[IM] Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
tjady

Berichten: 3460
Geregistreerd: 11-10-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-10 11:29

Flew schreef:
Maar wat als je gelooft dat je nooit meer zo'n bijzonder paard tegen komt? Wat ik met mijn paard had is gewoon niet te omschrijven. Ik ben gisteren bij een paardje dat ik mocht kopen wezen kijken, en het was echt wel een leuk paardje, maar ik had er niks mee, volgens mij heb ik gewoon niks meer met paarden zelf. Heb dus besloten om voorlopig een dikke vette punt achter mijn paardengebeuren te zetten want het gaat echt niet.



Het is ook nog maar zo kort geleden. Je denkt misschien dat je niks met paarden hebt, maar je verdriet staat het nu in de weg. Geef het de tijd. Ga niet op zoek maar kijk wel om je heen. Je komt er vanzelf wel eentje tegen. Natuurlijk zal die nooit zo zijn als je eerste paardje, dat moet je ook niet willen. Mijn eerste was het best, dat zal nooit vervangen kunnen worden, maar mijn andere schatten die later bij mij kwamen, zijn op een andere manier weer bijzonder. Dat komt voor jou ook weer.

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 113872
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-10 11:32

Flew schreef:
Maar wat als je gelooft dat je nooit meer zo'n bijzonder paard tegen komt? Wat ik met mijn paard had is gewoon niet te omschrijven. Ik ben gisteren bij een paardje dat ik mocht kopen wezen kijken, en het was echt wel een leuk paardje, maar ik had er niks mee, volgens mij heb ik gewoon niks meer met paarden zelf. Heb dus besloten om voorlopig een dikke vette punt achter mijn paardengebeuren te zetten want het gaat echt niet.


Dat komt me erg bekend voor.
Ik heb het geluk gehad om twee keer een Once in a Lifetime paard tegen te komen.
Nu begin ik er voorlopig niet meer aan. Ik denk dat ik het betreffende nieuwe paard altijd met mijn vorige paarden zou vergelijken en dat zou voor beide partijen niet eerlijk zijn.

Sanne_Mayke
Berichten: 14
Geregistreerd: 19-01-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-10 13:40

Ik heb dat ook meegemaakt, dat je er klaar mee bent! Mijn meest geweldige pony overleed 2 dagen voor ze uitgerekend was, ik was dus zowel mijn veulen als mijn pony kwijt. Ik ben toen een tijdje gestopt. En dat is volgens mij ook niet erg. Als je nu even niet wil dan stop je met paarden. Je moet je verdriet ook een kans geven! Maar ik ben er van overtuigd dat er verschillende "perfect matches" bestaan.

Bloem24
Berichten: 3566
Geregistreerd: 27-02-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-10 16:08

Flew schreef:
Maar wat als je gelooft dat je nooit meer zo'n bijzonder paard tegen komt? Wat ik met mijn paard had is gewoon niet te omschrijven. Ik ben gisteren bij een paardje dat ik mocht kopen wezen kijken, en het was echt wel een leuk paardje, maar ik had er niks mee, volgens mij heb ik gewoon niks meer met paarden zelf. Heb dus besloten om voorlopig een dikke vette punt achter mijn paardengebeuren te zetten want het gaat echt niet.


dacht ik ook maar had na 2 weken een nieuw paard in me box staan. En vanaf de eerste ik dat dat ik haar zag wist ik dat dit iets voor de toekomst was..
Ik wilde geen ander paard meer bezoeken want ik wist gewoon dat we deze moesten kopen.. Nunique heeft Lynn voor ons uitgekozen, het heeft gewoon zo moeten zijn.
Ik ben echt dol gelukkig met Lynn en juist door Lynn heb ik de dood van nunique kunnen verwerken.. Als ik nu aan nunique denk krijg ik een grote glimlach op me lippen, natuurlijk valt er wel eens een traantje want missen doe ik haar elke dag, maar ze heeft nu geen pijn meer en dat is het allerbelangrijkste!

Overgerins snap ik ook dat jij er een punt achter heb gezet, ik kan het me goed voorstellen dat jij zoiets heb van : zo'n paard krijg ik nooit meer terug..
En dat krijg je ook niet, want geen 1 paard is hetzelfde.. gelukkig bestaan er nog 10000000000en paarden die een goede baas zoeken en misschien over een paar jaar heb jij een nieuwe leukert in je stalletje staan!

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 00:49

Wat een fijn topic,
ik weet soms gewoon niet waar ik met mijn verdriet heen moet... Ik huil als ik alleen ben, als ik in bed lig, tuurlijk ziet mijn omgeving mij een traan laten, maar ik kan me redelijk groot houden..
Op mijn werk, mijn omgeving denkt men dat ik me er goed overheen zet en vragen ze verbaast: 'Wat is er??' als er per ongeluk toch een traan rolt..

Ik ben moe, snel sjagrijnig, heb gewoon nergens zin in.. Wil het liefst alleen maar slapen...
En, alleen zijn, laat mij maar alleen met mijn verdriet..

Mijn grootste en eerste liefde is weg en ik mis hem onwijs... Ik kan niet stoppen met huilen als ik eenmaal begin..
Heb het gevoel dat ik geen liefde meer kan geven, zoveel liefde ging er jaren naar mijn paardje, ik weet gewoon niet wat ik daar nu mee aan moet..
Voor mijn gevoel geef ik momenteel ook te weinig in mijn relatie, heb geen zin in seks, in bed huil ik alleen maar en kruip ik het liefst in mijn eentje in een hoekje... Kan gewoon mijn liefde aan mijn vriend op dit moment ook gewoon even niet plaatsen..
Mijn hart doet pijn...

Hoe ga ik hiermee om... ik irriteer me nog het meest aan mijn eigen vijandige, snel opvliegende gedrag naar mijn naaste of naar materialen die van alles verkeerd doen en waar ik mij aan irriteer... Ik reageer me af, zo ben ik niet, maar het kan mij op dit moment weinig schelen..

Flew

Berichten: 19853
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Op Zanzibar.

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 09:23

Wat je schrijft is heel herkenbaar, Zwelgje.

Nick1963

Berichten: 1941
Geregistreerd: 29-10-05
Woonplaats: Hilversum

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 10:31

Zwelgje herkenbaar , het hoort er bij en neem er de tijd voor, en er is niets mis mee met goed huilen..... :(:) het is juist goed Soms schiet ik helemaal vol dan is dat puur het gemis aan mijn overleden dieren ,ik heb het geluk wat sanne mayke schrijft dat ik wel weer drie goeie matches heb met mijn pony s en arabier , en merk dat ik met hun in de relatie ook weer groei.Het geeft mij ook weer een plezierig gevoel.

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 12:26

Ceesje en Flew:
Fijn dat het herkenbaar is en dat ik het er hier ff uit kan gooien..

En om te weten dat ik niet de enige ben die dit doormaakt... Mensen hier in dit topic begrijpen het toch als geen ander, omdat ze het zelf hebben meegemaakt..

Ik vind het voor mijn vriend misschien nog het moeilijkst, hij weet ook niet goed wat hij ermee moet, hij troost me wel, maar ik bén niet te troosten.. Het moet een machteloos gevoel zijn voor hem..
Hij zegt dat ik alleen maar naar de goede dingen mag kijken, niet naar de slechte.. Hij heeft gelijk, ik denk ook met warme en mooie gedachtes terug aan de tijd die we hadden samen. En denk zelfs graag terug aan de dag dat ik em heb laten gaan, ook dat was mooi..
Dat we samen bij zíjn einde zijn geweest, zijn moment, ik heb het mee mogen maken, het was aan de ene kant een soort van prachtig, maar het gevoel van binnen is niet uit te leggen...
Vraag me af wanneer het slijt...


Het gekke is ook, het lijkt al zoo lang geleden, maar het is nog niet eens 2 maanden.. gevoel voor tijd is zo raar... Kan me nu al niet meer voorstellen hoe het was om hem in de wei te zien... Zo raar, ik besef nu pas dat hij echt niet meer terug komt en dat is moeilijk.. Eigenlijk wil ik het niet beseffen..

De eerste dagen waren zo lekker leeg... Zo in een roes, ik kon mezelf heerlijk voor de gek houden door me voor te stellen dat ie gewoon lekker in zijn stalletje staat en dat ie er nog is, hij leefde nog in me! En dat gaf me rust..
Nu begint de onrust toe te slaan.. Waar is hij, hoe gaat het met mijn schatje..?

(sorry voor mijn lange verhaal trouwens, het moet er gewoon ff uit..)

Flew

Berichten: 19853
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Op Zanzibar.

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 12:39

Ik denk dat het verdriet nooit zal slijten, Zwelgje, zo voelt het voor mij tenminste. Het enige is dat ik er wat minder aan ga denken, maar als ik eraan denk, komt het verdriet in alle hevigheid terug.

En waar hij is? Dat weet niemand, dat weten alleen de overledenen, en misschien is hij daar wel bij. Zoiets kun je alleen uitvinden als het jouw tijd is, en misschien zelfs dan wel niet. Misschien kom je hem dan wel weer eens tegen, misschien ook niet, maar je hebt in ieder geval de kans gehad om hier op aarde bij hem te zijn en van hem te houden.

sonjim

Berichten: 4037
Geregistreerd: 24-01-07
Woonplaats: Hutje bij de hei

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 19:20

Inderdaad herkenbaar Zwelgje. Mijn meissie is nu meer dan een jaar dood. Ik mis haar nog iedere dag, het hevige gemis slijt wel iets, maar het verdriet blijft. Jimmy mis ik ook maar op een andere manier, ik mis hem vooral als ik in de wei ben en kan dan ook heel verdrietig worden. Sonja mis ik in mijn leven. Maar die heb ik ook 15 jaar gehad lief en leed mee gedeeld. Jimmy kwam er nog eens bovenop het gemis en ik merk dat ik me voor dat gemis afsluit. Moeilijk is dat. Zeker voor de omgeving, mijn vriend houdt me enkel vast en in het begin huilde hijn net zo goed mee, zonder ooit iets met mijn paard gedaan te hebben het gemis van mijn liefste meissie raakte hem ook.

Pikeur

Berichten: 6441
Geregistreerd: 01-02-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 21:28

Dat is bijna precies zoals ik het ook ervaar zwelgje..
En bijna iedereen zit zo van ach je hebt toch een nieuw paard.. ze zien het gewoon alsof ik hem al vervangen heb en vergeten ben terwijl ik van binnen nog zo veel verdriet heb

Ik wil overigens heel graag een tattoo.. pieker me echt rot over wat ik nou precies wil
Naam en datum, speciaal teken (maar wat?) of iets anders. Pff..
Of misschien is zoiets wel mooi verder uitgewerkt
http://images6.speurders.nl/images/55/5 ... detail.jpg
Of een ander pegasus paardje
Je loopt er toch je hele leven mee rond, echt moeilijk..

LadyMadonna

Berichten: 62229
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: werkendam (NB)

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-10 23:02

Je hebt in een nieuw paard IMO ook geen vervanger, maar een opvolger.
Zelfs James (mn haf) red het niet bij Hon, dus dan kan ik dat al helemaal niet van Abbey verwachten. Een pony als Hon krijg ik gewoon nooit meer, heel simpel

Flew

Berichten: 19853
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Op Zanzibar.

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 09:31

Nee, vervangen gaat niet, dat doe je toch ook niet bij mensen? Als je partner komt te overlijden zegt toch ook niemand; zoek maar snel een nieuwe! Vreemd dat mensen dat bij (huis)dieren soms wel zo zien. Ok, bij een kind kan het soms helpen, hamstertje, dood, snel nieuw hamstertje kopen, maar bij een paard vind ik het al heel anders.

Nick1963

Berichten: 1941
Geregistreerd: 29-10-05
Woonplaats: Hilversum

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 10:09

Ja dat is ook zo Flew , mijn nieuwe pony s ben ik tegenaan gelopen en ben met hun weer opnieuw een relatie aan het bouwen , en leer hun eigen manieren en streken kennen.Ze lijken volstrekt niet op Lajoutie en Froukje en ik ben daar ook blij om , omdat ik door de verschillende karakters en uiterlijk hier ook totaal niet toe uitgenodigd wordt.

Sanne_Mayke
Berichten: 14
Geregistreerd: 19-01-10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 13:40

Ja dat is zo! Niet zoeken naar een vervanger maar een ander geweldig paard of andere pony tegenkomen.

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 14:34

Je krijgt inderdaad al snel de vraag van mensen: 'En nu, komt er een ander paard, ga je al op zoek of is het nog te vers?'
Op zich stoor ik me minder aan deze vraag dan ik had gedacht.. Ik denk dat ik best opensta voor een ander in de toekomst, paarden zullen toch onderdeel blijven in mijn leven..
Maar ik denk dat er nog heel wat tijd overheen gaat eer ik daar aan toe ben. Mijn maatje, mijn schatje kan niemand vervangen, niemand...

Voorlopig ben ik blij dat ik mijn lieve shet nog heb, zij zorgt ervoor dat ik toch ergens voor mijn bed uit moet, ze houd me op de been.. Ook zij mist haar maatje, we zijn toch soort van lotgenoten.. Ik wandel iedere dag een eind met haar in het bos, heerlijk met zijn 2e, kan ik mijn tranen laten gaan..

Ik zit ook over een tattoo te denken Pikeur, vind het ook moeilijk wat en waar.. Ik wil em altijd kunnen verbergen als dat moet, maar aan de andere kant mogen mensen em ook wel zien..
Heb ook zitten denken aan een symbolisch paardje, of realistisch of alleen tekst.. Weet et ook nog niet..

Anoniem

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 14:37

Zwelgje: ik wil ook nog een tattoo voor Robijn, alleen dan iets waarvan alleen ik weet wat het betekent...

Zelitta stond voor mij absoluut niet op de planning om te kopen maar Robijn heeft haar voor mij uitgezocht, daar ben ik heilig van overtuigd..

Ze wist wat ik kon en kan geven :)

:+:

Bloem24
Berichten: 3566
Geregistreerd: 27-02-09

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 14:42

en zo denk ik er ook over robijntje.. alhoewel ik wel heel snel een nieuw paard wilde..

Anoniem

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 14:45

Ik kende Zelitta al toen Robijn nog leefde, ze stonden zelfs samen...

En het balletje is al aan het rollen gegaan voordat Robijn ingeslapen werd :)

Terwijl ik er dus nog lang niet mee bezig was...

Goofke

Berichten: 623
Geregistreerd: 28-04-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 14:58

Ben er niet zo heel goed in om hier over te praten, iets te veel en vaak meegemaakt, maar ik denk dat iedereen het op zijn eigen manier moet doen.
Snel een ander paard op stal hebben staan kan heel goed helpen, en dan niet vergelijken, dat doet alleen maar meer pijn. Maar pauze voor een periode is soms ook heel erg lekker, even niet te confronterend. Toch denk ik dat je nu nog geen beslissingen op lange termijn moet gaan maken....

Praten met buitenstaanders vond ik alleen maar moeilijk, idee dat je al gauw niet meer serieus genomen wordt ofzo. Veel zien het inderdaad meer als een konijntje die dood gaat en die je vervangt door een andere. Maar denk maar zo, zij weten niet beter en zullen nooit iets begrijpen over een band die je kan hebben met je paard!

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 15:04

Dat vind ik soms ook moeilijk Goofke, dat je je niet helemaal serieus genomen voelt.. Ik heb een week thuis gezeten en heb vooral van sommige collega's het idee dat zij dit niet helemaal begrijpen..
Ook nu als ik minder spraakzaam ben en beetje chagie, moe, lusteloos, zij zijn allang weer vergeten wat bij mij nog vers in mijn hoofd rondspeelt..
Ik neem het ze ook niet kwalijk, als je niet weet wat het is en wat voor een band je hebt met je paardje, is het denk ik ook moeilijk te begrijpen..

Flew

Berichten: 19853
Geregistreerd: 11-01-05
Woonplaats: Op Zanzibar.

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 15:06

Het is ook moeilijk te begrijpen. Vooral voor niet-paardenmensen, maar er zijn ook genoeg paardenmensen die niet kunnen geloven dat je het niet gelijk weer oppakt.

Ik heb ruim een maand na het overlijden van Nans een kat uit het asiel gehaald. Voor hem sta ik elke ochtend op, zoals ik eerder voor Nans deed.

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 15:07

Heb je al wel een idee voor je tattoo Robijntjah..? En waar ga je em zetten?

texelse

Berichten: 4869
Geregistreerd: 24-06-05
Woonplaats: texel

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 15:10

Onze Kelly is donderdagmorgen om 1.30 u overleden op de operatietafel. Ze bleek een scheurtje van ± 7 cm in haar dikke darm te hebben.
Ik voel me verdoofd, zwaar en zo'n rotgevoel dat je ook heb als je van een begrafenis af komt.
Totaal onverwacht, nog maar 13 jaar. Pfffffffffff, het zal tijd nodig hebben.

zwelgje27
Berichten: 621
Geregistreerd: 08-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-01-10 15:10

Is inderdaad zo Flew.
Het is toch het ritme en gevoel van verantwoordelijkheid wat in ineens zo'n gat geeft.. Een katje lijkt me inderdaad een prima manier om dat weer een beetje op te vullen, je liefde en het verzorgen van een dier.. Je moet toch bezig blijven..