binky schreef:In eerste plaats wil ik je dochter,je ex en natuurlijk jou heel veel sterkte wensen,
Als tweede zou ik willen dat alle paardeliefhebbers een vader als jou zouden bezitten Bert,want jij hebt begrepen wat een paard voor iemand kan betekenen......en daarnaast voel ik uit je verhaal de liefde voor je dochter.....er zullen vele 16 jarige meisjes zijn die niet bijgestaan worden door hun ouders en er totaal alleen voor staan om hun pony/paard te onderhouden.
Die moeten hun verdriet alleen verwerken.......als hun overkomt wat jullie is overkomen.
Niet dat dat voor jullie minder triest maakt natuurlijk,
ik hoop dat jullie samen de kracht en wijsheid kunnen vinden om dit verdriet en het gemis van Goldy een plekje te kunnen geven.
Hier ben ik het echt helemaal mee eens.. Mensen snappen vaak niet wat een paard voor iemand kan betekenen, maar echt een paard wordt als familie, iemand die je begrijpt zonder te hoeven praten. Een paard voelt direct aan hoe jij je voelt, kan je daarin troosten en er doorheen helpen en inderdaad bij een paard kun je alles kwijt.. Echt geweldig mooi hoe je dit verhaal hebt opgeschreven en ik kreeg er echt kippenvel van..
Heel veel sterkte de komende tijd en probeer iniedergeval te blijven denken aan de mooie herinneringen want die zijn er absoluut!! Hiernaast is het misschien een idee om, na een tijdje wanneer je dochter er aan toe is, bijvoorbeeld een film te maken van hun tijd samen. Zelf heb ik ook een film gemaakt met allemaal mooie momenten, filmpjes foto's etc. Hier heb ik inmiddels al heel vaak naar gekeken en het is echt een prachtige herinnering aan die mooie tijd samen met zo'n bijzonder dier..