Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-11-11 10:56

Geplaatst: 26-11-11 10:56

Wat een mooi eerbetoon aan deze voor jou zo speciale merrie...
Leuk om te lezen hoe een band kan groeien, ookal heeft het wat tijd en geduld nodig.
Leuk om te lezen welke streken ze uithaalde en bij wie.
Minder leuk al die beenproblemen, maar daar hebben jullie je kranig door gesleept
tot het niet meer ging....
Je hebt haar op een mooie manier laten gaan en wie weet als het zover is, staat ze daar aan de regenboogbrug om je op te halen....

Alsnog heel veel sterkte met je verlies van Belle.....

**Geplaatst**: 26-11-11 11:04

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 26-11-11 11:04

Wat een prachtig geschreven verhaal.
Wat een team waren jullie!!
Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-11 11:34

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-11 11:34

@cissy......jij hebt er inderdaad het een en ander van meegekregen.
en er waren er inderdaad maar weinig die met haar overweg konden.
maar als je door haar stoere gedrag en gekke buien heen kon kijken zag je gewoon een geweldig mooi dier.
een byzonder trouw onzeker en trots karakter waarvan ik in mijn handen mag knijpen dat ik die heb mogen leren kennen.

**Geplaatst**: 26-11-11 11:42

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 26-11-11 11:42

Ik had nooit moeite met haar en was ook niet bang voor dr zoals anderen dat wel waren. Ik vond haar alleen niet zo lief als je er langs moest met een paard, dan kwam ze nog wel eens met dr hoofd uit de box geschoten met dr tandjes ontbloot, maar 1 vinger opsteken en het was weer klaar. Ze wist heel goed wie er langs kwam lopen

en bij wie ze aan het touwtje hing.
Het was zeer zeker een bijzondere merrie met karakter, maar ik mag dat soort paarden wel.

Ik weet nog dat wij samen naar de uithof waren en dat jij zenuwachtig heen en weer liep te ijsberen en om te gaan roken of naar de WC moest

en ik met Belle gewoon rustig aan het wandelen was over het wachtgedeelte en zij zo relaxed was en het wel goed vond dat ik dr vast had.
Lekker samen naar die film staan kijken die daar op zo'n scherm draait en zij vond het allemaal bar interessant. Er liepen koeien op die film voorbij en dr hoofd ging omhoog en scheef zo van: Waaaat is dát! Echt geweldig!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-11 11:47

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-11 11:47

ja inderdaad.........dat beeldscherm daar......de eerste keer dat ze die zag!?!?!?!
Ik heb me toen rot gelachen.....ze schrok zich te pletter en verschool zich achter mij.....gekke merrie :')

en als ze wist dat ze bij iemand was die wel onder de indruk was van haar.......schroomde ze ook echt niet om dan even extra stoer te gaan lopen doen.......en dan zag ik die grijns weer op haar koppie :')

dank je voor die herinnering.....die was ik even vergeten

**Geplaatst**: 26-11-11 17:08

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 26-11-11 17:08

Misschien is de herinnering aan de uithof niet zo'n beste, je komt daar nl niet voor niks, maar die blik van haar was onbetaalbaar! :wow:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-11 18:35

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-11 18:35

sja.....wij kende de uithof als onze broekzak......

Belle was een heel erg duur paard........maar iedere cent was ze ook waard hoor

Ik zou het zo weer doen als dat kon

**Geplaatst**: 26-11-11 18:56

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 26-11-11 18:56

Brok van in mijn keel,wat heb je het mooi geschreven. Ik ben er echt even stil van en ik voel bijna de liefde die je had voor je Belle. Alsnog sterkte met het verlies van je dierbare bezit.

**Geplaatst**: 26-11-11 19:04

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 26-11-11 19:04

oef wat mooi geschreven..! Je verhaal maakt ook bij mij veel los, heel herkenbaar zon paard bij mij is het inmiddels 2,5 jaar geleden. Heel veel sterkte, ze blijft voor altijd in je hart. Die band die jullie houden blijft gewoon bestaan.

**Geplaatst**: 30-11-11 04:25

Geplaatst: 30-11-11 04:25

Jeetje, tranen rollen over mijn wangen....

Prachtig eerbetoon voor jouw meisje, en als het ooit tijd is, zal zij er voor je staan, ik weet het zeker.

**Geplaatst**: 30-11-11 20:41

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 20:41

Prachtig verhaal, prachtig eerbetoon!!

**Geplaatst**: 30-11-11 20:56

Geplaatst: 30-11-11 20:56

Prachtig geschreven!

Wat jullie allemaal hebben meegemaakt....
Ik wens je ontzettend veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 30-11-11 21:09

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 21:09

Wat een verhaal, echt een gouden paard. :(:)

Ik moest zélfs niet huilen toen ik de titanic keek,
en ik kon net met moeite mijn tranen binnenhouden. :oo

**Geplaatst**: 30-11-11 21:11

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 21:11

wauw, sprakeloos. wat een prachtig maar droevig verhaal...
veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 30-11-11 21:12

Geplaatst: 30-11-11 21:12

heel veel sterkte! Y;(

wat een moeilijk maar prachtig verhaal dat jullie samen zoveel overwonnen hebben!!

ik weet hoe het voelt!

**Geplaatst**: 30-11-11 21:15

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 21:15

jeetje zeg, wauw.... wat heb je dit prachtig geschreven,
het raakte me diep van binnen, en ik zit hier met tranen over
mijn wangen en een dikke brok in mijn keel...
heel veel sterkte met dit vreselijk grote verlies, want moet
dit vreselijk voor je zijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-11 21:25

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-11 21:25

heel erg bedankt voor jullie lieve reacties.......het was echter niet mijn bedoeling mensen in tranen te werken:o
maar het raakt me wel

**Geplaatst**: 30-11-11 21:39

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 21:39

Het is ook gewoon prachtig geschreven en het was een prachtige merrie en daar mag je trots op zijn!
Mooier had het niet beschreven kunnen worden!

**Geplaatst**: 30-11-11 22:27

Re: Zo ver weg en toch zo dichtbij...1 jaar al weer...ik mis je

Geplaatst: 30-11-11 22:27

Wat een ontzettend mooi stuk!!! Ook hier tranen met tuiten, maar denk ook merendeel door mijn eigen verlies van mijn kanjer, door jouw verhaal komt het allemaal weer zo hard boven, dat de laatste dagen met hem weer zo aan mijn ogen voorbijgaan en de machteloosheid dat ik niets meer voor hem kon doen... Ja dat deed en doet nog steeds pijn!! He tis nu bijna een jaar geleden, maar het lijkt gisteren, ook het verdriet wordt niet echt minder, het is minder scherp, maar als ik naar zijn foto in de gang kijk, dan mis ik hem zo ontzettend, terwijl ik een nieuw vriendje heb, een schat van een dier, waar ik ook zo ontzettend blij mee ben!! Bij zijn koop zo getwijfeld:is het niet te snel etc, maar eigenlijk nooit geen spijt van gehad, want wat is het een ontzettend lief en braaf dier en wat doet hij me soms aan mijn andere kanjer denken, sommige streken die hij heeft en dan die ondeugende blik in zijn oogjes:-)!!

Ik hoop dat je het nu een beetje een plaatsje kunt geven en ook dat het verdriet wat minder zal worden!!!