Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-05-07 16:14

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 31-05-07 16:14

Jeetje wat erg zeg. Ik kan zulke dingen ook heel slecht verwerken hoor, ookal was het niet overwacht.
Ik hecht me er zo aan, dat ik niet zonder kan.

Net als bij mijn konijntjes, het is dan geen paard, maar het had voor mij een hele hoge waarde.
Ik mis ze dan ook heel erg, en bij alleen de naam al, krijg ik tranen in mijn ogen.

Ik weet hoe je je voelt! Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-07 14:01

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-07 14:01

Tuurlijk is het verdriet om konijntjes net zo erg als om een paard.
Wie maakt het uit hoe groot je verdriet is? Door de omvang van het dier? Tuurlijk niet.
Een paard leeft natuurlijk veel langer dan een konijn, maar goed.
Het gemis blijft er altijd.

**Geplaatst**: 02-07-07 14:53

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 14:53

Ik begrijp helemaal wat je voelt. Al is het dan niet dat ik een paard verloren heb maar een hond. Maar het verdriet is hetzelfde.
Zelfs na een aantal jaren heb je nog steeds verdriet en dan denk je nog steeds: waarom, waarom is het zo gegaan?
Als je het helemaal niet meer ziet zitten, denk dan aan je paard en denk dan; zou hij/zij het willen dat we alleen maar verdriet om ze hebben?
Dat zou je paard nooit gewild hebben, na die 6,5 jaar heb je een hele sterke band gekregen met je paard en heeft ie waarschijnlijk altijd precies aangevoeld of jij een goeie dag had of dat je een keer verdrietig of boos was.
Als je weer heel erg verdrietig bent, probeer dan aan de leuke dingen te denken (wat je ouders ook zeggen).
Probeer positieve gedachten te krijgen, denk aan de leuke tijd, denk aan de dingen die je van je paard geleerd hebt of aan de dingen die je jouw paard heb geleerd.
"Stuur" je positieve gedachten naar je paard. Op die manier probeer ik ook altijd mijn verdriet te verwerken.
Dit klinkt misschien dom, maar het geeft mij gewoon hoop:
Want misschien is er ergens een plekje waar al onze lieve dieren zijn en wie weet kunnen ze ons nog "horen".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-07 14:57

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-07 14:57

Dank je wel.
Je woorden doen mij veel.
Tuurlijk moet ik aan de goede momenten denken, maar ook deze wekken tranen in mij op.
Hoe vreemd het ook klinkt.
En niks klinkt dom...... Knipoog

**Geplaatst**: 02-07-07 15:03

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:03

Nu komen er nog tranen, zelfs als je aan de positieve dingen denkt. Maar later zal dat minder worden en dan is het wat makkelijker om aan je paard te denken.

**Geplaatst**: 02-07-07 15:36

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:36

Dat heb ik 2x meer gemaakt: Huilen

1.: Ik had een verzorgpaard op de manege waar ik vrijwillig werkte, rijles had, en wat verzorgpaardjes (Manege de Dollard). Pearl, zo heette ze, was drachtig van de hengst Ed King Hill. Ik verheugde me zo op de komst van der veulentje.. Die in mei zou worden geboren.. Maar op een dag kwam ik op de manege, dat was 29 maart 2004, dat weet ik nog goed. Ik kwam daar en werd naar de kantine geroepen. Ze moesten me wat vertellen, het had te maken met Pearl. Ik dacht van, ze is verkocht (aangezien alle paarden van de manege te koop stonden). Maar toen ik daar kwam, ging het meteen, Pearl haar ''veulentje'' is geboren. Ik dacht ''nu al''? Maar toen kwam het,; zé is dood geboren... Ik wist niet wat me overkwam.. Je rekend nooit op zoiets.. Je hebt ook geen band met zo'n veulentje.. Maar toch zit je vanaf de dag da de merrie drachtig is te wachten op de geboorte van het veulen... En toen was ze dood.. Ik heb haar nog wel even gezien voordat ze opgehaald werd. Het was zo'n prachtig dier, ook zo mooi bont getekend... Kort erna bleek ook de hengst Ed King Hill overleden te zijn. Dus daar geen veulens meer van

Helaas is Pearl dat jaar augustus ook verkocht, ze is naar Denemarken gegaan. Dat jaar hadden we veel pech met de veulens.. Maar 1 verzorgpaard van mij had nog wel een veulentje(lees volgend verhaal)

2.:Mijn andere verzorgpaard die ook drachtig was van de tuigpaard hengst Saffraan. Kreeg op 20 april 2004 een mooi voskleurig veulentje! [Zie foto] Ik was zo blij dat haar veulen, Zevenster wel leefde. Omdat er in dat hele jaar van de 9 á 10 merries 4 veulens in leven waren gebleven, inc. Zevenster. Ik was zo trots! Ik ging elke dag met haar bezig, knuffelen, vertroetelen, halstertje omdoen, poetsen, voetjes geven, aan halstertje lopen etc. we bouwden een echt band met elkaar op. Maar na ongeveer 4 maandjes werd ze heel erg ziek, zware longontsteking, wat veulentjes meestal niet overleven. Meteen DA erbij, ze kreeg toen een spuitje en moest onder controle blijven en kreeg er nog wat voor, en mocht geen hooi/kuil meer hebben maar vers gras vanwege de longetjes. Dus ik elke ochtend voor school en elke avond gras plukken voor haar. Het ging een tijdje heel erg slecht met haar.. Maar uiteindelijk is ze er weer boven opgekomen en is ze weer sterk geworden. ik ben toen ze beter was weer lekker met der aan de gang gegaan. in oktober 2004 gingen de paarden die de eigenaar nog wou houden bij de manege weg omdat de manege in november over genomen zou worden. Zevenster is toen mee gegaan naar zijn huis. Die lente die volgde ging ze met nog wat paarden het weiland op in duitsland. Waar ze tot eind september bleven en dan terug naar stal kwamen. Daar ging ik weer wat poetsen enzo. alleen het was naar vele best een kreng geworden. Slaan met der voorbenen enzo. Die lente erna ging ze weer het weiland in. September 2006, ik kreeg op die ochtend een telefoontje, maar kon niet opnemen.. Want was aan het rijden.. Toen ik thuis kwam, kwam mijn vriend op msn, hij zei tegen me: Ik heb erg slecht nieuws voor je, Bart heeft me gebeld en er is wat met Zevenster.. Ze is dood.. Ik wist niet wat me op dat moment over kwam.. Waarom zij ook? Waarom..? ik was zo blij dat ze dat jaar in leven was gebleven.. En nu als nog zij er ook achter aan.. Ik was zo kwaad, verdrietig, kapot.. Ik wist he even niet meer.. Ik ben meteen naar de eigenaar gegaan en wou naar Duitsland toe waar ze op het weiland stond.. Alleen die vertelde me dat ze er al niet meer was.. Dus afscheid nemen kon ook nog eens niet.. Ze is waarschijnlijk door een hartstilstand overleden op 2,5 jarige leeftijd.. Nu ik dit verhaal weer schrijf zit ik weer met tranen in mijn ogen.. Een paardje waar ik zo trots op was, ze is in leven gebleven bij der geboorte, na haar longontsteking, we hadden een hele sterke band opgebouwd.. En nu dit Huilen

Zoraya R.I.P 29-03-2004
Zevenster R.I.P 20-04-2004 * 14-09-2006 http://www.freewebs.com/zevenster_rip_missyou

Foto van zevenster!

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-07 15:41

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-07 15:41

Zo, dat is niet niks.
Heel veel sterkte, ook al is het wat langer geleden.
Tranen begonnen bij mij ook weer op te komen.
Je moet wel erg van je paardje hebben gehouden.

**Geplaatst**: 02-07-07 15:44

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:44

Bedankt, Jij ook!

Ja heb ik ook.. Vond het heel erg toen ik het hoorde.. En heb nog geen eens een soort van afscheid kunnen nemen,, De eerste weken kon ik het gewoon niet geloven.. dus steeds opnieuw naar het weiland terug.. zou ze er misschien toch niet gewoon tussen staan? Maar nee, het was helaas allemaal waar.. Verdrietig

**Geplaatst**: 02-07-07 15:45

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:45

het klinkt mischien wel raar maar ik heb zaterdag mijn met de vles opgevoedde geit (die door het oogje van de naald is gekomen) dood gevonden in zijn ren
hij had zichzelf gewurgd met het schapengaas waar ik het stroom was vergeten op te zetten (conclusie ik heb erg sterk het gevoel hem vermoord te hebben)

het is mischien in jullie ogen geen vergelijking een paard met een geit maar voor mij minstens zo erg

het zal zeker met de jaren slijten maar als je er op bepaalde plekken, foto's of what so ever er weer aan denkt dan komt het verse gevoel weer boven.
dat zal blijven alleen kun je er na verloop van de tijd wat beter mee omgaan.

sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-07 15:47

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-07 15:47

Dat heb ik nog steeds.
Elke dag dat ik de stal los doe hoop iki zo dat roos daar staat ipv jorie, maar helaas.
Het mag niet zo zijn.
Laatst kwam ik op concours echt haar evenbeeld tegen, nou dan gaan je nekharen echt overeind staan hoor!
"t was een ruin, maar als het een merrie was geweest zou ik echt wat gaan denken...

@Rommulus. Oh, wat erg.
Dit vind ik echt verschrikkelijk voor je, maar geef jezelf toch niet de schuld.
Het is gewoon zo gegaan, je kunt het niet terug draaien, hoe erg het ook is.
Heel veel sterkte meid. Ach gut

**Geplaatst**: 02-07-07 15:48

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:48

Jij ook sterkte ermee, en ik vind een geit opzich op zo'n gebied met overleiden niet veel anders dan een paardje.. Ieder heeft zijn eigen diertje waar hij/zij gek mee was, of het nou een muis of een paard is.. En vooral is het erg als je je geitje zelf opgevoed hebt. Maar je moet zeker niet het gevoel krijgen dat je hem ''vermoord'' hebt.. Zoiets kan iedereen gebeuren.. De ene keer gaat het goed.. De andere keer niet..
Sterkte ermee in ieder geval!

**Geplaatst**: 02-07-07 15:59

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 15:59

fix was al ruim 7 jaar bij me
ik kom met hem zo het bos in samen met de honden
maar dat is nu allemaal voorbij

ik vergeet zo veel
om gewoon bang van te worden dit was dus met dodelijke afloop ik ga mezelf dit nooit vergeven
slijten zal het wel maar vergeven niet

**Geplaatst**: 02-07-07 18:04

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 02-07-07 18:04

mijn shetlander stond op de wei
en kreeg koliek toen hebben we hem naar stal gehaald
en een dierenarts laten kijken

de dierenarts zei dat hij niet lekker was
maar dat het geen koliek was het zou wel goed komen
ik moest sávonds nog even bij hem gaan kijken

toen ik kwam kijken stond hij wel in zijn stal
wilde niet eten maar liep wel richting zijn waterbak

later op de avond was ik weer gaan kijken bij hem
en toen vond ik hem dus dood in zijn stal

dat is 27 juli 2 jaar geleden
maar het blijft moeilijk

ook omdat ik niet echt afscheid heb genomen ofzo
ik dacht dat het wel goed zo komen
aangezien de dierenarts goeie hoop gaf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-07 20:05

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-07 20:05

@Rommulus. Ik vind 7 jaar héél erg lang. Heel veel sterkte met het verwerken en ga jezelf alsjeblieft niet schuldig praten. Dit moest gebeuren, hoe erg het ook klinkt.
Alles heeft z'n reden.

@Wenny. Goh, wat erg zeg.
Dat is inderdaad zuur als de DA je hoop geeft en kijk je later is je lieveling heen gegaan.
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 17-07-07 17:08

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 17-07-07 17:08

Ik weet niet hoe lang het bij mij gaat duren. Mijn allerliefste Jumper, mijn maatje, mijn vriendje is pas gisteren verongelukt en ik zit hier al de hele dag te janken achter de computer (ben alleen thuis). Ik zie het ongeluk steeds weer aan mijn ogen voorbij gaan. Hij is uit het weiland gesprongen over het hek en op straat geschept door een auto. Hij had zijn been gebroken en we hebben hem ter plekke moeten laten inslapen. Maar o wat was dat moeilijk. Hij was zelf zo sterk, hij wilde helemaal niet dood. Het duurde ook heel lang voor hij eindelijk kon gaan, hij bleef maar roepen naar zijn vriendinnetje en naar mij...
Jumper was al 16, maar nog in de bloei van zijn leven. Dit was zo zinloos en ik snap ook nog steeds niet waarom hij dit gedaan heeft. Hij was altijd zo rustig en betrouwbaar. Ik weet op dit moment echt niet meer wat ik moet doen, ben radeloos...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-07 19:48

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-07 19:48

Oh lieverd, wat erg.......
Ik heb er geen woorden voor. Huilen

Heb ook zoiets soortgelijks meegemaakt.
Je wordt zo van het ene op het andere moment met beide benen op de grond vastgenageld en dan moet je een keus voor je allerbeste maatje maken.
Weet wel dat er geen andere keus was.
Je hebt gedaan wat je kon.
Heel veel sterkte met het verlies en mijn pb-box staat altijd open.

**Geplaatst**: 20-07-07 10:50

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 20-07-07 10:50

Bij mij is het een jaar geleden dat ik mijn paardje verloor aan koliek.
Twee jaar geleden verloor ik een ander paardje aan hoefkatrolontsteking.
Pijnlijk blijft het altijd en in het begin ben je echt helemaal kapot.
Ik heb nu twee paardjes en door mij echt op hén toe te leggen probeer ik met mijn verdriet om te gaan.
Het blijft erg moeilijk,maar je mag niet vergeten om van je andere paardjes te genieten,ook al treur je.
Ik was nog zo erg aan het treuren om Salto dat ik Darco soms geen aandacht genoeg gaf.
Maar voor ik het wist was hij er ook vandoor,en dan heb je spijt, héél veel spijt.
Dus probeer alle mooie herinneringen op te slaan en geniet van de beestjes die je nu hebt.
Veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-07 12:51

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-07 12:51

Saltoke, Wat heb je dat mooi verwoord.
Je hebt helemaal gelijk, maar voor velen is het ontzettend moeilijk om alle aandacht weer op de andere paarden te leggen.
Wat jij hebt meegemaakt hoopt echt niemand mee te maken.
2 paarden zo kort na elkaar.
Ik moet er tenminste niet aan denken dat ik nu 1 van mijn lieverds ook moet missen.
Kan gewoon niet zonder hun.

**Geplaatst**: 20-07-07 12:55

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 20-07-07 12:55

ik had dezelfde keuze maar de tumor van mijn paard zat zo dicht bij de hersenen dat hij de operatie waarschijnlijk toch niet zou overleven.. het is nu een jaar geleden en ik heb het er nog steeds heeel erg moeilijk mee..

**Geplaatst**: 20-07-07 12:59

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 20-07-07 12:59

Als ik er alleen al aan denk springen de tranen al in mijn ogen, heel veel beterschap en sterkte!

**Geplaatst**: 24-07-07 14:40

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 24-07-07 14:40

Bij mij duurt het verdriet al jaren. Toen ik ben geboren was de liefde van mn leven in het bezit van mijn opa (welsh pony). Ze was toen 19 jaar. Ik ben met haar opgegroeid en heb een geweldige tijd met haar gehad. Ze was mn beste maatje. Helaas moesten we haar laten gaan toen ik 14 was. Ze is 33 jaar geworden en heeft 11 veulens gehad. Ik ben nu 22 en heb er nog steeds verdriet van. Ik heb nu twee geweldige paarden waar ik echt heel gek mee ben maar het zal nooit zo zijn als dat het met haar was. Ik heb een hele hoop mooie herinneringen waar ik heel vaak aan denk maar het verdriet blijft omdat ik weet dat het allermooiste in mn leven nooit meer terug zal komen.

**Geplaatst**: 03-08-07 16:07

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-08-07 16:07

Ik heb in het profiel van Nieky1993 gekeken en heb daar een heel mooi gedichtje gevonden, die andere van baasje naar 't paard is ook mooi, maar die kent iedereen al, deze vind ik NOG mooier en ik zit hier met tranen in m'n ogen terwijl ik geen overleden paard heb. Alle baasjes die een schuldgevoel hebben omdat ze hun waardevolste bezit, hun paard in hebben moeten slapen, lees dit alsjeblieft.

Liefste Baasje,

Ik zie de tranen in je ogen
je afhangende schouders.
naast je staat de veearts
ik zie hoe zijn woorden jouw hart breken
"op twee plaatsen gedraaid en veel zand"
hij legt zijn hand op jouw schouder.
En zegt dat je afscheid moet nemen.

Mijn lieve baasje,
we hadden het goed samen
we maakte veel plezier
deelde elkaars verdriet
maar aan alle goede tijden komt een einde.
ik weet dat je geen afscheid wilt nemen,
dat je me niet wilt laten gaan

maar baasje, ik heb pijn
en deze pijn gaat niet over
ik heb je altijd veel gegeven,
nooit veel gevraagd
Maar nu vraag ik je, laat me gaan
naar een plek zonder pijn
neem afscheid van me

Ik zie dat je je beslissing hebt genomen,
de veearts komt dichter bij.
Nog even geef je mij een knuffel,
en zeg je dat je van me houdt.
we gaan naar een donkere ruimte,
je bent bij me, dat is fijn.

De veearts spuit me een koude vloeistof in.
Ik voel me slaperig,
ik leg mijn hoofd neer,
ik sluit mijn ogen....
mijn hart slaat steeds trager,
tot het uiteindelijk stopt.
En jij begint te huilen.....

Maar baasje,
Nu ben ik ergens waar pijn niet bestaat
ik weet dat je me mist,
maar ik mis jou ook.
Baasje ik zal op je wachten,
aan het hek van de eeuwige weide...

Voel jullie alsjeblieft niet schuldig, het is de goede beslissing geweest.. Heel veel sterkte allemaal.

**Geplaatst**: 03-08-07 16:19

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-08-07 16:19

Ik heb gister van Zevenster, (zie aantal berichten hier boven) een filmpje met muziek gemaakt. Wat vinden jullie ervan? Lachen

http://www.youtube.com/watch?v=Nx7YdutsvuU

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-07 16:20

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-07 16:20

Maar wat een mooi gedicht.
Klopt helemaal.
Bedankt...

**Geplaatst**: 03-08-07 16:24

Re: Nog steeds kapot van verdriet...........

Geplaatst: 03-08-07 16:24

een shetje van mij (toen ik ong. 6 jaar was) is ook overleden, aan koliek ! en hij was al best oud
en hij lag ik zijn stal en ik lag altijd de hele dag bij hem,

en toen is hij overleden, ik heb gewoon een doosje gemaakt met al zijn spullen daarin,fotos een hoefijzer enz,

maar nu denk ik er eigenlijks nooit meer aan omdat ik ook plezier met me andere ponys heb,

maarja ik was ook nog jong en ik denk als nu 1 van me andere 2 ponys overlijd dat het dan ook heel erg is !!

maar je moet toch doorgaan !!
Heel veel sterkte !!