Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-07-09 13:40

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 13:40

Mo zijn oogjes stonden ook open toen hij al op de kar lag.
Ik was er niet bij toen hij werd ingeslapen. (ben natuurlijk niet zijn eigenaar geweest, maar gaf wel verdomde veel om dat beestje

)
Maar later toen hij al op de kar lag, ben ik er nog heen geweest en toen had hij zijn oogjes open.

**Geplaatst**: 10-07-09 15:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 15:59

Vind het bijzonder en mooi om alle herinneringen en foto's hier te kunnen lezen en zien

Meint had zijn ogen bijna helemaal dicht, maar die is zeer waarschijnlijk ook gewoon in zijn slaap gestorven. Ik denk nog heel veel aan hem, hij is ook overal op foto's of gewoon qua gevoel aanwezig. Het ergste verdriet is wel over, ik ben gewoon heel trots en blij dat hij bij mij geweest is, dat ik de enige ben die op zijn rug ritjes heeft mogen maken zonder dat hij ook maar een stap verkeerd zette. Hij was denk ik toch wel een once in a lifetime paard voor mij..

Momenteel ga ik naar de fysio voor mijn rug, die klap van vorige week heeft toch wel wat meer schade aangericht dan verwacht. Flink balen, ik kan nu erg weinig met de paarden.

**Geplaatst**: 10-07-09 16:30

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 16:30

Ik heb niet naar Marlon zijn ogen gekeken, Hij is naar de slacht gegaan (klinkt nog steeds klote)
dus ik weet het niet.

**Geplaatst**: 10-07-09 17:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 17:18

Robijn had haar ogen ook open... Ik zag ook heel duidelijk het licht eruit gaan heel langzaamaan...

Wat een leuke foto bovenaan de pagina :+:

Echt geweldig

Kiwi: Balen, ik zit in hetzelfde schuitje, anderhalve week geleden flink gevallen en nu (pas) doet mijn hamstring ontzettend veel pijn !

**Geplaatst**: 10-07-09 17:26

Geplaatst: 10-07-09 17:26

Dat is minder Kiwi en Robijntjuh!

Bij de paarden die ik dood heb gezien, vond ik het opvallend dat je aan de ogen meteen ziet dat ze er niet meer zijn. Het lijf is er nog, maar de ogen zijn leeg. Dat was ook mijn eerste gevoel toen ik Bert zag, hij was er niet meer.

**Geplaatst**: 10-07-09 17:33

Geplaatst: 10-07-09 17:33

Wat een drukte in dit topic ineens zeg!

Otje had ook z'n ogen open...

**Geplaatst**: 10-07-09 17:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 17:47

Volgens mij is dat heel gewoon bij dieren, honden hebben dat ook.. Wel een naar gezicht, die lege ogen.

**Geplaatst**: 10-07-09 18:50

Geplaatst: 10-07-09 18:50

Kiwi_ schreef:
Volgens mij is dat heel gewoon bij dieren, honden hebben dat ook.. Wel een naar gezicht, die lege ogen.

Dat ben ik helemaal met je eens! Daarom wilde ik ze ook dicht maken maar blijkbaar is dat zo makkelijk nog niet...Het leven is dan echt eruit.
Toen Bruun ter aarde storte draaide hij zijn ogen weg, brulde 3 keer hard... toen zijn ogen weer terug draaide waren ze inderdaad meteen zo leeg. Ik riep meteen: ''hij gaat dood mama''

. Toen ik dat zag wist ik meteen dat dit het einde was...Gelukkig duurde het maar heel kort. Hij heeft nog een minuut of 2/3 met zn achterbeentje getrappeld maar dat waren de stuipen, toen kreeg hij het al niet meer mee. Y;(

**Geplaatst**: 10-07-09 18:58

Geplaatst: 10-07-09 18:58

Wat een mooie foto's van de paardjes

Ik kan het nu even niet aan om foto's te plaatsen. Misschien komen die nog een andere keer.

Ik weet niet of moppie zijn ogen open of dicht had. Ik ben er niet bij geweest toen ie heen ging.

Ik heb vanacht zoo slecht geslapen

. Ik heb bijna de hele nacht liggen huilen.

**Geplaatst**: 10-07-09 21:35

Geplaatst: 10-07-09 21:35

moppielover :(:)

Huilen is goed ,iedereen heeft zo haar eigen manier om ermee om te gaan , en voor iedereen is het gemis en verdriet herkenbaar.

**Geplaatst**: 10-07-09 22:03

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 22:03

**Geplaatst**: 10-07-09 22:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 22:04

Ook van mij!

**Geplaatst**: 10-07-09 22:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 22:23

Ik heb net met uvoman gereden,
Hij was wat lastig even. Beetje stijf in galop (gisteren dag vrij gehad..)
En toen wilde hij dus niet aangalopperen, en kreeg ik een bok, heb 5x tussen zijn oren het stof eraf gewapperd. (niet dat hij dat eng vind, en doet ook geen zeer, maar ik vertelde hem dat hij zijn oren moest gebruiken om te luisteren hihi)

Daarna weer niet willen aangalopperen, dus was doe ik, ik geef een enorme brul,en heel veel been (te ver naar achteren) te kreeg nog een bok.

Eigen schuld.

dus zweepje erbij gepakt,en meneer kan ineens zonder moeite aangalopperen en door galopperen _O-

Zou hij praatjes krijgen

**Geplaatst**: 10-07-09 22:26

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 22:26

dankjulliewel

.

Ik hoop dat ik vanacht wel kan slapen want ik ga morgen lekker paardrijden

.

**Geplaatst**: 10-07-09 22:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-07-09 22:52

Van Shiva dr ogen weet ik het niet, ik ben niet meer gaan kijken nadat ik te horen kreeg dat ze ingeslapen was. Ze was al meer dan n halve dag dood, en lag buiten aan de rand van de wei onder een zeil

Hadden dr al versleept toen..

Volgens mij blijven de ogen open door de samentrekking van de spieren. Dat is hetzelfde volgens mij als dat de dieren stijf zijn na het overlijden..

**Geplaatst**: 10-07-09 23:24

Geplaatst: 10-07-09 23:24

bij beiden stonden de ogen open hier ,en dat van dat licht eruit is zo herkenbaar :(:)

**Geplaatst**: 11-07-09 10:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-07-09 10:24

schijnt echt zo te zijn he, dat dode ogen niet meer glanzen etc.

**Geplaatst**: 11-07-09 12:44

Geplaatst: 11-07-09 12:44

Ik lees hier nog wel mee maar post niet meer zo vaak.... toch wil ik jullie mijn ervaring van gisteren delen, ik had een reading aangevraagd voor Dakota, ik ben met foto's naar de persoon gegaan die de reading zou doen. Ik had een vraag of Dakota een traumatische ervaring had opgelopen bij het zien van het overlijden van zijn moeder. Dit kreeg ik als antwoord:

Ze vertelde me dat Dakota zei dat hij als de dood is voor injecties, hij heeft gezien dat zijn moeder d.m.v. dodelijke injecties is overleden en dat hij een injectie voor bijvoorbeeld zijn eigen gezondheid associeert met de dood. Ik schoot in tranen, wetende dat Dakota inderdaad panisch is voor een prik, als hij door de dierenarts geprikt moet worden (bloedprikken bijvoorbeeld) moeten we hem blindoeken omdat hij anders gewoon gevaarlijk wordt. Voordat Vinga is overleden heeft hij vaak zat een prik gehad, en dat was nooit een probleem, en na haar dood is het een drama om bij Dakota een prik te zetten. Als je alles gaat relativeren past de puzzel in elkaar, erg confronterend, nooit begreep ik waarom hij “ineens” zo bang was van een prik, maar nu snap ik het.
Vind het dan ook verschrikkelijk dat hij zo angstig is voor een prik......dat hij daarmee aan zijn moeder wordt herinnerd

Ze kon dit never nooit weten dat Dakota zou panisch is voor prikken maar ze vertelde me dat hij zo bang is dat hij er een hartaanval
van zou kunnen krijgen. De laaste keer dat er bij Dakota bloedgeprikt is (voor onderzoek op ZE) hebben we hem met praam en 4-man
in bedwang moeten houden, hij kwam recht omhoog en kapte met zijn voorbeen. Zo bang....... gelukkig helpt het wel als we hem blinddoeken, maar wat een trauma voor mn ventje, vind het echt vreselijk.....

**Geplaatst**: 11-07-09 13:11

Geplaatst: 11-07-09 13:11

jeetje dreeke dit is verschrikkelijk voor jullie allebei.jij word nu steeds aan vinga herinnert.en hij aan zijn moeder.wat erg dat hij zo bang is geworden.ik hoop voor jou,dat het nog wat minder gaat worden.maar voel je niet schuldig.je hebt gedaan wat het beste voor hem was,voor het zelfde geld,had hij er niets van gehad,misschien kan je nog met veel rust en geduld,zijn vertrouwen weer terugkrijgen in de dierenarts.mijn merrie deed vroeger heel moeilijk met wormenspuiten,mijn man en ik moest het altijd samen doen,maar met veel geduld kan ik het nu alleen.ik hoop dat je het kan verwerken van dakota.en wens je nogmaals heel veel sterkte

**Geplaatst**: 11-07-09 19:58

Geplaatst: 11-07-09 19:58

Jeetje Dreeke, heftig hoor, blijf het toch onbegrijpelijk vinden die readings..

**Geplaatst**: 11-07-09 20:56

Geplaatst: 11-07-09 20:56

Dakota

Wat vervelend Dreeke. Ik heb ook geen idee hoe je deze associatie weer positiever kunt maken. Misschien slijt het.

**Geplaatst**: 11-07-09 21:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-07-09 21:13

Jeetje, dat is zeker heftig, was er nog meer bijzonders in de reading?

Gave ava heb je nu trouwens.

DIk was bij de voetbal van de week, en van een tegenpartij was een van de vrouwen paranormaal begaafd,. ze voelde de aanwezigheid van zijn moeder, ze kon niet met haar praten, maar kon dik wel vertellen dat het OK was.

**Geplaatst**: 11-07-09 23:05

Geplaatst: 11-07-09 23:05

wat vervelend dat die dat ascoceert met de dood van vinga zijn moeder :(:)

ik heb geen idee hoe je dat weer positiever kunt krijgen :(:)

**Geplaatst**: 11-07-09 23:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-07-09 23:31

Wat zwaar Dreeke, dat ze dat verband dan toch kunnen leggen het arme paard :(:)

**Geplaatst**: 11-07-09 23:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-07-09 23:35

Jimmy en de rest hebben hier geen last van gelukkig, maar Jimmy doktert zelf nogal wat af sinds zijn lieve maatje weg is. Moeilijk dreeke als je paardje hier wel op reageert.