Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-07-09 21:27

Geplaatst: 09-07-09 21:27

De eerste weken was ik een zombie. Ik was ziek, alle moeheid en stress van de weken ervoor kwamen eruit.
Ondertussen wel gewoon werken, moest er niet aan denken om alleen thuis te zijn. Maar buiten het werk om, was ik zo moe.

Het heeft bij mij lang geduurd voor ik echt Bert begon te missen. Ik was vooral bezig met zijn ziekteweken en het feit dat hij echt niet meer terug kwam. En zo veranderd het steeds, telkens weer een ander stukje in het proces.

Ik benijd degene niet die nu nog in de zwaarste tijd zitten

je kunt je zo k*t voelen.

**Geplaatst**: 09-07-09 21:29

Geplaatst: 09-07-09 21:29

Iedereen die recentelijk een paard of pony verloren heeft, nogmaals heel veel sterkte :(:)

Ik reageer hier niet te vaak, vind het nog steeds erg confronterend ook al is het bij mij al even geleden.

Toen Orlando overleden was ben ik de dag erna nog naar stal gegaan om zijn spullen op te ruimen, maar dat viel me erg zwaar omdat ik overal zijn haren e.d tegenkwam. Het heeft erg lang geduurd voor ik er weer heen kon zonder continu te lopen huilen.

Met Cayenne heb ik het nog steeds moeilijk, ook al is het alweer bijna 10 jaar geleden, maar zo'n ongeluk maakt het natuurlijk nog plotselinger en ze was nog zo jong en in de kracht van haar leven..

**Geplaatst**: 09-07-09 21:31

Geplaatst: 09-07-09 21:31

Soms denk ik van ja nu heb ik het ergste gehad maar dan kom ik iets tegen van moppie en dan gaat het niet meer, dan ben ik weer ziek van verdriet en dan huil ik alleen maar.

En soms denk ik nog dat moppie er nog is.

In het begin kon ik ook niet naar school, ik was echt ziek van verdriet.

Maar ik heb er wel vrede en rust mee. Nu hoef ik niet meer 5 keer op een dag naar moppie om te kijken hoe het gaat, ik hoef me geen zorgen meer te maken.

**Geplaatst**: 09-07-09 21:31

Geplaatst: 09-07-09 21:31

En daarom ben ik veel van haar spullen meteen gaan gebruiken op bijrijdpaarden en mijn 'nieuwe' paard, omdat ik wist dat dat het al iets makkelijker zou maken. Straks in de dekentijd wordt het weer even slikken denk ik...

Haar manen en staart liggen nog steeds bij een vriendin en dat vind ik wel even goed. Haar halster hangt hier wel al aan de muur, daar ruik ik regelmatig aan

**Geplaatst**: 09-07-09 21:33

Geplaatst: 09-07-09 21:33

Cayenne; heb je nu een paard of rij je ergens?? Of ben je er na Orlando mee gestopt?

**Geplaatst**: 09-07-09 21:34

Geplaatst: 09-07-09 21:34

Dat gaat bij mij niet, ik heb nog geen ander paard waarvoor ik de spullen kan gebruiken.

Moppie's halster hangt bij ons in de schuur. Ik ga daar ook regelmatig aan ruiken. Maar als ik dat doe barst ik wel meteen in huilen uit.

**Geplaatst**: 09-07-09 21:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 21:38

Nee, ik niet, had ik wel verwacht overigens...

Ik denk toch dat het voor mijn gevoel veel scheelt dat het gewoon echt beter was voor haar, en dat ik alles geprobeerd heb... Ze was gewoon bedoeld als mijn engel om mij dingen te leren en bij te brengen, en dat heeft ze gedaan. Haar taak is volbracht en nu kan ze lekker pijnloos rondgaloperen

Ben ondertussen trouwens druk bezig met leren, morgen examen, dus blokken :')

**Geplaatst**: 09-07-09 21:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 21:43

Daar houd ik mezelf ook aan vast. Ik weet dat het zo beter is maar toch, het blijft ontzettend moeilijk.

Ik had ook het gevoel dat moppie in de laatste week afscheid aan het nemen was. Hij kwam steeds bij mij om te knuffelen en te hangen.

**Geplaatst**: 09-07-09 21:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 21:44

Niet.

Ik kan er niet mee om gaan. Heb het nog steeds niet geaccepteerd, terwijl ze 29-01-09 al weg is gegaan.
Ik heb het nog niet geaccepteerd, Stiekem hoop ik dat soms ook niet echt.. Omdat ik haar niet kwijt wil raken.
Ik mis haar, en ik hou me vast aan de mooiste moment in heel mijn leven. En geloof me, Die waren bij haar!

**Geplaatst**: 09-07-09 21:46

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 21:46

Dat had ik bij Robijn ook... Als ik de wei in liep kwam ze constant naar me toe, en gewoon niet weg willen...
En altijd als ik voorbij kwam hinniken :+:

Wat een geweldig paard was het toch

Allemaal trouwens

**Geplaatst**: 09-07-09 21:48

Geplaatst: 09-07-09 21:48

Justalive : Heel veel sterkte :(:)

.
Maar door het accepteren vergeet je haar niet, en raak je haar ook niet kwijt

. Ze zal altijd bij je blijven, ook als je accepteert dat ze er niet meer is :(:)

Moppie was ook een geweldig paard, met geen enkel ander paard had ik zon band. Ik kon bijwijze van lezen en schrijven met hem.
Moppie hinnikte in de laatste week ook elke keer naar mij ( ik kwam toen wel 5 keer op een dag en hij bleef komen en hinniken)

**Geplaatst**: 09-07-09 21:52

Geplaatst: 09-07-09 21:52

Voor Bert was het ook beter, hij had echt geen kansen meer. Ik had er ook rekening mee gehouden.

Ik durfde hem voor de operatie niet te zien, bang voor mijn reactie. Uren heb ik buiten op het muurtje gezeten en net toen ik hoop begon te krijgen, kwamen ze me halen. Na ruim 5 uur opereren (ze waren bijna klaar) was er een abces gesprongen. De prut in zijn buikholte. Dat konden ze niet schoon maken. Hem uit de narcose laten komen zou een pijnlijke buikvliesontsteking betekenen, dat had hij nooit meer aan gekund. Hij was klaar.

Ik moest toestemming geven hem niet uit de narcose te laten komen. Ik kon pas afscheid van hem nemen in de koelcel. Mijn arme ventje, zo sterk, maar het mocht gewoon niet zo zijn. In zijn koelcel lag ook zijn milt, vies stom ding.

**Geplaatst**: 09-07-09 21:54

Geplaatst: 09-07-09 21:54

Ik denk dat ze het toch voelen, accepteren, of wat dan ook... Ik weet het niet, dat blijft gissen maar Robijn gaf echt heel duidelijk aan dat het goed was!

Jeetje, dat is ook echt een nare manier Grit :(:)

**Geplaatst**: 09-07-09 21:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 21:56

Moppie gaf dat ook echt duidelijk aan. Ook op het moment dat de VA kwam. Hij bleef bij mij staan en keek mij echt aan van het is goed zo.

Jeetje grit :(:)

. Dat is ook een nare manier zeg :(:)

.

**Geplaatst**: 09-07-09 22:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 22:01

Robijn duwde na de 1e spuit echt haar neus nog in mijn armen zo van: nog even knuffelen en dan is het goed!

En ze kwam al kreupel van de trailer af, zei ook genoeg....

**Geplaatst**: 09-07-09 22:03

Geplaatst: 09-07-09 22:03

Grit schreef:
Cayenne; heb je nu een paard of rij je ergens?? Of ben je er na Orlando mee gestopt?

Ik rij op dit moment even helemaal niet. Na Cayenne had ik het een hele tijd moeilijk met Orlando en ben na Orlando even helemaal gestopt omdat ik bang was een nieuw paard met hem te gaan vergelijken.

Dit jaar wil ik wel voorzichtig weer gaan kijken naar een nieuw paardje, maar ik doe het rustig aan

**Geplaatst**: 09-07-09 22:04

Geplaatst: 09-07-09 22:04

Hij is 5 weken ziek geweest en pas 4 dagen voor de operatie wisten we wat hij had. Het was zijn enige kans.
Achteraf heb ik er vrede mee dat het zo is gelopen. Ik heb echt alle mogelijkheden aangegrepen, daar hoef ik niet over te twijfelen. Het mocht gewoon niet zo zijn en ik vraag me nu ook af of ik hem er echt mee geholpen had.

Ik had het ook echt niet meer getrokken als hij na de operatie ziek was geworden, meer pijn ed had gekregen. Dan had ik me daar altijd schuldig over gevoeld.
Uit de reading kwam ook dat Bert er al snel vrede mee had, wist dat hij niet beter kon worden en het er geen paard voor was om kwakkelend door het leven te gaan. Hij heeft het mij niet laten merken, bleef gewoon de vrolijke Bert zoveel als hij kon.

Zijn ziekteweken gingen met up en downs. Het ergste vind ik nog dat hij een keer in shock is geraakt en zijn laatste twee weken op de kliniek heeft gestaan.

Cayenne; dan doe het maar heel rustig en voorzichtig, en wie weet kan ook jij er weer van genieten zonder vrees!

**Geplaatst**: 09-07-09 22:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 09-07-09 22:06

Ik had het gevoel dat het allebei Once in a Lifetime paarden waren, dus een nieuw paard kan dan al snel tegenvallen en dat zou niet eerlijk zijn

Wat mooi dat je een reading hebt gehad! Heeft dat nog veel geholpen? Ik zit er ook nog weleens aan te denken om een reading te laten doen. Misschien dat het ook als een soort van afsluiting kan functioneren.

**Geplaatst**: 09-07-09 22:07

Geplaatst: 09-07-09 22:07

Ik ben er zelf niet bij geweest want net nadat de VA kwam ben ik naar huis gegaan. Volgens mijn vader had moppie maar 1 spuit nodig dus hij is heel vredig gegaan

Cayenne : Dan neem de tijd maar :(:)

. Beter lang wachten en dan een leuk paard vinden waar je het ook goed mee kunt vinden als er te snel weer mee beginnen.

Maar ik ga nu proberen te slapen
robijntjah : Heel veel succes morgen

.

**Geplaatst**: 09-07-09 22:11

Geplaatst: 09-07-09 22:11

Cayenne; De reading heeft mij erg geholpen. Vooral bevestiging gekregen en ik wilde gewoon graag iets van hem "horen".
De reading staat op blz. 3 in mijn topic (staat in mijn onderschrift)

Moppielover; truste!

**Geplaatst**: 09-07-09 22:11

Geplaatst: 09-07-09 22:11

voor iedereen die het nodig heeft....

Ik heb het al eens gezegd maar vind het apart om te lezen hoe iedereen het op een andere manier verwerkt...
Ik heb meteen de dag nadat Bruun doodging alle spulletjes opgehaald op stal en gewassen. Daar ben ik de eerste dagen heel druk mee bezig geweest. Het gaf mij rust om alle spulletjes mooi te wassen en netjes op te bergen...Ik heb wel nog een pluk haar waar ik regelmatig aan ruik. En de as natuurlijk want [**] is gecremeerd.
[**] kwam inderdaad de laatste paar dagen ook veel knuffelen, maar hij is zijn hele leven een ontzettende knuffelkont geweest. Hij kon nooit genoeg kusjes en aaitjes krijgen. :+:

Bah ik wilde gisteren toch die dekens ophalen op stal, vind het niks dat ze daar maar liggen te liggen...Maar toen ik het pad opreed kreeg ik zowat kokhals neigingen en een knoop in mn maag.

Ben maar weer omgedraaid. Morgen met t vriendje gaan dan maar (als hij tijd heeft)...

robijn succes met je toets!! het is wel vrij laat voor een toets vind je niet?

Hier is vlgd wk al schoolvakantie.
ben benieuwd naar je tatoo.

Ik heb er wel vrede mee omdat hij zo oud is geworden en hij een geweldig leven heeft gehad. Hoeveel paarden slijten hun leven wel niet kop aan kont in een stoffige manege bak. Nee [**] heeft echt een super leven gehad.

**Geplaatst**: 09-07-09 22:12

Geplaatst: 09-07-09 22:12

Heel veel succes morgen Robijntjah!
slaap lekker moppielover, zo te horen was het de juiste beslissing!

Nadat Cayenne verongelukt was raakte ik jaren later nog steeds in paniek wanneer Orlando achteruit de trailer uit moest. Het stomme is dat hij daardoor ook bang werd en niet meer de trailer in durfde, terwijl hij voorheen nooit bang was

Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan. Dus ik liet meestal iemand anders hem uitladen en dan was er niets aan de hand.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 09-07-09 22:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-07-09 22:14

Geplaatst: 09-07-09 22:14

Bruno heeft een hele stoere leeftijd bereikt! Niet dat het verdriet dan minder is, maar het lijkt me idd gemakkelijker te accepteren.

**Geplaatst**: 09-07-09 22:15

Geplaatst: 09-07-09 22:15

We hebben alleen nog dit examen en dan idd 7 weken vakantie. De opleiding duurt tot december

Ik wou ook eigenlijk nog geen ander paard, maar dit is per toeval (of misschien ook niet

) zo gelopen, paardje ken ik door Robijn, volgens mij was dit de bedoeling...

**Geplaatst**: 09-07-09 22:16

Geplaatst: 09-07-09 22:16

Vertel eens, hoe heeft Robijn je bij je nieuwe paard gebracht (alleen als je wil natuurlijk

)