Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-09-09 20:15

Geplaatst: 28-09-09 20:15

Als er echt geen kans op herstel is dan is het een ander verhaal, maar als er maar een beetje kans is kan ik er niet bij dat dat niet geprobeert wordt. Ik vind gewoon dat er vaak veels te makkelijk over gedaan wordt.

Maar goed ik ga er verder niet meer op in en zal me bij deze ook helemaal terug trekken uit dit topic.

**Geplaatst**: 28-09-09 20:19

Geplaatst: 28-09-09 20:19

helemaal mee eens czarina..
Helaas gebruiken ze bij mensen haast nooit de euthenasie.. Tenminste dan moet je wel heel ziek zijn..
Als je de eigenaar van een dier ben weet je wanneer het klaar is.. Mijn moeder heeft 5 uur lang gevochten, 5 uur lang heeft ze geprobeerd om nunique te redden.. En dan nog niet eens te spreken over een grote rekening die we kregen..
Hadden we allemaal voor het paard over maar helaas.. Mijn moeder kan gewoon zeggen dat ze ALLES geprobeerd heeft, maar nunique was nunique niet meer.. als we er niks aan deden was ze uit zichzelf gegaan vol pijn.. na dat gun je je paard ook niet!

Maar ik ga weer effies leren.. heb niet bepaald een wiskunde knobbel

Slaap lekker iedereen!

**Geplaatst**: 28-09-09 20:20

Geplaatst: 28-09-09 20:20

JoycexLynn12 schreef:
Ik vind dat de mensen die hier komen JUIST voor hun paard kozen.. En ik denk dat IEDEREEN gevochten heeft voor haar/zijn paard..

Ik kom hier niet veel meer, maar schrik van je toon diddlemouses. Er zit een ernstig verwijt in die ik in dit topic niet vind passen.
Ben het eens met Joyce en ik heb hier altijd veel respect voor elkaar gevoeld.
Ik hoop dat dit topic snel weer op de "oude toon" verder gaat en er nog veel mensen steun kunnen vinden. Ik heb veel steun aan dit topic gehad. Mijn verdriet om Bert is er nog steeds, maar op een andere manier, daarom zit ik hier nu minder op mijn plek.

Ik ben tot het uiterste gegaan met Bert, verder kon niet. Achteraf gezien weet ik niet of ik de beste keuzes voor Bert heb gemaakt, hij heeft zware weken gehad. Ik weet waarom ik toen de keuzes maakte en sta er daarom nog wel achter.
Te vroeg opgeven is niet eerlijk, maar tot het uiterste gaan is ook niet altijd het beste voor je maatje

.

**Geplaatst**: 28-09-09 20:20

Geplaatst: 28-09-09 20:20

Het is een heel moeilijk onderwerp, maar iedereen maakt de keuze die in hun ogen het beste is/lijkt.

Ik ben 1,5 jaar lang bezig geweest om mijn mannetje er weer bovenop te krijgen, 3 maanden aquatraining gehad en pijnstillers en therapieën vele maanden later en heel wat geld lichter wat niet eens het belangrijkste was maar mijn mannetje wilde gewoon niet meer.
Volgens de foto's en zijn lichamelijke conditie zou hij niet zoveel moeten hebben als dat hij liet zien, wat moet je dan hem erdoorheen slaan omdat de foto's testen uitwijzen dat hij geen pijn meer zou mogen hebben. Nee ik heb hem met pensioen gedaan want zijn in zijn ogen zag ik dat het genoeg was hij wilde geen gefruts meer aan zijn lijf. Iedere veearts sloeg die het liefst het licht uit de ogen, hij was er klaar mee.

Hij heeft bijna een jaar van zijn pensioen mogen genieten zonder pijnstiller en met grote lol, totdat hij de moed echt op had gegeven zijn hele leven heeft hij er tegen gevochten en nu was het klaar, zijn ogen werden dof en hij kwam amper nog vooruit. Ik heb hem toen weggebracht omdat ik zijn pijn niet meer kon aanzien, wat had ik anders moeten doen hem weer naar de veearts brengen om hem op te lappen en onder de zware pijnstillers zetten voor wie doe ik dat dan niet voor hem.

Sorry lang verhaal maar wilde het toch even kwijt ik heb meer respect voor mensen die wel de keuze durven te maken dat hun paard eeuwig op de bute of andere pijnstiller rond laten lopen want ze doen het nog zo goed......

**Geplaatst**: 28-09-09 20:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-09-09 20:23

En de berichten hierboven doen me gewoon goed.. Dat zijn mensen die voor hun paard vechten en voor hun paard kiezen!
Oh nu moet ik echt gaan.. hihi greys anatomy begint ook weer!

**Geplaatst**: 28-09-09 20:29

Geplaatst: 28-09-09 20:29

Ieder zo zijn eigen menig.

Euthenasie is iets vreselijks, niemand wil een geliefd persoon of dier verliezen.
Maar nog minder willen we zien dat een mens of dier pijn heeft. Gelukkig dat we tenminste bij de dieren kunnen bepalen wanneer het genoeg is en de dieren niet tot aan de dood veel pijn moeten hebben.

Het voelt nu als aangevallen wat Dm zegt.
Maar in heel sommige gevallen heeft ze wel gelijk.
Alleen vond ik het juist niet terecht dat ze stef zo aanviel op haar keuze.
Een paard met een kapot been doe je geen plezier om hem maanden op te sluiten in een box tot herstel en dan maar hopen dat hij nog minstens als grasmaaier kan dienen.

leerse joyce en weltrusten voor straks

**Geplaatst**: 28-09-09 20:45

Geplaatst: 28-09-09 20:45

diddlmouses schreef:
Dit is dus precies de rede dat ik bijna niet meer in dit topic kom.
Ik vind dat er vaak veel te makkelijk over inslapen gedaan wordt , en dan wordt er gezegd dat het het beste voor het beest was, maar vaak (en nu heb ik het niet stef! ) is het uiteindelijk het makkelijkste voor de mens. Die heeft er heus wel verdriet van maar in mijn ogen zeker niet alles eraan gedaan!
Als een mens iets mankeert doen we er toch ook ALLES aan om diegene beter te maken!

Ja, maar dat is de keus die ieder voor zich maakt.

**Geplaatst**: 28-09-09 20:46

Geplaatst: 28-09-09 20:46

diddlmouses schreef:
Als er echt geen kans op herstel is dan is het een ander verhaal, maar als er maar een beetje kans is kan ik er niet bij dat dat niet geprobeert wordt. Ik vind gewoon dat er vaak veels te makkelijk over gedaan wordt.

Maar goed ik ga er verder niet meer op in en zal me bij deze ook helemaal terug trekken uit dit topic.

Jammer DM.

Al bedacht dat het soms ook te maken heeft met Financieen.
Of dat ze van te voren zeggen dat een lichaam zo stuk is dat het niet meer kan.
En zeker met de winter voor de deur, waarbij sommige paarden nog meer moeite mee hebben.
Zeker als de kans op herstel heeel klein is.

**Geplaatst**: 28-09-09 20:54

Geplaatst: 28-09-09 20:54

Paardwaardig bestaan??

Vindt het juist zeer egoistisch dat er mensen zijn die het voor hun zelf doen om een dier in leven te houden door allerlei medicatie en niet dierlijke omstandigheden hun dier in leven willen houden uit eigen belang!

Knap en dapper vindt ik het wanneer mensen beslissen dat hun dier geen dierwaardig bestaan meer zouden hebben doordat kleine beetje af te nemen door bijvoorbeeld lekker met soortgenoten nog door de wei heen te kunnen galopperen..

**Geplaatst**: 28-09-09 21:37

Geplaatst: 28-09-09 21:37

diddlmouses schreef:
Als er echt geen kans op herstel is dan is het een ander verhaal, maar als er maar een beetje kans is kan ik er niet bij dat dat niet geprobeert wordt. Ik vind gewoon dat er vaak veels te makkelijk over gedaan wordt.

Maar goed ik ga er verder niet meer op in en zal me bij deze ook helemaal terug trekken uit dit topic.

jammer dat je je terugtrekt en je schijnbaar hier ergert

een kanspercentage zegt niks over het uiteindelijke resultaat
met deze opmerking kom je toch wat kwetsend over voor sommigen

25% kans dat goed gaat als grasmaaier met een zeer lange en dan nog onzekere weg en 75% kans dat je na langere tijd alsnog moet in laten slapen
ik kan achter deze beslissing heel goed staan van direkt en begrijp hem ook

voorbeeld van kansen
bella lag morgens al voor dood in stal op mijn schoot met schock ,ik verzoek de da direkt om inslaping ,mijn da zegt nee misschien maakt ze wel een kansje en bella word aan infuus gelegd etc om uiteindelijk spontaan in de middag te sterven
ik wou dat dat kansje niet genomen was en ik achteraf direkt gezegd had van nee we zetten door

met dukat ben tot uiterste gegaan ,infusen enz ,weken lang medicatie enz enz
alles tegen de schade van gif
ook vanwege een kanspercentage ,gevolg dukat kreeg na een opleving een terugval en is uiteindelijk ingeslapen met een gewicht van 460 Kilo
weken vechten voor niks is dat.
niet alleen voor paard is het zwaar maar ook als eigenaar is niet te doen uiteindelijk
ook kreeg een aanbod van de kliniek ,een kans van minder dan 20% ,op afbetaling een dure behandelingsmethode van weken op kliniek staan met onbekende eindresultaat (nieren waren al beschadigd toen van gif )
dat was de zondag voor inslapen ,ik heb dit afgeslagen en niet meer gepoogd

dat mensen vanwege wat voor reden iets niet aan grijpen valt voor een ander soms moeilijk te bevatten terwijl juist het niet aangrijpen de moelijkste en soms beste beslissing is voor het paard
veroordelen is niet op de plaats dan

**Geplaatst**: 28-09-09 21:43

Geplaatst: 28-09-09 21:43

diddlmouses schreef:
Als er echt geen kans op herstel is dan is het een ander verhaal, maar als er maar een beetje kans is kan ik er niet bij dat dat niet geprobeert wordt. Ik vind gewoon dat er vaak veels te makkelijk over gedaan wordt.

Maar goed ik ga er verder niet meer op in en zal me bij deze ook helemaal terug trekken uit dit topic.

Dat je bericht hiervoor jou mening is, respecteer ik ook, maar zeg nou zelf, vind je het heel erg gepast om te reageren dat je 25% nog best veel vind?

Ik vind juist dat er teveel doorgedokterd wordt, en niet uit oogpunt van het paard, maar juist uit eigen belang, omdat wij (mensen) het dier niet los kunnen laten. Puur egoisme dus.
In mijn geval was er een wellicht een beetje kans, maar dan had mijn pony door een hel gemoeten. Had ik haar dan door die hel moeten sturen met als enige egoistische reden om haar bij me te houden?

**Geplaatst**: 28-09-09 21:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-09-09 21:47

IK vind dat je een goede keus gemaakt hebt Stef.
Als ik in jou schoenen had gestaan. hoe moeilijk ook, had ik die keus ook gemaakt.

Wat iemand beslist, is altijd aan die gene. of dat nou gaat over het moment, of hoe.. daar mag een ander niet over oordelen.
iedereen doet het op zijn eigen manier, en beslist zelf wanneer het klaar is.

**Geplaatst**: 28-09-09 21:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-09-09 21:53

gr, bericht getypt, loopt pc half vast...

Anyway, ik weet voor mezelf dat ik juist gehandeld heb, en heb aan niemand verantwoording af te leggen. Maar ik vind het zeer ongepast om op deze timing en in zo'n topic een dergelijke opmerking te maken.
DM kent mij niet, mijn pony niet, en was er niet bij. Toen we haar vonden terwijl ze lag te crep0eren en in de kliniek ook niet.

Ik kan mezelf recht aankijken als ik in de spiegel kijk. Ik ben echter wel erg benieuwd naar een reactie van DM op mijn laatste vraag, maar die zal vrees ik uitblijven

**Geplaatst**: 28-09-09 22:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-09-09 22:01

Het is inderdaad niet de timing...
Dikke knuf..

**Geplaatst**: 28-09-09 22:21

Geplaatst: 28-09-09 22:21

Achja, DM heeft haar eigen mening en zo hebben wij onze..

Ieder weet voor zichzelf of hij/zij de beste keuze heeft gemaakt.
Ik kan met mijn familie 'ja' zeggen, want er kon niks meer aan nunique gedaan worden.
Ze kon niet eens meer staan, en hoe vervoer je een paard met vreselijke koliek in een trailer? Waar ze minstens 2 uur moet blijven liggen/staan..
Nee en na die 2 zware operaties.. het was goed zo!

**Geplaatst**: 28-09-09 23:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 28-09-09 23:06

ik kan het overlijden vanmijn paardje in 2005 nog steeds geen plekje geven. ik weet niet waarom maar het is allemaal nog heel onwerkelijk dat hij er niet meer is.de tijd zal het leren. maar elk jaar op 18 december een week voor kerst wordt ik aan het moment herrinert dat je gebld word dat je allerbeste maatje dood in de sloot ligt. geen afscheid. niet weten waarom.
het blijft moeilijk.

**Geplaatst**: 29-09-09 01:11

Geplaatst: 29-09-09 01:11

ben blij dat de dag om is en er een nieuwe dag weer is,de jaardag van bella is me meegevallen
verdriet zal blijven

maar de scherpe randjes gaan eraf ,ik kan weer gewoon over haar praten ,onze gouden kinderpony

haar groet (zo beschouw ik het ) was een teken dat goed met haar gaat daar waar ze is nu

**Geplaatst**: 29-09-09 10:18

Geplaatst: 29-09-09 10:18

[quote="Valeria"]ik kan het overlijden vanmijn paardje in 2005 nog steeds geen plekje geven. ik weet niet waarom maar het is allemaal nog heel onwerkelijk dat hij er niet meer is.de tijd zal het leren. maar elk jaar op 18 december een week voor kerst wordt ik aan het moment herrinert dat je gebld word dat je allerbeste maatje dood in de sloot ligt. geen afscheid. niet weten waarom.
het blijft moeilijk.[/quote]

Dit lijkt me helemaal verschrikkelijk, als je je paard moet wegbrengen leef je toch een soort van naar het moment toe.
Maar dit ineens zo snel.
Ik ken soortgelijk gevoel wel ik had het met me hondje ik was aan het werk en hij was redelijk op leeftijd en kreeg een of andere aanval door zijn ouderdom en mijn vader moest hem acuut wegbrengen en af laten maken.

Het voelt leeg en raar omdat je het niet kan bevatten en nog tot op de dag van vandaag als ik thuis kom denk ik dat Vlek weer de hoek om kan komen rennen heel raar.

**Geplaatst**: 29-09-09 10:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 10:25

Ik ga niet eens op DM reageren, volgens mij als ik het mij goed herinner heb ik van haar ook eens een PB gehad rondom het gebeuren van Robijn....

Met mij gaat het eigenlijk slecht op het moment

Heb het net na het overlijden van Robijn natuurlijk retedruk gehad met verhuizen, nieuw paard, nieuwe stal, weer fulltime werken en van alles en nog wat...

Heb eigenlijk het idee dat ik het nu pas echt 'doorheb'....

**Geplaatst**: 29-09-09 10:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 10:27

Pas goed op jezelf wat dat betreft, heb de fout gemaakt om maar door te stomen terwijl ik een vriendin en paard in een maand tijd was verloren en je komt jezelf dubbel en dwars weer tegen. Hopelijk heb je nu iets meer rust/tijd om de boel op een rijtje te zetten

**Geplaatst**: 29-09-09 12:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 12:13

dat had ik met bella ,door dukat kreeg amper de kans om te rouwen
zijn "ziekte" nam zoveel tijd weg en emoties en de rest eromheen
de klap kreeg pas na de dood van dukat en toen weer rustiger werd hier

**Geplaatst**: 29-09-09 13:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 13:34

Dit topic staat juist voor een steun naar elkaar , en een door iedereen wetend/ ervarend verdriet wat het betekend om je paard te verliezen.En hoe een ieder verder gaat , en leert leven met het gemis van een paard/pony. Dat vind ik de grote waarde van dit topic........

**Geplaatst**: 29-09-09 13:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 13:43

Nouja, ik heb ervoor natuurlijk ook al flink wat emoties gehad door de keus te moeten maken en best wel een tijd moeten tobben en denken en proberen en weer een tegenslag en ga zo maar door... Dat ik daarna denk ik even 'verdoofd' was ofzo!

Komt nog bij dat ik komende maandag geopereerd wordt dus ik leef op zenuwen en verdriet geloof ik

**Geplaatst**: 29-09-09 13:54

Geplaatst: 29-09-09 13:54

Sterkte Robijn.. :(:)

Ik herken het wel.
De klap kwam bij mij pas toen ik zaterdag hoorde dat er op stal weer een pony ingeslapen is.. sindsdien is het meer huilen en piekeren dan ik van tevoren heb gedaan

Inbox staat altijd open voor je

**Geplaatst**: 29-09-09 13:55

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-09-09 13:55

Das lief van je

Heb alleen echt geen flauw idee wat ik moet zeggen.... Ja, ik voel me rot