Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-04-08 18:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 18:36

Ik voel me verdoofd, alsof de helft langs me heen gaat. En ik voel me alsof ik droom, en ik elk moment wakker hoop te worden. Maar niks is minder waar. Cayenne, dat je het er moeilijk mee hebt, snap ik maar al te goed......

**Geplaatst**: 09-04-08 19:10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 19:10

Splash_ schreef:
Mjne is vanmorgen overleden, ik bevat het niet, ik wil terug naar gister, niet mijn Sense...

Wat onzettend erg, ook nog een jong paardje. Echt heel erg veel sterkte! Ach gut

Het is gewoon niet eerlijk...

**Geplaatst**: 09-04-08 19:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 19:34

Oh wat is het toch iedere keer weer heftig allemaal!

Heel veel sterkte hoor Splash_!!! Deze tijd gaat als een waas voorbij!
Ik volgde het topic over het oog van je paardje en het heeft me erg aangegrepen hoe het is afgelopen, dat had niemand kunnen zien aankomen!
Het is wel heel wrang dat juist datgene wat je paardje zo'n enorme uitstraling gaf hetgene is wat het uiteindelijk fataal is geworden, namelijk die prachtige ogen!

Ik heb een reading naar aanleiding van een foto van Isis laten doen door Nancy , en kreeg vandaag het resultaat over de mail, wat heftig!!!

Ongelooflijk hoe RAAK ze Isis heeft beschreven en hoe fijn om op deze manier via Nancy even contact te kunnen hebben met ons schatje!
Ik ben nu even heel verdrietig en blij tegelijk! Pffffff.....

Onderstaand stukjes uit de reading met Isis, als je er niet in gelooft of helemaal geen behoefte eraan hebt om het te lezen dan kun je nu stoppen met lezen.
Maar ik heb in dit topic al zoveel over Isis lopen wauwelen en mijn verdriet kunnen delen met de 'lotgenotenclub', dat ik het diegenen die het leuk vinden om te lezen toch niet wil onthouden.
Hopelijk put je er zelf kracht uit om het verlies van je paardje te verwerken!

Wat een uitstraling had dit paard, wat een prachtige mooie jaren heeft ze bij jullie gehad, echt heel bijzonder hoor, dit paard wist gewoon dat ze heel erg geliefd was en dat straalde ze ook uit, wees blij dat jullie haar die laatste mooie jaren nog hebben mogen geven...
Soms vragen mensen zich af waarom deze ellende alleen bij hun gebeurd... dit is dus de reden... om haar die mooie laatste tijd te hebben kunnen geven en voor het paard om het mooi af te sluiten... Heel cru, maar zo is het wel.. Het komt niet voor niets op je pad..

Veel energie krijg ik door bij dit paard, volgens mij was het niet echt een "ouwetje" in haar doen en laten, en ik heb ook het idee dat ze wat betreft haar leeftijd ook nog geen ouderdomsklachten vertoonde, ze voelde gezond aan, geen problemen met slijtage of andere mankementen..

Wel krijg ik die pijn door in haar buik... Koliek is een verzamelnaam voor buikpijn en je weet vast dat hier wel duizend verschillende soorten van zijn... Haar probleem was voor mijn gevoel niet de darmen, maar een infectie of ontsteking daarin, waardoor zij een koliekaanval heeft gekregen.. Ze was erg hard voor zichzelf, liet niet graag zien dat haar iets mankeerde, dus onderdrukte ze soms haar buikpijn, die ze zeker al langer had, hoor, nog voordat jullie haar kochten had ze soms problemen met haar buik.. Ik krijg hierbij heel duidelijk een ontsteking door, weet je daar iets van misschien of had ze wel vaker last met ontstekingen zo hier en daar? Ze heeft voor mijn gevoel in haar verleden iets gemankeerd wat niet goed is behandeld of is verslofd door de eigenaar en wat dus iedere keer deed terugkeren, soms in lichte, soms in een wat ergere vorm.. Wel zat er een verdikking, ws toch de ontsteking wat de koliek heeft veroorzaakt.

Ik krijg ver achterin/ onderin de buik een pijn door, was haar buik ook hard op het laatst en opgezwollen?

Isis heeft gedaan wat ze kon doen, maar de pijn was echt ontzettend heftig en het voelde aan alsof er een beknelling zat in de zenuwbanen, zenuwpijn vooral en ook een zeer slappe achterhand hierdoor, geen bloedtoevoer meer, zeg maar.

Ze heeft rust nu, een mooi leven gehad en mooie herinneringen.. Ik heb ook echt de indruk dat de tijd dat ze bij jullie is geweest voor haar een nieuwe wereld is opengegaan, ik heb het idee dat ze vanuit haar verleden niet echt heel veel aandacht heeft gekregen en ook niet altijd even netjes is behandeld geweest, "het was maar een paard", krijg ik hierbij door, een van de velen daar waarschijnlijk. Geen specifieke eigenaar of iemand waar ze een band mee had. Waarschijnlijk heeft dat haar ook onzeker gemaakt en heeft haar zelfvertrouwen een deuk gegeven. Ze was ook niet het makkelijkste paard volgens mij, zeker niet in het begin.. Ze heeft alles moeten leren en ook het vertrouwen in mensen en andere paarden moeten leren, ik vind dat het haar ondanks alles toch nog goed is gelukt hoor en heeft ze haar leven op dat gebied ook heel mooi afgesloten.

Isis was erg gelukkig op het moment dat ze ziek werd, laat daar geen twijfel over zijn, hoor, er zat geen depressie of stress waardoor ze ziek is geworden, het was puur een lichamelijke kwestie voor haar.

Ook jullie beslissing om het zonder kliniek op te lossen is de juiste geweest. Misschien als je het toch wel had gedaan, ze weer terug bij 'af" was geweest en zij wel weer in zichzelf was gekeerd en moeite gehad met het vertrouwen enzo. Dit is de juiste manier geweest om afscheid te nemen, ik denk voor jullie allemaal.

Isis had graag de vrijheid, ik krijg ook veel wind door, ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet eigenlijk, misschien dat je zelf de wind wel kunt plaatsen. Misschien dat ze graag hard ging en dat ze dat bedoeld.. de wind door haar manen.

Het was een gevoelspaardje, technisch gezien niet zo heel sterk qua rijden, heel erg op het gevoel gefocused, misschien dat ze daarom wat "moeilijk" kon zijn, je moest zelf ook enig gevoel hebben om met haar om te kunnen gaan, anders sloot ze zich af.

Zoals Isis zijn er geen twee gemaakt, ik denk dat je hier wel achter bent en dat je ook niet op zoek moet gaan naar een paard wat daar dicht in de buurt bij komt, je gaat het namelijk niet vinden.

Ik zie Isis nu echt in de wolken zijn, klinkt misschien raar, maar ze voelt zo rustig en gelukkig aan, een prachtige witte uitstraling om haar heen, het is goed zo. Ze heeft genoten van haar leventje zoals zij dit wilde, ondanks dat ze soms wat stress had, dat was haar gevoeligheid en had soms wat moeite zichzelf onder controle te houden, maar ze heeft het allemaal uitstekend gedaan, hoor. Als haar iets niet goed voelde, keerde ze in zichzelf en wilde dan ook het liefste met rust gelaten worden, werd dit niet gedaan, kon ze van slag raken, het is haar niet geleerd van jongs af aan hoe daarin te gedragen.. Ze heeft het op haar manier opgelosd gewoon.

Ze wil je bedanken voor de prachtige tijd samen en ook voor de manier waarop je het begrip op hebt kunnen brengen om haar op deze manier te laten gaan, het had niet beter gekund wat Isis betreft.

Kan het zijn dat Isis ooit een dood veulentje heeft gehad of wat aan de voet is overleden? Ik zie namelijk een hengstveulen bij haar nu...

**Geplaatst**: 09-04-08 20:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:08

Wat een mooie reading weer... Ik weet nu ook echt zeker dat ik ook een reading bij haar ga laten doen, ik wil gewoon zo graag nog wat dingen weten.

Is er trouwens nog een aantal weken wat tussen het overlijden en de reading moet zitten of maakt dat niets uit? Ik wil namelijk zo graag op 1 of andere manier toch een beetje contact met hem hebben..

**Geplaatst**: 09-04-08 20:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:14

Tijgertje86 schreef:
Snackie ik heb net jouw verhaal over Marlon gelezen. Wordt er treurig van...wat een prachtig paard en wat een pech.

Dankje

**Geplaatst**: 09-04-08 20:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:25

Splash. Sterkte met het zware verlies van Sence! heel veel sterkte Ach gut

Hele mooie reading van Isis. Mooi merrie.
Van dat veulen,klopt dat ook?

Diddle,fijn dat de bevalling zo snel ging!

**Geplaatst**: 09-04-08 20:28

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:28

Kiwi_ schreef:
Wat een mooie reading weer... Ik weet nu ook echt zeker dat ik ook een reading bij haar ga laten doen, ik wil gewoon zo graag nog wat dingen weten.

Is er trouwens nog een aantal weken wat tussen het overlijden en de reading moet zitten of maakt dat niets uit? Ik wil namelijk zo graag op 1 of andere manier toch een beetje contact met hem hebben..

6 weken moest ik wachten.
Omdat ze dan rustig over kunnen gaan.

**Geplaatst**: 09-04-08 20:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:31

Dan ga ik het ook over een week of 6 doen, bij deze zin van de reading liepen de tranen ook over mijn wangen :

Citaat:
"Soms vragen mensen zich af waarom deze ellende alleen bij hun gebeurd... dit is dus de reden... om haar die mooie laatste tijd te hebben kunnen geven en voor het paard om het mooi af te sluiten... Heel cru, maar zo is het wel.. Het komt niet voor niets op je pad.."

Ik denk dat Sense ook voor die reden bij mij is geweest, tenminste, dat is een fijne gedachte Verdrietig

**Geplaatst**: 09-04-08 20:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:38

Ja..ik zat ook alweer te brullen Bloos

Ik ben zo blij dat ik Kay heb.. hij was extreem knuffelig vandaag Lovers

**Geplaatst**: 09-04-08 20:45

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:45

Jeetje, 6 weken... Dat is nog zo ontzettend lang, en ik wil gewoon zo graag iets van hem horen zeg maar...

Bij dat stukje reading ben ik ook in tranen uitgebarsten, eigenlijk geeft dat stukje wel een fijn gevoel

**Geplaatst**: 09-04-08 20:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 20:49

Jemig Snackie, wat vreselijk.
Heel veel sterkte de komende tijd.

@Am13 ik heb ook een reading bij haar aangevraagd. Bloos

Wat een mooie van jou, rillingen liepen me over de rug. Verdrietig

**Geplaatst**: 09-04-08 21:02

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 21:02

Ja ik heb ook nog steeds kippevel ervan!
Maar op een positieve manier! Mijn lieve Isisje is nu namelijk rustig en gelukkig en blij met het leven dat ze bij ons gehad heeft!

In die reading staan dingen waaraan we ons allemaal op kunnen trekken!
En ik denk eigenlijk dat alle mensen die in dit topic hun hart uitstorten, wel zodanige gevoelsmensen zijn dat ze kunnen aanvoelen dat de dingen gaan hoe ze MOETEN gaan.
Het paard is niet voor niets op JOUW paadje terecht gekomen. En je weet dat er ook weer een eind gaat komen aan de tijd dat je samen dat paadje kunt afwandelen.....
Het lijkt alleen wel of het bij de paarden altijd zo cru moet gaan, nooit slapen ze gewoon eens op hoge leeftijd zachtjes in in hun slaap in hun warme stalletje....

Ik heb in ieder geval een heel fijn gevoel aan deze reading overgehouden.
Vandaag had ik voor het eerst met mijn nieuwe bijrijdpaard zo'n teutebel-dagje als ik altijd met Isis had; alsof we voor het eerst echt met elkaar in contact stonden.
Heerlijk vond ik dat, ik begin eigenlijk best wel al een beetje van die rare nieuwe merrie te houden! En nee het is geen Isis, het is een compleet ander dier en dat geeft niks!

Een dingetje wil ik graag even kwijt:
Ik lees zo vaak in dit topic dat mensen zeggen: mijn overleden paardje was mijn number one en dat zal hij altijd blijven...
Ik denk dat je het jezelf op die manier heel moeilijk maakt om je open te stellen voor andere paarden en het verlies een plaats te geven in je levenservaringen.
Het feit dat er wellicht meerdere 'number ones' voor jou bestaan doet echt geen afbreuk aan de liefde die je voor je overleden paardje voelde!
En het is eigenlijk ook best wel sneu voor het nieuwe paard als hij bij voorbaat al tot number 2 bestempeld wordt, hij krijgt bij voorbaat al geen kans om een ereplaatsje in je hart te veroveren.....
Geniet van je dieren, ze zijn er maar zo kort en ze zijn onze liefde allemaal waard!

**Geplaatst**: 09-04-08 22:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 22:44

Splash

Cayenne schreef:
Ik heb de eerste weken, maanden, continu een kaarsje gebrand. Dat klinkt misschien raar, maar dat was mijn manier van herdenken en een gevoel "levend" houden. Het gaf ook heel veel steun en houvast. Nu brand ik nog steeds kaarsjes op de geboortedag en sterfdag van mijn 2 paarden. Dat voelt erg goed.

Ook ik heb kaarsjes gebrand, dat gaf rust. En nog steeds als ik me niet goed voel

**Geplaatst**: 09-04-08 22:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 22:49

Am13, mooie reading!
De reading die ik met Splash heb laten doen heeft mij veel rust gegeven, hopelijk geeft de reading jou ook rust!

Snackie schreef:
Ik ben zo blij dat ik Kay heb.. hij was extreem knuffelig vandaag

Lekker van genieten!

Vandaag vóór het eerst heb ik beseft dat mijn nieuwe paardje echt wel het plaatsje van Splash in kan vullen. Is dat oneerlijk? Nou misschien wel.. Splash was onwijs bijzonder voor me, ik ben met haar opgegroeid, maar dat wil niet zeggen dat Nuut niet ook een plek in mijn hart heeft verovert. En ik weet zeker dat Splashie daar vrede mee heeft

**Geplaatst**: 09-04-08 22:50

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 22:50

Wat een mooie reading

**Geplaatst**: 09-04-08 23:07

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 23:07

SplashIsLief schreef:
Vandaag vóór het eerst heb ik beseft dat mijn nieuwe paardje echt wel het plaatsje van Splash in kan vullen. Is dat oneerlijk? Nou misschien wel.. Splash was onwijs bijzonder voor me, ik ben met haar opgegroeid, maar dat wil niet zeggen dat Nuut niet ook een plek in mijn hart heeft verovert. En ik weet zeker dat Splashie daar vrede mee heeft

Dat gevoel heb ik van de week ook een paar keer gehad. (wel heel speciaal trouwens!)
Heel raar.. maar ik durf het nog niet echt.
Waarom?Geen idee. Ik zou nu al kapot van verdriet gaan als Kay weg mocht vallen.
Nu ik hem ken.. hoopte ik zomaar even.. dat ik hem eerder had leren kennen.
(in dat halve jaar paardloos dan.)

Marlon is zeker mijn nummer 1...maar Kay begint echt in te lopen. Ben gek van het dier..
En ook al heb ik af en toe nog verdriet om Marlon. Ik weet voor mezelf..dat ik nu toch verder moet. En dat Kay een goede opvolger is. die me het zelfde vertrouwen geeft als wat Marlon me gaf.

**Geplaatst**: 09-04-08 23:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 23:19

De reading van Splash ook weer even opgezocht, wat zorgt voor traantjes Bloos

(geschreven vanuit de ogen van Splash)
]Heeft ze vrede met hoe het de laatste dag gegaan is?
Jazeker, ze heeft gedaan wat ze kon. Ik kan niet meer van haar verwachten dan dat ze haar best doet en ze heeft alles gedaan om het pijnloos en rustig te laten verlopen, daar ben ik haar dankbaar voor.

Heeft ze speciaal op mij liggen wachten en daarvoor liggen vechten?
Ik wilde zoiezo afscheid van haar nemen, maar ze moet niet denken dat ik heel veel pijn heb geleden. Ik wilde echt afscheid nemen, ik heb er zelf voor gekozen, ze mag zich daar niet schuldig om voelen!

Had ik nog iets kunnen doen voor haar?
Nee, mijn tijd was gekomen. Net als elk leven een begin heeft, heeft elk leven ook een einde. En daar moet je gewoon vrede mee nemen en dat moet zij ook doen. Ik voel dat ze nog elke dag, elk uur aan me denkt en hoe lief ik dat ook vind dat mag ze niet doen. Ze moet verder met haar leven. Verder met haar paarden. Noukje meid je bent veel te lief om je af te sluiten voor iedereen, houd daar mee op. Praat er over...Asjeblieft? En huil voor me...Laat je tranen gaan.

Vond ze het erg vervelend dat ik de laatste minuten niet bij haar was?
neen, ze is zo lang mogelijk bij me gebleven en daar ben ik haar dankbaar voor. Ik denk dat ze het niet meer aan kon en eigenlijk is dat een teken van liefde, niet kunnen aan zien hoe iemand lijdt is pure liefde.
Heeft ze het fijn bij me gehad en belangrijker heeft ze nu rust gevonden?
Ja, ik heb een hele fijne tijd gehad met Noukje en we hebben hele mooie herinneringen samen. *ze toont me een bos, een open plek, het is heel mooi daar. Splash heeft geen zadel op en is bitloos. Ik kan zelf een soort meertje herkennen. Ik zie het vanuit haar ogen en ik krijg een heel vredig gevoel*

Splash wil nog zeggen dat ze van je houd maar dat je echt móet huilen. Dat je het niet kan blijven opkroppen en dat je hartje veel te mooi is om zoveel tranen te bevatten.

Ik sluit af, en ze bedankt me. Splash voelt erg vredig, ze is ongelooflijk lief en voelt heel rustig aan, ze bezit over ongelooflijk veel wijsheid en voelt je precies aan.

**Geplaatst**: 09-04-08 23:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-04-08 23:20

Snackie schreef:
SplashIsLief schreef:
Vandaag vóór het eerst heb ik beseft dat mijn nieuwe paardje echt wel het plaatsje van Splash in kan vullen. Is dat oneerlijk? Nou misschien wel.. Splash was onwijs bijzonder voor me, ik ben met haar opgegroeid, maar dat wil niet zeggen dat Nuut niet ook een plek in mijn hart heeft verovert. En ik weet zeker dat Splashie daar vrede mee heeft

Dat gevoel heb ik van de week ook een paar keer gehad. (wel heel speciaal trouwens!)
Heel raar.. maar ik durf het nog niet echt.
Waarom?Geen idee. Ik zou nu al kapot van verdriet gaan als Kay weg mocht vallen.
Nu ik hem ken.. hoopte ik zomaar even.. dat ik hem eerder had leren kennen.
(in dat halve jaar paardloos dan.)

Marlon is zeker mijn nummer 1...maar Kay begint echt in te lopen. Ben gek van het dier..
En ook al heb ik af en toe nog verdriet om Marlon. Ik weet voor mezelf..dat ik nu toch verder moet. En dat Kay een goede opvolger is. die me het zelfde vertrouwen geeft als wat Marlon me gaf.

Inderdaad erg speciaal.
En ik schrok er ook van, durf er ook nog niet echt aan Bloos

Maar weet dat het goed is.

Geniet ervan!

**Geplaatst**: 10-04-08 00:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 00:27

hoi hoi.
ik heb sinds vivaldi zijn dood,4 paarden gehad,en geen van die 4 krijg ik echt een band mee zoals met vivaldi,2 weken na zijn dood kocht ik het eerste paard,na een week had ik les,en mijn instrukteur had toevallig klanten voor een paard van hem,en die mensen hadden belang bij die van mij,ze boden winst en ik heb het paard zo verkocht,heb haar meteen bij die mensen op de vrachtwagen gezet en hup weg! normaal verkoop ik ze uiteindelijk ook weer,maar niet zo,vivaldi is in aug vorig jaar overleden,en paard nummer 4 heb ik nu 3 maand,hij is echt een super paard!,maar ik doe hem zo weg,eerder als ik een paard verkocht,deed dat echt zeer,en miste ik ze de eerste week enzo,
maar nu hup weg zonder blikken of blozen!er is voor mij nog steeds 1 paard en dat is vivaldi.
het gekke is als ik zo jullie verhalen lees,en nu weer dat vresenlijke verhaal van Sense,en natuurlijk van marlon(die overleed in dezelfde week als vivaldi geloof ik)en alle andere paardjes,ik er wel heel veel in herken,,en ook vallen er sommige dingen op zijn plaats,b.v:ik lees veel dat paarden terug zijn gekomen bij de eigenaar en daarna overleden zijn,of dat iemand een paard heeft gekocht wat er niet zo goed aan toe was,en daarna overleed,dat sommige dan denken dat dat paard bij hun is gekomen met een rede,nou ik vond dat wel zo een onzin,ik vond het zelf een beetje zweeferig zeg maar,maar toch bleef ik dit topic volgen,en toch nu ik verschillende verhalen lees in dit topic,zit er toch een grote kern van waarheid in de verschillende verhalen,vivaldi heb ik na 2 jaar verkocht(zo gaat dat bij ons je neemt ze mee op concour en dan verkopen)normaal worden ze na een maand of 6 verkocht,maar met hem had ik meteen al een band,en ik wou een keer een paard wat langer doorrijden,maar goed na 2 jaar was het dus zo ver,hij werd verkocht naar denemarken,om een al lang verhaal kort te maken,hij is na 2 maanden terug gekomen,omdat hij een chip op de kogel had(geen last van,maar ze wouden hem er niet om hebben)ik helemaal blij dat hij weer kwam,toen ik het hoorde duurde het nog3 weken voor hij weer in nl was,had er zowat 3 weken niet van kunnen slapen,zo graag wou ik hem weer zien,anderhalve maand na dat ik hem weer had overleed hij,plotseling en onverwacht,ja dan vraag je je toch af.....
sorry voor het weer veel te lange verhaal!

**Geplaatst**: 10-04-08 08:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 08:49

Poeh ik ben al tijden een stille meelezer van dit topic..ik heb een keer eerder gepost.

Maar door dit topic besef ik weer hoe blij en gelukkig ik ben met Draak.

Tevens weet ik wat jullie voelen omdat de mijne 2x op sterven heeft gelegen en 15% overlevingskans had.
Ik weet nog hoe pijn dat het deed en hoe ongelukkig ik me voelde

en wat ik nog veel erger vind, ik raak hem nog een keer kwijt en toch wel redelijk snel denk ik (hij is 25) die pijn gaat dan weer komen.

btw otje ik vind jou persoonlijk erg sterk

**Geplaatst**: 10-04-08 08:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 08:54

Dat van het niet openstellen voor andere paarden als je je overleden vriend als number one hebt is helemaal waar. Ik had aan Krick (die ging ik een paar weken na Ken rijden) wel ontzettend veel steun, maar het was geen Kendi. Ik kreeg Roco, maar het was geen Kendi. Het is eigelijk nu pas voor het eerst, alweer bijna anderhalf jaar nadat Roc in mijn bezit kwam, dat ik echt gek op hem word.

**Geplaatst**: 10-04-08 09:02

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 09:02

Ik ben het daar niet mee eens..ik had via internet een leuk pony gevonden net zo apart als Prince.

Als Prince niet voor maandag de 17-03 ging eten lieten we hem alsnog inslapen ondanks dat ie bijna alles had overwonnen.

Met die mensen sprak ik af maandag te laten weten of ik kwam kijken...zondag ging ie een beetje eten..maandag mailde ik dat ik niet kon kijken omdat we verder gingen en dinsdag was de pony verkocht.

Nu heb ik spijt dat ik alsnog niet gegaan ben, via de pc was ik al helemaal verliefd ondanks ik in een rouwperiode zat

**Geplaatst**: 10-04-08 09:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 09:16

Tsja gek genoeg was ik vrij snel over het verlies van Tjo heen. De eerste 2 weken nog wel helemaal van de wereld geweest maarja het leven gaat voor mij door. Dus ben ook alweer vrij snel bij vriendinnen langsgeweest op stal en alweer vrij snel op zoek gegaan naar een nieuwe liefde. Uiteindelijk heeft dat ook nog 2 maanden geduurd voor we die tegenkwamen maar elke keer als we op paardenjacht gingen was het stralend mooi weer (terwijl het de dagen ertussen echt met bakken uit de hemel kwam) dus dat voelde echt als een goedkeuring van boven.
Vergeten zullen we dr nooit en af en toe pinken we echt nog wel een traantje weg hoor. Maar Cees is echt een waardig opvolger en zal het ook zeker net zo goed gaan doen als Tjo in de sport.

**Geplaatst**: 10-04-08 09:50

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 09:50

Mijn Lab was mij ook heilig en ik was (ben?) wel erg aan hem gehecht. Nu heb ik Sam en ik zie weinig overeenkomsten tussen die twee, ik zie ze echt als twee aparte paarden en Sam hoeft Lab zijn plaats ook niet in te nemen, hij krijgt zijn eigen plekje.

**Geplaatst**: 10-04-08 12:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-04-08 12:13

Vervangen kunnen ze elkaar toch nooit. opvolgen is een ander verhaal.
Kay staat in Marlon zijn stal. en daar staat hij super.