Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-09 09:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 09:58

Inderdaad Snack, als je het zelf niet hebt meegemaakt kan je je ook niet voorstellen wat voor een verdriet dat bij je losmaakt.

@ Robijntjah: heftig... maar wel mooi!

**Geplaatst**: 08-10-09 10:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 10:14

Jolijn, dat is een heftige ervaring!

Vandaag 8 oktober is het alweer een jaar geleden.........

**Geplaatst**: 08-10-09 10:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 10:38

[IM] Een jaar zonder jou...........

**Geplaatst**: 08-10-09 12:05

Geplaatst: 08-10-09 12:05

Sterkte vandaag nexthorse :(:)

**Geplaatst**: 08-10-09 12:50

Geplaatst: 08-10-09 12:50

Het is alweer eventjes geleden voor mij dat Joery dood in zijn stal gevonden is. Niemand weet wat er gebeurt is..
Dagen gaan voorbij zonder dat ik eraan denk.
Maar op dit moment denk ik er dagelijks aan. Het moment dat ik gebeld werd. Het moment dat ik hem zag liggen, nog warm onder zijn deken. Het blijft echt zo moeilijk.
Afscheid heb ik niet kunnen nemen en dat maakt het toch erg moeilijk.

Vriendje, ik mis je!!!!

Laatst bijgewerkt door Daantje1981 op 08-10-09 12:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-10-09 12:50

Geplaatst: 08-10-09 12:50

sterkte vandaag!

**Geplaatst**: 08-10-09 13:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 13:58

[IM] Mn lieve sandertje..

**Geplaatst**: 08-10-09 16:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 16:38

Het is raar, dat nunique nu al 1,3 jaar bij ons weg is..
Soms zeg ik tegen mensen, vorig jaar ohnee, bijna 2 jaar terug leerde ik haar kennen.
De tijd vliegt voorbij, ik kan het niet bevatten dat we lynn alweer 1,3 jaar hebben.
Weet het nog als de dag van gisteren dat mn vader zei : Helaas is nunique ingeslapen..
Ik werd helemaal gek, begon te schreeuwen te huilen, mijn armbandje met haar naam smeet ik weg.
Mijn ouders hebben diezelfde avond mijn foto's en alles wat met niek te maken had weggehaald van mn kamer. Kon er niet naar kijken, kon het gewoon niet bevatten dat ik niks meer had.

Pas na 2 weken heb ik het schilderij kunnen omdraaien en aan paps gevraagd of ie aan de muur mocht.
Soms was ik alleen thuis en keek ik minutenlang naar haar schilderij, met dikke tranen.

Nu, nu is gewoon alles anders. Soms denk ik oja, ik heb nunique nog gehad omdat alles er zo ingestampt zit met Lynn.
Ik denk nog wel veel aan haar maar het praten word minder, na die reading is alles gewoon anders geworden.
Het heeft nu een plaatsje en ik kan vaak met een glimlach over haar praten maar het zal áltijd een gevoelig onderwerp blijven.

Volgende maand start ik bij de stal waar ik mn meisje leerde kennen, taams in oostzaan.
Het is voor mij even goed om daar te zijn máár ik weet nu al dat t moeilijk word.
Ik heb daar gelopen met nunique, ik heb daar gereden met nunique, ze was daar nog gewoon levend.
Oh oh oh, wat mis ik dat paard toch! Haar lieve hanglippie, die lieve oogjes.. Pfff....

**Geplaatst**: 08-10-09 19:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 19:59

Alle nieuwe mensen hier, heel veel sterkte! :(:)

Jolijn, lijkt me wel heel mooi om zoiets mee te maken, vooral dat ze zegt dat Robijn jou had uitgekozen!

Zondag is het gewoon 'al' een halfjaar geleden. Ik merk wel dat het langzaam aan een beetje beter gaat. Zal zondag wel wat minder zijn, maar dan trek ik me gewoon lekker een beetje terug. Gewoon even een tijdje alleen zijn.

**Geplaatst**: 08-10-09 20:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 20:58

dit is een filmpje wat ik op de zelfde dag nog heb gemaakt over mijn kleine buckytje
http://www.youtube.com/watch?v=OKb2Nv8y3as
Schatje ik vergeet je noooit meer ♥

**Geplaatst**: 08-10-09 21:29

Geplaatst: 08-10-09 21:29

Hahaha ik moet wel lachen om dat kleine ukkie die zo stoer tussen die grote pony's staat..
Bucky was/is werkelijk een schitterende pony..

Heftig hoor robijntjah..

Nexthorse, je dag zit er bijna op.
Hoe is het vandaag gegaan?

Dreeke ik merk bij sommige mensen die het ook mee hebben gemaakt dat die er soms makkelijker over heen stappen.
Pas sinds dit topic kom ik er achter dat ik helemaal niet raar ben door zoveel verdriet te hebben.
De meeste mensen zeggen gewoon hup het is verleden tijd en je moet verder.
Maar dat is soms zo verrekte moeilijk.
Dus voor de buitenwereld ga ik door. Maar van binnen schreeuw ik het uit, maar er is niemand die het ziet of hoort.............

**Geplaatst**: 08-10-09 22:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 22:20

ik kan er hier over met niemand thuis over praten
kwestie van niet begrijpen

inslapen was ook alleen met dukat ,ik had geeneen als steuntje in de rug op dat moment
wat dat betreft ben ik erg boos op mijn man geweest ,mobiel niet bereikbaar terwijl die wist dat elke dag einde kon zijn

dit topic is altijd al fijn voor me geweest

**Geplaatst**: 08-10-09 22:31

Geplaatst: 08-10-09 22:31

dat is heel zonde dat ze je niet begrepen.. balen joh ik herken het gevoel wel maar hier thuis heeft iedereen verdriet maar vooral de mensen buitenaf enzo die niks met paarden hebben of het zijn van die mensen met paarden maar geen paardenmensen.

nou hier weten we wel hoe het is hoor! hier kun je het steuntje in je rug krijgen die je niet had!

dikkeknuffel

**Geplaatst**: 08-10-09 22:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 22:53

Oh tina dat is gemeen van je man.
Ik geloof dat je dat al eens eerder hebt gezegd.
Mijn vriend had er gelukkig speciaal vrij voor genomen onder het mom dat hij naar een begravenis moest. Hij vertrouwde mij voor geen meter op dat moment.
Maar voor hun gaat het leven verder.
Al is hij niet uit hun gedachten.
Van de week had mijn vriend het nog over ostar tegen iemand, hij was mijn beste maatje en liet niemand dicht in mijn buurt komen want dan kwam hij er gauw tussen en ging op de tenen van de "indringer" staan.. Ja dat was ostar. Mijn maatje, mijn alles..Mijn absoluut niet lieve maatje die zo goed bij me paste..

**Geplaatst**: 08-10-09 23:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 23:01

mijn man heeft daar ook niet mee gescoord ,is dat we lang getrouwd zijn en kinderen hebben maar geloof me als dit een vriend was geweest had hem de deur uitgezet,echt

**Geplaatst**: 08-10-09 23:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 23:13

Tina. je mist een letter in de herfst

Jammer van je man, maar kan gebeuren :(:)

**Geplaatst**: 08-10-09 23:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-10-09 23:31

letter aangevuld thx

**Geplaatst**: 10-10-09 09:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-10-09 09:14

Mijn vriend heeft heel lief gevraagd of hij erbij moest zijn, maar wilde dat zelf liever niet, maar is er zelfs nu een jaar later nog steeds voor me als ik het er moeilijk mee heb.

**Geplaatst**: 10-10-09 09:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-10-09 09:17

Mijn vader heeft mn moeder heel erg gesteund, hij heeft echt gewoon gehuild, iets wat hij anders nooit doet.
Ze zijn samen weg gelopen op aanraden van de dierenarts, daarna hebben ze samen met nunique haar hoofd tussen hun knieen nog afscheid genomen.
Ze was nog warm, na een kwartier zijn ze weggelopen.

De volgende dag hebben we het als gezin afgesloten, ik keek 7 sec in die stal en barste in huilen uit.
Die 7 seconde, want echt, langer was het niet staat fotografisch in mn geheugen. Weet nog precies hoe ze daar lag.

**Geplaatst**: 10-10-09 10:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-10-09 10:16

Ja dat beeld laat je ook niet zomaar los..

**Geplaatst**: 10-10-09 16:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-10-09 16:17

Nee, maar het was wel een afsluiting van een hoofdstuk voor mij.
Herinnerde niek alleen nog maar levend, het kwam als een bom aan dat ik haar dood zag liggen maar ik besefte wel dat het echt waar was.
Ze ademde niet meer, haar ogen knipperde niet meer, ze was dood.
En dat is voor mij heel goed geweest.
Ze lag er heel mooi bij, haar koppie naar de deur toe met een zonnestraaltje, haar benen (wel bij elkaar vastgebonden) bedekt met stro en daar lag ze dan.

Moet nog steeds eens naar mn kennis toe om te vragen hoe het hele proces ging met het wegbrengen naar de weg.
Ze zei : wanneer jij er klaar voor bent gaan we erover praten. Wil je het nooit zul je het nooit horen, wil je het wel kom je maar langs.
Ook heeft ze toen ik een keer van niek afviel een foto gemaakt, dikke lip overal tranen en oh wat was ik kwaad!
Nu moet ik erom lachen maar zoals ze zei : die foto stuur ik pas wanneer ik m wil sturen, wanneer jij er klaar voor bent om m te zien!

**Geplaatst**: 11-10-09 17:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-10-09 17:29

1e in het L, wel onderling maar ze deed t super.
We hebben onze 1e beker binnen!

**Geplaatst**: 11-10-09 18:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-10-09 18:14

Hey joyce wat goed zeg. Die beker krijgt toch zeker wel een ere plaatsje he...!

**Geplaatst**: 12-10-09 09:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 12-10-09 09:18

Hoi allemaal, ik ben weer terug van vakantie thuis nog geen internet dus ga nu op me werk bijlezen.

Ik heb wel mijn reading ontvangen oh wat een dikke tranen kwamen er weer boven.

Hieronder vind je het hele verhaal en er staan alleen maar herkenbare dingen tussen. Heerlijk om zulke herkenbare dingen te lezen maar oh wat mis ik me mannetje.

Hoi Ilona,

Hier de reading met Heras..

Ik zie dat Heras niet echt een hoge leeftijd heeft behaald, heel erg
jammer en kan me voorstellen dat dit er emotioneel gezien ook wel heeft
ingehakt bij je... Wat een prachtig paard was het, wat een uitstraling
ook, wat een ego..

Leuke persoonlijkheid had hij, dat vind ik overigens nog steeds, hij is
erg open, vrolijk en vooral eerlijk, ik voel zowieso geen stress bij
hem, maar kon wel wat gestressed doen als je ging rijden, ik heb het
idee dat het een beetje show was van hem. Een clown was het..

Liet zich graag zien, was soms wat aan de drukke kant, maar verder wel
braaf en eerlijk, een fijn paard om mee om te gaan in ieder geval. Absoluut
een goed karakter..

Ik krijg wat vervelende klachten door bij hem, die zich waarschijnlijk
openbaarden toen hij ongeveer een jaartje onder het zadel was.. Voor
mijn gevoel is Heras nooit goed geweest en is dit erger geworden toen
hij werd gereden.

Ten eerste valt me op dat de achterbenen erg veel stoorden, pijn ook in
de benen ter hoogte van de sprong, maar dan aan de binnenkant van het
been, op de plaats waar de meniscus zit bij ons.. Alsof het daar ieder
moment af kon breken, een scherpe pijn voel ik daar, het zou kunnen zijn
dat hij erg hing op de achterbenen en dat deze overbelast zijn geraakt.

Ook krijg ik zeer vermoeide heupen door, beide kanten voelen erg zwaar
aan, ook hier het vermoeden dat dit overbelast was, de "klappen" op
moest vangen.

Rug erg gevoelig, ik krijg zelfs zenuwpijnen door daar, gevoel eruit
soms,
Prikkelingen.. alsof er iets bekneld was daar, ik krijg het stuk door
net achter het zadel.. Een stuk of 3 wervels niet helemaal goed.. Alsof
hij een klapperd heeft gemaakt op de rug of dat er iets is gebeurd
waardoor er iets niet goed zat. Hoeft niet perse, maar het lijkt te
komen van geweld van buitenaf, zeg maar.. Misschien een verdraaiing van
de rug, een glijder,
Waardoor er iets verschoven is.

Is dit ook de reden waarom hij is ingeslapen?

Verder krijg ik bij hem op het laatst van zijn leven ook pijn door,
voornamelijk in het lopen.. hij lijkt niet vooruit te komen, benen niet op
kunnen tillen, zeker als hij een poosje stil had gestaan, alsof hij vast
sloeg in zijn lijf. Vooral weer die achterbenen die niet mee willen.

Ik heb ook wel het gevoel dat Heras tevreden is nu, dat hij zijn plekkie
heeft gevonden en dat hij rust heeft, wat voor hem toch wel erg belangrijk
is. Weg pijn, weg frustratie ook, was hij op het laatst wat nukkig, wat
chagrijnig misschien?

1 ding kan ik je in ieder geval wel zeggen, Heras heeft toch ondanks dat het
kort was een heerlijk leventje gehad, volgens mij heeft hij er met volle
teugen
van genoten en jij ook met hem, leuke band samen en jullie hebben eruit
gehaald wat erin zat.. Dat was voor hem goed, het is mooi geweest, kort,
maar zeker krachtig.. Dit paard heeft een indruk achtergelaten die je
waarschijnlijk
nooit zal vergeten en dat was de reden waarom hij hier was.

Ik vind hem momenteel erg sterk overkomen, is erg dichtbij.. aanwezig, zeg
maar.

Ik weet niet of je dit zelf ook zo voelt of ervaart, maar ver weg is hij
niet, hij wil
"erbij" zijn, en dat zal hij doen zolang hij dit zelf nodig vind.. en zolang
je zelf het verlies
nog niet hebt verwerkt, zal hij er zijn om je mooie herinneringen te geven
ipv vervelende
dingen.. Als de vervelende dingen die je hebt meegemaakt met hem zijn
vervaagd en
de mooie momenten terug gaan komen, zal hij langzaam maar zeker terug gaan
naar
de plaats waar hij de rest van zijn tijd zal doorbrengen. Hij vind gewoon
dat hij er moet
zijn als dit nodig is.. en voorlopig is het nodig volgens hem, om er te
zijn..

Hij vind het niet prettig als je verdrietig bent om hem.. hij heeft je
zoveel plezier gegeven,
waarom lach je niet als je aan hem denkt, zegt hij.. Dat geeft toch een
mooier gevoel dan
al die tranen..

Hij wil duidelijk dat je gelukkig bent, lol maakt en plezier hebt in je
leven..

Het gaat hem in ieder geval goed. Ook het overlijden zelf is voor hem geen
trauma geweest..

Het was goed geweest, zijn lichaam was op.. hoe vreemd ook op die
leeftijd..

Vooral genieten is wat hij je wil meegeven, en vooral een dikke knuffel voor
al je goede
zorgen, het plezier wat je hem gegeven hebt.. hij had het niet beter kunnen
hebben..

Als er verder nog vragen zijn, hoor ik ze graag.

**Geplaatst**: 12-10-09 09:40

Geplaatst: 12-10-09 09:40

De nieuwe mensen die hun paardjes zijn verloren heel veel sterkte gewenst en neem de tijd voor het verwerken.

Hier in dit topic vind ik veel steun en de mensen begrijpen elkaar hier en weten wat iedereen moet doorstaan. De tijd vliegt voorbij andere vergeten het maar wij zullen er altijd bij stil staan en aan onze maatje denken.

Voor iedereen :(:)