Heeel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies, echt heeel erg als zoiets gebeurt, jij heb gelukkig nog afscheid kunnen nemen, ik had ongeveer zo`n verhaal toen ik in Turkije zat..
als eerst eheel erg veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies. het was het een hele mooie merrie Het gevoel dat je gaf dat je paard overleden was kreeg je niet zomaar. Dat laat zien dat je heel er gehecht was aan je paard en bij het ergste aan je paard dacht. Je paadje waakt nu boven op jou, omdat jij altijd goed op haar waakte.
Heel veel sterkte met het verlies van je pony! Ik vind het een heel mooi paardje. Een paard bij ons op stal had ongeveer hetzelfde, stond ook in de wei en opeens hing zijn been er raar bij, ook gebroken en meteen ingeslapen..
Nogmaals veel sterkte en denk vooral aan de mooie momenten
Jééh, meis! Wat een vreselijke pech zeg! Dit is geen leuke manier om een paard te verliezen. Tenslotte is ze het ene moment kerngezond en het volgende moment moet je afscheid nemen vanwege een gebroken been.
heel veel sterkte ermee! en je moet terug denken aan de leuke herinneringen die heb gehad met haar, toch hoop je dat ze weer terug komt maar dat gebeurd helaas niet.. kijk maar terug, wat ze ook had je deed er niet weg, respect!
Wat verschrikkelijk, dit lijkt me echt zo erg om dit mee te maken. Heel veel sterkte ermee, en denk terug aan de goede herinneringen die je met haar gehad hebt. Ookal is dat op dit moment nog een beetje moeilijk.
Veel sterkte. Wat een dikke domme pech om op deze manier je paard te moeten verliezen. Hier heeft niemand iets aan kunnen doen.
Onze oude merrie van 23 is een aantal weken geleden ook gestorven maar zij was ziek. Daar heb je dan vrede mee. Maar in dit geval is het gewoon een stom ongeluk.
Bedankt allemaal voor de lieve berichtjes. Het is inmiddels alweer drie weken geleden, maar het maakt de pijn niet minder. Wel merk ik dat ik het nu een plaatsje kan gaan geven, en denk ik sommige momenten al met een glimlach aan haar terug! Maar hoe dan ook blijft het natuurlijk heel moeilijk en op sommige momenten mis ik haar verschrikkelijk. Ach met de tijd zal het slijten denk ik.
Wat fijn dat je het al een beetje een plekje kunt geven, maar moeilijk zal het echt nog wel even blijven. (ik vind het nogsteeds moeilijk/gemeen/ oneerlijk en bij mij is het volgende week 8 maanden geleden..) Bij mij lukte het in het begin ook echt niet om het te beseffen, juist omdat het zo plotsteling is, heb jij daar geen last van?
Ik vind het heel moeilijk om uit te leggen. Aan de ene kant vind ik het heel moeilijk om te beseffen en vooral om het te accepteren maar aan de andere kant heb ik altijd al een soort voor gevoel gehad dat het een keer afgelopen zou zijn. Vooral omdat ik meerdere malen voor de "keuze" heb gestaan, van wat gaan we doen. Is het klaar nu, of kunnen we nog verder sleutelen. Ik heb natuurlijk zoveel problemen met haar gezondheid gehad dus op de een of andere reden heb ik wel altijd in mijn achterhoofd gehouden dat het soms zomaar afgelopen kon zijn. Misschien dat ik het daarom toch vrij snel accepteer. Of nouja acepteren is eigenlijk niet het goede woord, want ik vind het ook gemeen, oneerlijk en vooral heel moeilijk. En soms vraag ik me wel eens af waar ik dit allemaal aan te danken heb. Ik denk dan bij me zelf, waarom moet nou precies ons dit overkomen?, ik heb zo veel voor haar gedaan en zo hard voor haar gevochten, en nu het eindelijk zo goed ging, is het plots afgelopen en dat vind ik heel erg oneerlijk. Maar ik weet dat het niet zo werkt en ik probeer me erbij neer te leggen en te denken aan alle mooie momenten die ik met haar gehad heb. Hoe moeilijk de drie jaren met haar ook geweest zijn, ik had het voor geen goud willen missen, en als ik nu de keuze had, had ik het zo weer gedaan! Waar ik nog de meeste moeite mee heb, is dat ik er niet op het laatste moment bij was, en dat ik niet levend afscheid heb kunnen nemen. Ik heb altijd gezegt dat ik er tot op het allerlaatste moment voor haar wou zijn, en het voelt nu net alsof ik haar in de steek gelaten heb, terwijl ik weet dat dit het beste voor haar was.
Dat niet-levend afscheid kunnen nemen, daar heb ik het idd ook heel moeilijk mee. Ok Ot leefde nog wel, maar was helemaal platgespoten, hij ademde nog maar daar is dan ook alles mee gezegd. Maar aan de andere kant weet ik ook bijna zeker dat ik het niet aan had gekund om hem dan te laten gaan..
ahh wat verschrikkelijk zeg! ik weet hoe je je voelt ik heb precies hetzelfde meegemaakt, mijn merrie had ook der been gebroken, t hing er ook gewoon los bij heeel veel sterkte!
Hoi, ik lees je reactie in mijn topic over mijn in de sloot gevallen paard. Ben even gaan kijken op je profiel en kwam zodoende terecht bij dit topic.. De tranen staan me in de ogen, wat vreselijk voor je dat je dit mee moest maken Ik hoop dat je het een beetje een plekje hebt kunnen geven inmiddels En ja: wat een vreselijk mooie merrie was dat Ook je nieuwe merrie vind ik erg mooi, ik hoop dat je daar een beetje geluk uithaalt, ook al weegt dat nooit op tegen het verdriet. Een beetje laat maar ik wil je nog sterkte wensen met het verdriet en de verwerking
Heel erg bedankt voor je berichtje. Ja ik ben met mijn nieuwe merrie ook heel blij hoor maar ik mis Lizzy nog elke dag. Zhufarno is heel speciaal maar zal nooit het plekje van Lizzy in kunnen nemen.Gelukkig hoeft dat ook niet, ik heb plekjes genoeg . Maar je paard op deze manier verliezen is heel wrang en ik hoop het nooit meer mee te maken. Heb mijn paarden ingefluisterd dat ze in hun slaap mogen overlijden als ze 100 zijn