Dankjullie..
Tita, wat goed dat jou pony met een kleine kans op overleven er toch bovenop gekomen is!
Ik heb mijn gevoel gevolgd op dat moment en ik denk dat het niet anders kon.. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik hem nog met van alles opgezadeld had zoals operaties en hem dan alsnog te moeten laten gaan.. Het was goed zo.. en wil er eigenlijk ook niet aan denken 'wat als..' Maar soms geeft je gevoel in dat je ondanks kleine kans door moet gaan en dat heb jij gedaan, vind dat heel sterk van je!
Chelletju, dankje, zal inderdaad herkenbaar zijn, al heeft jou paardje het gered, de zenuwen of het wel of niet goed komt, zijn slopend..