Wat een vreselijk bericht. Zoiets verwacht je toch niet, zo'n jonge knappe kerel...
Héél veel sterkte met je verlies.
Vooral dit stukje in je verhaal kreeg ik het koud door.
Al helemaal als ik zijn geboortedatum zag...
Cynthia82 schreef:.. Hij heeft me weer leren lachen, leren genieten en omdat hij zo bijzonder was, heb ik altijd al het gevoel gehad dat hij nooit oud zou worden. Soms zei ik dat wel eens tegen mensen, maar iedereen verklaarde me voor gek. Want waarom zou hij niet oud worden? Tuurlijk werd hij gewoon oud! (ik wist wel beter, ik heb het altijd gevoeld).
...
Mijn zusje had ooit een heel apart veulen, geboren op ongeveer dezelfde dag alleen een jaar eerder. (12 of 13 mei, ben niet meer 100% zeker) En bleek red dun sabino hengstje met hele aparte aftekeningen. Voor één of andere reden deed jouw Ti mij altijd aan hem denken.
Mijn zus was helemaal stapelgek op dat veulen. (Ik ook wel) Maar jammer genoeg overleed hij 6 maanden na zijn geboorte in een kliniek terwijl ze hem klaar maakten voor een koliekoperatie. (Ook op een manier, die niemand verwacht had. Hij kreeg namelijk een hartstilstand door de narcose. Terwijl de DA's hem juist nog hele goede kansen op herstel gaven.)
Maar wat jij hier schrijft, dat zei mijn zus achteraf ook. Dat ze het ergens altijd gevoeld had, dat hij niet lang zou leven. Dat hij te 'perfect' en te apart was om oud te worden. En dat ze hem ook helemaal niet kon inbeelden als ouder, volwassen paard. Als een engel die per vergissing uit de lucht was komen vallen. En zodra ze daarboven hadden opgemerkt dat hij weg was, hem weer kwamen halen...