Dank jullie wel voor alle lieve maar vooral troostende woorden! ik hou me nu sterk voor Chris, mijn man. Dar is vandaag de klap erg goed aangekomen. God wat hield hij ook veel van onze kleine reus. Alle plannen die hij voor de toekomst had in een paar luttele seconden weg.
nee de pijn is idd voor een eigenaar niet aan te zien! Het zweten, het vechten.......
Wij wilden hem dit verder besparen. We blijven ons voor houden dat het de enige goede optie voor ons mannetje was.
De pijn is intens, het gemis van ons maatje.
Vandaag had ik de zware taak mijn andere paard nog een beetje uitleg te geven.
Hij stond me op te wachten in het land voor het draad.
De rest was druk bezig met eten maar Lumorko niet.
Met tranen in mijn ogen vertelde ik hem dat zijn jongere maatje, zijn protege er niet meer was.
Hij keek me zo doordringend aan! Neusvleugels wijdgespert, ruikend aan mijn broek, de broek die ik gisteren aan had. Hij leek alles te begrijpen.
Zo stond ik knuffelend met hem in de wei voor wel 20 minuten. Daarna draaide hij zich om. Het was goed zo hij wist het nu.