusje had hem voor mij gekocht met het idee van: deze staat voor Doris, je beschermengel, en zo is ze altijd bij je. En dat was voor mij heel belangrijk. Hij hangt tussen de kraaltjes in om mijn nek.

**Geplaatst**: 24-01-10 13:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 13:08

Zwelgje wat een prachtige foto die je als kerstkaart hebt gekozen. Heel erg mooi.

Pluttersplut wat verdrietig dat Doris zo jong overleden is. Indrukwekkende foto.

**Geplaatst**: 24-01-10 18:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-01-10 18:44

Zwelgje: Wat een prachtige emotionele foto's. de emotie's springen er vanaf :(:)

.

Tjady: ik denk dat die erg mooi zou zijn als tattoo.

Pluttersplut: Heel veel sterkte, erg mooie aangrijpende foto.

Met mij gaat het nu wel weer redelijk, heb vanacht over moppie gedroomd

. Was een heftige maar mooie droom.

**Geplaatst**: 24-01-10 18:47

Geplaatst: 24-01-10 18:47

mijn alerliefste verzoorg pony is dood gegaan met veel pijn ik dacht gewoon hij heeft een leuk leven gehad . maar bij iemand lekker uithuilen is ok altijd goed dat lucht heel erg op en niet aleen aan de dood van het paard denken maar ook aan al die leuke dingen die jullie gedaan hebben dat vrolijkt vast op

en veel sterkte ermee je kunt het ik weet het zeker :(:)

**Geplaatst**: 24-01-10 20:49

Geplaatst: 24-01-10 20:49

Ik heb eigenlijk nog geen een keer over hem gedroomd sinds zijn dood.. Gek eigenlijk, want heb vanaf dat moment juist wel heel veel onsamenhangende dromen vaak in een nacht, maar die gaan eigenlijk nergens over. Droom schiet dan bijvoorbeeld van spijkerbroeken naar supermarkten, auto's en appels enz... heel druk en nietszeggend, maar niks over mijn paard..

Fijn dat je je weer iets beter voelt Moppielover.. Was het de eerste keer dat je van Moppie droomde?

Flew, het is fijn om te weten dat je het juiste hebt gedaan, daar moet je ook niet aan twijfelen..
Ik was ook meteen realistisch toen ik de DA sprak en heb gezegd, het moet vandaag gebeuren, klaar. Nog voor het slechte nieuws goed en wel emotioneel tot mij doordrong. Mijn antwoord was eruit terwijl mijn gedachten nog in slowmotion gingen: 'hoor ik dit nu goed, heb ik het goed verstaan, zegt hij echt dat dit het einde is..?'
Maar zag meteen dat het klaar was toen ik hem zag staan, mijn mannetje was het gewoon aan het opgeven...

Heb ook geen moment twijfel gehad.. Het was goed zo, dat heeft hij me wel duidelijk laten zien..

Mooie foto van jou met Dorisje en haar moeder, Pluttersput... Je ziet de bezorgdheid maar ook rust van Willeke, ontroerend..