Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-07 12:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-07 12:06

JollyJumper schreef:
Ik heb door een autoongeluk Jumper 10 juli in moeten laten slapen vanwege een gebroken been. Het slijt wel, en de mooie herinneringen komen nu wel weer terug. Maar ook ik denk nog vaak aan het ongeluk dat ons is overkomen, ik kan nog wel janken als ik denk aan hoe dapper hij was en hoe wanhopig ik . Ik ga door omdat zijn grote vriendin (Lexie), waarvoor hij zijn leven heeft gegeven, er nog is, en zij troost mij ook heel erg. Met het paard dat in zijn plaats is gekomen kan ik nog steeds geen band opbouwen, ik hoop dat dat nog komt...

Heb ik ook, vind het ook best moeilijk om mijn nieuwe paard te accepteren.. Het is echt een lief paard, ze doet alles voor je en zal je nooit kwaad willen doen. ( alleen af en toe wat merrie-streken Knipoog

). Maar kan evengoed niet echt meer met dr doen als rijden, en beetje fatsoenlijk poetsen. Heb dr ook nog maar een week en een dag, maargoed. Het gaat me toch nog niet makkelijk af om gewoon met dr te trutten, met Flair kon ik uren poetsen en wandelen en dat soort dingen.

**Geplaatst**: 05-11-07 19:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-11-07 19:59

Ik kom er dus gewoonweg niet overheen.
Elk paard dat weggaat is een drama bij mij.
Ze kunnen wel zeggen, vergeet hem/haar gewoon, nou nee nooit, op die momenten wil ik of alleen zijn, of met het paard die dood/ weggegaan is.

**Geplaatst**: 08-11-07 00:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-11-07 00:54

Ik ben mijn paard kwijtgeraakt 3 jaar geleden.

Ik heb mij tot nu toe aan geen enkel paard kunnen vergooien, ik heb gelukkig tot nu toe ook zat excuses gehad om ook niet te hoeven.

Haar kinderen zijn geweldig maar te goed voor mij om op mijn leeftijd mee aan de slag te gaan, dat is niet eerlijk naar hen toe.

De rest van onze paarden kan mij plat uitgedrukt eigenlijk geen biet schelen, leuke paarden maar als ik echt eerlijk ben doen ze mij te weinig buiten natuurlijk de 3 kids van mijn overleden merrie.

Bij mij komt het er op neer dat ik vanaf de zijlijn toekijk en dat al vanaf het moment dat het met mijn paard bergafwaarts ging.

Ik kan gelukkig mezelf bezig houden met de ontwikkeling van deze paarden al is het maar vanaf de zijlijn dat is al iets.

Ik ben moed aan het verzamelen om met een 3-jarige van ons aan de slag te gaan maar het is toch moeilijk om daar iets bij te beleven, ik zie wel of dat het nog leuk wordt en anders blijft er voor mij nog genoeg over.

**Geplaatst**: 08-11-07 08:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-11-07 08:23

Mijn lieve maatje is dinsdag middag ingeslapen, de pijn die ik nu voel is onbeschrijfelijk, het gaat met momenten goed, maar het is zo leeg, zo alleen, ik huil echt om alles en me ogen zijn op het moment ook chronisch dik van het huilen. Het voelt nu of ik nooit meer aan haar kan denken zonder me zo vedrietig te voelen. Ik weet dat dit beter word, over een tijdje zal het wel slijten. Ik denk dat het wel helpt om terug te denken aan betere tijden, herinneringen ophalen over vroeger met je paard helpt mij wel! sterkte allemaal!

**Geplaatst**: 08-11-07 22:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-11-07 22:54

Mijn paard is nu voor 9 maanden terug ingeslapen.
Wat mij vooral nog verdriet doet is dat hij de laatste maanden ontzettend veel pijn heeft gehad.
Op het moment dat mijn paard kreupel was, is er Droes uitgebroken bij ons op stal.
Wij hadden een vrij agressieve vorm van Droes op stal, dit betekende dus dat wij niet van erf af mochten, dit mocht pas 3 maanden nadat het laatste geval bekend was geworden.
Bandero liep erg kreupel, maar mocht niet van erf af om foto's te laten maken, er was ook geen DA bereid om met een röntgeapparaat te komen, aangezien dit teveel werk zou kosten om schoon te maken etc. Bandero mocht niet van stal af tot er meer duidelijkheid was.
Na maanden konden we eindelijk naar de kliniek, hij bleek een botsplinter in een pees te hebben, deze kon niet operatief verwijderd worden. Hij heeft hier echt ontzettend veel pijn aan moeten hebben, afgezien van de behoorlijke dosis pijnstillers die hij kreeg.
Dit geeft mij nog wel een schuldgevoel, arm paard, hij is helaas maar 5 jaar geworden.
Hij was trouwens ook mijn eerste eigen paard..........

**Geplaatst**: 09-11-07 06:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-11-07 06:22

Mijn geweldige zielemaatje Fabiola overleed op 4 november 2005. Ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen om dóór te gaan. Na twee jaar slijten de scherpe randjes van het verdriet. Behalve de momenten dat ik haar afschuwelijk mis (sommige liedjes op de radio, maakt niet uit waar ik op dat moment ben, een keer middenin een winkel, ik barst in tranen uit.....) zijn er ook veel momenten dat ik haar tegenkom in dingen die ik van haar heb geleerd. Ik werk fulltime met paarden, en heb ontzettend veel aan mijn eerste eigen paardje, mijn grote vriendin, geleerd. Die kennis leeft door, en dat vind ik mooi.
Wat wel zo is, is dat het telkens terugkomt als er iets "soortgelijks" gebeurt. Gistermiddag is, in dezelfde periode dus als mijn paardje twee jaar terug, mijn hond overleden. Dan jank je dus om twee, het is net of je het verdriet van je paardje dan nog een keer een laag dieper verwerkt.
Op zich vind ik dat wel mooi, hoe de natuur zo'n rouwproces "regelt" als je jezelf toestaat te voelen wat je voelt, te doen wat je nodig hebt om erdoor te komen. Een vriendin van me zei je mag een poosje zwemmen in je verdriet, als je er maar niet in verdrinkt. Dat ben ik niet vergeten, nu ik aan het begin sta van het verwerken van het verlies van mijn hondje....

Sterkte,
Licorne

**Geplaatst**: 15-11-07 09:10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-11-07 09:10

De scherpe randjes slijten in de loop der tijd wel glad.
Echt vergeten doe je het nooit. Ik denk nog dagelijks aan mijn overleden paarden. Eentje is twee maanden geleden overleden en de anderen al jaren geleden.
Eerst denk je met tranen aan ze later met een glimlach.

**Geplaatst**: 15-11-07 19:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-11-07 19:16

15 oktober is mijn fjordenruin doodgegaan aan een hartstilstand door het gooien van vuurwerk.
ik weet nog steeds niet hoe ik hier mee om moet gaan.
ik mis hem echt vreselijk.
ik heb hem 18 jaar gehad en mijn kinderen weten niet beter of hij was er.
ik heb wel een gedicht over hem geschreven om het van me af te schrijven.
het is nu een maand geleden maar het lijkt nog of het gisteren gebeurd is.
ik huil nog veel om hem en begin nu steeds meer te beseffen dat hij echt nooit meer terug komt en dat vind ik heel moeilijk om te accepteren.
de tijd zal het leren hoe ik dit ga verwerken.

**Geplaatst**: 15-11-07 19:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-11-07 19:20

Moeilijk is het he, een maand is ook nog zo kort om het te beseffen.
Bij mij is het nu 15 weken geleden, en langzaam aan komt het bezef dat ie echt niet meer terugkomt en dat doet heel veel pijn.
Ik vond het in het begin ook zo moelijk te bevatten, net of ie er nog gewoon was....

**Geplaatst**: 16-11-07 11:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-11-07 11:13

Bij mij is het nu 4 maanden geleden, en ik heb het er ook nog steeds moeilijk mee. In het begin kon ik nog goed foto's van Jumper bekijken, maar daar krijg ik juist nu heel veel moeite mee. Alle plekjes en littekentjes roepen herinneringen op. En gisteren was ik aan het werk met mijn MP3 speler op (ik ben postbode...) en bij veel liedjes heb ik echt zo iets van, gatsie, dit zouden we nog eens een keer in onze kur op muziek hebben verwerkt... Het scherpe is er wel af, en ik heb gelukkig nog mijn andere paarden, maar het blijft moeilijk. Volgens mij moet het echte verwerken nu pas beginnen...

**Geplaatst**: 19-11-07 15:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-11-07 15:34

Hoi

Ik heb 2 jaar geleden afscheid van mijn new forest pony moeten nemen ze was 34 jaar en ze had al spat en artrose, nu kreeg ze ook nog eens epelepsie. Ze heeft een paar flinke aavallen gehad. En in overleg met de dierenarts hebben we haar laten inslapen. Bij het laatste stukje van het inslapen ben ik niet geweest bij de rest wel. Bij het laatste stukje kreeg ze ook een zware aanval de DA zei dat dat niet leuk was om te zien, En ik ben blij dat ik het niet heb gezien. Maar je neemt het wel met je mee. Ik mees haar nog steeds maar het slijt, ze zal altijd in mijn hart blijven, ik heb haar 18 jaar gehad. Verdrietig

Ik had al een nieuw paardje en ik werd kort daarna zwanger dus ik had een hoop afleiding en dat werkt echt. Je moet je met andere leuke dingen bezig houden, dan is het verwerken makkelijker.

Maar dat is bij iedereen verschillend natuurlijk en dan licht het er ook aan waar je,je mee bezig moet houden en of dat kan, ik had die mogelijkheden.

**Geplaatst**: 22-11-07 17:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-07 17:20

Ik meld me eigen ook even aan.

Ik heb vandaag mijn kanjer moeten laten gaan Huilen

Het is natuurlijk nog heel vers en ook nog zo onwerkelijk. En de leegte die ik nu voel is met geen pen te beschrijven. Ik heb Diablo 14 jaar gehad en dit was ook de moeilijkste beslissing van mijn leven.
Voor hem is het beter, hij heeft geen pijn meer maar wat doet het verd*md veel zeer Verdrietig

Ik zal hier vaak mijn ei even in kwijt moeten, want ik weet op dit moment niet hoe ik verder moet gaan.

Groetjes pammie

**Geplaatst**: 22-11-07 17:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-07 17:27

Het is bij mij niet met inslapen, maar 2 jaar terug is mijn beste maatje Gentle op vervelende wijze verkocht, ik ben er nog steeds niet overheen en denk nog iedere dag aan haar..
Maar vorig jaar is mijn maatje Bobby (manege pony) in laten slapen en ik denk ook nog steeds aan hem! Ik vond het echt vreselijk dat hij weg was! Het slijt wel, maar de herrinneringen blijven altijd! Nu zijn er wel twee andere paarden, maar ik ben ontzettend bang om hun óók kwijt te raken, ik weet niet waarom, maar ik ben al zóveel paarden kwijt geraakt.. dat ik die pijn niet nóg een keertje wil.. ik moet er gewoon niet te veel aan denken

**Geplaatst**: 22-11-07 20:50

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-07 20:50

@ Kamatz, logisch dat je het nog niet echt beseft, bij mij heeft dat wel een paar weken geduurd hoor.
Wil je vertellen wat er was?
Heel veel sterkte iig de komende tijd Ach gut

**Geplaatst**: 23-11-07 09:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-11-07 09:27

Kamatz sterkte Ach gut

Het échte besef kwam bij mij ook later. Ik was wel degelijk verdrietig, maar een paar weken later besefte ik pas dat ze echt nooit meer terug zou komen. Dat ik haar manen niet meer zou voelen, dat ik niet meer met haar kon kroelen.. niet meer mijn meissie in het land.

**Geplaatst**: 23-11-07 15:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-11-07 15:34

Ik weet niet zeker of mijn verzorgponny naar de slacht is gegaan of niet.
De ex eigenaar laat er niets over los, dus ik vrees het ergste.

Bij mij is het vooral de onzekerheid dat me heel erg bezig houd.
Ik heb dr 7 jaar gehad en ze is nu ongeveer 3 jaar weg.
Ik mis dr nog steeds ontzettend veel zal ook nooit overgaan. Gewoon zo'n machteloos gevoel.
Ook kan ik er nog steeds nachten van wakker liggen en huilen.

Nu 3 jaar later ben ik zins een aantal weken weer begonnne met paardrijden. Maar het gevoel zal nooit meer zo zijn als dat het is geweest..

Het is gewoon vreselijk allemaal.

**Geplaatst**: 23-11-07 16:42

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-11-07 16:42

diddlmouses schreef:
@ Kamatz, logisch dat je het nog niet echt beseft, bij mij heeft dat wel een paar weken geduurd hoor.
Wil je vertellen wat er was?
Heel veel sterkte iig de komende tijd

Hier kan je m'n verhaal lezen Huilen

[IM] Lieve Diablo, Rust Zacht 02-03-1990 *22-11-2007

**Geplaatst**: 23-11-07 18:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 23-11-07 18:49

Ik had het al gelezen en gereageerd Huilen

**Geplaatst**: 25-11-07 09:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 09:18

ik heb afgelopen vrijdag mijn lieve willem in moeten laten slapen.
hij heeft zich waarschijnlijk verstapt en toen een rare draai gemaakt in de buitenbak. toen heeft hij zijn been gebroken.. het was geperforeerd.... dus ik heb in een tijdsbestek van een uur ineens afscheid moeten nemen...

ik weet niet of de pijn slijt.. ik heb het nog nooit meegemaakt... maar ik ben er behalve het inslapen iedere minuut bij geweest en hij en ik wisten dat het zo goed was. we hadden er beide direct vredemee. hij was zo rustig. hij is heel lief gaan slapen.. met een minuut was hij er niet meer... hij wist gewoon dat het goed zat.. en dat helpt voor ons heel veel... het was anders geweest als hij had gevochten...

we zien wel wat de toekomst brengt... het is best moeilijk naar stal te komen.. we hebben merel nog.. maar misschien is willem wel bij merel... zo leek het anders wel gister met rijden.. . nog nooit heeft ze zo rustig en goed gereden... ikhou me daar maar aan vast.. dat hij over ons waakt. ik had zijn aanwezigheid nooit willen missen en ik koester ieder moment dat ik met hemheb beleefd

**Geplaatst**: 25-11-07 10:03

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 10:03

Ach jee, wat erg voor je. Ik kan zo goed begrijpen wat je nu voelt, Jumper had ook zijn been gebroken en dan sta je daar met je paard en weet dat hij er over een uur niet meer zal zijn. Niet te beschrijven zoiets. Ik had altijd zo'n bewondering hoe je met hem zo vol optimisme bezig was en je nergens wat van aantrok. Ik wens je heel veel sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 25-11-07 17:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 17:31

Heb net je topic al zitten lezen, echt verschrikkelijk...
Nogmaals heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 25-11-07 18:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 18:53

@ JJ, zag je beichtje net in Gekke Koei dr topic.
En pfff, ook mij doet dit weer zoveel, heb toch al een moelijke dag achter de rug, "moest" mee op wedstrijd groomen en dat valt me nog altijd errug zwaar, had zo graag zelf nog willen knallen met mn kanjer... en dan kom je thuis en dan lees je dit...

Ook ik maak het elke avond weer mee in nachtmerries, slaap sindsdien ook erg slecht.
Alleen het gillen/schreeuwen nee dat heb ik niet echt gehad, ik was voor mn gevoel erg rustig, wel flink janken vooral toen ik hem daar zo zag liggen op de operatietafel, helemaal verdoofd...

pfff, wat een poedersuiker...

**Geplaatst**: 25-11-07 19:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 19:31

@gekke_koei
Heel veel sterkte Huilen

Het besef begint bij mij nu ook te komen. Het is nu 4 dagen geleden en oh wat mis ik mijn kanjer Huilen

Elke keer als ik van mijn werk kom gereden dan denk ik: "Ik moet zometeen naar Diepje" alleen is hij er niet meer. En dat doet heel erg veel zeer.
Nooit meer zijn hoofdje over de staldeur, nooit meer met je vingers door zijn vacht en zo kan ik nog tal van dingen opnoemen.

Vooral als je alleen bent en 's avonds als ik naar bed ga dan jank ik me eigen gewoon in slaap. Ik lig alleen maar te malen en te piekeren.
Dit is inderdaad echt poedersuiker Verdrietig

**Geplaatst**: 25-11-07 20:30

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 20:30

dat heb ik dus ook.. zit ik in de auto, o leuk naar willem... maar willem is er niet... merel staat er om geknuffeld te worden.. merel merkt ook dat hij er niet meer is.. ze merkt het ook aan ons...

ik had die dag net plannen gemaakt met onze masseuse, dat hij 8 weken zou gaan stappen ivm zijn bindweefselvorming bij zijn pees en dat we hem van de prednison af gingen houden om te zien waar zijn allergie naar toe ging.
en na het stappen nog even leuk in de bak met zijn vriendje..iets wat ik vrijwel dagelijks deed..
willem dacht er anders over en gek paard dat het is heeft hij zelf de keuze voor mij gemaakt.. twijfelkont als dat ik altijd ben.

ik heb nu al 2 keer bij binnenkomst op stal moeten huilen.. je komt nl gelijk bij zijn box... en die is echt leeg.. hij staat er echt niet meer.. ik kan nu goed en zonder tranen over hem praten, over alles, maar op smmige momenten heb ik het te kwaad en ik huil gewoon waar iedereen bij staat.

ik ben gewoon gaan werken en zelfs daar heb ik een traantje wegepinkt.. ik heb verdriet en dat wil ik niet verbergen.. ik voel me opgelucht als ik even heb gehuild en dan zijn foto weer bekijk. dat maakt het voor mij nog enigzins dragelijk

**Geplaatst**: 25-11-07 20:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 25-11-07 20:43

2.5 jaar geleden is ook 1 van mijn pony's overleden. geheel onverwacht, lag dood in de stal
6 jaar en een inwendige bloeding...

weet nog precies hoe het ging. s'ochtends ging de telefoon en hoorde al wel dat het
de eigenaar van de pony's was. het enigste wat mijn moeder zei was: god, wat erg.
en ik maar denken: o, vast het veulen van de schimmel dat dood geboren is. niet
erbij nadenkend dat het veel en veel erger was...

eigenaar had s'ochtends de paarden gewoon nog gevoerd, paar uur later was ze er niet meer.
ik ben samen met mn moeder naar stal gegaan..heb gezien hoe ze erbij lag. ben heel
blij dat ik dat toen gedaan heb. je kon zien dat ze amper pijn gehad heeft. dat was
voor mij een hele geruststellende gedachte.

ik reed naast die merrie nog een andere pony, haar halfbroer

smiddags ben ik weer teruggekomen om die andere pony te rijden, zodat ik even wat anders had.
wat ik heel erg vond, was dat ik haar zag liggen met een doek over haar heen...daar schrok ik
zo ontzettend van.
ook wilde dr halfbroer de stal niet meer in of uit en stond in de wei echt zo te kijken van ik mis er 1.

natuurlijk heb ik veel gehuild om haar, maar niet zo erg als sommige van jullie als ik dat zo lees.
3/4 weken later had de eigenaar een half zusje van haar gekocht (allemaal dezelfde moeder) en zo
had ik denk ik ook weer genoeg afleiding...

nu als ik aan haar terugdenk, kan ik alleen maar lachen. soms haal ik samen met de eigenaar nog
weleens wat herinneringen op.

verder denk ik niet veel meer aan haar...wel hangen er nog steeds foto's op mn kamer,
maar huilen, nee dat doe ik allang niet meer om haar.

overigens rijd ik nu niet meer op die pony's. mag er niet meer starten dus ben over
naar de paarden Knipoog