Pff, heftig verhaal...sterkte hiermee... Wat ik me nu wel af vraag; wanneer in de kliniek is die 1e foto gemaakt? Want als ik de foto's zie komt het op mij over als ging zijn emotie van angst naar berusting, eigenlijk wel mooi om te zien, al klinkt dit erg hard. Hij heeft geweten wat er ging gebeuren, en hij vond het goed... Het gedicht vindt ik ook heel mooi geschreven
MiJn_PaArDjE : Tsja, ik had zijn manen nog willen trekken, zijn oortjes en sokjes een beetje willen doen, en ik had nog een wormenkuur liggen, die zou die die dag krijgen... Dus hij had er beter uit kunnen zien, maargoed datzijn altijd dingen achteraf. Ik heb idd mijn best gedaan om hem zo te krijgen, hij is altijd al slank geweest, lange benen. Er zijn zoveel bakken museli, wortels, appels, noem het maar op naar binnen gegaan, en ik ben blij dat ik dit gedaan heb
Juut: Die 1e foto is genomen, toen wij op de arts wachtte, die de verdoving ging halen, Animo was er druk, wou alleen maar heen en weer lopen, en dat meisje in het wit achter op de foto, stond klaar bij de euthenasie-kamer... erg rot om te zien
Hieronder in links de foto's van dat hij met verdovingsmiddel in de euthenasiekamer ligt, ik had het daar ook echt niet meer, mijn mascara maakte mijn wangen helemaal zwart
DEZE FOTO'S IN LINKEN HIERONDER KUNNEN ALS SCHOKKEND ERVAREN WORDEN!!!!
Weet je, ik vind die foto's niet schokkend maar mooi...Omdat je kan zien dat jullie hem gesteund hebben tot het eind en hoe erg het ook is allemaal, je was er toch maar voor hem! En dat is echt iets waar je trots op moet zijn meis, hoe moeilijk het ook is. Wat een vreselijke gebeurtenis, heel veel sterkte.
Pauline de foto's zijn ook erg mooi, maargoed er zitten jongere kinderen op bokt, en mensen die er niet goed tegenkunnen, dog dat hij daar op de foto nog leeft. Ik vind het fijn dat je zei dat we er tot het laatste moment bij geweest zijn, hij was dan al wel verdoofd, maar toch zal hij misschien wel gemerkt hebben dat wij erbij waren ... helaas was hij toch niet de animo die hij altijd was op het laatst .. erg jammer.
Dit was voor mij weer even slikken en de tranen stromen weer...mijn meisje is 18 juli ingeslapen en ze was ook nog zo jong..dus ik weet hoe je je voelt... Heel veel sterkte met het verlies en je hebt echt de juiste beslissing gemaakt..
heeel erg! Ook al is het niet je eigen paard, ik weet hoe erg je je kan hechten aan een manege paard. Ik zit hier nu met tranen in me ogen. Heel erg verhaal. Sterkte ermee..
De lieve berichtjes doen me heel erg goed, fijn om te lezen dat er zoveel paardenliefhebbers met me mee leven! De dagen gaan erg snel voorbij, ik mis hem enorm, en er zijn dagen dat ik niet kan huilen, dan zijn mijn tranen op. Maar andere dagen ben ik niet te genieten en mis ik hem in alles wat ik doe. Vorige week ging ik Wodan(profiel) uit de wei halen, en de volle zus van animo Winnetou staat daar ook, en ook al lijkt ze er niet op, in de verste verte leek het net Animo ... Ik moest 5 keer knipperen en slikken toen me weer binnenschoot dat mijn mannetje niet meer bij me is.
Echt wat een aangrijpend verhaal! Het zal je maar gebeuren. Echt zo triest dat het zo is gelopen. Na het lezen van je gedicht, het verhaaltje en het zien van de foto's had ook ík de tranen over mijn wangen lopen. Ik kan me zó goed voorstellen hoe je je op dat moment gevoeld moet hebben. Ook namens mij heel erg veel sterke met dit grootse verlies