Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-08-14 19:43

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 28-08-14 19:43

Jeetje.. Mooi geschreven maar wat ontzettend triest dat het zo heeft moeten lopen.. En dat je geen echt afscheid hebt kunnen nemen van je grote vriend. Heel veel sterkte gewenst! :(:)

**Geplaatst**: 28-08-14 19:45

Geplaatst: 28-08-14 19:45

Jeetje wat een verhaal....
Jouw verhaal laat weer eens zien en merken ( heb een brok in me keel.) hoe groot de vriendschap kan zijn tussen mens en dier.
Ik wens je heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 28-08-14 19:49

Geplaatst: 28-08-14 19:49

Ik voel met je mee. Koliek is echt een rot ziekte... Zo snel, zo plotseling kan het om zich heen slaan. Veel sterkte. :(:)

**Geplaatst**: 28-08-14 19:53

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 28-08-14 19:53

Tranen die over m'n wangen lopen en een dikke brok in mijn keel. Heel veel sterkte met het verlies van jouw maatje

**Geplaatst**: 28-08-14 19:59

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 28-08-14 19:59

He bah Lon, hier ook tranen. Dit doet maar weer eens beseffen dat ondanks ze zo groot en stoePr zijn, hoe kwetsbaar ze zijn. Het gevoel van veilige haven herken ik, en ontzettend bang om dat weer kwijt raken. De tekst, de foto's alles laat precies zien hoe ik me hem herinner.
Heel veel sterkte komende tijd. :(:)

**Geplaatst**: 28-08-14 20:02

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 28-08-14 20:02

Jeetje,brok in de keel en een traantje hoor.
Wat een liefde,wat een paard!!!
Wat vreselijk dat dit jullie moest overkomen....Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 28-08-14 20:13

Geplaatst: 28-08-14 20:13

wat een verschrikkelijk verhaal ik zit gewoon te janken achter mn laptop

ik wil je zo ontzettend veel sterkte wensen maar dat helpt waarschijnlijk geen oliebol en je hebt liever je vriend terug:(

**Geplaatst**: 28-08-14 21:37

Geplaatst: 28-08-14 21:37

Zit met haast tranen in mijn ogen je verhaal te lezen. Heftig zeg. Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 28-08-14 22:00

Geplaatst: 28-08-14 22:00

Lon83 schreef:
Klopt, dat maakt het extra hartverscheurend. Maar niet mijn recht, maar mijn plicht. Hij was er altijd voor mij als ik het zwaar had, moeilijk had of ziek was. Even naar Duncan en ik was weer blij, gezond en alle zorgen even vergeten. Nu heb ik er niet bij kunnen zijn op het moment dat hij me het hardste nodig had. Dat steekt. Ik wéét dat iedereen snel en goed gehandeld heeft, dat hij tot het einde geknuffeld is, maar IK had daar moeten zijn...

Ik ken Duncan nog van de tijd voordat hij jouw paard was, ik heb je zelfs zien proefrijden met hem.
Wat ontzettend rot om te lezen dat hij er nu niet meer is.......
Ga je niet schuldig voelen, je hebt gedaan wat je kon en meer....
Weet je nog hoe Duncan er aan toe was toen je hem kocht?
Daarvan heb jij hem gered, je hebt hem een ontzettend fijn leven gegeven en ik denk dat Duncan je daar eeuwig dankbaar voor is en hij je overmacht dat je er nu niet bij kon zijn niet kwalijk neemt.
Je bent er namelijk al die jaren dubbel en dwars wel voor hem geweest!
Heel veel sterkte er mee!

**Geplaatst**: 28-08-14 22:00

Geplaatst: 28-08-14 22:00

De nachtmerrie die je niemand gunt, is helaas voor de meest hechte maatjes die ik ken werkelijkheid geworden...

Het moet vreselijk zijn om er niet lijfelijk bij te kunnen zijn geweest om hem bij te staan, maar hij heeft zeker geweten wat je allemaal voor hem gedaan hebt. Je bent een kanjer dat je zo in het belang van je allerbeste vriend hebt kunnen kiezen, en hebt hem zeker weten net zo veel gegeven als dat hij jou gaf.

Ik had jullie nog zo veel van die geweldige dagen als de laatste keer Oostwold gegund Y;(

Heel veel sterkte met het een plekje geven, als ik iets voor je kan betekenen ben je welkom hè :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 00:15

Geplaatst: 29-08-14 00:15

Jeetje, ik heb de tranen in mijn ogen staan! Heel erg veel sterkte met dit verlies Y;(

**Geplaatst**: 29-08-14 01:09

Geplaatst: 29-08-14 01:09

Wat ontzettend vreselijk, verdrietig en klote wat jij hebt meegemaakt..
De allergrootste nachtmerrie van een paardeneigenaar zo in je vakantie..

Ik wens je heel erg veel sterkte met dit grote verlies. Ik denk inderdaad dat wij een soortelijk gevoel deelde met onze paarden. Je eigen persoonlijke Totilas, je once in a lifetime.

Rust zacht Duncan.. Y;(

**Geplaatst**: 29-08-14 01:23

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 01:23

Ontzettend veel sterkte met dit verlies :(:)

Heel mooi geschreven, ook ik zit hier met tranen in m'n ogen te lezen

**Geplaatst**: 29-08-14 02:43

Geplaatst: 29-08-14 02:43

Héél mooi geschreven, tranen in mn ogen en een brok in mn keel als resultaat.

Wat moet het verschrijkkelijk zijn geweest zo plots afscheid van je beste vriend te moeten nemen, en dan ook nog als jij er niet bent..
Hij heeft het nu vast goed op de eeuwige groene weides!

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 07:38

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 07:38

Heel veel sterkte met het verlies van je kanjer, je maatje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-14 10:27

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-14 10:27

Hij was zeker mijn once-in-a-lifetime horse... Ooit komt er weer een paard, maar ik weet nu al dat je nooit weer zo'n sterke band zal krijgen. Dat maakt het ook zwaar.

Justdiesel, over de jaren hebben we zo een aantal keer contact gehad. Het was altijd weer goed voor mij te horen van iemand uit zijn geschiedenis hoe hij was en hoe hij veranderde. De bevestiging dat ik op de goede weg was, ook al wist ik dat, Duncan vertelde het me immers. We kunnen iig zeggen dat de tweede helft van zijn veel te korte leven WEL rooskleurig is geweest... Hij heeft enorm genoten. Zijn laatste weekje in de wei had hij echt vakantie. Hij kreeg af en toe wat lekkers van de stalhouder, zijn vriendinnetje was super hengstig, dus hij mocht elke dag dekken, hij gaf trouw elke dag fitness-les aan zijn dikke tinkervriendjes, die dan minstens een kwartier moesten rennen en bewegen... En elke avondstond hij bij het hek, werd hij binnengehaald voor zijn eten en droge stal.

**Geplaatst**: 29-08-14 10:50

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 10:50

Wat een heftig verhaal. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 29-08-14 11:02

Geplaatst: 29-08-14 11:02

wat een heftig verhaal... :(:)

wij hebben vroeger nog wat heen-en-weer gemaild omdat Duncan en mijn paard halfbroertjes waren en zo op elkaar geleken. Ook nu herken ik weer zoveel van jouw paard in dat van mij (die ik 2 jaar terug verkocht heb maar hier op 5 minuten van me staat het ontzettend goed te hebben)

Wat fijn om te lezen dat jullie zo een goeie band opgebouwd hebben maar wat een verschrikkelijke afloop... Helemaal omdat je zo veraf zit,ik kan me de wanhoop zo goed voorstellen,ik voel het tot hier toen ik je verhaal last.

Heel veel sterkte. :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 11:14

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 11:14

Pff, heftig verhaal zeg! Zoveel moois meegemaakt, zo ver gekomen.
En dat in 1 klap kwijt.. :(:)

Heel veel sterkte!!!!

**Geplaatst**: 29-08-14 11:15

Geplaatst: 29-08-14 11:15

Veel sterkte met het verlies van je prachtige Duncan...

Jouw liefde voor hem is ongelooflijk... Ik vind je een heel moedig en prachtig persoon met de keuze die je gemaakt hebt! :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 11:21

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 11:21

Prachtig geschreven! Heel veel sterkte met dit grote verlies!

**Geplaatst**: 29-08-14 13:13

Geplaatst: 29-08-14 13:13

Tranen over mijn wangen!
Wat heb je een zware beslissing moeten nemen op zn verre afstand!
Heel erg mooi geschreven! En een super mooi gedicht! Sterkte!

**Geplaatst**: 29-08-14 13:35

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 29-08-14 13:35

Brok in mijn keel.....En de tranen prikken in mijn ogen.
Wat verschrikkelijk voor je dat hij er niet meer is,ik wens je heel veel
sterkte en kracht toe met het verlies van je aller beste maatje. :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 17:27

Geplaatst: 29-08-14 17:27

Wat verschrikkelijk om je beste maatje zo plots te moeten verliezen, en de moeilijkste keuze van je leven te maken met zoveel kilometers tussen jullie...... Echt verschrikkelijk, ik ben er stil van... Dat het zo maar over kan zijn, zo'n leuke combinatie om te zien.. Enorm veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 29-08-14 18:23

Geplaatst: 29-08-14 18:23

Lon83 schreef:
Dimple schreef:
Ik weet niet of dat voor jou ook gaat, maar wat het bij mij ondraaglijk maakte is dat ik er op dat moment niet voor hem kon zijn!

Voor mijn gevoel had ik het recht om bij hem te kunnen zijn op het moment dat hij werd ingeslapen. Dat is me ontnomen door omstandigheden. En dat maakte alles zoveel erger. We hadden hem 12 jaar.........ik had er bij moeten zijn en dat leg ik heel slecht naast me neer merk ik.

Nogmaals, heel veel sterkte........je hebt echt een gat in je hart, zo voelt het.......

Klopt, dat maakt het extra hartverscheurend. Maar niet mijn recht, maar mijn plicht. Hij was er altijd voor mij als ik het zwaar had, moeilijk had of ziek was. Even naar Duncan en ik was weer blij, gezond en alle zorgen even vergeten. Nu heb ik er niet bij kunnen zijn op het moment dat hij me het hardste nodig had. Dat steekt. Ik wéét dat iedereen snel en goed gehandeld heeft, dat hij tot het einde geknuffeld is, maar IK had daar moeten zijn...

Ik kan uit ervaring spreken, heb 2 paarden aan koliek verloren, Fargo aan maagfalen in 1 dag en Whizz na 2 geslaagde operaties een half jaar later een onverwachte koliekaanval waarbij zijn dunne darm door opgassen weer is gaan draaien waardoor hij er binnen een paar uur niet meer was.
Bij alle voorvallen ben ik erbij geweest, dat wilde ik ook, bij beide paarden Fargo en Whizz ben ik er tot het laatste aan toe bij geweest, koliekaanvallen waarbij het zo mis is die herken je - helaas.

Aan de ene kant kan ik zeggen, wees maar blij dat je er niet bij bent geweest, je paard met zo onmenselijk veel pijn dat is amper te handelen, maar aan de andere kant weet ik dat ik er inderdaad ondanks alles gewoon bij wilde zijn voor hen, hoe dan ook...

Veel sterkte allebei zowel TS als Dimple, het verlies wordt er niet minder van als je er wel bij bent, maar ik kan me voorstellen dat het aan jullie knaagt .. Jullie konden er beiden niets aan doen, dus vergeef het jullie zelf dat je er niet bij hebt kunnen zijn :(:)

. Jullie paarden weten dat jullie van hen hielden, dat weet ik zeker.