Bokt.nl

JETSKeTjee schreef:

heb ook is gehoord dat een slager het paard in stal zetten met een emmer wortels met een inslaapmiddel erin.

annemijn1010 schreef:

hoi
het is natuurlijk heel erg dat je pony/paard dood is maar kijk nou zelf als jij van je paard houd dan breng je hem toch niet naar de slager als jij paarden vlees eet dan kan het dat je straks je eigen pony aan het eten bent ik zou hem een slaap prikje geven
groetjs en sterkte

SisLeone schreef:

Bij de slager kun je er ook tot het laatst toe bij zijn.
Heb bij het inslapen ook wel eens gezien dat een paard bleef vechten. En dat is een kl*te gezicht.
Inslapen gaat niet altijd vreedzamer dan de slacht hoor.

Nannes schreef:

Slager. Tenzij een paard te ziek/vermoeid of weet ik veel wat is, dan vind ik het zielig om hem nog te vervoeren.

Lielle schreef:

Ilzas, dank je wel. Ik heb er inmiddels vrede mee, ik weet dat het voor ons paard de juiste beslissing was, maar op dat moment denk je er alleen maar aan dat je hem naar zijn dood brengt. Iemand zei later tegen me dat mijn paard me dus ook terecht vertrouwde, ik deed nl wat goed was voor hem.

FunkyMistiC schreef:

Natasja91 schreef:

Vind je het dan niet walgelijk dat je paard door de rendac wordt opgehaald?

Welke rendac bedoel je

Ik zou laten inslapen, ik vind dat je je paard dat moet gunnen.. Hij heeft voor jouw gewerkt, vind dat je hem dan zijn rust moet geven en laten inslapen..

Wanderers schreef:

Pfff, komt geen eind aan dit topic. Wat me op en tegenvalt is dat er in alle twee de 'kampen' af en toe bar slecht gelezen wordt.
Heb al eerder gezegd dat er zowel met afspuiten als met slachten van alles mis kan gaan. Je zult je dan ook altijd eerst goed moeten orrienteren over zowel het slachten alsook het afspuiten; bv. ervaring, plaats, de te gebruiken middelen. Volgens mij is er inmiddels, oa. in dit topic, genoeg over dit onderwerp te vinden.
Wil nog wel even tegenspreken dat mn. jonge, gezonde paarden met bv. een ernstige been blessure in principe altijd tegen 'het afspuiten' zouden vechten. Heb het (helaas) moeten meemaken met een jong gezond, in wedstrijd conditie verkerend paard. Op het wedstrijd terrein maakte hij bij het opzadelen zo'n ongelukkige, heftige beweging dat hij een open dubbele beenbreuk opliep .....De opgeroepen dierenarts kon niets anders doen dan het dier, ter plekke!, zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen ... Een ware nachtmerrie voor tientallen paardenliefhebbers die op het wedstrijd terrein aanwezig waren (die overigens, terecht, op afstand gehouden werden) maar het dier heeft er zich werkelijk waar geen moment tegen verzet; het ene moment stond hij nog wat suffig (hij was al gedrogeerd) om zich heen te kijken en het volgende moment ging hij door zijn benen en was het over ...
Blijf dus zeggen dat het meer dan belangrijk is om te zorgen dat je een ervaren, kundig iemand bij je paard laat komen (of in het geval van slacht: dat je een slager/slachthuis uitzoekt die gevoel heeft voor het dier).
Als laatste nog even dit: ga eens bij jezelf na wat je voor jezelf prettiger zou vinden: sterven dmv.1 of meerdere injecties in je eigen vertrouwde omgeving met mensen/dieren bij je die veel voor je betekenen; of vervoerd worden naar een sterfhuis waar je (ipv. een verdoving) een pin door je hoofd geschoten krijgt waarna je aan je voeten omhoog getakelt wordt en vevolgens wordt je keel open gesneden zodat je uiteindelijk dood bloed ...
Mijn mening is ondanks (of juist dankzij!) deze 'discussie' nog steeds ongewijzigd: geen dier gaat hier het erf af om ergens anders gedood te worden. Wat er daarna met het lichaam gebeurd is bij mij niet mening vormend, het dier zelf merkt daar niets meer van. Belangrijker vind ik het om er te zijn voor het dier zolang het nog leeft, dat ben ik aan ze verplicht!, en dat is voor mij: zolang het hart nog klopt ... dus in het geval van slachten zou ik pas weggaan als het dier doodgebloed zou zijn. Denk niet dat er veel voorstanders van de slacht zullen zijn die dat aan hun paard kunnen beloven .... .
Wil overigens nog wel even kwijt dat ik wel degelijk besef dat je een paard op zeer verschillende wijze's naar de slager kan brengen. Er zijn natuurlijk absoluut mensen die menen dat het voor hun dier de beste/minst pijnlijke/snelste manier van sterven is. Wie ben ik om die beslissing te veroordelen!? (mits het dier iig. een goede/vertrouwde begeleider mee krijgt en niet wordt ingeleverd of meegenomen wordt door bv. de verzekeraar!).
Een ander verhaal wordt het, voor mij althans, als een dier naar de slacht gaat om bv. de verzekeringscenten ('kan ik dan toch mooi weer een ander paard van kopen') of om er makkelijk van af te komen ('kon er niets (meer)mee, is alleen (nog) maar goed voor de worst') of om je eigen (egoistische) emoties te sparen ('nee hoor, ik kan daar helemaal niet tegen. 'K heb hem op laten halen en hij ging zooooo braaf mee op de wagen ..)
Sorry, maar voor dit soort argumenten kan ik geen begrip opbrengen ... maar dat is mijn mening ... .