Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-08-09 19:55

Geplaatst: 13-08-09 19:55

Ik heb ook weer een dipdag vandaag, ik mis m'n allergeweldigste paard ooit..

**Geplaatst**: 13-08-09 20:11

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-08-09 20:11

Dikke knuffel Kiwi :(:)

**Geplaatst**: 13-08-09 23:40

Geplaatst: 13-08-09 23:40

Ik heb helaas vandaag mijn paard in moeten laten slapen en ik heb geen flauw idee wat voor houding ik mezelf moet geven. Zit compleet onder de ibuprofen/paracetamol/alive-combinatie, het ene moment jank en schreeuw ik het huis hier overhoop, het volgende moment is het net alsof ik buiten mijn lichaam sta, alsof ik er helemaal niet bij ben(zoals nu). De uren gaan in een roes aan me voorbij.... Wat een verschrikkelijk gevoel is dit!

**Geplaatst**: 13-08-09 23:48

Geplaatst: 13-08-09 23:48

Somebody_ schreef:
Ik heb helaas vandaag mijn paard in moeten laten slapen en ik heb geen flauw idee wat voor houding ik mezelf moet geven. Zit compleet onder de ibuprofen/paracetamol/alive-combinatie, het ene moment jank en schreeuw ik het huis hier overhoop, het volgende moment is het net alsof ik buiten mijn lichaam sta, alsof ik er helemaal niet bij ben(zoals nu). De uren gaan in een roes aan me voorbij.... Wat een verschrikkelijk gevoel is dit!

**Geplaatst**: 14-08-09 00:22

Geplaatst: 14-08-09 00:22

Somebody_ schreef:
Ik heb helaas vandaag mijn paard in moeten laten slapen en ik heb geen flauw idee wat voor houding ik mezelf moet geven. Zit compleet onder de ibuprofen/paracetamol/alive-combinatie, het ene moment jank en schreeuw ik het huis hier overhoop, het volgende moment is het net alsof ik buiten mijn lichaam sta, alsof ik er helemaal niet bij ben(zoals nu). De uren gaan in een roes aan me voorbij.... Wat een verschrikkelijk gevoel is dit!

Alles komt goed, stop jezelf niet weg, dat helpt niet de klap komt toch wel :(:)

Praat/schrijf erover, huil je verdriet weg, schreeuw je longen eruit als het moet,
doe alles wat maar even kan opluchten..

**Geplaatst**: 14-08-09 08:02

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-08-09 08:02

Ik sluit me er bij aan, praat er met iedereen over die er voor open staat.
niet alleen over de mooie momenten.
Het inslaap moment is het moment wat je het meeste dwars zit, dus al vertel je dat 100x.
Het kan iets opluchten.
Sterkte! Waarom werd je paardje ingeslapen?

**Geplaatst**: 14-08-09 18:34

Geplaatst: 14-08-09 18:34

Alleen die reactie "alles komt goed" snap ik niet?
Goed zal het natuurlijk nooit meer komen....

**Geplaatst**: 14-08-09 19:16

Geplaatst: 14-08-09 19:16

Somebody_ schreef:
Ik heb helaas vandaag mijn paard in moeten laten slapen en ik heb geen flauw idee wat voor houding ik mezelf moet geven. Zit compleet onder de ibuprofen/paracetamol/alive-combinatie, het ene moment jank en schreeuw ik het huis hier overhoop, het volgende moment is het net alsof ik buiten mijn lichaam sta, alsof ik er helemaal niet bij ben(zoals nu). De uren gaan in een roes aan me voorbij.... Wat een verschrikkelijk gevoel is dit!

Soms is het leven echt ontzettend k.ut. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-08-09 21:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-08-09 21:18

Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 14-08-09 22:16

Geplaatst: 14-08-09 22:16

Heel veel sterkte.. :(:)

**Geplaatst**: 15-08-09 15:40

Geplaatst: 15-08-09 15:40

Sterkte Somebody_ :(:)

Ik kan je alleen maar zeggen, neem de tijd voor je verdriet, het moet slijten...

Ik ben hier al een tijdje niet geweest maar ik kan zeggen dat het wel beter gaat, het gemis zal nooit overgaan maar
ik heb nu eigenlijk pas vrede met mijn beslissing. Heb nog vaak zat huilmomenten hoor, maar ik kan er wat beter mee omgaan nu.

Ik mag me gelukkig prijzen met haar mooie zoon die ze voor me achter gelaten heeft.
Vaak heb ik foto's van Dakoot waarvan ik dan denk, hee zo'n soorgelijke foto heb ik ook van Vinga.
Dan ga ik zoeken en leg ze naast elkaar en dan zie je toch goed dat Dakootje heel veel op zijn mams lijkt.
Naast elkaar zouden ze Duo-Penotti zijn geweest, de oogopslag, zware hals en ronde billen heeft hij toch echt
van Vinga meegekregen

Jammer dat ik ze nooit nu Dakota groter is, naast elkaar heb kunnen zien in het echt, gelukkig
heb ik een heleboel foto's van Ving

(op deze foto is Vinga 3 maanden drachtig van Dakota)
Afbeelding

Dakota

Vinga

Dakota

**Geplaatst**: 15-08-09 22:11

Geplaatst: 15-08-09 22:11

Somebody, heel veel sterkte.. was er maar iets dat je beter kon laten voelen maar het kan niet. vreselijk

Inderdaad.. wat een gelijkenis!
Heel veel sterkte met Vinga :(:)

Sorry dat ik zo het topic binnen kom vallen, maar met mijn paardje gaat het ook niet helemaal goed.. kan echt alleen nog maar janken bij de gedachte dat ik binnen korte periode moet gaan beslissen wanneer het genoeg is
Wat moet ik nou zonder dat beest

Waren jullie erbij toen je paard ingeslapen werd?
Ik weet echt niet wat ik wil... ben zo bang dat ik spijt krijg er het laatste moment niet bij ben geweest maar ik ben ook zo bang dat ik dingen zie die ik nooit meer zal vergeten
'k moet er eigenlijk nog helemaal niet over nadenken maar ik ben gewoon zo bang dat ik ineens de keuze moet maken en dan niet meer weet wat ik moet doen en dat houd me ongewild zo veel bezig
Iig fijn om hier mn hart even te kunnen luchten..

**Geplaatst**: 15-08-09 22:15

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-08-09 22:15

Ik ben er deels bij geweest (mijne ging naar meneer van veen)
Alleen bij de doodsklap niet, de rest alles zelf gedaan.

Als je kiest voor inslapen, is het volgens mij wel te doen om er bij te blijven. Wat ik gezien heb, kun je er gewoon bij staan /zitten etc.

Maar dat is een keus die je zelf moet maken.
Je zal heus een naar beeld voor ogen hebben de eerste tijd, maar dat vervaagd, en daar komen echt goeie herrinneringen voor terug,.

Heel veel sterkte te komen de tijd.

**Geplaatst**: 15-08-09 22:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-08-09 22:17

Vinga is net wat lichter in de voorpluk en in dr manen, maar voor de rest geen grote verschillen, duidelijk mama en zoon.

Leuk je dakota hyves ook!

Heeft dakota nou ok zebra strepen op zijn voorbenen?

**Geplaatst**: 15-08-09 22:25

Geplaatst: 15-08-09 22:25

Kiwi een dipmoment :(:)

Somebody

. Sterkte! Het is zo'n rotgevoel.

Dakota heeft een flinke hals zeg. En een eigen hyves. Ik zal die eens gaan bekijken

Pikeur, wat zwaar, die keuze maken is zo moeilijk.
Goed dat je er van tevoren over nadenkt, maar het kan zomaar zijn dat je toch anders beslist als het moment daar is.

Ik was er niet bij, hij is niet uit de narcose gekomen. Ik heb daarna afscheid genomen. En dat is niet akelig (behalve dan het verdriet), het is je paardje en je ziet eigenlijk meteen dat het leven eruit is. Ik heb er een tijd bij Bert gezeten en van zijn hele lijf afscheid genomen. Het moment van weggaan vond ik het moeilijkst.

Een vriendin van mij zei altijd dat ze haar paardje niet meer dood wilde zien. Toen het zover was, is ze niet bij het inslapen zelf geweest, maar alsnog daarna. En daar is ze wel heel blij mee geweest.

Veel sterkte en een knuffel voor je paard. Wat heeft hij/zij?

**Geplaatst**: 15-08-09 22:29

Geplaatst: 15-08-09 22:29

Somebody_ schreef:
Ik heb helaas vandaag mijn paard in moeten laten slapen en ik heb geen flauw idee wat voor houding ik mezelf moet geven. Zit compleet onder de ibuprofen/paracetamol/alive-combinatie, het ene moment jank en schreeuw ik het huis hier overhoop, het volgende moment is het net alsof ik buiten mijn lichaam sta, alsof ik er helemaal niet bij ben(zoals nu). De uren gaan in een roes aan me voorbij.... Wat een verschrikkelijk gevoel is dit!

Het is afschuwelijk om je paard weg te moeten brengen...

Ik mis mijn liefjes ook nog iedere dag, heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 15-08-09 22:46

Geplaatst: 15-08-09 22:46

Oke bedankt, heb het zelf nog nooit meegemaakt vandaar dat ik het echt niet weet
Hij heeft een kwaadaardige tumor op zijn piemel, hij is inmiddels 31 jaar dus opereren is ook niet echt een optie meer
Het is 1 keer weggehaald maar is ook weer terug gekomen omdat niet alles zomaar weggehaald kan worden
De dierenarts heeft dit op 9 maart vastgesteld en gaf hem toen al niet lang meer, maar toch is het tot nu toe opzich wel goed gegaan maar 't gaat ineens zo hard achteruit..
Moet om de dag goed uitspoelen omdat hij niet meer kan uitschachten, en dan staat hij in de wei maar wat te schoppen met zijn achterbenen.. (waarschijnlijk omdat al de urine e.d. in de koker blijft zitten en dat is met dit weer echt niet lekker) en hij heeft ook zo nu en dan bloed in zijn urine
Tot nu toe is het voor hem nog draagbaar als ik het schoon hou en issie nog gewoon energiek, daar ben ik wel heel erg blij mee..en ik hoop ook gewoon dat het een poosje stabiel blijft maar omdat het in de laatste 2 weken ineens zo slecht is geworden ben ik toch bang dat het ineens aan het omslaan is
Toen mijn vader pas de DA tegenkwam was de DA iig behoorlijk verbaast dat mn paardje nog leefde, dus aan de andere kant is het naar omstandigheden heel goed gegaan en heeft hij een mooie leeftijd maar oh wat is het moeilijk
Maar we gaan er nog gewoon een leuke tijd van maken, zolang hij nog leeft wil ik niet al doen alsof hij niet meer leeft maar ik vind het toch wel fijn dat ik hier even alles waar ik mee zit eruit kan gooien
Bedankt

**Geplaatst**: 15-08-09 22:51

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-08-09 22:51

Verlies dat slijt, het heeft tijd nodig maar t slijt en er blijven alleen nog herrineringen over...
ik heb 2 jaar geleden mijn paard verloren... heftige koliek waar ze zelfs in utrecht niets meer voor m konden doen... was 2 dagen voor het nk... heb daarna geen goed paard meer om te rijden gehad en ben gestopt met concoursen te rijden...
het is moeilijk maar een opvolger voor hem zal ik nooit meer vinden...

**Geplaatst**: 15-08-09 22:54

Geplaatst: 15-08-09 22:54

Pikeur schreef:
Maar we gaan er nog gewoon een leuke tijd van maken, zolang hij nog leeft wil ik niet al doen alsof hij niet meer leeft maar ik vind het toch wel fijn dat ik hier even alles waar ik mee zit eruit kan gooien
Bedankt

Gelijk heb je

. Je kunt de ernst van zijn ziekte niet negeren, maar je kan nu nog van hem genieten.

**Geplaatst**: 15-08-09 22:58

Geplaatst: 15-08-09 22:58

lupicor schreef:
Verlies dat slijt, het heeft tijd nodig maar t slijt en er blijven alleen nog herrineringen over...
ik heb 2 jaar geleden mijn paard verloren... heftige koliek waar ze zelfs in utrecht niets meer voor m konden doen... was 2 dagen voor het nk... heb daarna geen goed paard meer om te rijden gehad en ben gestopt met concoursen te rijden...
het is moeilijk maar een opvolger voor hem zal ik nooit meer vinden...

Het slijt wel, maar echt weg gaat het niet is mijn idee.
Ik ben mijn grote liefde in oktober 2001 verloren, en afgelopen december heb ik mijn kei liefe merrie weg moeten brengen. Dat blijft pijn doen, maar ik heb nu ook weer een nieuw paardje, dat doet niet af aan die anderen, mijn hart wordt alleen steeds iets harder...maar stiekem toch ook weer niet

**Geplaatst**: 15-08-09 23:20

Geplaatst: 15-08-09 23:20

dukat was door gif verschrikkelijk ziek ,het inslapen voelde ook als een opluchting aan naast het verdriet
van ruim 700 kilo naar 460 kilo en die buikpijnen die die had erbij
hij was op
op moment van inslapen is niet eng meer ,je weet dat dit de enigste humane uitweg is
men zegt dat het vallen het ergste is ,ik weet niet ,dukat ging zelf rustig door de voorbenen om te gaan liggen

fleur moest naar een noodslager (verzekering) en heeft niet meer gehaald dat voelde en voelt nog steeds rot aan

bella is zelf met veel pijn ondanks de pijnstillers door gif doodgegaan ,ik zei morgens al ,laat haar inslapen maar de da wilde nog een poging wagen achteraf gezien had mijn zin door moeten drijven ,toen was haar bloed voor infuus al zeer dik

**Geplaatst**: 15-08-09 23:34

Geplaatst: 15-08-09 23:34

Pikeur schreef:
Oke bedankt, heb het zelf nog nooit meegemaakt vandaar dat ik het echt niet weet
Hij heeft een kwaadaardige tumor op zijn piemel, hij is inmiddels 31 jaar dus opereren is ook niet echt een optie meer
Het is 1 keer weggehaald maar is ook weer terug gekomen omdat niet alles zomaar weggehaald kan worden
De dierenarts heeft dit op 9 maart vastgesteld en gaf hem toen al niet lang meer, maar toch is het tot nu toe opzich wel goed gegaan maar 't gaat ineens zo hard achteruit..
Moet om de dag goed uitspoelen omdat hij niet meer kan uitschachten, en dan staat hij in de wei maar wat te schoppen met zijn achterbenen.. (waarschijnlijk omdat al de urine e.d. in de koker blijft zitten en dat is met dit weer echt niet lekker) en hij heeft ook zo nu en dan bloed in zijn urine
Tot nu toe is het voor hem nog draagbaar als ik het schoon hou en issie nog gewoon energiek, daar ben ik wel heel erg blij mee..en ik hoop ook gewoon dat het een poosje stabiel blijft maar omdat het in de laatste 2 weken ineens zo slecht is geworden ben ik toch bang dat het ineens aan het omslaan is
Toen mijn vader pas de DA tegenkwam was de DA iig behoorlijk verbaast dat mn paardje nog leefde, dus aan de andere kant is het naar omstandigheden heel goed gegaan en heeft hij een mooie leeftijd maar oh wat is het moeilijk
Maar we gaan er nog gewoon een leuke tijd van maken, zolang hij nog leeft wil ik niet al doen alsof hij niet meer leeft maar ik vind het toch wel fijn dat ik hier even alles waar ik mee zit eruit kan gooien
Bedankt

Ai dat is vervelend voor het mannetje.
Dat gaat uiteindelijk van kwaad tot erger inderdaad.
Maar als je dat zo hoort, dan houdt hij het nog goed uit tot nu toe.
Sterkte voor als het moment daar is.
Ik weet niet hoe lang je hem al hebt, maar persoonlijk ben ik heel blij dat ik bij hem geweest ben, inslapen is niet zo eng als te zien als een slachting.
*ervaring van mezelf.
En daar heb ik geen spijt van, Maar dat is maar net wat je zelf aan kan.

**Geplaatst**: 16-08-09 09:07

Geplaatst: 16-08-09 09:07

pikeur sterkte voor als je de beslissing moet nemen. Vraag zelf naar de verschillende manieren bij de dierenarts. Of je er bij wilt zijn moet je echt zelf beslissen. Maar als je twijfelt zou ik er bij blijven.

Mijn vriendjes zijn op verschillende manieren ingeslapen.
Ostar kreeg een middel ingespoten waardoor hij in 1 klap hersendood was en echt neer viel.

Pjotter kreeg een overdosis slaapmiddel. Dat vond ik persoonlijk veel prettiger. Toen kon ik echt afscheid nemen en hij ging rustig liggen en ik zag hem echt inslapen.

somebody heel veel sterkte met je verlies, het is zo afschuwelijk en het heeft ook zeer zeker tijd nodig om alles een plek te geven. Blijf er over praten als je de behoefte voelt. Dat lucht op en dan komt op een gegeven moment ook de mooie herinneringen weer boven.

Iedereen een hele dikke knuffel die het nodig heeft. Op de rest reageer ik later.
Ik ga met de hengst buitenrijden, heb er al een paar x mee aan het halster gestapt en toen was hij mega braaf, maar er echt zelf op buiten is toch wel even iets voor een licht gevoel van gezonde spanning..

**Geplaatst**: 16-08-09 09:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-08-09 09:08

Spannend CZ. Veel plezier!

**Geplaatst**: 16-08-09 11:12

Geplaatst: 16-08-09 11:12

Was me bijna gebeurd dat mijn lievelings paard dood ging!
Het is dan niet me eigen paard. Maar ik hield wel heel erg van der. Ze zou naar de slacht worden gebracht. Gelukkig niet gebeurd!
Maar ik dacht dat ze al dood was. Ik heb dagen/nachtenlang gehuild. Me moeder is toen op zoek gegaan en die heeft haar weer gevonden!